โต๊ะที่อยู่ทางขวามือโห่ร้องและปรบมือเมื่อวิลเลี่ยมเดินไปนั่งที่โต๊ะของ 'บ้านอวกาศ' บดินทร์เห็นไซบอร์กลุกขึ้นยืนและพยายามอย่างยิ่งที่จะจับมือขวาแน่นแต่พอควรกับวิลเลี่ยม
"หลุยส์, หลุยส์ มาร์แตง"
"ไพ่ฟองน้ำ"
"สัญลักษณ์ของสัตวแพทย์"
"อเล็กซ์, อเล็กซานเดอร์ จอห์น วี. อะทานาซอฟฟ์"
อเล็กซานเดอร์แทบจะวิ่งไปที่แท่นคัดสรร ยืนหลังตรงที่แท่นอย่างกระตือรือร้น
"ไพ่สมองที่มีร่องรอยคล้ายไมโครชิป"
"สัญลักษณ์ของวิศวกรคอมพิวเตอร์"
โต๊ะที่อยู่ทางซ้ายมือโห่ร้องและปรบมือเมื่ออเล็กซานเดอร์เดินไปถึง บดินทร์เห็นนางตานีหัวเราะกับเรื่องตลกของเขาอย่างมีความสุข ก่อนเขาจะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ของบ้านป่าไม้
คนสุดท้ายยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวคนเดียว
"เยรูซาเลม, แอมโบรซิอุส ชาลอม"
แค่เพียงเห็นหน้าของเขา เด็กๆ หลายคน แม้กระทั่งศาสตราจารย์ก็หัวเราะ ก่อนจะอมยิ้ม แอมโบรซิอุสที่ไม่รู้ว่าไปทำอะไรมาก่อน เขามีหยากไย่อยู่บนศีรษะ เขม่าสีดำที่ปลายจมูก เปลือกตาบน และล่างอย่างละข้าง วิ่งเร็วจี๋ออกไปที่แท่นคัดสรร
"ไพ่ PSI"
"นักจิตวิทยาบำบัด"
บดินทร์มองไฟกัลป์ที่หัวเราะก๊ากเมื่อแอมโบรซิอุสวิ่งออกมาทั้งที่ยังไม่ได้ติดป้ายสัญลักษณ์อาชีพ แล้วเด็กชายต้องวิ่งกลับไปท่ามกลางเสียงหัวเราะเพื่อรับการติดป้ายสัญลักษณ์อาชีพที่เสื้อบริเวณหน้าอก
เมื่อแอมโบรซิอุสนั่งลงที่ 'บ้านภูเขา' โต๊ะที่อยู่ระหว่างบ้านหิมะกับบ้านมหาสมุทร ศาสตราจารย์สุเมอเรียนถึงกล่าวว่า
"โรงเรียนไกลกังวลขอต้อนรับทุกคนที่อยู่ตรงนี้ เข้าเป็นสมาชิกใหม่ของโรงเรียนไกลกังวลอย่างเป็นทางการ"
เสียงปรบมือดังกึกก้อง
*****
ศาสตราจารย์สุเมอเรียนเดินกลับไปนั่ง พร้อมๆ นกกระเรียนกระดาษบินหายไป
ศาสตราจารย์รุจี สุขสวัสดิ์ลุกขึ้นยืน เธอยิ้มกว้างให้นักเรียนทุกคนและกางแขนออกกว้าง ราวกับว่าไม่มีอะไรทำให้เธอพอใจมากไปกว่าได้เห็นพวกนักเรียนเกือบทั้งหมดในห้องโถงนั่น
"เริ่มงานเลี้ยง ณ บัดนี้"