อะลีฟกับทีป์สุรธเนสวิ่งออกจากประตูมาที่ลานกว้าง ขณะทั้งสองคนพยุงอเล็กซานเดอร์ พวกเขารู้สึกได้เลยว่าอากาศรอบกายเบาบาง
บนท้องฟ้ามีโดรนหน้าตาประหลาดนับร้อยนับพันกำลังดูดกลุ่มฝุ่นควันจางหายไป สร้างความตื่นตาตื่นใจเมื่อบดินทร์ออกมาเห็น
แต่สิ่งแรกที่เขาควรสนใจในตอนนี้คือนัยน์ตาของอเล็กซานเดอร์แห้งอย่างรวดเร็ว ก่อนจะมีเส้นเลือดใหม่กระจายทั่วตาขาว ผิวหนังเกิดเป็นผื่นนูนแดงกระจาย
อเล็กซานเดอร์นั่งรถเข็นในเวลาเดียวกับเปลือกตาบวมปิดข้างหนึ่งแล้ว น้ำไหลออกหางตา ใต้ตาช้ำมีสีคล้ำขึ้น เขาคันคอ ไอ แน่นในโพรงจมูกและหน้าอก จาม สุดท้ายน้ำมูกแบบใสๆ พลันหยด
อะลีฟบอกว่าอเล็กซานเดอร์เกิดอาการแพ้รุนแรงอย่างไม่น่าจะเป็นไปได้ เวลาเดียวกับทีป์สุรธเนสใช้กรรไกรตัดขากางเกงบริเวณต้นขาของอเล็กซานเดอร์เป็นรูกว้าง
"หยุดขยับ ฉันจะฉีดยาแก้แพ้" อะลีฟใช้แผ่นสำลีกว้าง 3 นิ้วเช็ดบน-ล่างครั้งเดียว "คิดถึงช่วงเวลาที่นายมีความสุข ความกลัวการฉีดยา จะทำให้นายเกร็งกล้ามเนื้อและเจ็บมาก"
อะลีฟถอดปลอกเข็มออก ไล่อากาศในกระบอก รอให้แอลกอฮอล์แห้งประมาณ 15 วินาที แล้วถึงจับผิวหนังให้ตึง แทงเข็มคมที่หงายปลายตัดขึ้นทำมุม 72-90 องศา ลึกประมาณ 2/3 นิ้ว ถอยก้านทดสอบว่าเข็มเข้าไปเส้นเลือดหรือไม่ ก่อนจะฉีดยาอิพิเนฟรินเข้ากล้ามเนื้อต้นขาด้านข้างของรุ่นน้องชั้นปีที่ 1 ซึ่งเบิกตาข้างหนึ่งกว้างมอง ขณะอะลีฟดันยา 10 วินาที/มิลลิลิตร แล้วถึงใช้สำลีแห้งวางเหนือจุดแทงเข็ม ดึงเข็มออกอย่างเร็ว
ทีป์สุรธเนสปิดพลาสเตอร์บนสำลีแห้งตามแนวขวางของลำตัว ขณะอะลีฟซึ่งถือกระบอกฉีดยาติดเข็มสวมปลอกเข็มกดกับพื้นปิดสนิท ส่วนบนปลดเข็มทิ้งที่รูฝาภาชนะทิ้งของมีคมและทิ้งกระบอกฉีดยาในขยะติดเชื้อ
อเล็กซานเดอร์ยิ่งใจเต้นตุ้มๆต่อมๆ เมื่ออะลีฟบอกว่าถ้าอาการยังไม่ดีขึ้น เขาจะฉีดยาซ้ำทุกๆ 5-10 นาทีจนกว่าจะถึงมือพิทักษ์กาล
ทั้ง 4 ชีวิตรีบเร่งไปที่โรงพยาบาลบนเรือ ขณะอะลีฟสังเกตอาการผิดปกติที่อาจจะเกิดขึ้นหลังฉีดยา 15-30 นาที