ทุกภาชนะป้องกันอาหารจากแมลงหวี่ แมลงวัน แบบพวกมันเสียดายว่าเห็น แต่ไม่ได้รับประทาน
อาหารยังไม่ทันเข้าปากบดินทร์ ในเวลาเดียวกับแคสซิโอเปียหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปตัวเองกับอาหาร
"ก่อนจะกิน ขออัปโหลดรูปลงโซเชียลก่อน" ส้อมฉลามหัวค้อนในมือกับใบหน้าของเธอเว้นให้อาหารอยู่ตรงกลางรูป
เนื่องจากที่รับประทานอาหาร เบาะที่บดินทร์นั่งเป็นเบาะยาวนั่งได้นับร้อยคนหันหน้าเข้าหากัน โดยมีบาร์อยู่ตรงกลาง เพราะแบบนั้นก็เลย...
"รับเครื่องดื่มอะไรดีครับ"
เสียงคุ้นหูเรียกบดินทร์ให้เงยหน้า เห็นอเล็กซานเดอร์อยู่ในชุดบาร์เทนเดอร์ เขาส่งแก้วเปลี่ยนสีตามอุณหภูมิมาอยู่ตรงหน้า
"แก้วนี้เป็นของนาย ครั้งแรกโรงเรียนแจกให้ฟรี ครั้งต่อไปถ้าเอาแก้วของตัวเองมาใส่เครื่องดื่มในเครือไกลกังวลมีส่วนลดด้วยนะ" อเล็กซานเดอร์พยักเพยิดไปที่ป้าย เขียนว่า [ใช้พลาสติกเท่าที่จำเป็น] บรรทัดล่าง อ่านว่า [เพราะจักรวาล คือแหล่งที่อยู่สรรพสิ่ง]
แคสซิโอเปียกินไม่หยุด เธอตักอาหารพูนชาม แต่ก็กินหมดเกลี้ยง ชามแรกหมด ต่อชามสอง...
"ปลาแซลมอนตามธรรมชาติ มีประโยชน์ต่อส่วนเก็บความจำระยะยาวและการรับรู้ อาหารของไกลกังวลส่วนใหญ่ช่วยพวกเรามีความจำดีในการเรียนรู้เก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิตทั้งนั้นแหละ"
"เธอทำอะไรน่ะ"
"ฉันยังไม่อยากคันตามผิวหนัง ปวดท้องส่วนบนอย่างรุนแรง" เธอหมุนปุ่มปรับไปที่อุณหภูมิสูงกว่า 60 องศาเซลเซียส ใช้ตะเกียบคีบปลาแซลมอนดิบไปต้มในหม้อ ก่อนจะหยิบสมุดสะสมข่าว เปิดกาง และวางให้เพื่อนทั้งสองคนอ่าน
[ข่าว]
[ภาพเอกซเรย์ 4 ภาพ]
[ภาพแรก กระดูกแขนข้างหนึ่ง ถึง กระดูกซี่โครงข้างหนึ่ง]
[ภาพต่อมา กระดูกซี่โครงที่มีอวัยวะภายใน]
[ภาพที่สาม กระดูกต้นขา]
[ภาพสุดท้าย ช่องท้อง]
ทั้ง 4 ภาพ เผยให้เห็นสีเทาของไขมันและเนื้อเยื่อ สีดำของปอด และสีขาวคล้ายหนอนกระจายทั่วร่างกาย
"ครบห้านาที" เเคสซิโอเปียคีบปลาแซลมอนสุกใส่จาน ที่จริงพยาธิตัวตืดไม่เห็นเมื่อเอกซเรย์ แต่แคลเซียมในร่างกายเราพอกผู้บุกรุกอย่างพยาธิ มันดูดซับรังสีได้มากที่สุด ถึงทำให้เอกซเรย์บริเวณกล้ามเนื้อเห็นเป็นภาพสีขาวขึ้นมาได้" เธอทยอยคีบผักสดลงน้ำเดือด เเต่ดูเหมือนไม่ทันใจ เธอถึงเทซะจนภาชนะเกลี้ยง