ทั้งสองคนมาถึง 'ท่าเรือพัทยา' เมื่อเวลาเก้าโมง นาฬิกาเรือนใหญ่ที่แขวนอยู่เหนือกระดานแจ้งเวลาเรือขาเข้าบอกว่าบดินทร์ยังมีเวลาเหลืออีกสิบห้านาทีที่จะขึ้นเรือไปไกลกังวล
อะลีฟผายมือไปที่คนจำนวนมาก "พวกนั้นคือคนที่นายต้องอยู่ด้วยกัน 12 เดือน จะปฏิบัติตนอย่างไร นึกไว้ด้วยว่าชื่อของนายพ่วงนามสกุลของใครไว้ด้วยกันบ้าง นายไม่เคยตัวคนเดียว อย่าลืม"
บดินทร์ขมวดคิ้ว เเละทันทีที่เขาพยักหน้าตอบรับ อะลีฟก็ขับรถออกไป
"ใครที่มาถึงแล้ว เชิญลงทะเบียนที่ทางนี้ก่อนนะครับ"
ชายหนุ่มผมหยักศก ทีป์สุรธเนส (ที - สุ - ระ - ทะ - เนด) ไหวพริบเป็นยอด ชื่อเล่น ทิว ที่ต้นเเขนสวมปลอกเเขนสีเเดงที่มีตัวอักษรสีขาว กจ. ไว้, กจ. 'กิจกรรม' กวักมือเรียกบดินทร์จนเขาเดินอย่างงุนงงเข้ามาลงชื่อที่โต๊ะยาว ป้ายเขียนว่า [ลงทะเบียน]
ทีป์สุรธเนสหัวเราะอย่างร่าเริง
"สวัสดีคนดัง ตอนนี้ข่าวแพร่สะพัดว่าเรือลำนี้มีลูกครึ่ง"
"ลูกครึ่ง"
"ครึ่งผีครึ่งคน ผ่าม ผ่าม ผ่าม"
เด็กๆ และรุ่นพี่ 'ชั้นปีที่ 7' หลายคน กลั้นขำ
"ฉันชื่อ ทิว เป็นเพื่อนพี่สายของนาย" เขารับบ้านปรับอุณหภูมิที่มีหูหลางนอนหลับอยู่ข้างใน มันมีที่ปิดหูสุนัขป้องกันเสียงรบกวน วางรวมกับบ้านสัตว์นานาชนิด
"กรุณาส่งบัตรประชาชนเพื่อรับรองสถานภาพการเป็นนักเรียนด้วยครับ"
ทีป์สุรธเนสรับบัตรประชาชนเข้าเครื่อง สักพักบัตรประชาชนใบเดิม เพิ่มเติมอักษร เขียนว่า [สถานศึกษา โรงเรียนไกลกังวล]
[จังหวัดชลบุรี]
[ประถมศึกษาชั้นปีที่ 1]
"สิ่งประดิษฐ์น่าทึ่ง ผลงานจากนักวิทยาศาสตร์ชั้นนำของดินเเดนพื้นดิน เครื่องลบ-เขียนบัตร" เจนเนตรอธิบาย
บดินทร์รับป้ายแขวนคอที่มีชื่อเขียนตัวใหญ่เท่าฝ่ามือว่า [ดิน] คล้องคอ ก่อนจะทวนคำถามคาใจ "พี่สายคืออะไรครับ"
"สายโลหิต" ทีป์สุรธเนสทำหน้าทะเล้น "เดี๋ยวก็รู้" เขาส่งบัตรประชาชนคืนกลับมาสู่เจ้าของ
เจนเนตร สมิธ (เจน) ที่ต้นเเขนสวมปลอกเเขนสีเเดงที่มีตัวอักษรสีขาว รปธ. ไว้, รปธ. 'รองประธานนักเรียน' ส่งสมุดบันทึกสุขภาพ (บันทึกการได้รับวัคซีนป้องกันโรคตั้งแต่แรกเกิด-ปัจจุบัน) คืนให้บดินทร์ "เก็บไว้สมัครงานในอนาคตด้วย ระวังอย่าทำหายนะ"
ทีป์สุรธเนสหันขวับไปมองเจนเนตร พลางทำตาโตอย่างตกใจ "อีกตั้ง 9 ปี"
"อย่าให้เขาต้องฉีดวัคซีนเกินความจำเป็นนับไม่ถ้วนเหมือนใครสักคนตรงนี้เลย ถ้าไม่มีแฟ้มก็มารับที่ห้องแนะแนว" ประโยคท้าย เจนเนตรพูดกับบดินทร์