= บ้าน สุขกระจาย =
[ห้องก้อนดิน]
บดินทร์ตรวจรายการสิ่งของที่ต้องเอาไปอีกหน เพื่อให้แน่ใจว่าเขามีทุกอย่างที่จำเป็น
กล่องพลาสติกใสติดล้อเเปะป้ายแยกประเภทหนังสือ เสื้อผ้า รองเท้า...
ก๊อกๆๆ
"ดิน เปิดประตูให้ยายหน่อย" คุณยายเรียกหลานชายพร้อมกับเคาะประตูห้องไปด้วย
บดินทร์ขานรับกลับไป ก่อนจะลุกไปเปิดประตู
คุณยายมองกล่องพลาสติกบรรจุขนม สบู่ ตอนเเรกเธอตั้งใจมาช่วยจัดกระเป๋าเดินทาง เเต่ดูเหมือนว่าเธอยังไม่รู้จักคนตรงหน้าดีพอ
บดินทร์ประหยัดพื้นที่ในกระเป๋าเดินทางด้วยวิธีการม้วนเสื้อ กางเกง ผ้าขนหนู..., ป้องกันคอเสื้อเสียทรงด้วยการม้วนเข็มขัดแล้วใส่ไว้ที่คอเสื้อ, ใส่ของชิ้นเล็กๆ อย่างถุงเท้า ขวดสบู่ ของจุกจิกลงไปในรองเท้า, ป้องกันรองเท้าสกปรกไม่ให้เลอะกระเป๋าเดินทางและเสื้อผ้าด้วยการใส่มันลงในถุงพลาสติก, ขวดที่มีข้อต่ออย่างหัวปั๊มเมื่อล็อกไม่ได้ เเต่ภายในบรรจุของเหลว ก็ใส่กล่องพลาสติกปิดฝาซะเลย เเละแกนกระดาษทิชชู่ถูกนำมาประยุกต์เก็บสายไฟ
"หลานทำให้ยายนึกถึงเเม่ของหลาน" คุณยายมองหน้าบดินทร์ไม่วางตา ขณะที่ผู้เป็นหลานเขียนเครื่องหมายถูกข้างหลังรายการสิ่งของที่ต้องเอาไป เเละหยิบของเข้ากระเป๋าตนเอง
บดินทร์ตาโต "ผมไม่ต้องการเหมือนเเม่หรอกครับ เเม่เหมือนหนังสือต้องห้าม ที่ใครก็ตามเผลอเปิดอ่าน เเล้วชีวิตจะยุ่งเหยิงตลอดกาล"
คุณยายหัวเราะ
บดินทร์เองก็ขำเบาๆ ก่อนจะเงยหน้ามาเห็นสายตาสงบนิ่งดั่งทะเลลึกเนิ่นนานหลายวินาทีของคุณยาย
น้ำเสียงเป็นกังวลเอ่ย "ไม่ว่าหนทางข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น จำไว้นะ อยู่ที่ดินแดนก่อนความตาย หลานมีพ่อแม่พี่น้อง และบุคคลอันเป็นที่รัก" คุณยายใช้มือวางอย่างเเผ่วเบาที่ใบหน้าข้างหนึ่งของผู้เป็นหลาน "ที่ดินแดนหลังความตาย หลานก็มีปู่ย่าตายาย และบุคคลที่ล่วงหน้ามาก่อน"
เสียงของคุณยายเเทบจะไม่ดังไปกว่าเสียงกระซิบ เเต่บดินทร์ก็ได้ยินทุกคำ "จักรวาลกว้างใหญ่ แต่หลานจะมีที่พักพิงเสมอ"
บดินทร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย เเต่เเล้วไม่นานเขาก็ยิ้มออกมา