หญิงชรายิ้มบาง "ค่าใช้จ่ายในการเรียน ฉันจะเป็นคนสนับสนุนให้เอง ไม่ใช่สิ ฉันคิดว่ามีคนที่รู้คุณค่าของทรัพย์หรือชีวิตหลายคนรอสนับสนุนเด็กเเบบเธอแน่นอน"
'เเบบไหนคะ' ฟ้าสงสัยยิ่งนัก เเต่ระหว่างที่คิดอยู่ว่าควรจะถามดีไหม
"อยากไปกับเธอไหม" ปิยาภรณ์ถามลูกสาว
"ได้ศาสตราจารย์รายวิชาเป็นคนถ่ายทอดความรู้ด้วยตัวเอง นี่เป็นความใฝ่ฝันของคนอีกมากเลยนะ"
"ถ้าฟ้าไป แล้วแม่ล่ะคะ" เธอถาม
หญิงชรายิ้ม เธอแบมือที่มีแผ่นกระดาษที่มีรูปภาพสีและอักษรพิมพ์ ข้อความว่า
[กรมการจัดหางาน กระทรวงเเรงงาน รับสมัครฝึกอาชีพตามเเนวถนัด พร้อมจัดหาสถานที่ทำงาน เเละบ้าน]
[ค่าผ่อนบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเก็บขยะ ขึ้นอยู่กับบ้านเเต่ละหลัง]
"ไม่มีใครไม่สมควรได้รับโอกาสยกระดับคุณภาพชีวิตของตัวเอง และชีวิตของคุณและลูกจะช่วยยกระดับคุณภาพชีวิตของคนอีกมาก ฉันแน่ใจ"
"ฉันในปัจจุบันยังไม่มีอะไรตอบแทนคุณสักอย่างค่ะ"
"คุณและเด็กคนนี้ได้ตอบแทนฉันแล้วค่ะ, เธอมี 2 ในคุณงามความดี 10 ประการที่มนุษย์พึงมี นั่นคือ 1 ความกตัญญูเเละ 1 ความขยันหมั่นเพียร" หญิงชราส่งรอยยิ้มเอ็นดูไปที่ฟ้า ก่อนจะยิ้มกว้างไปที่ปิยาภรณ์ "ส่วนคุณคือต้นเเบบ 1 ความอดทนอดกลั้นฝืนไม่ทำตามความอยากกระทั่งชีวิตอื่นเดือดร้อนสำหรับเธอค่ะ"
"ถึงเเม้ฉันไม่ค่อยเข้าใจที่คุณพูดไปเมื่อสักครู่นี้ เเต่ฉันก็รู้สึกได้ว่าควรขอบคุณคุณ เพราะอะไรคุณถึงช่วยคนที่คุณไม่รู้จักล่ะคะ"
"เพราะก่อนจะกลายเป็นคนรู้จักกัน คนเราต่างก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนทั้งนั้นยังไงล่ะคะ"
ปิยาภรณ์อึ้ง
"สักวันฟ้าจะตอบแทนคุณให้มากกว่าที่คุณทำให้เเม่เเละฟ้าค่ะ"
หญิงชราหัวเราะ พลางโบกมือไป-มาเชิงปฏิเสธ "ฉันยังคงยืนยันว่าสิ่งเเรกที่ช่วยคุณสองคนไม่ใช่ฉันค่ะ เเม้เเต่คนเเรกที่ช่วยคุณสองคนก็ยังไม่ใช่ฉันอีกเช่นเดียวกัน"