"ยินดีต้อนรับ" อะลีฟบอก "สู่ตลาดน้ำเเสงหิ่งห้อย" เขายิ้มกว้างให้บดินทร์ที่ตะลึงมองไม่กะพริบตาอยู่
ไม่อยากจะเชื่อสายตาเลย
บดินทร์เคยอยู่ที่กรุงเทพมหานครมาก่อน แต่ทว่ากลับไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกต่อไป ตอนนี้เขายืนอยู่ตรงหน้าถนนปูด้วยหินก้อนใหญ่ๆ ทอดยาวคดเคี้ยวจนสุดสายตา
ตลอดทางเดิน เมื่อแหงนมองเห็นร่มหลากสีสันสดใสแขวนประดับไว้ ส่องประกายระยิบระยับ
"ปรกติตลาดน้ำเเสงหิ่งห้อยเป็นย่านการค้าที่คึกคักมากที่สุดแห่งหนึ่งของกรุงเทพมหานคร โดยเปิดขายตั้งแต่
เวลา 08:00 ถึง 17:00 น. ในเวลากลางวันและในเวลากลางคืนตั้งแต่เวลา 23:00 น. จนล่วงเข้าสู่วันใหม่ในเวลา 01:00 หรือจนถึง 06:00 น. ในยามเช้า"
ร้านสินค้าประเภทต่างๆ มากมายหลากหลายประดับตกแต่งสวยงาม ตั้งอยู่ปะปนกันบนสองฝั่งฟากถนนยาว
= ธนาคารเก็บไม่มีอด =
อาคารสีขาวเหมือนหิมะที่ตั้งตระหง่านเด่นเหนือร้านค้าเล็กๆ ทั้งหลาย ยามปรกติมีรูปปั้นประดับหน้าธนาคารเป็น 'ปี่เซี่ยะ' ซึ่งมีลักษณะสี่เท้าของสิงโตอันทรงพลัง มีเขาและลำตัวเป็นกวางที่อ่อนช้อย มีปีกของพญานกอันแข็งแกร่ง มีศีรษะของมังกรอันทรงพลัง มีหางแมวอันศักดิ์สิทธิ์กวักโชคลาภเงินทอง
ทั้งสองคนเดินขึ้นบันไดหินสีขาว
"ที่นี่เป็นธนาคารที่ปลอดภัยที่สุด คนรับบริการสามารถเลือกห้องเซฟที่มีจุดพิเศษเกี่ยวกับการต้อนรับหัวขโมย" อะลีฟผายมือไปที่กรอบรูปที่มีข่าว เขียนว่า [หัวขโมยขนหัวตั้ง 3 รายเสียสติจากการพยายามขโมยทรัพย์ในตู้นิรภัยหมายเลข 4 เจ้าของไม่อนุญาตธนาคารเปิดเผยถึงกลไก และยังคงเป็นปริศนามาจนถึงทุกวันนี้]
"มีห้องเซฟห้องหนึ่งโครงสร้างชิดกับเสาและคานรับน้ำหนักแล้วติดตั้งระบบสั่นสะเทือน"
"หนังสือพิมพ์ทันจักรวาล (หนังสือพิมพ์ที่มีชื่อเสียงเรื่องรายละเอียดเจาะลึก) รายงานว่า มีโจรกลุ่มหนึ่งต้องการขโมยเพชร แรงสั่นสะเทือนที่มุมหนึ่งของการงัดแงะทำให้เกิดรอยร้าวที่เสาและคานจนเพดานห้องถล่มลงมา และแล้วห้องเซฟนั้นก็กลายเป็นหลุมศพของพวกเขาทันที"
ข้างหน้ามีประตูทองเหลืองบานคู่ขัดเงาวับ ข้อความสลักไว้ว่า
[เชิญครับค่ะ ลูกค้า ธุรกรรม]
[ทรัพย์จองจำ รับไว้ เพิ่มดอกเบี้ย]
[สุจริตหา เราเสนอ ประกันเพียบ]
[เพิ่มทรัพย์เฉียบ ปลอดภัย ในแขนง]
[ถ้าวางแผน ปล้นชิงทรัพย์ จงระแวง]
[สมบัติแพง ใช่ของคุณ จงแสยง]
[หัวขโมย ขอเตือนว่า อย่าเปลืองแรง]
[ภัยแถลง ช่วยไม่ทัน ตายไม่ดี]