บดินทร์มองที่หน้าต่างสักพัก ก่อนจะเดินไปลงกลอน เขาอาบน้ำ ใส่เสื้อยืด และกางเกงยีนส์ตัวโปรด
ระหว่างที่เดินลงบันไดสูง 8 ขั้น บดินทร์เหยียบขอบบันไดที่มันเยิ้มจนลื่นไถล โชคดีที่หูหลางคาบหูหิ้วของเบาะที่ดูคล้ายกระเป๋าใบใหญ่รองรับ
แสงแดดที่สว่างอบอุ่นลอดผ่านหน้าต่างเข้ามากระทบทุกอย่าง
สายลมอ่อนๆ เย็นสบาย
บดินทร์เทเกล็ดข้าวโพดใหญ่จำนวนมากจากกล่อง ผสมน้ำนมเป็นอาหารเช้า
"ตาอยู่ที่ไหนเหรอครับ"
"รายนั้น เขาทำงาน กลับมาตอนเย็นสัปดาห์ละ 5 วันเท่านั้น หลานมีอะไรต้องทำอีกเยอะนะวันนี้ ต้องไปถึงกรุงเทพมหานครแน่ะ แล้วซื้อของใช้สำหรับไปโรงเรียน"
บดินทร์คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ซึ่งทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าลูกโป่งแห่งความสุขในตัวเขาถูกเจาะให้เล็กแฟบเสียแล้ว
"ผมก็อยากไปซื้อสินค้า แต่ตอนนี้เรียกว่าจนในจนเลยล่ะครับ"
คุณยายมีสีหน้าขบขัน "ไม่ต้องห่วงหรอกน่า" เธอวางสมุดบัญชีฝากประจำหนึ่งเล่มบนโต๊ะ "ทุกเดือนที่เงินเดือนของพ่อ-แม่ของหลานเข้า ทั้งสองคนแบ่งเข้าบัญชีเงินฝากของหลานไว้เลย 10%"
บดินทร์ไม่เคยรู้มาก่อนถึงสิ่งที่พ่อ-แม่ทำให้
"พ่อกับแม่ช่วยกันทำให้ดินเกิด ทั้งสองคนคงไม่ปล่อยลูกตกยากหรอก จริงไหมล่ะ"
บดินทร์ดีใจได้ไม่นาน เขาก็ต้องนั่งอยู่บนเบาะข้างคนขับ เมื่ออะลีฟบอกคุณยายว่าผมขับรถไปกับบดินทร์เองครับ
เมื่อบดินทร์บอกว่าเขาเองนั่งรถสาธารณะไปได้ อะลีฟจึงถามว่ารู้จักดินเเดนหลังความตายเเล้วเหรอ
บดินทร์รู้สึกเหมือนถูกดาบแทงแต่แผลถูกซ่อน
เมื่อบดินทร์บอกว่าบอกพนักงานประจำรถโดยสารประจำทาง ที่มีหน้าที่ขับรถหรือเก็บค่าโดยสารให้ช่วยบอกเมื่อถึงจุดหมายปลายทางก็ได้
อะลีฟจึงถามว่า "นายเคยอ่านข่าวเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นบนรถโดยสารประจำทางกี่มากน้อย นายคิดเหรอว่าพวกเขามีเวลามากพอที่จะไม่ทำให้นายเดินลงจากรถผิดสถานี
บดินทร์อ้าปาก เเต่ยังไม่ทันพูดอะไรทั้งสิ้น ในตอนที่อะลีฟพูดต่อ "เคยได้ยินวลีที่ว่าเราต่างต้องเคยร้องไห้เพราะรอรถโดยสารประจำทางที่มาช้าอย่างคาดเดาเวลาไม่ได้หรือยัง"
"หรือเคยอ่านข่าวรถโดยสารประจำทางที่เกิดเพลิงลุกไหม้บริเวณห้องเครื่องด้านหลังรถอย่างรุนแรง เปลวไฟและกลุ่มควันพวยพุ่งท่วมตัวรถมาก่อน"
บดินทร์เบิกตากว้าง
อะลีฟได้ทีขี่เเพะไล่ "นับหมดสองนิ้วมือ ยังไล่ปัญหาได้ไม่หมดจากที่ข่าวนำเสนอ" เขางอทีละนิ้ว ขณะนับเลขในใจ "เเต่นายอาจจะโชคดีเจอคนทำงานที่ดี ทำตามระเบียบกรมการขนส่งทางบก, นายก็เลยไม่ใช่ผู้โชคร้ายที่หายไปจากโลกนี้อย่างกะทันหัน อยากลองเสี่ยงดูว่ามีโชคมั๊ยไหมล่ะ"
บดินทร์รู้สึกเหมือนถูกดาบแทงแต่แผลถูกซ่อนซ้ำตำแหน่งเดิม