บทที่ 42 - เรื่องของโลกนี้
.
.
ร่างของคนที่นอนอยู่บนพื้นกระตุกเฮือกใหญ่ก่อนจะแน่นิ่งไป หากดวงตาที่เบิกค้างอยู่เนิ่นนานไม่เริ่มกะพริบใหม่อีกครั้ง คนที่อยู่ด้านข้างคงคิดว่าอีกฝ่ายชักจนหมดสติไปแล้วอย่างแน่นอน
"พัลลาด!?"
"รู้สึกเป็นยังไงบ้าง…"
เด็กหนุ่มขยับเปลือกตาที่ฝืดเคืองจากการลืมค้างอยู่เป็นเวลานานช้าๆ ราวกับกำลังทดสอบการเคลื่อนไหวของร่างกาย ก่อนจะดีดตัวลุกพรวดขึ้นมาทันที
"เอ๊ะ!?"
คนที่เพิ่งคลายอาการชักเกร็งถลันไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางเสียงอุทานและคนรอบข้างที่ยื่นมือไปคว้าตัวไว้ไม่ทัน เป้าหมายมีเพียงร่างของครึ่งอสูรที่ทรุดลงกับพื้นโดยมีเสืือขาวช่วยพยุงอยู่
"จะทำอะไร!?"
เซนายด์แยกเขี้ยวขู่ด้วยท่าทีดุร้าย ก่อนจะชะงักไปยามเห็นร่างของคนที่เข้ามาใกล้ได้อย่างชัดเจน
ในชั่วระยะเวลาสั้นๆ ครึ่งอสูรเสือขาวไม่อาจอธิบายถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นได้โดยละเอียด หากแต่ยังสามารถสัมผัสได้ถึงบางสิ่งด้วยสัญชาตญาณที่เฉียบคมอย่างสัตว์ป่า
เมื่อดวงตาสีเขียวซึ่งทอประกายแปลกประหลาดจับจ้องมาที่ตน เสือขาวมองเห็นเพียงความลึกล้ำราวกับบึงน้ำไร้ก้นที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน
