บทที่ 38 - มาอยู่ด้วยกันเถอะ
.
.
"นี่! คุณได้ยินผมมั้ย!?"
ด้านในของผลึกซึ่งมีเพียงแสงสลัวลอดผ่านเข้ามา วาลเรียสทุบลงบนผนังขุ่นมัวด้านหน้าอย่างร้อนใจ
"พัลลาด! พัลลาด! แค่กๆ …"
เสียงของเด็กหนุ่มแหบพร่าไปนานแล้ว ในลำคอก็แห้งผากหลังการเค้นแรงตะเบ็งเรียกคนที่ไม่เคยตอบกลับมา
วาลเรียสเลียริมฝีปากที่แห้งแตก เขาตัดสินใจเก็บแรงเอาไว้ต่อสู้กับผลึกที่หนาขึ้นอย่างมากแทน แต่แม้จะทุบลงไปกี่ครั้ง ผนังด้านหน้าก็ไม่มีรอยขีดข่วนใดๆ เกิดขึ้นเลยแม้เพียงนิด
"อึก…"
เด็กหนุ่มแนบหน้าผากลงกับผลึกเย็นเยียบ ตอนนี้สถานการณ์ภายนอกเป็นอย่างไรเขาก็ไม่อาจรับรู้ได้อีกต่อไป มีเพียงเสียงของบทสนทนาที่ดังแว่วเข้ามาบ้างเป็นบางครั้งเท่านั้น
วาลเรียสพยายามเงี่ยหูฟังสุดชีวิต แต่นอกจากเสียงตะโกนส่ังการยามต่อสู้ซึ่งดังเข้ามาเป็นระยะแล้ว คำพูดของพัลลาดและคนรอบข้างที่เข้ามาสนทนาด้วยนั้นค่อนข้างขาดหาย
หลังค่อยๆ ปะติดปะต่อเรื่องราวเข้าหากันทีละน้อย แผนการที่เริ่มเป็นรูปเป็นร่างของอีกฝ่ายก็ทำให้เขารู้สึกหวั่นใจ
"ฟิลัน…"
