ย้อนเวลากลับไปนิดหนึ่ง ตั้งแต่ช่วงเวลาที่ทุกคนได้ยินพิธีกรสาวบอกว่ากล่องของขวัญกระจัดกระจายอยู่ภายในห้าง วินาทีนั้นทุกคนต่างวิ่งกรูกันไปที่ประตูทางเข้าห้างแต่ละจุดอย่างเอาเป็นเอาตาย ส่วนวินกับแจ็กซึ่งยืนอยู่ด้านหน้าประตูอยู่แล้ว ได้ถูกฝูงชนเบียดชนกับประตูเต็มที่
"อั่ก! แอ๊ก! ไอ้วิน ที่ชวนฉันมายืนตรงนี้ตั้งแต่แรก นี่คือแผนของนายสินะ" แจ็กพูดขณะที่ใบหน้ากำลังเบียดกับประตู
"ใอ่แอ้ว" (ใช่แล้ว) วินตอบโดยที่หน้าเบียดประตูอยู่เช่นกัน จากนั้นเขาพยายามดันตัวเองบิดหน้าออกมาให้พูดได้สะดวก
"อีเว้นท์ล่าของขวัญนี้ ไม่มีประกาศบอกหรอกว่ารายละเอียดจะเป็นยังไง บอกแค่ว่าจะมีการแจกไอเท็มสำหรับผู้ที่มาร่วมในงาน แต่ฉันมาด้อมๆมองๆ อยู่ที่ร้านตัวแทนจำหน่ายของบริษัทเกมชั้นบนสุด แล้วแอบได้ยินพนักงานคนหนึ่งบ่นว่า ต้องห่อของขวัญดึกมาสองวันแล้ว แถมพรุ่งนี้ยังต้องมาแต่เช้าอีก ฉันเลยคำนวณว่าอีเว้นท์จะต้องออกมารูปแบบนี้" วินอธิบายให้แจ็กฟัง
"ฉลาดเหมือนเดิมเลยนะพวก โอ๊ยๆ จะดันอะไรกันนักหนาเนี่ย ว่าแต่พวกเราเข้าไปก่อนแล้วจะมีประโยชน์ยังไงล่ะ นายรู้เหรอว่ากล่องไหนคือรางวัลใหญ่น่ะ" แจ็กถาม
"ฉันพอมีข้อมูลอยู่บ้าง เดี๋ยวระหว่างวิ่งจะอธิบายให้ฟัง ตรงจุดนี้อาจเหมือนการคาดเดา แต่ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามที่ฉันคิดละก็ คืนนี้พวกเราได้ไปต่างโลกแน่นอน" วินตอบกลับพร้อมยิ้มอย่างมีเลศนัย
...
"เอาล่ะนะคะ เรามานับถอยหลังสิบวินาทีก่อนประตูห้างเปิดพร้อมกันค้า...10 ...9 ...8 ...7 ...6 ...5 ...4 ...3 ...2 ...1 เริ่มเกมได้!!"
พนักงานของห้างดึงประตูเปิดผ่างอย่างรวดเร็ว พร้อมกันนั้นฝูงชนก็วิ่งทะลักทะล้นเข้าไปในห้างอย่างคึกคัก แม้ทุกคนจะไม่รู้ว่ากล่องไหนเป็นไอเท็มอะไร แต่ทุกคนคงอยากที่จะพิสูจน์มันด้วยตาและมือตัวเองว่าที่กล่องจะมีคำใบ้อะไรอยู่หรือไม่ งานครั้งนี้ไม่ได้จัดที่อนุสาวรีย์แห่งนี้ที่เดียว แต่จัดทั้งหมด 4 แห่งทั่วกรุงเทพ และพร้อมกันตามเมืองหลวงของแต่ละประเทศที่เกมเปิดให้บริการอยู่ ใครสะดวกใกล้ที่ไหนก็ไปที่นั่น ผู้ที่เข้าร่วมงานโปรโมทเกมและฉลองหนึ่งร้อยล้านไอดีครั้งนี้ แน่นอนว่าส่วนใหญ่เป็นผู้ที่เล่นเกมอยู่แล้ว แต่ก็มีบ้างที่เป็นคนที่ยังไม่ได้เล่นและไม่มีแม้แต่เครื่อง VR เหมือนวินกับแจ็ก
"ไม่ต้องรีบร้อนนะครับ โปรดระวังอันตรายแก่ตนเองและผู้อื่นด้วย" เสียงพนักงานตะโกนผ่านโทรโข่งบอกผู้คนที่แห่กันเข้าห้างแต่ดูเหมือนไม่ค่อยมีใครได้ยินหรือสนใจฟัง
ตั้งแต่ที่ทั้งคู่วิ่งเข้าไปในห้าง ความรู้สึกแรกคือต้องตกใจกับห้างที่ละลานตาไปด้วยกล่องของขวัญขนาดเท่าฝ่ามือ สีสันต่างๆ มากมาย พวกเขาได้ยินเมื่อกี้ว่ารางวัลมีห้างละสองพันรางวัล แต่นี่แค่บริเวณปากทางเข้า แค่ชั้นแรกก็เต็มไปด้วยกล่องของขวัญหลายร้อยกล่องแล้ว มองไปทางไหนก็มีประดับไว้ กองสุมไว้ อยู่บนป้ายร้าน อยู่บนม้านั่ง บนต้นไม้หรือแม้กระทั่งอยู่ใจกลางฐานน้ำพุ
"โอ้ ว้าว~ กล่องของขวัญโคตรเยอะ เอาไงวิน พวกเราจะวิ่งไปตรงไหน ชั้นบนเหรอ?!" แจ็กถาม
"ใช่แล้วเพื่อน ขึ้นไปให้ถึงชั้นที่เก้ากันเลย!" วินตอบกลับ
"และแน่นอนว่าพวกเราไม่รอขึ้นลิฟท์ใช่ไหมไอ้วิน!"
"ฮะฮะ ถูกต้อง วิ่งตรงไปที่ทางบันไดกันเลยพวก!"
เฉพาะห้างชั้นหนึ่ง พื้นที่ถือว่ากว้างมากแล้ว ผู้คนต่างเริ่มกระจายกันออกไป บางคนรีบคว้ากล่องใกล้มือแล้วรีบไปยืนยันรับไอเท็มที่ บู๊ทร้านเกมเลย บางคนเมื่อเจอกล่องก็รีบพินิจพิจารณาทุกซอกทุกมุมอยู่นานสองนาน บางคนมองที่กล่องเสร็จแล้วก็โยนกลับไปสุมในกองที่เดิม มีคนไม่น้อยที่อัดแน่นกันหน้าลิฟท์เพื่อรอขึ้นข้างบน รุมกันแย่งกดลิฟท์รัวๆ สลับกันไปอย่างใจร้อน(...เอิ่ม) และมีคนจำนวนหนึ่งที่วิ่งตามวินกับแจ็กขึ้นบันได พวกเขาแยกไปที่ชั้นสองบ้าง ชั้นสามบ้าง เมื่อถึงชั้นสี่ วินเริ่มหอบจนทั้งคู่ช้าลงและเริ่มโดนคนอื่นแซง
"แฮ่กๆๆ ฮ้า.. แฮ่กๆ"
วินดึงแจ็กมาใกล้ๆ และกระซิบบอกอย่างรวดเร็วว่า "แจ็ก ฟังนะ จากการคำนวณ... แฮ่กๆ สภาพร่างกายฉันไปไม่ทันแน่นอน ดังนั้นนายต้องเป็นคนไปให้ถึงก่อน จากที่ฉันหาข้อมูล ผู้สร้างเกม ดร.เอ็ดเวิร์ด ชื่นชอบคำใบ้ สมบัติและปริศนาเป็นอย่างมาก ฉะนั้นของรางวัลใหญ่จะต้องอยู่ใน กล่องสีขาวไข่มุก ตราโลโก้สีทอง อย่างแน่นอน"
"กล่องสีขาวไข่มุก ตราโลโก้สีทอง" แจ็กพูดย้ำอีกครั้ง และถามว่า
"ทำไมล่ะ นายรู้ได้ไง?"
"เออ ไม่มีเวลาอธิบาย นายรีบไปหาให้เร็วกว่าคนอื่นก่อนเถอะ ร้านเกมสาขาหลักอยู่ที่ชั้นเก้าของห้างนี้ บริเวณรอบๆ ร้านจะมีรูปปั้นแกะสลักตัวละครในเกม และมอนสเตอร์มากมาย ลองสังเกตที่สำคัญเช่น อาวุธที่ถือ ในปากมังกรหรืออะไรแบบนี้ดูนะ ไปๆ ไปได้แล้ว"
"โอเค งั้นฉันจะไปหาไว้ให้ก่อน แล้วรีบตามมาเลือกกล่องล่ะ!" แจ็กบอกและเริ่มออกตัววิ่งด้วยสปีดสุดแรง
"สู้ๆ นะเพื่อน… แฮ่กๆๆ" วินพูดพลางหยิบยาสูดพ่นขยายหลอดลมในเป้ออกมาใช้
"ฟุบ! เฮ้อ~ ค่อยยังชั่ว เบื่อโรคหอบหืดนี้เป็นบ้า แต่ทำไงได้ ไปหาหมอมาทั่วแล้ว ก็ไม่เห็นจะดีขึ้นสักนิดเลยนี่นา ปล่อยให้อาการมันทรงๆ ไปแบบนี้แหละ ไม่อยากให้แม่ต้องมาเปลืองเงิน ต้องมาลำบากเพื่อเรามากขึ้นอีกแล้ว"
"เอาล่ะ รีบตามแจ็กขึ้นไปดีกว่า..."
เมื่ออาการของวินดีขึ้น เขาก็รีบลุกและเดินก้าวขึ้นบันไดต่อไป
...
มาที่ชั้นบน แจ็กวิ่งกระโดดขึ้นบันไดทีละสามขั้น สับขาอย่างรวดเร็วจนแซงทุกคนได้หมดและเป็นคนแรกที่ขึ้นมาถึงชั้นเก้า เขารีบมองหาร้านเกม และเจอมันอย่างง่ายดาย เพราะร้านมันใหญ่โตมาก รวมพื้นที่บริเวณรอบนอกร้านที่ตั้งรูปแกะสลักเรียงรายอยู่ด้วย ก็กินพื้นที่เกือบทั้งชั้นเก้าแล้ว
"นั่นไงๆ ร้าน Infinity69 Game Shop" แจ็กรีบวิ่งไปสำรวจหน้าร้านและรูปปั้นตัวละครในเกมและมอนสเตอร์ที่เรียงรายอยู่หน้าร้าน "อืมม์... ทุกตัวก็เต็มไปด้วยกล่องของขวัญหลากสี แต่กล่องสีขาวโลโก้สีทองเนี่ย มีอยู่ที่รูปปั้นตัวละสองกล่อง เอาไงดีล่ะเนี่ย..."
"ห๊ะ! แย่แล้ว เริ่มมีคนขึ้นมาถึงแล้ว เอางี้ละกัน เอามันมาถือไว้ทั้งหมดก่อน แล้วรอไอ้วินอีกที" แจ็กรีบวิ่งไปหยิบตะกร้าช้อปปิ้งใบใหญ่จากหน้าร้าน และรวบรวมกล่องสีขาวทั้งหมดใส่กองพูนเอาไว้
"นี่ นายน่ะ" เสียงหญิงสาวดังขึ้น "นายจะกักตุนกล่องแบบนั้นไม่ได้นะรู้ไหม"
แจ็กหันไปมองเพราะสงสัยว่าเสียงนั้นพูดกับเขาใช่หรือเปล่า "ฉันเหรอ พวกเธอพูดกับฉันใช่ไหม?"
"ใช่สิ ตรงนี้มีนายยืนหัวโด่อยู่คนเดียวนี้ไง…อ้าว นายมันไอ้แจ็กนี่นา!"
"ยัยน้ำ เธอเองเรอะ ไม่เจอกันตั้งแต่จบ ม.3 เลย อ้อเธอไปเรียนต่อโรงเรียนสตรีสินะเนี่ย เธอไม่เปลี่ยนไปเลยนะ ยังอกไข่ดาวเหมือนเดิมเลยเนอะ ฮะฮ่าฮ่า" แจ็กหัวเราะใส่เพื่อนเก่า
"ไอ้แจ็ก ไอ้ตี๋นรก ยังปากสุนัขเหมือนเดิมนะ!" น้ำยิ้มพร้อมกับเอากระเป๋าเป้ฟาดกบาลแจ็กไปทีหนึ่ง
ผัวะ!
"โอ๊ย! แหมเรื่องแค่นี้โมโหไปได้ หยอกน่ะหยอก รู้จักไหม?" แจ็กพูดพลางเอามือเกาหัวที่โดนฟาด
"เออ หยอกก็หยอก แต่ถ้านายหยอกอีก เป้ของฉันก็จะไปหยอกหัวนายแน่รับรอง!" น้ำขู่ฟ่อใส่แจ็ก
"จ้ะๆ ไม่พูดแล้วจ้ะ" แจ็กตอบเสียงอ่อย
"มาๆ ฉันจะแนะนำเพื่อนให้รู้จักนะ คนนี้ชื่อมะนาว คนนี้ชื่อแนนซี่ ส่วนคนนี้ชื่อเรย์" น้ำผายมือแนะนำเพื่อนทีละคน แจ็กสังเกตุเห็นว่าในมือของแต่ละคนมีกล่องของขวัญหลากสีปนๆกันไป
"โอเค ยินที่รู้จักนะสาวๆ เพื่อนเธอเนี่ยสวยกว่าเธอทุกคนเลยนะน้ำ ฉันไปก่อนล่ะ บาย~" แจ็กหันหลังจะวิ่งหนี แต่น้ำจับเสื้อแจ็กไว้ได้ทัน
"นายจะไปไหนก็ไป แต่ส่งกล่องสีขาวในตะกร้ามาซะ รู้ไหมว่าถ้าฉันไปเรียกเจ้าหน้าที่มาดูละก็ นายโดนแบนจากเกมตลอดชีวิตแน่นอน เขาไม่ให้ใช้วิธีการกักตุนกล่องนะจะบอกให้ นายมีสิทธิ์เลือกไปสองกล่อง แล้ววางที่เหลือเอาไว้ซะ พวกฉันจะเลือกบ้าง" น้ำพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
"หา อะไรกัน มีงี้ด้วยเหรอ?" แจ็กทำหน้างง
น้ำพูดต่ออีกว่า "ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายไปได้ข้อมูลอะไรมา ถึงจะเอาแต่กล่องสีขาว ส่วนพวกฉันมีกันสี่คน ก็เลยกะว่าจะสุ่มหยิบกล่องมาให้ทุกสีแค่นั้นเอง ฉันจะเลือกกล่องสีขาวไว้สักกล่องเดียวก็พอ"
"สามกล่อง" เสียงเพื่อนของน้ำที่ชื่อเรย์พูดขึ้น
"น้ำ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันมีลางสังหรณ์ว่านายคนนี้จะต้องได้ข้อมูลอะไรดีๆมาแน่นอน และเท่าที่ปราดตามองตั้งแต่ขึ้นมาที่ชั้นเก้านี้ กล่องสีขาวไม่มีตรงไหนอีกแล้ว ฉะนั้นพวกเราจะเลือกสามกล่องเลย" เรย์วางกล่องสีแดงกับชมพูลงที่เก้าอี้ใกล้ๆ
"ของพวกพี่ ขอสี่กล่องนะน้องชาย" เสียงของชายใส่สูทดำสองคนยื่นมือมาที่แจ็กด้วย
"ใครอีกฟะเนี่ย? เอาไงดี ไอ้วินทำไมมาช้าจังวะ" เสียงแจ็กบ่นอย่างท้อใจ
"เอ่อ... เดี๋ยวเพื่อนผมกำลังจะขึ้นมาครับ รอให้เขาเลือกก่อนได้ไหม นะนะ สาวๆ สุดสวยทั้งสี่ และก็พวกพี่ชุดดำสุดเท่ด้วย ผมขอเวลาอีก 5 นาที"
"คนที่เห็นก่อนมีสิทธิ์ได้เลือกก่อนนะไอ้น้อง เพื่อนนายต้องมาเลือกทีหลังแล้วละ" ชายชุดดำคนหนึ่งพูด พร้อมกับกวักมือเรียกเจ้าหน้าที่
เจ้าหน้าที่เดินเข้ามาแล้วพูดว่า "น้องคะ กักตุนกล่องไม่ได้นะคะ น้องมีสิทธิ์เลือกส่วนของตัวเองสองกล่อง แล้วรบกวนวางกล่องที่เหลือด้วยค่ะ"
"เวรเอ๊ย เอาไงดีวะ ต้องให้แล้วล่ะนะ กล่องมันสีขาวเหมือนกัน คงไม่ต่างกันหรอก แล้วแต่ดวงละกัน" แจ็กคิดในใจแล้วกำลังจะวางตะกร้าลงที่พื้น…
ทันใดนั้นประตูทางหนีไฟเปิดออกดัง "ปัง!" แจ็กหันขวับไปมองทันที
"ไอ้วินนี่หว่า!"
วินเห็นแจ็กเช่นกัน เขารีบวิ่งตรงดิ่งมาทันที ระยะห่างกันประมาณ 20 เมตร วินตะโกนว่า
"แจ็กว้อย! โยนกล่องทั้งหมดขึ้นฟ้าเดี๋ยวนี้เลย!"
แจ็กไม่ลังเลในสิ่งที่เพื่อนบอก โยนกล่องในตะกร้าทั้งหมดขึ้นไปบนฟ้าทันที แจ็กโยนขึ้นไปสูงจนเกือบถึงเพดานห้าง วินวิ่งตรงมาพร้อมกับจ้องไปที่กล่องทั้งหมดตาไม่กระพริบ และเขาสังเกตุเห็นอะไรบางอย่างว่ามีกล่องสีขาวทั้งหมดห้ากล่องจากยี่สิบ ที่เกิดเงาประกายมุกแวบออกมาเมื่อต้องกับแสงแดดจากพระอาทิตย์
วินวิ่งมากระโดดยื่นมือคว้ากล่องเอาไว้ได้ทั้งสองข้าง วินาทีที่กล่องลอยขึ้นไปนั้น แจ็กนึกในสิ่งที่วินบอกว่า "กล่องสีขาว...ไข่มุก ต้องขาวไข่มุก! ไม่ใช่กล่องสีขาวธรรมดา" แจ็กกระโดดยื่นมือออกไปคว้ากล่องไข่มุกเช่นกัน แต่เขาคว้ามาได้แค่กล่องเดียว โดยกล่องหนึ่งเรย์เป็นคนคว้าเอาไว้ได้ และอีกกล่องหนึ่งชายชุดดำได้ไปครอง
เมื่อทั้งคู่ลงถึงพื้น วินพูดว่า "แจ็ก ไม่ต้องเก็บกล่องที่เหลือแล้ว วิ่งไปฝั่งนู้นด้วยกันเลย"
แจ็กที่กำลังวิ่งออกจากพื้นที่ตรงนั้นพร้อมกับวิน หันมายิ้มแฉ่งและตะโกนถามเจ้าหน้าที่ของร้านเกม
"พี่คนสวย ผมคืนกล่องแบบนี้ไม่ถือว่าใช้ความรุนแรงใช่ไหมครับ!"
เจ้าหน้าที่สาวยิ้มขำและและทำท่าโอเคให้กับแจ็ก
"ขอบคุณมากครับพี่สาว ไว้เดี๋ยวจะแวะไปหาที่ร้านนะครับ!"
ทั้งสองคนวิ่งออกจากพื้นที่ตรงนั้น โดยที่มีแก๊งสี่สาวและชายชุดดำพร้อมใจกันมองตามและยืนทำหน้างงกันอยู่