หลังจากสะสางเรื่องราวต่างๆจบลงหลงจือหยางก็ชวนคนรักเดินทางท่องเที่ยวเพื่อพักผ่อนหลังจากวุ่นวายมาอย่างยาวนาน จิ้งจอกขาวหูตั้งตรงหลังได้ยินคำว่าเที่ยว ซึ่งวันต่อมาเจ้าตัวก็หมุนร่างกายหน้ากระจก
หลังจากระบบหายไปความสวยงามแบบฉบับจิ้งจอกขาวก็กลับคืนมาจนหมด ไม่จำเป็นต้องทำภารกิจเพื่อแลกเปลี่ยนอีกทั้งเยว่ชิงสัญญากับตัวเองว่าจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขจนวันหนึ่งได้กลับไปอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาแบบครอบครัว
ภาพคนงามยืนโพสต์ท่าต่างๆอยู่หน้ากระจกทำเอาหลงจือหยางที่ยืนอยู่ยิ้มออกมา เจ้าตัวก้าวเดินเข้าไปหาก่อนจะตวัดคนงามเข้าสู่อ้อมกอดกดศีรษะลงที่ซอกคอสูดดมกลิ่นกายหอมๆของคนรัก
"สวยแล้วครับ"จากนั้นก็ไม่ลืมเอ่ยชมคนงามในอ้อมแขนแล่วกดปลายจมูกเข้าที่แก้มนิ่มเบาๆ เยว่ชิงยืนยิ้มแฉ่งหน้าบานอย่างมีความสุข เจ้าตัวหัวใจเต้นตึกตักก่อนจะหมุนตัวใช้เรียวแขนของตัวเองรัดที่เอวสอบอีกฝ่าย
"งื้อ มีความสุข"ว่าจบก็ไม่ลืมที่จะถูไถใบหน้ากับอกกว้าง หลงจือหยางมองจิ้งจอกน้อยออดอ้อนก็ใจละลาย คนรักของเขาน่ารักเกินไปแล้ว
กว่าจะขยับตัวพากันออกนอกห้องก็กินเวลาไปเสียตั้งนาน มัวแต่จับตรงนั้นแตะตรงนี้
วันนี้ทั้งคู่สวมชุดคู่สีขาวกางเกงสีเทา โดยของเยว่ชิงเป็นชุดแขนสั้นน่ารักมีรูปหัวใจสีแดงกลางหน้าอกกับกางเกงขาสั้นเหนือเข่าสีเทาอ่อน ส่วนหลงจือหยางเป็นเสื้อสีขาวแขนสั้นหน้าอกมีรูปลูกศรสีแดงกับกางเกงขายาวสีเทา
ส่วนด้านหลังเสื้อสกรีนชื่อของคนรักไว้ด้านหลัง ซึ่งความคิดเรื่องชุดคู่สบายๆนี้คือความคิดของหลงจือหยาง ถึงขนาดที่ตอนแรกเยว่ชิงยังคิดว่าคนรักป่วยไข้ ไม่น่าเชื่อว่าคนเคร่งขรึมอย่างหลงจือหยางจะมีมุมแบบนี้
มือทั้งคู่กอบกุมกันโดยที่เยว่ชิงฉีกยิ้มกว้างเดินเคียงข้างคนรักออกจากตึกสูง ผ่านสายตาคนรอบข้าง ไม่ว่าใครที่เห็นภาพนี้ก็บอกได้แค่ว่า เหมาะสมกันจริงๆ
หลงจือหยางพาเยว่ชิงไปที่อุทยานดอกไม้นานาพันธุ์ ช่วงนี้คือช่วงที่ดอกไม้พากับเบ่งบานส่งกลิ่นหอม โดยที่ทางการเข้ามาสร้างสะพานไม้ไผ่ให้เดินหลายสิบเส้นทาง
โดยมีข้อห้ามแค่ห้ามเด็ดดอกไม้ ห้ามลงจากสะพานไม้ไผ่ ห้ามกินอาหารหรือขนมในบริเวณนี้ แน่นอนว่ามีโซนของกินหรือพื้นที่สำหรับปิกนิกโดยเฉพาะ
เยว่ชิงตาวาวเกาะขอบสะพานชะโงกหน้าไปสูดดมกลิ่นหอมๆของดอกไม้ หลงจือหยางยิ้มกว้างยามที่เห็นคนน้องร่าเริงมีความสุข คิดไม่ผิดที่ชวนมาที่นี่
"ดีจังครับ ผมไม่ได้มาที่แบบนี้นานแค่ไหนแล้วนะ"เจ้าตัวครุ่นคิดเล็กน้อย ตั้งแต่เหลือตัวคนเดียวเยว่ชิงก็ไม่ได้ไปไหนเลยนอกจากโรงเรียน มหาลัย สร้างสรรพสินค้า พอนับนิ้วดูก็รู้ได้เลยว่าตัวเองเที่ยวน้อยจริงๆ
เยว่ชิงเงยหน้าสบตาคนรักตาปริบๆ หลงจือหยางวางฝ่ามือบนเส้นผมนุ่มนิ่มก่อนเอ่ย
"หลังจากนี้อยากไปเที่ยวที่ไหนก็บอกพี่ แล้วเราไปเที่ยวด้วยกันนะครับ"เยว่ชิงพยักหน้ามองคนพี่ที่โน้มหน้าลงมาจุ๊มริมฝีปากบนศีรษะ
ในหูของเยว่ชิงได้ยินเสียงกรีดร้องจากคนรอบข้าง โชคดีที่ทุกคนไม่เข้ามาวุ่นวาย มองอยู่ห่างๆตามประสาไอดอล อีกอย่างพวกเขารู้ดีว่ากว่าคนทั้งคู่จะว่างออกมาเที่ยวคงเหนื่อยกับงานไปไม่น้อย เพราะแบบนั้นจึงไม่มีใครอยากจะเข้ามาเพิ่มความเหนื่อยให้กับคนทั้งคู่แน่นอน
"ขอบคุณนะครับ"เยว่ชิงเอ่ยออกมาก่อนจะกุมมือคนพี่ให้ก้าวเดินต่อไปด้านหน้า ยังมีพื้นที่อีกมากมายให้เดินเที่ยว หลงจือหยางยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายภาพคนรักไว้ คาดว่าจะใช้ภาพเหล่านี้ตกแต่งภายในงานแต่งของตัวเอง
เพื่อประกาศให้โลกทั้งใบได้รับรู้ ว่าเขารักคนน้องขนาดไหน แต่สามพันรูปสำหรับวันนี้เยอะไปไหมนะ ทั้งๆที่ผ่านแค่ช่วงเช้าเอง
"เหนื่อยไหม"หลงจือหยางเก็บโทรศัพท์ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดใบหน้าชื้นเหงื่อของคนรักเบาๆอย่างทะนุถนอม
"ไม่เลยครับ ผมมีความสุขมาก"เยว่ชิงยิ้มกว้างส่ายศีรษะยืนยันหนักแน่นว่าไม่เหนื่อยแถมแววตายังวาววับไปด้วยความสนุกสนาน
"ไปกินข้าวกัน ช่วงบ่ายไปสวนนานาพันธุ์ไม้ ที่นั่นร่มรื่นหน่อยเหมาะกับช่วงบ่าย"หลงจือหยางจับมือคนรักให้เดินตามเพื่อตรงไปยังรถยนต์คันหรู เมื่อขึ้นมานั่งเรียบร้อยคนขับรถสุดหล่อก็พาคนงามข้างๆไปอีกฟากฝั่งหนึ่ง
เพราะพื้นที่มีขนาดใหญ่การเดินเท้าต้องใช้เวลาหลายชั่วโมง ทางขวาเป็นพื้นที่ดอกไม้นานาพันธุ์ที่มีกว่าหมื่นกว่าแสนชนิด ทางซ้ายเป็นต้นไม้สูงใหญ่คล้ายมาเดินป่า
แต่จุดมุ่งหมายจริงๆของหลงจือหยางคือพื้นที่ตรงกลางด้านบนสุดเป็นคล้ายแง่งหินใหญ่รูปหัวใจ สามารถมองพระอาทิตย์ตกดินและเป็นสถานที่ขอแต่งงานอันดับต้นๆของโลก ซึ่งหลงจือหยางติดต่อพนักงานที่นี่ไว้เรียบร้อยแล้ว
ซึ่งคนที่เข้ามาก็จะได้รับแจ้งถึงเขตหน้าผาแห่งความรักว่ามีคนต้องการใช้เพื่อขอแต่งงาน ซึ่งนี่ไม่ใช่ครั้งแรก คนอื่นๆจึงไม่ว่าอะไรแต่ขึ้นไปที่หน้าผาแห่งความรักในช่วงเช้าแทนที่จะเป็นช่วงเย็นเหมือนปกติ
เมื่อรถคันหรูหยุดนิ่งเยว่ชิงก็กระโดดตุ๊บ อ้าแขนกว้างสูดดมกลิ่นธรรมชาติเข้าปอด ปล่อยให้หลงจือหยางถือแผ่นผ้ากับกล่องใส่อาหารตามลงมา เยว่ชิงเดินเข้าไปหาตั้งใจจะช่วยถือของแต่คนรักส่ายศีรษะปฏิเสธก่อนจะเดินนำไปด้านใน
หลงจือหยางถือแผ่นผ้าก่อนจะใช้มือเดียวสะบัดออกและวางลงบนพื้นอย่างงดงาม จากนั้นก็ถอดรองเท้าขึ้นไปนั่งวางกล่องอาหารไว้ตรงกลาง เยว่ชิงมองภาพเคลื่อนไหวที่แสนสง่างามของพ่อบ้านส่วนตัวก็นึกลำพองใจ
คนรักสุดหล่อเหลาแสนดีที่หนึ่งแบบนี้จะไปหาได้จากที่ไหนอีก ไม่ใช่เยว่ชิงก็แย่หน่อยเนอะ
แซนด์วิชและเครื่องดื่มเย็นๆที่บรรจุมาอย่างดีอยู่ในสายตาของเยว่ชิงที่ตอนนี้ถูมือไปมา ก่อนจะได้รับแซนด์วิชป้อนถึงปาก เจ้าจิ้งจอกน้อยเขินนิดๆก่อนจะอ้าปากงับแล้วเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย จากนั้นหลงจือหยางก็เอาแซนด์วิชชิ้นนั้นไปกินต่ออย่างไม่นึกรังเกียจ
มื้อกลางวันที่เต็มไปด้วยความหวานจบลงในสามสิบนาที ก่อนทั้งคู่จะนั่งพักผ่อนกันเล็กน้อยแล้วเดินทางกันอีก
คราวนี้เป็นต้นไม้สูงชะลูดแต่ก็ทำให้ตื่นตาตื่นใจไม่อยาก ด้วยบรรยากาศร่มรื่นลมโชยตลอดเวลา แถมลำต้นของต้นไม้ยังมีสีสันที่แตกต่างกัน บางต้นมีกลิ่นหอมๆลอยออกมา จนเยว่ชิงแทบจะหลับตรงนั้น
หลงจือหยางต้องพยุงคนน้องให้ยืนนิ่งๆหยุดความซุกซนลงชั่วคราว กว่าจะรู้ตัวดวงอาทิตย์ก็คล้อยต่ำลงทุกที
"ไปกับพี่ที่หนึงได้ไหมครับ"เมื่อคนข้างๆเอ่ยถาม เยว่ชิงก็พยักหน้า ถ้าจะพาเขาไปขายก็ไปเถอะ เขาหลอกง่ายและเขาใจง่ายมาก โดยเฉพาะผู้ชายที่ชื่อว่าหลงจือหยาง พอคิดแบบนั้นเจ้าตัวก็หัวเราะคิกคักกับตัวเอง
หลงจือหยางเพียงระบายยิ้มออกมาไม่รู้ว่าในหัวน้อยๆคิดซุกซนอะไรอยู่ หลงจือหยางพาเยว่ชิงไปยังผาความรัก ที่มีแง่งหินเป็นรูปหัวใจ
เยว่ชิงตาวาวเมื่อแสงสีส้มตกกระทบจนต้นไม้ด้านล่างเหมือนถูกเคลือบไปด้วยทอง พื้นที่หินที่มีรอยแตกมีสีส้มเข้มรายล้อม เยว่ชิงหมุนรอบตัวอย่างตื่นตาตื่นใจเมื่อหินที่เขายืนอยู่มันเป็นรูปหัวใจ
"เยว่ชิงครับ"หลงจือหยางเอ่ยเรียกเมื่อเห็นคนที่หันหลังให้เขากำลังตื่นเต้นขนาดไหนแต่ก็ต้องเรียกอีกฝ่ายให้หันมา ในมือถือกล่องรูปหัวใจสีทอง ซึ่งหลงจือหยางก็รู้สึกประหม่าจนหัวใจเต้นโครมครามไม่หยุด
"พี่หยาง..."เยว่ชิงเหมือนสติหลุดลอยเมื่อเห็นคนรักยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าในมืออีกฝ่ายที่ยื่นมาคือกล่องรูปหัวใจสีทองที่ใส่แหวนคู่กันไว้ เจ้าตัวน้อยยกมือปิดปากดวงตาฉ่ำวาวไปด้วยน้ำ
"แต่งงานกันนะครับ"
"ครับ ครับ แต่งครับผม"
ภาพขอแต่งงานของคู่รักที่น่าอิจฉาที่สุดในโลกถูกเผยแพร่ออกไปในวงกว้าง ไม่เพียงแค่ทางสถานที่ขอแต่งงานขอเผยแพร่ภาพเหล่านี้
ตัวของหลงจือหยางเองก็ประกาศขอจิ้งจอกน้อยแต่งงานบนหน้าไทม์ไลน์ของตัวเอง แถมจิ้งจอกยังตอบกลับข้อความว่าตกลงอีกด้วย
จากนั้นไม่นานเพจหลักของกิลด์ประกาศถึงการจัดงานแต่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่จะได้เกิดขึ้นระหว่างหัวหน้ากิลด์ทั้งสองคน ตามด้วยข้อความแสดงความยินดียาวเหยียด
สื่อข่าวรายงานถึงเรื่องนี้เพื่อแสดงความยินดีกับคู่รักล่วงหน้าและการกล่าวถึงการแต่งงานที่จะเกิดขึ้นโดยมีการคาดการณ์ถึงสถานที่จัดงานแต่งว่าจะเป็นที่ไหน
ผู้คนเองก็มาร่วมอวยพรให้กับคนทั้งคู่ผ่านข้อความจนเกิดแฮชแท็กข้ามวันข้ามคืนกันเลยทีเดียว
ส่วนคู่รักที่เป็นประเด็นนั้น....
"อ๊า ยะ...อย่าดึงหางน้อง"เยว่ชิงในท่าคลานเข่ามีสีหน้าทรมานฝ่ามือทั้งสองกำผ้าปูที่นอนแน่น ใบหูสีขาวกระดิกไปมา ช่องทางรักของตัวเองกำลังโดนคนรักรังแกจนบวมช้ำ
"ไม่ให้ดึงจริงๆเหรอ หืม"หลงจือหยางเอ่ยปากเย้าแหย่อีกทั้งมือยังปล่อยจากหางและหยุดแรงกระแทก จนจิ้งจอกขาวหันหลังมามองคนรักตาแดง จมูกแดง
"ดึงนะ เอาน้องนะ นะ"จิ้งจอกขาวที่ทรมานเด้งสะโพกสวน อยากให้อีกฝ่ายกระแทกเข้ามาลึกๆจะจับหางดึงหางเขาก็ไม่ว่า หลงจือหยางกระตุกยิ้มเหี้ยมเกียม ฝ่ามือลูบหางสีขาวฟูฟ่องก่อนจะเด้งสะโพกเข้าใส่คนน้องที่หน้าอกแนบไปกับเตียงนอน
"น้องร้องขอพี่เองนะ"เยว่ชิงได้แต่บ่นอุบอิบว่าคนพี่ใจร้าย ล่อลวงกันสำเร็จก็โยนความผิดมาให้เขาเสียแล้ว ใช่ว่าจะอยากอ้อนวอนเสียที่ไหน ก็ใครมาทำให้เขามีอารมณ์ค้างกันละ
"อ๊า อ๊ะ จะเสร็จ...อึก น้องจะเสร็จ"
"เสร็จพร้อมกัน"หลงจือหยางกดส่วนหัวของคนน้องเพื่อให้ปลดปล่อยพร้อมกัน เยว่ชิงส่ายศีรษะไปมาอยากปลดปล่อยแต่เมื่ออ้าปากก็ได้ยินเพียงเสียงครางไม่สามารถพูดเป็นประโยคให้อีกฝ่ายเอามือออกได้ สุดท้ายก็พ่ายแพ้หน้าจุ่มที่นอนไป
"อ่า"เสียงครางยาวๆของคนทั้งคู่จบลง หลงจือหยางเอามือลูบหน้าท้องอีกฝ่ายหมายมั่นปั้นมือสร้างทายาทคนแรกกับคนรัก ก่อนจะอุ้มอีกคนไปทำความสะอาดก่อนจะเข้านอนพร้อมกัน