จำหน่ายสินค้า 2
และแล้วก็ถึงวันเปิดหอรัญจวน
วันนี้เถียนเถียนแต่งชุดสีแดงสด แต่งหน้าบางๆสไตล์เกาหลี ใบหน้าแลดูงดงาม ราวกับนางฟ้าตกสวรรค์ วันนี้ข้างกายเถียนเถียนมีหนึ่งสาวงามเดินเคียงข้างขึ้นรถม้าไปร่วมงานเปิดตัวหอรัญจวนกับนางด้วยรถม้าวิ่งมาเรื่อยๆจนถึงหอรัญจวนใช้เวลาเพียง 3 เค่อ
หน้าหอรัญจวน
รถม้าเคลื่อนมาจอดตรงทางเข้า หวงเฟย เปิดประตูรถม้าลงมาก่อนแล้วประคองเถียนเถียนลงจากรถม้า เมื่อลงมาจากรถม้าทั้งสองก็ตรงไปหาชิงชิงที่กำลังจัดเตรียมสินค้าอยู่ในร้านให้เรียบร้อยอีกครั้ง
ชิงชิงที่จัดระเบียบสินค้าอยู่เมื่อเห็นคุณหนูของตนมาถึงแล้วก็รีบเข้าไปคารวะ
" คุณหนู" ชิงชิงยอบกายคารวะเถียนเถียน
เถียนเถียนส่งยิ้มให้
" เรียบร้อยหรือไม่ ชิงชิง" เถียนเถียนถาม
" ทุกอย่างเรียบร้อยเจ้าค่ะ คุณหนู" ชิงชิงตอบยิ้มๆ
1 ชั่วยามต่อมาจึงได้เวลาเปิด หอรัญจวน วันนี้องค์รัชทายาทเป็นผู้เปิด หอรัญจวน ให้กับเถียนเถียนด้วยพระองค์เอง เพื่อเอาใจนางโดยเฉพาะและยังมอบหยกจักรพรรดิให้เถียนเถียน เป็นของขวัญอีกด้วย สร้างความอิจฉาให้กับบรรดาพ่อค้าแม่ค้า ยิ่งนัก แต่ก็ไม่มีใครริษยา
ระหว่างแขกเหรื่อเดินดูสินค้าในหอรัญจวนมีชายชุดดำทะยานเข้ามาในหอรัญจวนทำลายข้าวของและขับไล่ บรรดาแขกเหรื่อในหอรัญจวน
" ทำลายให้หมด อย่าให้เหลือ" เสียงชายชุดดำที่เป็นหัวหน้าสั่งการ
บรรดาลูกน้องกรู่เข้าไปทำลายข้าวของ แต่ยังไม่ทันได้ลงมือก็โดนสกัดจาก บรรดาองครักษ์เงาเพียงแค่ 10 ลมหายใจ ชายชุดดำทั้งหลายก็โดนจัดการจาก 20 คน เหลือเพียง 5 คน หัวหน้าชายชุดดำเห็นท่าไม่ดีจึงพูดข่มขู่ออกไปด้วยความโกรธ
" บังอาจนัก!!!! พวกเจ้ากล้ามีเรื่องกับสำนักพฤกษาทมิฬงั้นหรือ"
" หึ!!!! สำนักพฤกษาทมิฬงั้นรึ"คุนหมิงเอ่ยเสียงเย็น" ก็แค่สำนักเล็กๆ"
หัวหน้าชายชุดดำได้ยินดังนั้นก็โกรธ
" นี่เจ้ากล้าดูถูกสำนักพฤกษาทมิฬงั้นหรือ!!!! " หัวหน้าชายชุดดำตวาด
" คิดว่าข้าจะกลัวพวกเจ้ารึ" คุนหมิงยิ้มเย็น" ขนาดเจ้าสำนักของพวกเจ้าข้ายังไม่กลัวเลย จริงหรือไม่เล่า เหวินหยาง" สิ้นคำพูดก็มีชายชุดขาวเดินออกมาจากในห้องหนึ่ง ชายผู้นี้คือญาติผู้น้องของคุนหมิงและเป็นญาติผู้พี่ของเถียนเถียน
" นั่นสิขอรับ พี่ใหญ่ประลองกันทีไรข้าก็แพ้พี่ใหญ่ทุกที" หลี่เหวินหยางเอ่ยตอบพี่ชายยิ้มๆ
ทางด้านหัวหน้าชายชุดดำเมื่อเห็น หลี่เหวินหยางก็ตกตะลึง
นี่มัน!!!!
" ท่านเจ้าสำนัก" หนึ่งในชายชุดดำเอ่ยขึ้นเสียงสั่นๆ
แต่เหวินหยางหาได้สนใจไม่
" ใครเป็นผู้จ้างวานพวกเจ้าให้มาทำลายกิจการของน้องสาวข้า!!!! " เหวินหยางเอ่ยถามเสียงเย็น
ชายชุดดำได้แต่อึกอักไม่ยอมตอบ
เหวินหยางยิ้มเย็น
" ไม่เป็นไร ถึงพวกเจ้าไม่บอกข้าก็รู้ว่า มันผู้นั้นเป็นใคร"
เหล่าชายชุดดำตาเหลือก เพราะความตกใจพวกมันทำงานสกปรกโดยที่ไม่มีใครจับได้ แต่คราวนี้พวกมันเจอตอเข้าให้แล้ว พวกมันไม่น่ารับงานนี้เลย
องค์รัชทายาทที่ฟังอยู่เงียบๆจึงสั่งการองครักษ์เงา
" ไปเอาตัวหานเฟยฮวามาที่นี่ หากนางขัดขืนก็ทำให้นางสลบไปเสีย"
สิ้นเสียงรับสั่งองค์รัชทายาททำให้ชาวบ้านอึ้ง
" นี่โดนลงโทษไปคราวก่อนยังไม่สำนึกอีกหรือนี่ๅ" ชาวบ้าน 1
" ร่านจริงๆ คนแม่ร่านขอสมรสพระราชทาน คนลูกร่านแย่งบุรุษผู้อื่น ตระกูลเกานี่บ่มเพาะบุตรหลานได้ร่านดีจริงๆ" ชาวบ้าน 2
ตระกูลหาน
เรือนเถาฮวา
หานเฟยฮวาโดนรมยาสลบ เหล่าองครักษ์เงาพากันแบกร่างนางกระโดดขึ้นหลังคามุ่งหน้าไปยัง หอรัญจวน
โรงครัวตระกูลหาน
สาวใช้เรือนเถาฮวาเตรียมสำรับไปให้นายตน
" ข้าเอาไปให้คุณหนูก่อนนะ" สาวใช้ร่างเล็กเอ่ยขึ้น
ทุกคนพยักหน้ารับ
สาวใช้ร่างเล็กยกถาดอาหารเดินเข้าเรือนมาก็พบว่าบรรดาบ่าวรับใช้ในเรือนนอนสลบอยู่บริเวณเรือน นางจึงรีบเข้าไปในเรือนจึงได้รู้ว่า หานเฟยฮวาถูกลักพาตัวไป นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงตัดสินใจเปิดหีบเครื่องประดับของ หานเฟยฮวา จำได้ว่านางได้เครื่องประดับประเภทมิติมาแต่ยังไม่ได้หยดเลือดทำพันธสัญญาอยู่ถึง 3 ชิ้นด้วยกัน
เมื่อค้นเจอนางเลือกเอาแหวนมิติมาแล้วหยดเลือดลงไป เมื่อพันธสัญญาเสร็จสิ้น นางจึงกวาดเอาทรัพย์สินของ หานเฟยฮวาทั้งหมดลงไปในแหวน หลังจากนั้นก็แกะถุงหอมเอาแหวนมิติยัดลงไปแล้วผูกไว้ตามเดิม
" ถือเป็นการชดใช้ที่เจ้าทำให้ข้าแท้งลูกก็แล้วกันนะ หานเฟยฮวา" นางกล่าวเสียงเย็น
ใช่!!!! นางท้อง ท้องกับหานเฟยหยาง หนังสือสัญญาทาสอะไรนั่นนางหลอกให้ หานเฟยหยางทำลายมัน เพื่อไขว่ขว้าอิสระ นางตั้งใจว่าจะออกไปอยู่ข้างนอกเมื่อ หานเฟยหยางออกไปสอบที่เมืองหลวง เขาสอบตกมาถึง 3 ครั้งติดต่อกัน
แต่นางต้องมาแท้งเพราะ หานเฟยฮวา นางมากินอาหารช้าทำให้อาหารเย็นชืด กลับกล่าวโทษว่าเป็นความผิดของนางผลักนางชนเก้าอี้อย่างแรงทำให้นางแท้งลูก แต่เรื่องนี้นางสั่งคนปิดข่าว ทำให้ หานเฟยหยางไม่รู้ว่านางท้อง
หอรัญจวน
องครักษ์เงาเมื่อมาถึงก็โยนร่างหานเฟยฮวาลงบนพื้นอย่างไม่ทะนุถนอมใดๆ
ตุ๊บบ!!!!
เมื่อหมดหน้าที่องครักษ์เงาก็สลายตัวทันที
องค์รัชทายาทปรายตามอง
" เอาน้ำสาดนาง"
สิ้นรับสั่งองครักษ์เอาน้ำถูพื้นมาสาดนางทันที
หานเฟยฮวา เมื่อโดนน้ำสาดก็รู้สึกตัวและรู้ว่าไม่ได้อยู่ที่ตระกูลหาน จึงหันไปมองรอบๆอย่างงงงวย เมื่อสบตาองค์รัชทายาทนางก็รู้สึกเขินอาย
' นี่พระองค์มีใจให้ข้าใช่หรือไม่' หานเฟยฮวาคิดในใจ
หานเฟยฮวาส่งยิ้มหวานไปให้องค์รัชทายาท
" เอ่อ....ถ้าพระองค์ต้องการให้หม่อมฉันเข้าเฝ้าให้คนไปตามหม่อมฉันก็ได้เพคะ" หานเฟยฮวายิ้มหวานใบหน้าแดงเรื่อด้วยความเขินอาย
" พล่ามพอหรือยัง" องค์รัชทายาทถามเสียงเย็น" ถ้าพล่ามพอแล้วก็หุบปาก!!!! " องค์รัชทายาทตวาด
' นี่มันอะไรกันไม่ใช่ว่าเพราะพระองค์หลงรักนางหรอกหรือ' หานเฟยฮวาอึ้ง
แต่เมื่อเห็น หลี่เถียนเถียน นั่งอยู่ใกล้องค์รัชทายาทก็ยิ่งชิงชัง ยิ่งชิงชังเข้าไปอีกเมื่อองค์รัชทายาทรินชาให้นางด้วยพระองค์เองนางกำหมัดแน่น แต่เมื่อนางเห็นรอยเลือดนางก็ยกยิ้มร้ายกาจ
" หึ!!!! หลี่เถียนเถียน หอรัญจวนของเจ้าไม่มีทางเจริญรุ่งเรืองไปได้หรอก เปิดร้านวันแรกก็นองเลือดเช่นนี้ อัปมงคลยิ่ง" หานเฟยฮวาพูดอย่างย่ามใจ
ปัง!!!!
เถียนเถียนตบโต๊ะดังสนั่น
" งั้นรึ หึ! " เถียนเถียนแค่นหัวเราะ" มาดูกันว่ามันจะอัปมงคลจริงหรือไม่ หวงหลง เฟยหวง หวงเฟย กลับร่างเดิมของพวกเจ้าซะ!!!! "
" ขอรับ/ขอรับ/เจ้าค่ะ นายหญิง " ทั้ง 3 ขานรับ
ฉับพลันบรรยากาศก็เปลี่ยนไปมีความ กดดัน อึดอัด จนแทบหายใจไม่ออก
หวงหลง กลายร่างเป็นจิ้งจอกเก้าหางในตำนาน
เฟยหวง กลายร่างเป็นมังกรเพลิง
หวงเฟย กลายร่างเป็นมังกรเหมันต์
แขกเหรื่อในงานเห็นสัตว์เทพทั้ง 3 ก็รีบคารวะทันทีเพื่อความเป็นสิริมงคล
" โอ้!!!! พวกเราช่างมีวาสนาได้พบสัตว์เทพในตำนานในวันนี้ ข้าตายตาหลับแล้ว" ชายชรากล่าว
" ใช่ๆๆๆ" หลายเสียงสนับสนุนคำพูดของชายชรา
" ข้าว่าจวนตระกูลหานต่างหากที่อัปมงคล เพราะได้เกาอวี้หลิน มาจากเป็นสะใภ้ตัวอัปมงคลก็คลอดแต่ตัวอัปมงคล"
หานเฟยฮวาตกตะลึงเมื่อได้เห็นสัตว์เทพในตำนาน' นี่นางมีสัตว์เทพในตำนานเป็นสัตว์ในพันธสัญญาเชียวหรือ'
ทำไม...ทำไมไม่เป็นนางทำไมนางไม่ใช่คนที่องค์รัชทายาทรัก ทำไมนางไม่ใช่คนที่ครอบครองสัตว์เทพในตำนาน
' อยากรู้รึว่าทำไม' เสียงจิ้งจอกเก้าหางดังขึ้นในหัวนาง
หานเฟยฮวาสะดุ้ง
' เจ้าอยากรู้ไม่ใช่รึว่าทำไม เจ้าไม่ใช่คนที่องค์รัชทายาทรักนั่นก็เพราะเจ้าไม่ใช่ด้ายแดงของพระองค์ไงล่ะ' จิ้งจอกเก้าหางเย้ยหยันหานเฟยฮวา' และเจ้ามิใช่เจ้านายของข้าที่มาจากสวรรค์ 9 ชั้นฟ้า'
ด้านหน้ามีรถม้าพระประจำราชสำนักมาจอดอยู่ตรงหน้าหอคนงานเห็นดังนั้นก็เข้าไปสอบถาม
" คารวะนายท่านขอรับ ไม่ทราบว่านายท่านมีเทียบเชิญหรือไม่ขอรับ"
หยูกงกงเห็นดังนั้นก็ยกยิ้ม
" ข้าไม่ได้มางานเปิดตัวหอรัญจวนหรอก ข้ามาเข้าเฝ้าองค์รัชทายาทน่ะ " หยูกงกงตอบยิ้มๆ
" อ๋อ.....ถ้าอย่างนั้นเชิญข้างในขอรับ ข้าขอเข้าไปรายงานให้คุณหนูทราบก่อน" คนงานกล่าวจบก็รีบเข้าไปรายงานทันที
เถียนเถียนที่นั่งอยู่ข้างๆองค์รัชทายาทเมื่อเมื่อคนงานมารายงานก็ให้ไปเชิญหยูกงกงเข้ามาทันที
" ถวายพระพรองค์รัชทายาทพะย่ะค่ะ" หยูกงกงคุกเข่าถวายพระพรองค์รัชทายาท
" ลุกขึ้น" องค์รัชทายาทรับสั่ง" ราชโองการล่ะ"
หยูกงกงยิ้มอ่อน
" เรียบร้อยพะย่ะค่ะ งานนี้ดิ้นไม่หลุด"
สองนายบ่าวทักทายกันพอหอมปากหอมคอ
" ให้คนไปตามคนตระกูลหานมาที่นี่ทุกคน" องค์รัชทายาทต้องการให้ตระกูลหานอับอายจนไม่มีหน้าจะออกจากจวนไปไหนมาไหน องค์รัชทายาทปรายตามอง หานเฟยฮวาที่นั่งเหม่อลอยอยู่บนพื้น
จวนตระกูลหาน
เสนาบดีหานได้รับคำสั่งให้เข้าเฝ้าองค์รัชทายาทโดยพาทุกคนในครอบครัวไปด้วย จึงรีบเรียกรวมตัวกันและรีบไปเข้าเฝ้าทันที
คล้อยหลังคนตระกูลหาน สาวใช้คนเดิมก็ย่องเข้าห้องเกาอวี้หลินกวาดเอาสินเดิมของนางมาเก็บซ่อนไว้ในแหวนมิติและหอบเอาสินเดิมของถางหยาซินเก็บเอาไว้ในแหวนมิติด้วย เพื่อเอาไปคืนให้หานเยว่ซิน เพราะนางดีกับตน คอยช่วยเหลือตนในยามลำบาก
หอรัญจวน
องครักษ์เงาเข้ามารายงาน
" ทูลองค์รัชทายาท ตระกูลหานมาถึงแล้วพะย่ะค่ะ"
องค์รัชทายาทพยักหน้ารับ
" อืมม์"
1 เค่อต่อมา
เสนาบดีหานก็เดินเข้ามาในโถงใหญ่
แต่ยังไม่ทันที่จะได้ถวายพระพร ก็โดนเสียงเล็กแหลมขัดขึ้นก่อน
" เสนาบดีหาน หานเซี่ยเฉิง รับราชโองการ"
หานเซี่ยเฉิง จำใจต้องคุกเข่า
" หานเซี่ยเฉิง ไร้ความสามารถในการอบรมบุตรหลาน ให้ท้ายหลานสาวทำร้ายผู้อื่น เจิ้นขอปลดออกจากตำแหน่งลงไปเป็นสามัญชน บุตรหลานไม่มีสิทธิ์สอบเข้ารับราชการ 5 รัชกาลและให้ตัดลิ้น หานเฟยฮวา ส่งไปเป็นนางโลมชายแดน ปลดเกาอวี้หลินจากตำแหน่งฮูหยินเอกลงไปเป็นอนุ แต่งตั้ง ถางหยาซิน เป็นฮูหยินเอกเนื่องจากมีคุณธรรมสูงส่ง สั่งสอนบุตรดีเยี่ยม มอบทองคำ 5 หีบและผ้าไหมอย่างดีให้ถางหยาซิน เพื่อเพิ่มเป็นสินเดิมให้ หานเยว่ซิน จบราชโองการ "
หานเซี่ยเฉิงสั่นสะท้านไม่
ขยับตัวจนบุตรชายต้องสะกิด จึงหลุดออกจากภวังค์
"กระหม่อม หานเซี่ยเฉิง น้อมรับราชโองการพะย่ะค่ะ"
เมื่อรับราชโองการเรียบร้อย หานเซี่ยเฉิงก็มองตามร่างหลานสาวคนโปรดที่ถูกฉุดกระชากลากถูไปตัดลิ้นหน้าหอรัญจวน
อ๊ากกก!!!!!!
หานเฟยฮวาเอามือกุมปากเพื่อหยุดเลือดไม่ให้ไหล
ทุกคนมองนางด้วยความสมเพช
การถูกลงทัณฑ์ในครั้งนี้ทำให้ หานเฟยฮวา นึกถึงการทำร้ายคนอื่นๆที่ผ่านมาของตน
บุตรสาวนายอำเภอแห่งหนึ่งที่ถูกตน ทำให้เสียโฉม เพราะงามกว่าตน
บุตรสาวเถ้าแก่เหลาอาหาร วัย 4 หนาว ที่นางเดินชน แต่ใส่ร้ายว่านางชนตนเองจึงให้ จึงให้บ่าวตีนางจนขาหักเดินไม่ได้ตลอดชีวิต เพราะกระดูกแหลก
สาวใช้ในจวนที่ตั้งท้องแต่นางก็ผลักสาวใช้จนกระแทกเก้าอี้อย่างแรง
บุตรชายท่านแม่ทัพทักษิณ วัย 8 หนาว ซื้อเครื่องประดับไปให้มารดา แต่นางมาช้าเห็นเครื่องประดับในมือของเด็กชายก็เกิดชอบ จึงยื้อแย่งทั้งที่เด็กน้อยจ่ายเงินไปแล้ว ทั้งยังผลักร่างเล็กตกบันไดเสียชีวิต ท่านปู่ใช้เงินอุดปากชาวบ้านไม่ให้เป็นพยานให้ท่านแม่ทัพทักษิณ พร้อมทั้งข่มขู่เอาชีวิตครอบครัวของพวกเขาด้วย
พลันสติ หานเฟยฮวาก็เลือนลาง