การห่างหายจากบ้านหลังมา18ปีเต็ม
ผมไม่เหลือความอบอุ่นของบ้านหลังนี้อีกแล้ว
เพราะอะไรงั้นเหรอ??
ที่จริง ผู้หญิงที่เรียกอาค์เฟเมื่อกี้ไม่ใช่แม่เเท้ๆของเขา
แม่ผู้ให้กำเนิดเขานั้น จากไปตั้งแต่เขาอายุได้สามขวบ
ส่วนผู้หญิงคนนี้น่ะเหรอ? เธอเป็นแม่เลี้ยงของอาค์เฟ
ถึงแม้ว่า ซีลีนจะไมได้ทำตัวเป็นแม่เลี้ยงใจร้าย อย่างในละคร อีกทั้งยังดูแลเขาอีกด้วยแต่ก็ไม่ได้รักอาค์เฟเหมือนลูกแท้ๆของเขาหรอกนะ
ซีลีนมีลูกชายของตัวเองคนนึงหรือน้องชายต่างแม่นั้นเอง
ชื่อ อัลลัน อายุยี่สิบห้าซึ่งอ่อนกว่าอาค์เฟสองปี
ซึ่งเมื่ออาค์เฟไม่ได้กลับคฤหาสน์ตระกูลเชอวาเลียร์มา สิบแปดปีนั้นก็หมายความว่าอาค์เฟไม่ได้เจอ พ่อ , แม่เลี้ยงและน้องชายต่างแม่ มาสิบแปดปี
ส่วนแอลล์น่ะเหรอ
เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องกับอาค์เฟ เนื่องจากว่าเธอต้องเข้ามาเรียนในเมืองอาค์เฟจึงชวนเธออยู่ที่บ้าน
แอลล์นั้นหลังจากที่อาค์เฟชวนเธอมาอยู่คฤหาสน์ตระกูลเชอวาเลียร์แล้วทั้งสองก็ไม่ได้เจอกันเป็นเวลาสองปี
ณ โต๊ะรับประทานอาหารขนาดใหญ่ คนที่รับประทานมีเพียงห้าคน แต่อาหารกลับมีมากมายและหลากหลาย แบบที่ครบทุกรสทุกชาติ
ไม่ว่าจะอาหารหวานอาหารคาว ซีลีนหมุนโต๊ะเพื่อตักอาหาร บรรยากาศการทานเงียบกริบ
ไม่มีใครเอ่ยอะไรสักคำ
เหมือนจะอึดอัดหรือพูดไม่ถูก
อาค์เฟเองก็รู้สึกว่าตัวเขามาทำให้บรรยายกาศการทานอะไรขัดข้อง
ซีลีนพูดขึ้นขณะหมุนโต๊ะอาหาร
วันนี้พร้อมหน้าพร้อมตาทานกันเยอะๆนะ !! พูดพร้อมตักซุปข้าวโอ๊ตใส่ถ้วยส่งให้ลูติน พ่อของอาค์เฟและอัลลัน
ลูตินรับ เขาไม่ได้มองหน้าลูกชายคนโตแม้แต่นิดเดียว
ฝ่ายอาค์เฟเองก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้นอยู่แล้ว
ใช่ๆ!! นานที่คนจะครบ แอลล์รีบพูดเสริม
แต่บรรยายกาศยังคงเจื่อนจางความรู้สึกอยู่ดี
อาค์เฟยืนขึ้น " ผมอิ่มแล้ว " เขากล่าวต่อ
ยังไม่กินอะไรเลยนะ!! แอลล์โพล่งออกมาเสียงดังนิดหน่อย
ก่อนจะลดเสียงลงว่า พี่ชายยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะค่ะ?!?
พี่ไม่หิว ตอบแอลล์
กินสักหน่อยเถอะนะ ซีลีนเสริม
ครับ อาค์เฟตอบเสียงเรียบ ก็ที่จะมองอาหารบนโต๊ะว่าจะทานอะไรที่สามารถจากไปได้เร็วที่สุด
พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นขนมปังแท่งยาวหรือบาแก็ต เขาก็เหลือที่จะจับขนมปังชิ้นนั้นทันที
ในใจนั้นก็ถึงเรื่องการแย่งขนมปัง
ผมงานยุ่งขอตัวก่อนนะครับ อาค์เฟกล่าวแล้วเดินออกมา
หน้าปากประตูทางออกคฤหาสน์
อาค์เฟส่งขนมปังให้เลนน์ ซึ่งเป็นคนสนิท
นายเอาไปทิ้ง
ครับ เลนน์ตอบ