แล้วเดินออกไปเพื่อกลับคฤหาสน์ของตน
อาค์เฟให้งานทหารและรับตำแหน่งมานานจนมีคฤหาสน์เป็นของตัวเอง ครั้งนี้เขาพึ่งได้กลับที่เมืองนี้เพื่อปฏิบัติภารกิจอะไรสักอย่าง
คฤหาสน์ที่พูดถึงขแงอาค์เฟอาจจะไม่ได้หรูหราและใหญ่โตเท่ากับคฤหาสน์ตระกูลเชอวาเลียร์
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแบบนั้นอาค์เฟก็เลือกที่จะอยู่ที่นี่
เพื่อความสบายใจ
เรื่องราวในใจของเราละคนนั้นแตกต่างกันออกไปแต่ความทุกข์ในใจของคนที่มีปมคงไม่คลายลงง่ายๆ
ณ ห้องทำงานของอาค์เฟ เก้าอี้กำมะหยี่สีแดงเลือกนกเข้มจัด ขนาดพอดีพอดี กับโต๊ะไม้ทำงาน ที่ดูกระทัดรัด แต่เอกสารงานและกระดาษบนโต๊ะนั้นทำงานรู้สึกว่าโต๊ะนั้นคงไม่กระทัดรัดเท่าไหร่นั้นเพราะว่า มันเยอะมาก
อาค์เฟทิ้งตัวลงเก้าอี้ทำงาน ก้มหน้าน้อยเล็กมือกุมขมับ ขมวดคิ้วงามนั้น ข่มเปลือกตาให้ปิดลง
ส่ายศีรษะช้าๆเหมือนคนที่มีเรื่องหนักใจไม่น้อย
ท่าทางที่แทยไม่ปรากฏต่อตาคนนอก
คนนอกที่พูดถึงนั้นคือนอกเหนือจากอาค์เฟ
นั้นก็คือไม่เคยมีใครเห็น
แต่สายตาคู่นั้นที่จับจ้องอยู่ที่หน้าต่างและมองเข้าไปภายใน
แววตาไม่ได้บ่งบอกความรู้สึกอะไร
ดวงตาฟ้าครามราวน้ำทะเลแต่นัยต์ตากับเหมือนก้มทะเลลึก
อาค์เฟลืมตาขึ้นและเหลือบไปสบตาอีกฝ่ายที่มองขึ้นมาด้านบน
ดวงตาของเขาที่เหมือนกำลังจมความทุกข์กลับเปลี่ยนเป็นความตกใจปนแววตาหมาป่าดุร้ายที่กำลังจะล่าเหยื่อ
สายตาที่มองมาจากด้านล่างเป็นใครไปไม่ได้นอกจากอิเนส
เธอไม่ได้ตกใจกับสายตาที่กินเธอนั้น
เพียงจากไปในชั่วพริบตา
แววตาที่ดุร้ายของอาค์เฟนั้นยังเหมือนเดิม
แต่ในใจกลับกำลังครุ่นคิดว่า นั้นเธอเหรอ
เธอคนนั้นที่แย่งจดหมายลับกับเรา
เลนน์ลูกน้องคนสนิทเคาะประตูก่อนที่จะเปิดประตูเข้ามา
ส่วนอาค์เฟรู้ตัวตั้งแต่เสียงเคาะประตูนั้น
เขาเปลี่ยนแววตาดุร้ายนั้นมาเป็นความเคร่งขรึมและเย็นชา
และท่านั่งที่อ่อนล้าเปลี่ยนมาเป็นท่าไขว้ห้างเอียงหลังพิงเก้าอี้ เชิดหน้านิดนึง เท้าแขนสองข้างที่วางของเก้าอี้
ท่าท่งทั้งหมดนี้ของอาค์เฟนั้น
เปลี่ยนก่อนที่เลนน์จะเปิดประตูเข้ามา
เรียกได้ว่า พริบตาเดียวเลยก็ได้
คุณชาย! เลนน์เอ่ยขึ้นเมื่อเปิดประตูมายืนเรียบร้อย
อาค์เฟเงยหน้ามองเลนน์ประมาณว่าพูดได้
คนที่แย่งกับจดหมายลับกับเราวันนั้นกำลังจะส่งต่อแล้วครับ
ฮึ! ดวงสมพงษ์กันจริงๆ อาค์เฟคิดในใจ
แล้ว? ถามต่อ
คนที่แย่งกับเราวันนั้นสืบประวัติไม่ได้เลยครับ
ไม่มีใครรู้เรื่องของเธอเลย
แต่เราสามารถสืบได้แค่ว่า
เธอกำลังจะส่งต่อข้อความในจดหมายนั้น ให้คนที่น่าจะเป็นเป้าหมายของเรา
วิธีล่ะ? อาค์เฟถามต่ออีก
วันที่3 นี้ที่ร้านหนังสือแผงลอยใจกลางเมืองครับ
โจ่งแจ้งจริง!! อาค์เฟเอ่ย
แล้ว..เรา...จะ....เลนน์พูดอึกอัก
วันที่3 นัดแอลล์ไปเที่ยวที่นั้น อาค์เฟพูดเหมือนมีแผน
เลนน์กำลังงๆ
ทำตามนั้น อาค์เฟพูดต่อก่อนที่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์