วันต่อมา ผม แอนและแคทมัดมือชกจัดงานเลี้ยงส่งเล็ก ๆ ให้กับพวกคุณเจนนา ผมเคยคิดว่ามันจะน่าอึดอัดเพราะเป็นการจัดขึ้นโดยไม่ถามความสมัครใจผู้ร่วมงาน นอกจากนั้นพวกเขาอาจยังอึดอัดกับเรื่องที่รู้เมื่อวาน แต่มันก็ผ่านไปได้อย่างราบรื่น พวกเรากินเลี้ยงและบอกลากันเป็นครั้งสุดท้าย
"จะไม่เปลี่ยนใจจริง ๆ สินะ" มายาถามคำถามที่ผมอยากถามด้วยตัวเอง
คุณเจนนายิ้มแหย ๆ แทนคำตอบ เบนจามินเดินเข้าไปขอจับมือกับบิลลี จอน และคาแรคเตอร์อีกหลายคนที่เขาใช้เวลาร่วมกันอยู่เสมอ ส่วนจิมมีแม้ว่าจะเงียบเหมือนทุกครั้งแต่เขาก็มองแอนราวกับว่าเป็นการบอกลาครั้งสุดท้าย
"ถ้าผ่านมาแถวนี้…" ใครคนหนึ่งในกลุ่มของเราพูดขึ้น
"อื้อ ถ้ามีโอกาสนะ"
นั่นคือประโยคทิ้งท้ายเป็นประโยคสุดท้าย ผมได้แค่หวังว่ามันจะไม่ใช่ประโยคสุดท้ายที่ผมจะได้ยินจากพวกเขา
พวกเรากลับมาเหลือแค่สามคน แต่มันไม่ได้เงียบสงบเลยสักนิด ทั้งผมทั้งแคทมีคาแรคเตอร์เหลืออยู่รวมกันแล้วอีกสิบกว่าคน นอกจากนั้นพวกเราแต่ละคนก็กำลังวุ่นวายกับงานที่มีแทบไม่จบไม่สิ้น
ผมยกงานในไร่และการดูแลจัดการฐานทัพให้กับมาร์ตินผู้มีทักษะในการบริหารจัดการทรัพยากรเป็นอย่างดี โดยมีเจสซิกาคอยดูแลเรื่องของตัวเลข และบิลลีเป็นหัวหน้าของงานทุกอย่างที่จำเป็นต้องใช้แรง
ผมเคยสัญญากับแอนเอาไว้ว่าหลังจากจบจากสงครามกับกองทัพซอมบีพวกเราจะใช้เวลาพักให้เต็มที่อย่างน้อยสักเดือนหรือสองเดือน แต่เพราะเธอได้เห็นความแข็งแกร่งของเจ้ามัมมี่ที่แค่ตัวเดียวก็ทำให้ผมถูกไล่ต้อน มันทำให้แอนเป็นฝ่ายออกปากกับผมเองว่าพวกเราต้องจริงจังกับการฝึกซ้อมมากกว่านี้
ข้างนอกซานเชวิลล์มีคนที่เก่งกว่าผมมาก แล้วแม้จะไม่เข้าใจสาเหตุอย่างชัดเจน แต่เขาเป็นตัวอันตรายสำหรับคอลเลคเตอร์ทุกคน ช้าหรือเร็ววันที่เขาจะปรากฏตัวต้องมาถึง แอนจึงอยากให้แน่ใจว่าถ้าเกิดขึ้นพวกเราจะพร้อม
สำหรับผมแล้ว แอนกังวลจนเกินไป ผมยอมรับว่ามีคอลเลคเตอร์ที่ทรงพลังมากกว่าอยู่จริง แต่ผมกลับไม่ได้กังวลอะไรมากมายนัก เพราะรู้ว่าผมไม่ได้สู้อยู่ตามลำพัง
แอนคงไม่รู้ตัวว่าตัวเธอเข้มแข็งขึ้นขนาดไหน ไม่ใช่แค่เฉพาะค่าสถานะหรือเลเวลหรือสกิลที่นับวันยิ่งเพิ่มเอา ๆ ที่ผมกำลังพูดถึงคือความเข้มแข็งด้านจิตใจของเธอ แอนในวันนี้เป็นคนละคนกับหญิงสาวที่ตามผมมาเพียงเพราะความอยากรู้อยากเห็น
ด้วยจำนวนของคาแรคเตอร์ที่มีพอสมควร ทำให้แม้จะแบ่งคนมาดูฐานแล้วพวกเราก็ยังเหลือคนพอสำหรับการสำรวจ ในพื้นที่ที่ค่อนข้างอันตรายพวกเราจะไปด้วยกันเสมอ แต่บางครั้งหากเป็นการสำรวจในพื้นที่ที่เคยสำรวจแล้ว พวกเราก็อาจแยกกันออกไป
ในวันนี้เป็นวันแรก ที่แอนออกไปโดยไม่มีผมและแคท ต่อให้รู้ว่าแอนเก่งขึ้นมากและผมให้มือดีอย่างอลิซาเบธกับจอนไปด้วย แต่มันยากที่จะไม่ห่วงเลย
"แอนไม่เป็นอะไรหรอกน่า"
ผมมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้แสดงความกังวลเลยสักนิด แต่แคทคงมองออกได้ไม่ยาก
"ช่วยไม่ได้หรอก ออกไปโดยไม่มีเราสองคนเป็นครั้งแรกนี่"
"น่าอิจฉาจังเลยนะ ตอนที่ฉันออกไปคนเดียวเป็นครั้งแรก นายกังวลขนาดนี้รึเปล่า"
"ไม่ว่าใครไปก็ต้องกังวลทั้งนั้นแหละ"
แคทฉีกยิ้มอย่างซุกซน ดูเหมือนเธอจะพึงพอใจคำตอบของผมล่ะมั้ง
"จริงสิ มีเรื่องสำคัญอยากคุยกับนายพอดีเลย จำที่เราคุยค้างกันเรื่องปาร์ตีได้ไหม คือวันนี้อยู่ ๆ ฉันก็มีมิชชันแบบปาร์ตีขึ้นมาน่ะ"
"หืมมม"
[ปาร์ตีมิชชัน: ผูกสัมพันธ์กับใครสักคน (0/1)]
[รายละเอียด: การหาคู่ครองคือสิ่งสำคัญโดยเฉพาะกับโลกที่ไร้ซึ่งความหวัง หาโอกาสผูกสัมพันธ์อย่างลึกซึ้งกับคนที่เป็นคอลเลคเตอร์ เพื่อให้ความสามารถของทั้งคู่เติบโตไปด้วยกัน]
[รางวัล: สกิลแฟมิลีพอร์ทอล (ปาร์ตีสกิล)]