A/N : Please read this → Don't read if you are 18 years old and below or you're a closed minded one. I'm putting this note on every chapter for you to be cautious . Not every chapter has bed scene but bad words are. So please , I don't want anyone complaining later about it. Thank You . Please enjoy reading.😘
CHAPTER 3
Kilalang-kilala ko siya, kahit pa nag-mature nang kaunti ang itsura niya at may balbas na sa gilid ng mukha niya. His shoulders also got broader, but his aura remained the same. Pinaghalong gulat at kaba ang naramdaman ko. WHAT IS HE DOING HERE?!
Isasara ko na sana ang gate para hindi siya makapasok, pero malakas siya at natulak niya ito pabukas. I stepped backwards pero hinigit niya ang bewang ko palapit sa kanya at niyakap ako nang mahigpit. Literal na nanigas ang buo kong katawan. I felt goosebumps!
Pasimple akong sumilip sa labas para masigurong wala na talaga si Harren sa paligid.
I used all my energy to push him away but he didn't let go of me.
"LIAM! W-what do you think you're doing! B-bakit ka nandito?" Natatarantang tanong ko.
Bigla niya naman akong nilayo sa kanya, pero hawak hawak pa rin ang magkabilang balikat ko. Binigyan niya ako ng isang nagtatakang tingin. "Hindi 'yan ang reaksyong inaasahan ko mula sa'yo. Aren't you happy to see me?"
Napanganga ako sa tanong niya. Hindi ako nakasagot. Kumunot lang ang noo ko. Happy? Papaano ako magiging masaya kung nasa harapan ko ngayon ang lalaking naging dahilan kung bakit galit na galit sa'kin ngayon ang asawa ko?
"Anong ginagawa mo rito? At pano mo nalaman kung san ako nakatira?" pag-iba ko sa usapan.
I guess hindi ko naman kailangang sagutin ang tanong niya. I just wanna know kung anong ginagawa niya rito, at pano niya nalaman ang bahay namen.
"That's not important. Sumama ka sa'kin. Ilalayo na kita rito."
"W-WHAT?!" My eyes widened in great shock. "N-nababaliw ka na ba?!"
No way! Ano 'to?!
After THAT happening, hindi na kame nagkita at nagka-usap ulit ni Liam. Nawalan na kame ng koneksyon sa isa't isa. I already forgot about him. At ang alam ko lumipad na ito papuntang Amerika matapos siyang makalaya mula sa dalawang linggong pagkaka-kulong. Then now, all of a sudden, bigla siyang lilitaw dito sa tapat ng bahay namen at sasabihing sumama ako sa kanya? Isang taon ang lumipas at ngayon lang niya nagawang magpakita?
Naiinis ako. Mas lalo lang niyang papahirapan ang sitwayson ko. I'm working my way to gain my husband's trust and love back. Pero ngayong nagpakita siya, mas lalo nanaman kameng magkakagulo.
"I know your situation with Harren. Alam kong sinasaktan ka niya. So come with me now, Brell!"
What he said wasn't an offer. It was a demand. Why does he sound so sure na sasama ako sa kanya?
Tinanggal ko naman ang pagkaka-kapit niya sa'kin. "W-what are you talking about?! Hindi ako sinasaktan ni Harren! We're living happily together!" pagsisinungaling ko pero mukhang hindi ko siya napaniwala.
"Come on, you don't need to make stories, Brell. Sinabi na sa'kin ni Farrah ang lahat."
I tsked in dismay.
Bakit ba naman kasi sinabi ko pa sa pinsan ko. Alam ko namang madulas ang dila 'non! Baka nga siya rin ang nagsabi kay Liam kung saan na kame nakatira. How could she! Sa dinami-rami ng pagsasabihan niya, bakit si Liam pa! Para namang hindi niya alam ang nangyari.
Nagulat ako nang bigla akong hilain ni Liam palabas ng gate, "Let's go..."
I gripped my free hand on the bars para hindi niya ako tuluyang mahila. "NO! Ano ba Liam, hindi ako sasama sa'yo! Hindi ko alam kung anong pinagsasabi sa'yo ni Farrah, but no, I won't come with you! Kaya please..." tinulak tulak ko siya palayo. "...umalis ka na rito, baka makita ka pa ng asawa ko!"
"I won't leave without you Brelluna. Matagal kong tiniis 'to! Pinilit kong manahimik at 'wag makialam. But I can no longer take the fact of him, hurting you! That asshole! You don't deserve that kind of man!"
"ANO KA BA!" tumaas na ang boses ko. "Sinabi na ngang hindi niya ako sinasaktan! Umalis ka na, parang awa mo na!"
"Then how can you explain this?" tinuro niya ang gilid ng labi ko. Shit! Napansin niya siguro 'yung maliit kong pasa roon.
Alam kong huling-huli na ako pero pinilit ko pa rin magsinungaling. Tinaboy ko ang daliri niya. "That's nothing!"
"Brelluna naman!" ginulo niya naman ang buhok niya pahiwatig na naiinis na siya. "Kung alam ko lang na ganito ang gagawin niya sa'yo, sana hindi nalang kita hinayaang bumalik sa kanya! I'm a better lover!"
Napahakbang ako paatras nang idikit niya ang katawan niya sa'kin. "And didn't you miss me? Kasi ako, miss na miss kita!"
Bago pa ako makasagot ay nahila na niya ang mukha ko at siniil ang labi ko. Isang tao agad ang unang pumasok sa utak ko.
Si Harren.
Mapapatay niya 'ko 'pag nalaman niya 'to! I wanted to push Liam away! I swear I wanted to! But my body was stunned, lalo na nang gumalaw na ang bibig niya. Mula sa panglalaki ng mga mata ko ay napapikit ako ng madiin. God, why is he doing this!
Nag-panic ako nang makarinig ako ng tunog nang papalapit na sasakyan.
NO NO, this can't be happening! Nangilid ang luha sa mata ko sa sobrang takot at kabang nararamdaman ko. I can feel my heart beating so fast! Alam ko kung sino 'yung paparating. Kame lang naman ang tanging nakatira sa street na 'to. Natatakot ako. Natatakot ako sa pwedeng gawin ng asawa ko kay Liam...at sa akin.
Ang bilis ng pangyayari! Nagulat nalang ako nang mawala na si Liam sa tapat ko, at nakita ko nalang itong naka-handusay sa kalsada. Duguan ang labi.
"H-HARREN, NO! STOP!" Tumakbo ako papunta kay Harren at inawat ito bago niya pa muling masapak sa mukha si Liam. Pero binawi niya lang ang braso niya at tinulak ako palayo.
"ANO? IPAGTATANGGOL MO 'TONG LALAKING 'TO?!" sigaw niya sa'kin. I was taken aback dahil nanglilisik sa galit ang mga mata niya. Nakakatakot siya!
Humarap ulit siya kay Liam at tinadyakan ito sa sikmura. Napatakip ako sa bibig ko. It's like everything flashed back. Gantong-ganto rin ang ginawa niya rito noong nahuli niya kame ni Liam.
Kinwelyuhan niya ito at hinila patayo, "TANGINA ANG KAPAL NG MUKHA MONG MAGPAKITA RITO! HINDI MO BA TALAGA TITIGILAN ANG ASAWA KO HA?!"
Liam spitted blood sabay tingin nang masama kay Harren. "NO, I WON'T! AND I SWEAR I'LL TAKE HER FROM YOU!" Maanghang na tugon nito.
Napamura si Harren at muling pinatikim ng sapak si Liam. I clenched my hair at napaupo sa semento. Liam naman! Bakit ba kasi kailangan mo pang sumagot!
"GAGO KA! I'LL KILL YOU!" sigaw ni Harren habang nasa ibabaw ni Liam at sunod sunod itong sinasapak. Tumakbo na ako palapit sa kanya at hinila na siya palayo bago niya pa mapatay si Liam.
"LIAM! UMALIS KA NA, PLEASE!" I begged. Hindi dahil sa kinakampihan ko siya o ano. Natatakot lang ako sa pwedeng gawin sa kanya ng asawa ko.
Galit na galit si Harren. I can feel his entire body trembling at namumula na ang mga mata niya.
Buti naman at sinunod ako ni Liam. Halos gumapang na siya pabalik sa nakaparadang sasakyan niya. I am so worried!
Gusto ko sana siyang makitang makalayo man lang just to make sure he could still drive properly, pero bigla nang hinawakan ni Harren ang buhok ko at hinila ako papasok sa loob ng bahay.
He shut the door at nangyari na nga ang inaasahan ko. Lumipad ang palad niya sa pisngi ko. Napasubsob ako sa katabing couch. Sa sobrang lakas ng sampal niya, kusang tumigil sa pagtulo ang mga luha ko. Natulala nalang ako.
Pinagbabato niya ang mga throw pillows at buong pwersang sinipa ang center table. Nabasag ang salamin pati na ang malaking vase at ilang figurines na nakapatong roon. Napatakip ako sa tenga ko dahil sa lakas ng nagawa noong ingay. Nanikip bigla ang dibdib ko. I started panicking and I breathed through my mouth dahil pakiramdam ko nauubusan na ako ng hangin.
Harren yelled in anger at hinang-hinang siyang napaupo sa upuan.
He grasped his hair. Kitang kita ko ang panginginig ng mga braso niya. Like he is going to explode soon. Rinig ko rin ang paghahabol niya ng hininga.
"BULLSHIT! HINDI KO NA ALAM ANG GAGAWIN KO SA'YO BRELLUNA! BAKIT BA AYAW MONG SUMUNOD SA'KEN?!" gigil na gigil na tanong niya.
Nagipon ako ng lakas and I ran to him at lumuhod sa harapan niya. Gusto kong ipaliwanag sa kanya ang nangyari. At alam kong maiintindihan niya 'ko sa oras na malaman niya ang totoo.
I held his hands, "H-Harren, I swear...hindi ko talaga alam kung pano niya nalaman kung saan tayo nakatira."
Alam ko naman kasing 'yon ang malaking katanungan sa utak niya. Papano nakarating dito si Liam. We immediately moved to another city matapos ang pangyayaring 'yon. Walang ibang nakakaalam sa tinitirhan namen bukod sa mga pamilya namen. And I know si Farrah ang nagsabi kay Liam kung saan kame nakatira.
I waited for his response pero nakatitig lang ito sa ibang direksyon. Kitang kita ko pa rin ang sobrang galit sa mukha niya. "Please...believe me this time." dagdag ko pa.
Bigla namang nalipat ang tingin niya sa'kin. His eyes were filled with anger and hatred. Hinila niya ako sa braso patayo. "HOW COULD I BELIEVE YOU KUNG ANG ALAM MO LANG GAWIN AY LOKOHIN AKO?!"
Napayuko ako kaya naman tumulo muli ang luha ko. I thought...I thought he'd understand.
"NOW TELL ME THE TRUTH, BRELLUNA..." humigpit ang pagkaka-pisil niya sa braso ko. Napa-aray ako at nagpumiglas dahil sa sakit, parang magkakapasa na naman ako. "...PALAGI BANG NAGPUPUNTA 'YUNG GAGONG 'YUN DITO 'PAG WALA AKO?! AT ANONG GINAGAWA NIYO HA?!"
"W-what? N-no! Nagulat na lang din ako nang makita siy--A-ARAY!" he grasped my arm even tighter. "Harren, please stop, you're hurting me!"
"TALAGANG SASAKTAN KITA! YOU'RE REALLY A BITCH! PARA KANG MAUUBUSAN NG LALAKE! SA KALSADA PA KAYO NAGHAHALIKAN! BAKET, HINDI NIYO NA KAYANG PIGILAN MGA SARILI NIYO?! SABIK NA SABIK KAYO SA ISA'T ISA GANON BA HA?!"
Bumuhos ang mga luha ko sa sobrang sakit ng sinabi niya. Hindi ako makapaniwalang nanggaling ang mga salitang 'yon sa bibig mismo ng asawa ko. Tumingala ako para pigilan ang mga luha ko at makahinga nang mas maayos.
"BUTI NALANG MAY NAIWAN AKO AT NAPABALIK, KUNG HINDI BAKA KUNG ANO NANAMANG MAABUTAN KO! ANO BA DAPAT GAGAWIN NIYO NG LALAKE MO KUNG SAKALING HINDI AKO DUMATING HA?!"
Pumikit ako nang madiin. "N-nothing! Bitiwan mo na nga ako. Wala naman akong ginagawa eh." depensa ko sa gitna ng mga hikbi ko.
Totoo naman, wala naman talaga akong kasalanan. Bigla nalang sumulpot 'yung Liam na 'yon dito.
"ANONG WALA?! FVCK BRELLUNA! I SAW YOU KISSING! KITANG-KITA KO! TAPOS SASABIHIN MONG WALA KANG GINAGAWA?! YOU THINK I'M STUPID?!"
"He was the one who kissed me!" pabalang na sagot ko.
"EH TANGINA BA'T KA PUMAYAG?!"
Bumuntong hininga ako sa sobrang inis.
God, why can't I just die! Hindi ko na alam kung anong sasabihin ko para lang maintindihan niya 'ko. Napapagod na akong magpaliwanag at depensahan nang paulit ulit ang sarili ko. He's my husband. At kung merong isang tao na dapat nakaka-intindi sa'kin at magiging kakampi ko, siya dapat 'yon.
Bakit ayaw niya 'kong paniwalaan? Porke't ba nagkamali ako ng isang beses at niloko ko siya, hindi na niya ako kayang pagkatiwalaan ulit? Hirap na siyang magtiwala ulit ganun ba?
Napasigaw ako nang muli niyang hilain ang buhok ko. He whispered in my ear in gritted teeth. "I SWEAR TO YOU I WILL KILL THAT MAN! IBABALIK KO SIYA SA KULUNGAN KUNG SAAN SIYA NABABAGAY!"
"H-Harren, ano ba! Kalimutan mo na!"
"NO! AT ANONG IBIG SABIHIN NIYANG HE'LL TAKE YOU AWAY FROM ME?! MAY BINABALAK KAYO ANO?! AND YOU'LL LEAVE ME FOR THAT FUCKING ASSHOLE?!"
Sasagot pa lang sana ako pero bigla na siyang sumigaw ulit. "AND YOU THINK PAPAYAG AKONG MANGYARI 'YON?! HELL NO, I WON'T LET YOU! TRY ME BRELLUNA! TRY ME!"
Bigla niya akong kinaladkad papasok sa C.R. Hinang-hina na ako at hindi ko na kayang pumalag pa.
Binuksan niya ang shower at nagising ako nang umagos ang malamig na tubig sa katawan ko. Mabilis na nabasa ang kamison ko dahil manipis lang ito. He removed his clothes one by one, at pagkatapos ay damit ko naman ang tinanggal niya. His eyes were filled with lust habang pinagmamasdan niya ang hubad kong katawan.
Binuhat niya ako paharap sa kanya, with my legs spreaded apart, at sinandal ako sa malamig na dingding. I groaned in pain when he forcibly went inside me.
I found myself shedding tears in his every thrust between my thighs.
"S-stop Harren! Masakit!" I begged but he didn't listen. He pumped deeper...and faster!
"AKIN KA LANG BRELLUNA! YOU UNDERSTAND?! AKIN KA LANG!"