Mino's P.O.V
I have been staring at the wall of this old inn where I slept for the night, despite the lingering questions and puzzle on my head, it seems not enough as I stare at the smeared color red for a while now as crimson was scattered on it to picture some sort of a map.
"What do you think is this?" I asked Vreihya na wala na muli sa aking tabi. The mirror where she came from is now gone as that kind of power is limited. Mabagal kong ipinilig ang ulo ko pakanan upang mas maunawaan kung ano ang nakapinta sa malaking pader.
I don't mind if someone entered here last night just to paint this thing on the wall. Hanggang hindi niya tinatangka na umatake ay hindi ako magpapaapekto na may pumasok dito habang mahimbing ang tulog ko.
The red paint kind of imitating a vast forest as I can imagine that those tall lines and scattered paints on top are trees, lots and lots of trees, I can also see boarders of different kingdoms dahil sa nakakakita ako ng mga guhit na tila humahati sa mapa.
"It's a map obviously," mabilis na sagot sa akin ni Vreihya but I smiled as I can imagine her eyes rolling dahil halata naman na mapa ang nasa harapan ko. "Oh come on! Help me out here, hindi ko alam ang geography ng mundo niyo," mabilis kong reklamo as I heard her chuckle.
"Haist Mino! You have so much to learn," she said na parang nanay na nanenermon sa akin but I really live for her scolding like this.
"Hindi ba muna natin iisipin kung sino nag-iwan niyan?" pag-iiba niya ng usapan. "One thing I learned about this world, hayaan mo lang habulin ka ng mga sagot sa tanong dahil kahit nga ayaw ko ng tanong ay lumalapit sa akin nang kusa so the answer must also learn to come to me voluntarily."
I heard nothing but silence after a moment but I heard her clear her throat. "It needs your blood Mino," she said and that made me furrowed. But, she's the boss of me so I quickly open my mouth and my fangs immediately emerge. Mabilis kong sinugatan ang dulo ng aking hintuturo gamit ang aking matalas na pangil.
I quickly tasted my blood and sniff its' metallic smell. I quickly felt my eyes igniting as my senses became extra sharp. Mabilis kong nilapitan ang pinta sa dingding at mabilis ipinahid doon ang hintuturo kong patuloy na nagdurugo.
Mabilis akong lumayo nang bahagya dahil sa mabilis na uminit ang pulang pintura. I can feel it's aura at ilang sandali pa ay unti-unting naglakbay ang liwanag mula sa bahagi kong saan ko ito pinahiran hanggang sa kumalat ang kulay kahel na liwanag sa buong mapa.
Ilang sandali pa ay umangat ang liwanag mula sa pader ngunit ginaya nito ang hugis at ang itsura ng pintura sa pader. The map became a floating light where the images became more detailed and identifiable.
Hindi ko maiwasan na mamangha dahil sa ganda nito at maging sa hindi birong lawak at bilang ng mga bundok, kaparangan, mga ilog, dagat at mga malalawak na kaharian na aking nakikita. Maging ang mga hayop na naninirahan sa mga kabundukan ay aking nakikita nang malinaw.
Hindi ko alam na ganito pala kalawak ang mundong ito, iilan pa lamang din kasi ang aking nakikita at napupuntahan. I was about to reach for the floating bright map ngunit mabilis kong narinig ang pagsinghap ni Vreihya.
"Mino! Huwag!" mabilis niyang pagpigil sa akin at mabilis akong natigilan. Okay? What's the meaning of that?
"Look! There is a beaming blue light at the kingdom of Les Padas!" nagpa-panic niyang saad sa akin. "Ah? So?" nagtataka kong tanong sa kaniya. Okay, it's not my fault kung wala akong alam sa mga bagay-bagay dito okay?
"It means that the person who left this map is from that kingdom!" agad niyang singhal sa akin. "Who's in the right mind will leave a clue that can also reveal where he or she came from? If that person knows that leaving this map behind will reveal the location then this is a way to point where he or who he can possibly be," mabilis kong sagot kay Vreihya.
Kung gusto ng tao na ito na hindi ipakilala ang kaniyang sarili then why leave something that will point him or her out! Then this is not a game of knowing who send it but a clue on where to find the possible sender or to lure us in this palace.
Mabilis akong tumingin sa matayog na kastilyong nagliliwanag habang nagkukulay asul ang buong kaharian na nasasakupan nito na nangangahulugang galing siya sa kahariang ito. "Les Padas?" mahina kong bulong habang nakatitig sa kastilyo.
"This is a trap Mino! That's King Zakarias' kingdom!"
Agad akong napaatras dahil sa aking narinig. Woah! I think I need to feel worried now, nakakapagtaka naman ata na galing sa lugar na iyan ang nag-iwan ng mapa pagkatapos ay wala man lang siyang ginawang masama sa akin?
Sa palagay ko ay hindi dapat pagkatiwalaan ang mga taong galing sa kahariang iyan, I just don't feel any good thing about that kingdom. "Is it possible that it is Circa?" mabilis kong tanong sa kaniya but I felt how she became furious quickly.
"Kung siya nga iyan ay mas lalo tayong dapat hindi makampante! That evil bitch!" she hissed. "Hindi ako panatag na may taong galing sa kaharian na 'yan na nakakaalam kung saan ako hahanapin!" I said emphatically.
"Huwag na natin pansinin ang mapang iyan Mino! Walang ibang lumalabas sa kahariang iyan kundi kasamaaan!" Vreihya said habang ramdam ko ang matindi niyang galit. Who in their right mind will accept this kind of clue from the kingdom who wiped out her entire kingdom?
"Just wait for me to be reunited with my body and I will burn that kingdom down to ashes!" she said at bahagya akong napahawak sa aking sintido when I felt a sharp pain on my head. I can feel her boiling rage at tila hindi ito kinakaya ng aking katawan.
My hand trembled when the images of her carnage last time flashes into my head. Hindi ko maiwasawan ang makaramdam ng takot kay Vreihya. Her rage is immeasurable right now na kung may sarili lamang siyang katawan ay sigurado akong matagal na niyang pinadanak ang dugo sa kahariang nakikita ko ngayon.
This is making me afraid of reuniting her with her body, kinikilabutan ako na baka hindi na si Silvia ang nakikita kong pumapatay nang walang awa kundi si Vreihya na mismo. I can't bear to witness her being that kind of monster kahit pa alam kung malalim at mabigat ang rason niya upang pumatay nang walang awa.
It's her family, it's her kingdom, it's her life, lahat ng iyon ay nawala nang isang iglap, kahit sino ay magagawang pumatay but I can't let that happen. I will try to imprison her right here inside me kahit pa parang susuko ang katawan ko.
Despite the fact that I long for her and wanted to save her, hindi ko alam kung anong klaseng Vreihya ang makikita ko kapag nakuha namin ang kaniyang katawan. Bahagya akong nawalan ng balanse nang mabatid kong parang may kung anong humahalukay sa aking diwa.
"Vre-Vreihya? Stop that love please," I uttered dahil batid kong tila gusto niyang agawin na muli ang aking katinuan. I gradually felt the pain weakening habang muling bumalik sa dating linaw ang nanlalabo kong paningin dahil sa nararamdaman kong sakit dahil sa kaniyang nagpupuyos na galit.
Hindi pa man ako nakakabawi sa nararamdamn kong hilo ay mabilis na lumiwanag nang husto ang mapa sa aking harapan. Mabilisan akong nabigla nang mabilis itong nawala at bigla na lamang naging isang bolang nagliliwanag at mabilis na bumulusok sa aking direksyon.
Huli na nang mabatid kong pumasok ito sa aking sintido at kasabay nito ay tila rumehistro sa isip ko ang itsura ng mapa. Damn! Hindi maganda sa pakiramdam ang pagpasok ng bolang liwanag sa utak ko!
It felt like a sharp arrow that pierced though my head and left me in shock. Damn it! Kailan ba ako magkakaroon ng isang normal lang na araw sa mundo ito!
I was in the middle of that thinking when I felt a force bursting into my direction at huli na nang mabatid kong tumilapon na ako palabas ng bintana tsaka ko naramdaman ang marahas na pagbagsak ng aking katawan sa matigas na lupa. Ramdam ko ang bahagyang sakit dahil sa pagtama ko sa matigas na pader ng bintana.
Mabilis kong narinig ang magkabilaang sigawan ng mga nakakita sa nangyari tsaka ang marahas nilang takbuhan. Mabilis akong tumayo nang matuwid at tumingin sa palapag kung saan ako nahulog.
"Ang lalaking 'yan!"
"Siya ang pumatay sa prinsesa!"
"Tumawag kayo ng mga kawal!"
"Dakpin ang taong 'yan!"
Kaniya-kaniyang silang pulasan at sigawan na parang natatakot sa akin ngunit hindi ito ang binigyan ko ng pansin kundi ang lalaking nakita ko sa sira-sirang bintana na prenteng nakatayo. Hindi ko maaninag kung sino siya sa kabila nang matatalas kong mga mata.
Balot na balot ang katawan nito sa makapal na balabal ganoon din ang kabuuan ng kaniyang ulo pwera lamang ang kaniyang mga matang nakatitig lamang sa akin ngunit nagsusumigaw sa galit.
Nice Mino! Ikaw lang ata ang nagkakaroon ng kaaway na wala namang ginagawa! Ano bang ginawa ko sa mga ito at nagkakaroon ako ng kaaway kahit hindi naman ako nakikipag-away! Haist! My life!
"What now?" mayabang kong saad habang pinapagpagan ang nadumihan kong damit. Muli akong tumingala sa nilalang na nasa taas ngunit hindi ko mapagkakaila na parang may lalabas na kulay itim na awra mula sa kaniya.
"Mino," mahinang tawag ni Vreihya sa akin ngunit nagtataka ako kung bakit parang natatakot ang kaniyang tinig. Ramdam na ramdam ko din ang kaba sa kaniyang dibdib na para siyang nakakita ng multo.
"I want you to run as fast as you can!" she exclaimed at hindi ko alam kung bakit bigla na lamang tila kusang humakbang ang mga paa ko patakbo. Heck! Who the hell is that!
"You can't face him when he is like that!" kinakabahang saad ni Vreihya na para siyang nakakita ng isang mabangis at walang awang halimaw.
"I can't see him kill you!"