Vreihya's P.O.V
"Hmm, fascinating," she said with her raspy voice while I can feel her claws on my head.
I still refused to look at her, she was sitting on her thrown while I was sitting on the cold floor on her lower side.
Hawak-hawak niya ang itaas na bahagi ng aking ulo habang hinahalukay niya ang aking mga ala-ala. Kasalukuyan niyang pinapanood ang ala-ala kung saan kinukuha namin ni ina at ni tiyo si Mino.
"What an interesting human," she said while flashing the memory on my mind as if she is watching some kind of movie.
"I kinda agree with your taste," she stated then paused at the exact moment when Mino stared at the moon while he is tied on the bed.
Nanariwa sa aking ala-ala ang gabing ito kung saan una akong napaso sa kaniyang hawak sa akin. This is the night when his fangs emerged on his mouth as well as his beautiful blue eyes ignited for the very first time.
He was looking at the moon while its' light is embracing his whole body. He look as fine as I used to see him everyday. I perfectly captured every details of his gorgeous face, from his long eyelashes, think brows, pointed nose and jawline… everything was perfect as they always been.
But his eyes, his eyes is the main peace of all of his features, seeing him looking at the moon while his eyes are reflecting its' bright light is indeed a beautiful sight to see. Katulad pa din nang dati ay tila nalulunod ako sa kaniyang mga mata na hindi naman sa akin nakatitig.
All of the sudden, I felt a single tear trailed down from my eye, Oh Goddess! I miss him so much. I miss staring at him even though I tell myself not to.
Mino… I want to see you badly, I want to embrace you as tight as I can. Will you still accept me? Will you still fall for me if I am like this?
Silvia continued reviewing my memory at muli kong nakita ang mainit na kaganapan na namagitan sa amin nang gabi ding iyon. The very first time that someone touched and caress my body like that.
Seeing him on top of me with the desire on his eyes, another tear fell from my eyes as my heart throb wildly just seeing him like this.
My body is aching right now for his touch, for his caress and for the warmth of his body every time we got closer.
He licked the blood on my cheek na batid kong nagpabaliw sa akin nang husto. "Mi-Mino," I uttered as my sobs echoed to this damned dark room.
"Silence!" she hissed then slightly pulled my hair as she continued to watch the precious scenarios on my memory.
I burst with tears as the strong feeling of longing invaded my chest. I want to see him, I want to melt on his body right now. Oh Goddess! I just want to be in his warm embrace as I long for the warm feeling of his presence beside me. I just want him right now.
And then I saw his glowing blue eyes again, the same moment I saw such a beautiful pair of eyes in my whole life ngunit tila biglang tumigil ang aking ala-ala dahil sa isang marahas na singhap na aking narinig mula kay Silvia.
Nabatid ko ang biglang pangangatal ng kamay na siyang nakahawak sa ulo ko. Anong nangyari? Bakit siya nanginginig na tila ba nakakita siya ng multo?
"AAAHH!" agad akong napasigaw nang humigpit ang kaniyang pagkakahawak sa akin habang pinapabilis niya ang pagkalkal sa aking ala-ala. Tila may hinahanap siya na kung ano.
Tila pinipiga ang utak ko dahil sa mabilis niyang pagpapagalaw sa aking mga ala-ala na para bang may nais siyang makita o kung ano man. Bumigat ang aking paghinga habang tila binibiyak ang ulo ko dahil sa marahas niyang ginagawa.
Mabilis na bumubulusok sa akin ang aking mga ala-ala ngunit muli siyang tumigil sa pagkakataon na muli kong nakita ang magagandang kulay asul na mga mata ni Mino. This is the moment when he wanted to go back to the palace with me dahil sa kasunduan nila ng Dyosa.
Ito ang panahon kung saan nakita ni Tiyo ang asul niyang mga mata at itinago ako sa kaniyang likuran na tila ba pinoproteksyunan ako.
Muli kong naramdaman ang panginginig ng kamay ni Silvia habang may lumalabas sa kaniya na tila isang galit na tunog. Bakit ganiyan na lamang ang epekto sa kaniya ng asul na mga mata ni Mino?
Bakit tila takot siya at nagagalit? Hindi ko maintindihan.
Muli akong napatili dahil sa sakit nang muli niyang kalkalin ang aking ala-ala sa mabilis na paraan na parang hinihiwa ang pinakailalim ng utak ko.
She stopped again when my memory came to the moment whereas his eyes turned into blue again but this time his body is emitting electricity. This is him, when he is having a duel with Calix.
Ito ang unang beses kung kailan ko unang nakita ang kaniyang mahika. Mas lalong nanginig ang kamay na siyang marahas na humahawak sa akin ngunit mas lalo akong nabigla nang iangat niya ako habang sinasabunutan.
Agad akong napatili nang marahas dahil sa hapdi na dulot ng kaniyang pagkakahawak ngunit naramdaman ko na lamang ang marahas na pagtilapon ng aking katawan at ang malakas na pagtama ko sa malamig na sahig.
"CURSED YOU VREIHYA! SA LAHAT NG NILALANG AY TALAGANG SIYA ANG PINILI MO!" galit at madiin niyang singhal sa akin habang iniinda ko ang tila nabali kong buto dahil sa ginawa niyang pagtapon sa akin.
Hindi ko siya naiintindihan, bakit siya nagagalit sa akin? Bakit ganiyan ang reaksyon niya kay Mino?
"Hin-hindi kita… nauunawaan," nahihirapan kong pahayag habang nahihirapan kong kinakapa ang aking braso na siyang nabalian. Nanatili akong nakatingin sa sahig dahil hindi ko siya nais na makita. Batid kong 'pag nagtaas ako ng tingin ay siya ang sasalubong sa akin.
Napatili ako nang impit dahil hindi lamang pala ang aking braso ang may bali ngunit maging ang aking kaliwang binti. Entrante! Masakit!
"Entrante! Talagang naghahanap ka ng paraan para patahimikin ako!" she hissed at naramdaman ko ang pag-uga ng paligid kasabay ng kaniyang galit. Hindi ko siya naiintindihan, wala akong ginagawa na kahit ano.
"Wala akong ginagawa na kahit ano!" sigaw ko pabalik kahit nangangatal na nang husto ang aking katawan dahil sa matinding sakit na aking nararamdaman.
"Entrante! Noon pa man ay sinabihan na kita na lumayo sa kaniya! Talagang sinasadya mo na galitin ako!" saad niya, hindi ko alam kung ano ang uunahin ko, ang kirot ba na nagpapahirap sa akin o ang sinasabi niya na hindi ko naman natatandaan.
"Wala akong naaalala- AAH!" agad na naputol ang aking sasabihin dahil agad niya akong hinawakan sa aking bibig at inaangat ako sa pamamagitan ng isang kamay lamang.
Agad akong kinilabutan nang husto nang makita ko ng muli ang kaniyang anyo. I really hate her eyes, it's like staring at the eyes of the devil himself.
"HMMMP!" impit kung usal dahil naramdaman ko na bumaon nang bahagya ang matatalas niyang kuko sa aking pisngi. Damn this bitch! Mas marahas na siya ngayon kaysa sa huli kong naaalala.
"I will make you pay dearly for this bullshit that you did just to get rid of me," malamig niyang turan sa malalim na tinig at tuluyan na akong nangatal nang husto habang dama ko ang nakakakilabot na enerhiya na nagmumula sa kaniya.
Tila kinakain nito ang aking katinuan ngunit agad siyang natigilan at nagpalinga-linga sa kaniyang paligid na tila may inaamoy na kung ano.
Pumikit siya na tila ba nilalasap nang husto ang samyong kaniyang naaamoy at muling rumehistro ang nakakakilabot niyang ngiti kasabay ng isang garalgal na tawa.
"Your savior is here," she stated at agad na nanlaki ang mga mata ko. No! No! Mino!
Marahas akong pumalag mula sa kaniyang pagkakahawak at pinatalas ang aking mga kuko tsaka ko siya akmang kakalmutin sa kaniyang pisngi ngunit may kung anong enerhiya ang tila nagpatigil sa aking mga kuko na bumaon sa kaniyang pisngi.
Mariin niya akong tinitigan habang nilalabanan ko ang pwersa na pumupigil sa aking kalmot na maliit na lamang ang pagitan upang tumama sa kaniyang pisngi.
"He will die, before he can kill me!" she hissed at marahas na may kumapit na mga baging na muli sa akin na tanda na muli niyang gagamitin ang aking katawan.
"SILVIA! PAKIUSAP! HUWAG!" nagmamakaawa kong pahayag sa kaniya ngunit huli na ang lahat at muli na naman akong nakaharap sa malaking salamin habang nasa likuran ko siya upang muli akong gamitin.
Agad na nagliwanag ang salamin at nakita ko sa malayo si Mino na tila nahihirapang humakbang, mabilis na tinungo ng nilalang ang direksyon niya at nang lumapag ito sa harapan mismo ng lalaking pinananabikan kong makita ay hindi na napigilan ng mga luha ko na mag-unahan sa pagpatak.
His eyes!
I can't see anything but fear- no! He is horrified!
A feeling that I never wanted to see from him.
Mino...
I love you...
Please just run away from me.
My tears burst even more as I saw how his body is shaking in terror and panic while staring at me. And it makes me sick thinking that it is like he is about to give me up. I want him to run for his life but I want him to stay and fight for me.
Fight for us.
But everything went down to drain when I heard his mind once again, tila naiinis na ako kung bakit paminsan ay may kakayahan akong basahin ang kaniyang isip na sana pala ay hindi ko na lamang nagagawa dahil tila mas masakit pa sa mga nabali kong buto ang aking narinig.
"I want to go home... just freaking run Mino! Run away as fast as you can!".
And with that negative emotions of mine, Silvia had the full control again.