Chereads / The Girl HeartBeat / Chapter 3 - Chapt2

Chapter 3 - Chapt2

Unang Kita Namin Ng Girl nayon kinabahan nako pero alam kong may ibibigay sya inutusan sya ng boy na yun puta! nakakainis naman bakit kase nakita ko pa ung girl na yun!? bakit kase pumunta pa ko sa fiction books lumalim tuloy mata ko di tuloy ako makatulog mag makeup na nga lang ako pupunta parin ako ng school dahil kailangan ko isuyo kay maam ang papeles hay!

hello ikaw pala ulit?

ikaw nanaman!

yes are you angry me? may problema ka ba saken? at yung libro na binigay ko ba syo ang problema?

dami mong tanong pero oo tama ka un nga ang mga dahilan alam mo bang galit na galit ako sayo lalo na ngayong may laman pa talaga ung book na yon!

baket ano ba ang laman non diba page lang?haha nakakatawa ka!sabi nya

bukod pa talaga sa page may laman na magkita daw kami sa chest room! sabi kong ng pagalit...

so what kung may nakalagay don?malay ko ba na may secret letter pala don! sabi nya ng galit rin..

so pakana mo ng all ng toh? tanong ko...

ewan ko syo makaalis na nga! sabi nya..

nakauwi na ko nainis si mama sakin dahil nagalit daw ako sa girl..

anak bakit mo naman sinungitan ang girl na yon mukha namang mabait sya nainis lang sya sayo! sabi ni mama ng disapointed sakin...

grabe! grabe po kyo mama ako na nga ang anak nyo sya pa ang kinampihan nyo ano ba ang meron sa girl nayon?! tanong ko...

wala! waang meron sa girl na yon ang problema ko ikaw! ikaw kase ang masyadong disapointed sa girl nayon kala mo ba madali lang makahanap ng tulad nya?! sabi ni mama..

napakahirap mama pero ayaw ko ng katulad nya kayo nga eh disapointed sakin! ni wala na nga kyong pakialam sa mangyayari sakin at bad pa kyo sa lahat ng bagay! sabi ko..

sabay alis ni mama dahil sa sinabi ko...

nakatulog ako ng walang kain unless nagising na ko ng umaga and pumasok na ko s school sa isip ko na "idont want to go at school pero i cant to go to school because of mary!" dahil nga meron kaming exam kaya kailangan kong pumasok sa school.nagbaon nlng ako ng food di nako kumain sa bahay at umalis ng walang paalam...