I went home alone. Without Oishi and the boy's appearance. Aside from wanting to go home because I miss Aunt Jane, I want to go home to confront Emerita about her presence in the battle between hunters and wizards. Baka kasi may naalala siya na kahit maliit na bagay man lang.
Just like Homan, maaliwalas na rin ang sikat ng araw sa Blanche hindi katulad nung huling punta ko. Mainit ang sikat ng araw at malamig ang simoy ng hangin. "Dito nalang ako, Aunt Jane. Balikan mo na lang ako mamaya." Nakangiting sabi ko sa kanya at itinago ang aking wand.
I'm using my old wand now that I have a vacation here in Blanche. Ayokong ipagmayabang sa mga estudyante dito na sa Rogue College na ako nag-aaral. As much as I want to, I want to stay humble and lowkey. "Mag-ingat ka." Tumango ako kay Aunt Jane at bumaba ng kotse.
Pumasok na ako sa loob ng Campus at binati ang guard. May pasok sila and some are taking their sit up exam while others have an oral exam. Mabuti pa sila. Yung exam kasi sa Rogue College ay na-cancel dahil sa pag-atake ng mga Manyeo.
Binati ako ng mga naging professor ko dati at binati ko din sila ng ngiti. Dumirestso ako sa east wing kung saan inilipat si Emerita at kumatok muna sa pinto bago ko ito binuksan. "Pasok lang~ anong libro hinahanap?" Tanong ni Emerita with her charming yet soft voice.
I can't even believe that someone who is soft like her can do something horrible in her past. It's so weird. Pero sabi naman ni Victor ay mabait daw na babae si Emerita, kaya inabuso ng tatay niya which is Hideux.
"Hi." I greeted. Nabigla siya nang makita niya ako pero kaagad ring bumawi ng ngiti at tumayo sa table niya para lapitan ako. "Hazel! Bakit ka nandito? May kailangan ka?" Nakangiting tanong nito. I shrug my head.
"Napadaan lang" I answered softly.
"Umupo ka muna~ ikukuha kita ng pagkain!" I watch her busy wands pointing at stuff to prepare for me. Pinabayaan ko na lang siya while my eyes were locked with her actions. I can't deny that Emerita is a skillful wizard. She knows a lot of spells and performs them well.
After she prepared food and juice for me, I beam and start digging in. Wala masyadong mga estudyante ngayon dahil exam nga nila that's why most of the libraries are close and this is also their time to clean the library to keep it neat.
Kumain na rin si Emerita and every time I tilted my head, the thoughts filled up my mind again. "Do you remember your past?" I asked out of the blue, which surprised her. "Hindi eh. Wala akong maalaala kahit isa" She answers pouting.
"So you don't remember that you asked a battalion of hunters to kill one wizard?"
"I...I did that?"
"Yes."
"Sa Parallel World ba?" I nodded my head in her question.
"Wala akong maalala, Hazel eh. Ewan ko ba, tinanong din ako niyan nung mga kasama mo pero wala akong masagot." Nakatitig lang ako sa mga mata niya, trying to read them and I think she's right that she doesn't remember anything because I saw curiosity in her eyes.
"Alam mo Hazel, sabi rin ni Principal Spencer na marami akong ginawang hindi maganda dati. Nakakapangilabot nga eh. Wala naman akong maalala na ginawa ko yung mga yon" She added biting her fried hotdog.
"Kaya nga nag sorry nalang ako dun sa mga kasama mo kung ano man ang nagawa ko dati. Lalo na yung lalaking mataas?" Lalaking mataas? Walter is a bit short, only Keith, and Victor ang mataas-taas.
"Which one?"
"Yung pogi ba" so its Victor. "Feeling ko kasi kilala niya ako pero hindi ko siya kilala kaya nag sorry nalang ako." I see... "Wala siyang tinanong sayo?"
"Meron!" Nilunok muna ni Emerita yung kinakain niya bago tumingin sa akin. "Tinanong niya ako kung kilala ko ba daw siya at niyakap pa nga niya ako dahil namiss daw niya ako." Sabi ni Emerita at tinuloy ang pagkain niya. I nodded my head.
Emerita indeed plays a huge part in Victor, and Walter's hearts. Lucky.
Pagkatapos kong kumain, nakipag chikahan muna ako kay Emerita bago umalis kasi lumabas ng Blanche kasi nagtext si Aunt na nasa labas na daw siya nag-aantay. Nakasalubong ko si Headmistress at katulad kahapon, matamlay ang mukha niya.
I was about to head out na sa Blanche gate but someone grabs my wrist. "Headmistress-- Rogue College is in danger. Rick Mal is in danger." Napawaang labi ko sa sinabi ni Headmistress. Tumingin muna siya sa paligid at may kinuha sa bulsa niya.
Kinuha niya ang kamay ko at ayoko sana yung buksan pero pinipilit niyang ibukas ang kamay ko at may nilagay don. "They need you." Napawaang ang baba ko dahil sa sinabi ni Headmistress.
"Pero---" Hindi ko natuloy ang sasabihin ko kasi tumakbo na paalis si Headmistress. "Nasa bakasyon ako..." I mumbled those words before puckering my lips.
Lumabas na ako ng gate at binuksan ang palad ko. I'm surprised to see a red butterfly but it slowly turns into black. Death.
"Hazel?" Tumingin ako kay Aunt Jane na nasa harapan ko at binulsa ang patay na paru-paru. Huminga ako ng malalim bago ngumiti ng tipid at pumasok sa loob ng kotse niya. "Uwi na tayo?" I nodded my head at tumingin sa bintana ng kotse.
"Rogue College is in danger. Rick Mal is in danger." Kahit ano ang gawin ko yan parati ang naiisip ko. It's 1am in the midnight and I can't sleep. I've been thinking of that sentence every word. I feel bothered.
Rick is in danger. Axl is in danger. Rogue College is in danger
Why?
Diba umalis na ang mga Manyeo? Then why is Rick in danger?
Because he is Axl. Napahawak ako sa ulo ko dahil sa kirot at napaungol sa sakit. My eyes closed tightly while I'm recalling a memory that's already buried deep in my mind. "Everyone thought that Hideux is dead after Tita Rowena killed him but they are all wrong because someone wakes the dead, Uncle King."
"Uncle King!" Principal King. Could it be?
Tumayo ako galing sa kama at inimpake ang mga gamit ko. I need to go back to Parallel World. Axl is in danger! Kinuha ko ang susi ni Aunt Jane and left a note in her room before I left the house. It's 1 am but the sky looks red.
I knew it! Kaya iba ang kutob ko the other day! Damn!
Sumakay ako sa kotse ni Aunt Jane habang pinapractice ang spell para sa portal. Inapakan ko ang accelerator ng kotse ni Aunt Jane para bilisan ang takbo nito at nang makarating ako sa gate kung nasan yung portal, sinuot ko ang sweater ko at inihanda ang ticket.
I casted the spell and luckily the portal opened. Pumasok ulit ako sa kotse at pumasok na sa portal. I casted a spell again for the portal to be closed before I stepped out and rushed to the train station. "ISA NALANG"
"HERE!" I screamed at the top of my lungs showing the guy my ticket. Dumiretso ako sa pinakaunang upuan at tumingin sa labas ng bintana. My jaw clenched dahil sa kalangitan.
It's gray... What does gray mean?
Grief? Sadness?
Kanina pa ako tingin ng tingin kay Rolex para tingnan ang oras at kinagat ang ibabang parte ng labi ko. Jusko. "Sinong bababa sa Rogue?" Itinaas ko kaagad ang kamay ko at dali-daling lumabas ng tren.
Tumingin ako sa kabuuan ng Rogue at tinakbo galing estayon ang Rogue College. Every step I make is a heavy feeling I take in return. "AHHHHH!" Napa-angat ang tingin ko at dali-daling ibinaba ang tingin ko.
Manyeo.
Tinakpan ko ang mukha ko habang naglalakad papasok sa Rogue. "Hazel! Why did you come back?" Someone uncover my eyes kaya napatingin ako kung sino iyon. It's Rick. My lips parted composing a response pero hinila niya lang ako patago sa isang masikip na lugar.
"What's happening?"
Ngumiti si Rick sa akin at hinawakan ang mga kamay ko ng mahigpit. "Practice" What the fuck? Practice? For what? "Principal King, Mr. Arson, Ms. Rhea, and Warren are practicing...." He takes a pause kaya napatitig ako sa kanya.
"How to kill me." What...
***
I stayed in Victor and Walters room, we practiced the spells that could counter back against the Principal Kings group. Kung kinakabahan ako about the sacrifice i'll made for Parallel World as for the battle against Manyeo, mas kinakabahan ako ngayon.
Rick told me everything that I was supposed to know and damn it! How can I not know that Warren is Hideux!? Hideux is a shapeshifter and he chooses to become Warren.
Rick said, The real Warren died after his confrontation with Oishi. Oishi won the battle right and Warren didn't make it. That's what I missed. We stay up all night, without taking a rest, memorizing and familiarizing spells that we can use against the Hideux group.
I still can't believe this. I thought Warren is a friend then why it turns out that he is the person that I hated the most? Winston Hideux, who killed my parents.
"Insan! Gising na" Napahummed ako dahil sa mahinang pag yugyug ng katawan ko. I opened my eyes slowly and hugged my uncle who was shrugging my shoulders multiple times. "I wanna sleep more." I mumbled pero kumalas lang si Oishi sa yakap ko.
"Bangon na kasiii"
"Why?" I asked in my morning voice.
"Nandito sila papa!"
"Nandito papa ko! Lolo mo" Naimulat ko ang dalawang mata ko dahil sa sinabi ni Oishi at umupo sa kama ni Victor. "Ano?"
"They are here to help hehehe" Hinila ni Oishi ang kamay ko kaya wala na akong nagawa kundi ang tumayo at sumunod sa kanya palabas ng dorm ng boys. Hindi kami sa main hallways dumaan kundi don sa pinakalikod kung saan hindi kami makikita nila Principal King.
We headed to the skeleton stairs and we reached at the 4th floor kung saan wala masyadong mga estudyante. Binuksan ni Oishi ang pinto sa isang kwarto at ngumiti.
"Papaaa" Pumasok na din ako sa loob ng isang kwarto at sinarado ang pinto. "Hazel? Ikaw na ba yan?" An old man asked. Napaangat ako ng tingin at ngumiti kay Lolo. Isang beses ko lang nakita si Lolo and in order to remember his face, I need to search for his birthday mark na nasa mukha niya.
"Lolo..."
"Apo ko! Jusko" My arms wrapped around his waist nang yakapin niya ako ng mahigpit. Humagulgol siya habang yakap yakap ako and I just close my eyes feeling his tight hug around me.
Yung mga nakatalikod ay napatingin sa direksyon ko at ngumiti. "Dalaga na si Hazel" Sabi ni Uncle Benj at yumakap rin kahit nakayakap pa sa akin si Lolo.
"Namiss ka namin aming munting prinsesa" Napangiti nalang ako kasi nag silapit na sila sa akin para yakapin ako ng mahigpit. Even Oishi, ewan ko ba diyan sa batang yan. Trip niya mag suffocate sa yakap ng mga to!
"Kamusta ka na? Okay ka lang ba dito?" Tanong ni Lolo sa akin at tinulak ang mga kapatid ni Oishi palayo. Nakakamot na lang sila sa ulo at bumalik sa ginagawa nila sa pagpapatulis ng mga kagamitan kung magkagulo man.
I nodded my head in Lolo's question. "Mabuti naman kung ganon."
"Lo, may naalala po pala ako. What does A mharu mean?" Napatawa si Lolo dahil sa tinanong ko at umiling-iling. "Ibig sabihin niyan ay pumatay." My eyes grew wide dahil sa sinagot ni Lolo at kinuha ang wand ko and again, from metal turns into stick.
Ginulo ni Lolo ang buhok ko habang tumatawa. "Pumatay ng masamang tao. Yang kutang iyan ay para lang dapat sa amin pero itong Uncle Benj mo, ang hilig mag vandalism kaya may ganyan rin kayo sa wand niyo" Dinako ko ang tingin ko kay Uncle Benj na nakikipag asaran kay Oishi.
Bakla si Uncle Benj kaya naman sa lahat ng naging anak ni Lolo, siya lang yung walang anak. Nanatili siyang single dati. Hindi ko na alam ngayon. Matagal na panahon na din kasi 'yon. Pinakain ni Oishi sila Lolo bago ako lumabas kasi sigurado ako na hinahanap na ako nila Rick at Victor ngayon.
Bumaba ako sa skeleton na hagdanan at iniliko ang sarili ko sa hallway kasi dumaan biglaan si King of Spades. Ipinikit ko ang mga mata ko habang nagtatago sa gilid at pinigilan ang paghinga ko. Dumaan lang si King of Spades kaya lumabas na ako sa pinagtataguan ko at tinakbo ang kwarto nila Walter.
Isinara ko ang pinto ng dahan-dahan at sinandal ang likod ko sa pinto at huminga ng malalim. Umupo ako sa kama at inayos ang gulo kong buhok bago tumingala sa kisame. I stayed in that position for 30 minutes long kasi nagsipasok na si Walter, at Keith with food in their hands.
Nilantakan ko yung mga dinala nilang pagkain at ngumiti. "Hindi ba kayo tinanong kung bakit kayo nag take out?" Tanong ko kay Keith habang kumakain. He shooks his head. "This is a boys dorm though" Make sense.
"Axl..."
"Bakit? Ano nangyari kay Rick?" Tumawa si Keith kaya tiningnan ko siya ng masama. "Axl takes his breakfast too. Patapusin mo muna kasi ako" Inirapan ko si Keith at kinain ang chicken leg na nasa baonan.
Ngumiti sa akin si Keith at nag buntong hininga. "Ayos ka lang?"
"Yes. I'm just disappointed with my dad." Hinawakan ko ang kamay ni Keith at ngumiti. Ngumiti din siya ng pilit bago hinawakan ang kamay ko at bumitaw din kaagad. I dug in my food again and continued eating until I got full.
Pagkatapos kong kumain, inayos ko na yung mesa at inaayos ng paglalagay ng mga tupperware. We heard a loud noise coming from outside kaya napatakbo kami palabas, my chest is palpitating so damn hard. I'm scared as f-
Hinawakan ni Walter ang braso ko at itinago ako sa likod niya. "Give her to me!" Napadaing ako sa sakit ng kunin ni Mr. Arson ang braso ko. Pati si Kieth ay napaungol dahil sa ginawa ng tatay niya sa akin.
"Let her go!" Ngumisi si Mr. Arson at tinangay ako palayo sa kanila. Ang bilis ng tibok ng puso ko, hindi lang ako kundi lahat kami. Pinipilit kong kumalas sa pagkakahawak ni Mr. Arson sa braso ko pero mas dinidiin niya ang pagkakahawak sa braso ko.
I can even feel his long nails digging deep into my skin. "If I were you, I would stop moving," He said sniffing my smell. I bit my lower lip and tilted my head up to the sky. Manyeo at mas lalo pang umitim ang silhouette nila ngayon.
Tinapon ako ni Mr. Arson sa isang hawla na parang para sa mga ibon. "LET ME GO!" I scream trying to stop him from locking the cage. His black eyes turned into Red kaya napa-atras ako ng mabilisan.
He groaned before he ran away, leaving me with no hopes. Maliit ang hawla, kahit ipilit ko ang katawan ko para lumabas, hindi parin magkasya.
Napahawak ako sa bulsa ko at kinuha ang patay na paru-paru don, my eyes squinted when the butterfly starts moving, and from dead, it came back alive and bright.
Lumipad ang paru-paru, the glow on its wings is so beautiful. Bago pa ito marating ang langit kung nasaan ang mga Manyeo, bigla itong nawala na parang bula kaya napatayo ako sa lupa at hinawakan ang railings ng hawla para hanapin ang paru-paru ko.
No...
"LET ME GO! PLEASE!" I screamed on the top of my lungs. Nag-uunahan nang pumatak ang mga luha ko at napayoko nalang. I came back here to help, Axl pero mukhang ako pa ata ang mapapasabak sa gulo ngayon.
I saw a shadow walking towards my cage kaya nabuhayan ako hoping that someone can help me but I'm wrong. Ngumiti sa akin si Ms. Rhea at may minumble na spell sa wand niya atsaka ito itinutok sa direksyon ko.
My mouth pressed on its own because of the pain. She cast a spell not for me but for the cage. "Napaka Ingay mo." Tiningnan ko ng masama si Ms. Rhea pero ngumiti lang siya sa akin.
Napatingin ako sa palad ko and it's getting numb after getting electrified with the cage. "Don't worry. May makakasama ka diyan" Sabi ni Ms. Rhea at ngumiti na naman bago umalis pero ano daw? May makakasama ako?
"Sino?" I asked in my calm tone.
"Your friends" No...