Ngayon ka lang nakapunta dito?" Tanong ni Zabie sa 'kin pagkatapos niyang isarado ang pintuan ng condo ko.
"Oo. Pero may regular na naglilinis dito once a week." Nasabi ko bago ako namamanghang tumingin sa kabuuan ng condo na bigay ni daddy.
Its too big for me, actually. May second floor kasi 'yon. Fully-furnished na 'yon pero halatang hindi pa kailanman natirhan dahil kahit ang mga appliances ay may plastic pang nakabalot. Bagong-bago pa din tingnan tuloy kahit isang taon mahigit na ang mga 'yon binili. May tag pa nga 'yong ibang kasangkapan.
Nilapag ni Zaber ang mga bag namin sa sofa habang ako naman ay lumapit sa mesa na nasa baba lang ng malaking wall-mounted TV. May dalawang picture frames doon. Ang isa ay picture ko na solo noong highschool graduation ko habang 'yong isa ay family picture namin. Nag-iisang family picture namin 'yon na kinuhaan noong dalawang taong gulang pa lang ako.
Napangiti tuloy ako ng mapait habang tinitigan 'yon. I miss my family. Kahit pilit ko silang inintindi ay hindi ko pa din talaga maiwasang mangulila sa kanila.
How I wish we could be like other conventional family na kahit busy ay nagkakaroon pa rin ng oras na magkikita-kita. Kahit isang oras lang or kahit saglit lang sana ay kuntento na ako. 'Yong makasama ko lang sila sa iisang mesa at sabay kaming apat kumain, kahit once a month lang sana.
Kaso wala na talaga.
Last na pagsabay namin sa pagkain ay noong araw bago ang highschool graduation ko pa. Sa araw ng graduation ko kasi ay umalis din agad ang mga magulang ko pagkatapos nilang mag opening speech.
I was always left alone at our big house, when my brother started to help out on our business. At kahit ayokong aminin ay nakakaramdam din naman ako ng pagtatampo sa kanila. Hindi ko lang pinapakita.
Napaigtad na lang ako ng maramdam ko ang pagyakap ni Z galing sa likod ko. I felt him kissed my neck.
"You miss them?" I heard him asked na mukhang napansin nga ang pagtitig ko sa picture namin ng pamilya ko.
"Oo." Nalulungkot kong sagot. "Pero okay lang. Naintindihan ko naman sila. Well, anyway. Let's find the bedroom, now." Nangingiti ko ng sabi habang nililingon siya pero mas lalo nga lang niyang hinigpitan ang pagyakap sa 'kin.
"Stop pretending that you're okay with your family's set-up, Georgie. I know how it feels. You know I was left alone too when dad died because mom got busy with the company. I miss mom, too, and sometimes I can't help but feel sad and lonely even though I'm with my friends. Kaya ang hiling ko para sa relasyon natin ay huwag tayong magpanggap o magbalat-kayo. We have to be honest with each other, especially with our inner emotions, from now on. And we should start today, so please let it all out."
Sa sinabi niya ay doon lang talaga lumabas ang totoong damdamin ko. Hindi ko napigilang mapaiyak pagkatapos kong binalik ang tingin sa family picture.
Pareho pala kami ng sitwasyon.
Pinaharap na niya ako sa kanya bago ako niyakap ng mahigpit ulit. Hinahagod niya rin ang likod ko habang patuloy lang ako sa pag-iyak.
"Just cry your heart out, Georgie. You have me, now. I would always lend you my shoulder to cry on. I would always be here ready to listen to you. Kapamilya mo na din naman ako. Magiging asawa mo na ako soon, 'di ba? I won't let you feel sad and lonely again. And we won't let our future children feel and experience this. We should always make time for them despite of our busy schedule in the future. Do we have a deal on that?"
"Oo." Sagot ko agad at tumango-tango pa habang yakap-yakap niya.
"Good. We'll make sure to build a family full of love, trust, happiness, and affection."
"Yes, Zabie." Pagsang-ayon ko ulit at noong inangat na niya ang mukha ko ay marahan niyang pinunasan ang mukha kong may bakas pa din ng luha.
"I love you, misis. So much." He said full of heartfelt emotions.
"I love you so much more, mister ko." Sagot ko din sabay tumingkayad para maabot na ang mga labi niya.
We were already gasping for air noong tinigil na namin ang paghahalikan. He held my hand then pulled me over to the sofa before grabbing our bags.
"We need to find your bedroom, now. Binyagan natin." Malokong sabi niya na ikinalabi ko.
Pero hindi naman ako nagreklamo at nagpahila na lang sa kanya paakyat sa second floor. Paniguradong nandoon nga ang kwarto ko na magiging love nest na namin simula ngayon.
Nakaidlip na ako pagkatapos naming sinabay ang pagaaral at paglalampungan sa kama ni Zabie. Pero naalimpungatan na lang ako ng marinig ko ang pagtunog ng phone ko na kasalukuyang nasa loob pa din ng duffel bag na dala ko kanina.
"Zabie?" Tawag ko sa nobyo noong mapansin kong wala siya sa tabi ko.
Baka nasa baba or nasa banyo kaya napaupo na ako sa kama. Napatingin pa ako sa digital clock na nasa bedside table ko. Its already past nine in the evening na pala.
I feel kind of groggy when I finally get up from the bed and I even wobbled as I walk towards my bag to get my phone na hindi pa din tumitigil sa pagri-ring.
When I finally get a hold of my phone ay muntik ko na 'yon matapon ng makita ko ang pangalan ni daddy sa screen. Ang international number niya 'yon! Its also a facetime video call!
Nakaramdam ako ng kaba dahil first time 'to ngayong taon na nakatanggap ako ng tawag sa isa sa kanila ni mommy.
Natatarantang kumuha ako ng shirt sa loob ng bag ko at sinuot 'yon bago ako bumalik sa kama. Inayos ko din muna ang sarili at noong nakuntento na ay napabuga muna ng hangin. Nag end call na 'yong kanina kaya ako na mismo ang tumawag kay daddy.
Mahirap na, baka pagalitan ako!
Isang ring pa lang ay agad ng sinagot ni daddy 'yon. Kita ko siya sa screen na parang nasa office siya. He's wearing his eye glasses din kasi.
"Hey, daddy! You called?" Masiglang pagbati ko sa kanya.
Pero tahimik lang siyang nakatingin sa 'kin sa kabilang linya na para bang binabasa niya ang ekspresyon ko sa mukha.
"Daddy?" Tawag ko ulit sa kanya.
"Where are you?" He asked pagkatapos ng ilang sandaling katahimikan.
"Huh? Ah, sa condo, dad."
"Uh-huh. Why? Your yaya informed us that you're staying there overnight to study for your exams. Why not do it in our house instead?"
"Yes, dad. I'm having a difficult time studying at home. I thought I might need a new environment that's why I decided to try staying here in the condo."
"Who are you with, Georgette? Don't tell me you're all alone there."
"I.. I am, daddy. Uh.. Don't worry I'm not scared to be alone in such a big unit. But I'm planning to invite Chloe for a sleepover tomorrow."
Narinig ko ang pagbuga niya ng hangin sa kabilang linya.
"You're not lying to your father, are you?"
"W-What?" Natatawa kuno ko pang tanong pero ang totoo ay muntikan na akong mabilaukan sa sariling laway. "I.. I'm not dad. Of course not." Pagsisinungaling ko sabay iling.
"If you say so." Seryosong sabi niya na alam kong tunog nagdududa. "Tell me what happened at school this morning. News about some fights was reported to us just a couple of hours ago."
Paanong.. Paanong nakarating agad sa kanila? Si Markie? Ang daddy ni Markie panigurado!
"H-Huh? Ah.. Its nothing daddy. Everything has been settled already by the help of the guidance councilor and the teachers between the two parties involved. So."
"Really, huh?"
"Y-Yes."
"So, you weren't the root cause of the fight?"
"Uh.. I.. I am.."
"Okay.. So, its true then that you're in a relationship with this certain Zaber Walker?"
Napamulagat talaga ako pagkarinig sa sinabi niya lalo na noong sinambit niya kasama ang apelyido ni Z.
"Where are we going with this talk, daddy? Is Markie the one who informed you about the fight? I know I'm partly at fault because I tried to give him a chance but I can't give my heart out anymore because I'm already in love with someone else, daddy. So deeply in love with him for years. And yes, his name is Zaber Walker and he's my boyfriend, now."
Nakita ko na natigilan talaga si daddy dahil sa pagsagot ko sa kanya. Na para bang ngayong niya lang nalaman na nagsasalita pala ako at ngayon lang niya narinig ang boses ko. But then his facial expression suddenly changed into a furious one. Tapos ilang beses pa siyang umiling-iling sa kabilang linya.
"End your relationship with that boy, Georgette. He's not good-" Sabi niya na sana na hindi ko na pinapatapos.
"Daddy.. Please, do support my relationship with my greatest love. My happiness lies with Zaber, now.. I don't think I will be happy again if I lost him.. Please, daddy..."
"I'll see you soon then, my daughter." Tanging nasabi ni daddy pagkatapos ay kumaway siya sa kabilang linya bago pinatay ang tawag.
Ano daw? Uuwi ba siya? I hope not!
Feeling ko ay nag hyperventilate talaga ako sa naisip kaya napadeep breathing muna ako para pakalmahin ang sarili. Kaso napapitlag ako ng may biglang umangat ng katawan ko sa kama.
"Zabie.." Tawag ko sa kanya at agad na nangunyapit sa leeg niya pagkatapos niya akong pinaharap at pinaupo ulit pero sa kandungan na niya.
Nakita ko ang paglatay ng lungkot sa mukha niya at ilang beses pa siyang napabuntong-hininga.
"I heard your talk with your dad. I can't help but to eavesdrop. I'm sorry."
"Its okay. I don't mind at all, Zabie." Sabi ko at agad na hinaplos ang mukha niya at hinalik-halikan ang mga labi niya.
"Its not okay. He wanted to break us apart, but I won't allow that to happen." Sabi niya at mas lalong hinigpitan ang pagyakap sa 'kin kaya mas lalo akong napadiin sa katawan niya.
"Me, too, Zabie ko. Don't worry, okay? We'll make him understand and eventually accept our relationship. We'll do our best on that." Masuyong sabi ko at niyakap din siya ng mas mahigpit pa.
I can hear his harsh breathings as we continued to hug each other tightly.
"Nothing and no one's gonna break us apart. I'll make sure of that. Kahit ikamamatay ko pa." I heard him say after a couple of minutes of silence.
"Tsk. As if papayag akong mangyari 'yon." Reklamo ko kuno pero masuyo naman ang boses.
Bumitaw ako ng kaunti sa kanya bago ko sinapo ang pisngi niya. Nagtagpo ang mga mata namin kaya napangiti ako ng mapansin ang takot na nababasa ko sa mga mata niya. I smiled to give him assurance pero nanatiling seryoso ang mukha niya.
"I love you so much." He uttered before he captured my lips and gave me a soft peck.
"I love you more." I answered immediately. "Smile na, please."
Napabuga pa siya ng hangin bago nga niya pinilit ang sariling ngumiti. "Are you hungry? Nagpadeliver ako ng pagkain natin. Nandoon na sa baba."
Agad na lumawak ang mga ngiti ko sa sinabi niya. Mukhang gutom na nga ako. Kahit hindi ko pa alam kung ano ang inorder niya ay agad na akong naglaway.
"Let's go downstairs, then!" Excited ko pang sinabi na siyang ikinatawa niya.
"Wait. I'll carry you." Nakangiting sabi niya at nauna pa ngang bumaba sa kama para buhatin ako.
Napatili pa ako dahil mabilis niya akong inangat at inihagis pa ng kaunti sa ere. Noong bumagsak ako ay agad niyang sinakop ang mga labi ko.
"Loko ka!" Reklamo ko pero natatawa naman.
"I'm just practicing. After our wedding I would also carry you just like this, my bride." Masuyong sabi niya.
"Dapat lang!" Sabi ko pa na bakas ang matinding kilig na nararamdaman.
"And the next day, too. Baka hindi ka kasi makakatayo sa kama ng isang linggo. On the night of our honeymoon, I'll make love to you all night and until the sun rises up. Ihi lang ang pahinga." Malokong sabi pa niya habang nagsimula na sa paghakbang palabas ng kwarto.
"Loko ka talaga!" Sabi ko pero tunog excited naman kaya napahalakhak siya.
Nakakaexcite naman talaga!
I'm gonna do everything in my willpower to make daddy accept us. Tell him the truth of how much I love my boyfriend. If daddy still won't agree, then I would tell him I'm pregnant with Zaber. Kahit magsinungaling na ako, talagang gagawin ko. Basta hindi lang magigiba ang relasyon namin ng nobyo ko na isang dakilang pervert.