Trcia Mae POV
Bigla akong nagising ng may maliit na kamay na yumakap sa akin
Napanaginipan ko naman pala yun, parang itong nakalias na buwan lagi ko ito napapanaginipan
Ilan yun sa mga pangyayaring binura ko sa aking buhay , na ayaw ko ng sariwain o balikan pa
Yung pangyayari na yun pitong na ang nakakaraan
Ng bigla naman yumakap ang aking anak, kaya bumalik ako sa realidad
Agad akong napangiti
Alam kong ang anak ko ito, apat na taon palang ito pero napakabibo nito
Ang maliit na anak namin ni ford
Ilang taon na ba ang lumpias limang taon na hindi kami nagkikita
Limang taon ang mabilis na lumipas
Limang taon na pala ang nakakaraan ng sinubukan kong kalimutan siya
At lumayo sa kanya
At sumuko sa pagmamahal na meron ako at
Sa pagsasama namin bilang mag-asawa
Tama , sa pagiging mag-asawa namin
Sa loob ng isang taon mahigit namin pagsasama bilang mag-sawa puro sakit ng loob ang nabigay nito sa akin
At muntikan nitong patayin ang aming anak kaya nagpasya akong lumayo at takasan siya kasama ang aking anak
Ano naging kasalanan ko sa kanya, bakit kailangan kong pagdaanan ang lahat ng sakit na binigay niya sa akin
Ang kasalanan ko lang nagmahal ako
Nagmahal lang ako , iyon lang ang alam ko na naging kasalanan ko
Kung bibigyan ako hiling , sana ndi ko na ito makita pang muli at hindi na magkasalubong ang landas namin, dahil ayaw ko na ito makita pang muli
Masyado malaki ang peklat na iniwan nito sa akin
At ni sa panaginip , di ko na ito ninais pa na makita