[C H A P T E R O N E]
[Asteria Whisley]
"Hey going back to school? " Auntie seirra said."Yes, auntie". I walk toward the dining table, na pinaghandaan nang tita ko. "alam mo,no need to push yourself to go back in school,since, kakalabas mo lang kahapon". Sabi niya. Habang kumakain ako at nakikinig sakanya."okay lang auntie, in fact Im okay now, and kaya ko na po. Tsaka, di na masyadong masakit ulo ko. Kita mo nga oh nakakatayo pako." pagbibiro ko kay auntie.
She just look at me like she was worried about my health, oo alam kong alalang-alala si auntie saken. Lalo na kakalabas ko lang kahapon. But malapit na ang semester at exams namin, dami ko nang incomplete na mga task and projects ko, at siguradong daming papel na namn ang tatambak sa desk ko. I look at my auntie sierra and smile.
"I will go now auntie, babalik po ako mamayang gabi, lalo ng dami kong namiss sa mga projects and exams ko." i wipe my mouth and stand. Niligpit narin ni auntie yung pinagkainan ko." ofcourse, kailangang umuwi ka ng maaga, lalo na babae ka pa. Take care, sweety. " then she kissed my cheeks. I did the same too. "bye auntie." and wave my hands.
As i step in into a bus, naghanap agad ako ng bakanteng upuan. Syempre. Umupo ako malapit sa window. Mas mahangin kasi don. Sa tagal kong di nakakita ng mga puno at kagandahan ng paligid ko, napangiti agad ako sa nakikita ko. Ilang oras narin at napahinto narin yung bus na sinasakyan ko.
"Hays, this is it. Im back again." i whispered. Dahan-dahan akong lumakad papasok sa school na pinapasukan ko. Namiss ko rin tuloy yung school na eto. Tsaka, parami na ng parami yung mga estudyanteng pumapasok sa West University School.
I walk through pass the hallway, and the students are looking at me. Oh i remember, they called me creep, you wanna know? It's because, of my dress style. Well, di ko namn sila masisisi, this is how i dress, like Gosh. For me komportable ako sa sinusuot ko. Sabihin na nila yung gusto nilang sabihin. The hell i care. Choossx.
Umakyat nako sa second building since, doon yung classroom ko. Tsaka, im use to it, na tinititigan nila ako. Ayaw mo yun, kahit saan ka pumupunta, pinaguusapan ka.
So parang artista narin ako. My fans club nga ako eh. They called it, 'Creepylistatic'. Oh diba!.Hahahhahaha, shhhhh.
Okay nasa harapan nako ng room, okay exhale and inhale ashry (nickname koto, hehe) we can do it and i can do it.
Pumasok nako and i didn't expect na malalagyan na namn yung uniform ko ng harina at itlog. Anu'to? Ibabake nyo'ko? Tsssk.
"Hey, welcome back again and again creep" Resley said. Itong mukhang babaitang ubod ng sama yung ugali. I dunno know,kung ano nakukuha niya sa pag bubully saken. "tsss". Tignan ko lang siya ng walang expression. I dont want to fight back, hey it's not ayaw ko siyang patulan. It's just that i don't want to waste my time.
"Hoy, ano yang mukha na yan, like iwwww". Sabi niya pa saken. Nakikipagtawanan narin yung iba. Hindi ko na lang pinansin, at pumunta na lang agad sa cr.
Pagkapasok ko sa Cr, inayos ko ulit mukha ko. Kung ako lang talga, papatulan ko yun, di hamak mas maganda ako don kaysa sakanya. Choos. Well, totoo namn talga. Di ko lang talga pinamukha sakanya. Make up lang talga nag dala. Ewan ko sa mga lalaki dito sa school at patay na patay dyan sa panget nayun. Hahahaha ay bad. Pagkatapos kong ayusin sarili ko, niligpit ko na yung uniform na dinumihan ng panget na yawa na yon. At lumabas na sa cr. Bumalik agad ko sa classroom, at hinayaan na yung mga naririnig kong tawa.
Afternon, nakarating narin yung teacher, at nag check ng attendance namin. "whisley, asteria? " he called. I raised my hand and say present." sir, im here". " so, bumalik kana pala ms. Whisley, I hope mag co-continue na yan at di ka na aabsent. Im looking forward for that." sabi niya. "yes po sir." sagot ko. "Good, anyway, your all subject teacher want to talk to you, just go to the teachers office, understand? ". "Yes po sir, thank you". And nag continue na yung klase.
Napatingin tuloy ako sa labas ng window. as always malapit ako sa window, lagi akong nasa likod, ayokong nasaharap ako. Mahirap na baka dumami yung mga fans ko. Anu ba pinagka-iba?.
Sanay na sanay na yung katulad ko sa sitwasyon na kinakaharap ko. Na absent minded tuloy ako at di na malayan tapos na pala yung klase namin, at isa-isang nagsilabasan yung mga kaklase ko.
Nakakainggit lang minsan, na may makikita kang masasayang tao, at masasayang buhay.
Ako kasi hindi.
As usual, puno na namn yung locker ko ng mukha kong vinandalism nila. Napayuko na lang ako. Parang maluluha ako.
Wait. ashry, dont cry, dont cry.. Okay?.
I lock my locker and went out, at pumunta agad sa teachers office. I knock the door twice and enter.
"Goodmorning maam and sir". "Ms. Whisley, bumalik kna pala, ilang month narin yung nakalipas, well okay ka na ba? " tanonng filipino teacher ko. " I'm good namn po, mr ye" sagot ko." mabuti at maayos kana, ito pala yung mga kulang mong exams and projects. Sigurado akong matatapos mo eto, bilang matalino ka na estudyante. "puri neto saken. Ngumiti na lang ako. "Ms.whisley, this is yours also. You have plenty of time for this project, so take your time, since you have just dismiss in hospital. " Ma'am Sher."yes po, miss".Miss tawag ko dyan since bata pa namn ng mukha niya, baby face bah.
Kinuha ko na lahat ng mga incomplete exams and project ko, it's a chances for me, dahil mababa talga grades ko, kaya pinapakuha nila sa aken. Lumabas ako sa teachers office.
Lalabas na sana ako ng makabangga ako ng isang estudyante. Nagmamadali siguro siya kaya di niya ako nakita.
Napatigil ako don, at biglang sumakit na namn ulo ko. "miss, okay ka lang ba? Sorry talga, di kasi kita nakita eh." napaangat namn ako ng ulo at nakaharap siya. Pero kabigla-bigla eh, nakita ko na namn yung kinatatakutan ko. Hindi ako nakakibo parang na estatwa ako sa kinatatayuan ko. "miss" tawag neto. "miss" tawag na ulit. Nahimasmasan na lang ako bigla. " uhmm, y-yeah, im okay" sagot ko.
Come on not this time.
"Sory miss ha, sege alis nako" at nagmadali itong umalis. Napatingin na lang ako sa kanya. "His eyes". Bulong ko. " come on, not this time." pagpipilit kong icompose sarili. Pero kinokonsensya talga ako. "i saw it, it blue, something might happened to him. No. I must stop it". Dali dali akong tumakbo, ang bilis niya. " wait! " tawag ko sa kanya. But he never heard it. "wait, please stop." sigaw ko.
Come pleasee..
I run as fast as i can but unexpectedly nahulog siya sa hagdan. At nauntog yung ulo niya sa sahig. Ang daming nakatingin. Sobrang gulat na gulat ako, at nanginginig na namn katawan ko sa takot.
No. No. No. This is not happening again. This can't be.
I saw it. I really saw it. He tip his feet sa hagdan, na parang tinulak siya kahit hindi namn. Im scared.
"miss, are you okay? " tawag ng mga estudyanteng nakakita.
Gulat na gulat rin sila sa nangyari, nandidilim tuloy yung mga mata ko. Hindi ko alam pero tumulo yung luha ko. Takot na takot ako, halos di ko na madinig yung ingay ng mga tao, na parang natabunan eto ng takot. "misss, misss ayos ka lang ba? " tanong ng isang studyante.
Huhuhu. Why? Why again? No. Not again. I hate this. I really hate this.
Napaluhod ako, at gulat na gulat sa nangyari sa kanya. Hindi ko maintindihan bat ganito. Sa sobrang nginig at takot ko nahimatay tuloy ako. At di na alam kong ano ang kasunod na nangyari.
©All right reserved,2021
- Back Again