Dahil sa pampatulog na tinurok kay Melody ay hapon na ng ito ay magising.
Art: Finally your awake, Do you feel better now?
Mel: Nagugutom ako.
Art: Hahaha, akala ko kung ano na, it's already afternoon and we didn't take our lunch. Want do you want to eat?.
Mel: Kahit ano. Alisin mo na ako sa lugar na ito.
Art: Haha okay, but before that, do you want to see yourself?
Mel: What about me?
Art: Here.
Inabutan naman niya ng salamin ang kaibigan.
Nang makita ni Melody ang sarili ay hindi niya alam kung anong reaction ang kaniyang gagawin.
Mel: Ah, ahm. Ako ba to?
Art: Of course, the one and only.
Mel: Ommo.
Art: Haha, btw doc. Thank you for all the effort.
Doc: No problem Sir Philip.
Art: We will go ahead na rin po. Uy! Hali kana. Nagugutom kana Diba, tara maglunch.
Mel: Ahm, yeah. Doc, thanks.
Doc: Welcome.
Art: Tara na....
Mel: Wait lang, nagmamadali.
Nang agad na makalapit sa kaibigan ay kaagad niya itong tinanong kung saan ang sunod nilang pupuntahan.
Mel: Bes, saan tayo kakain?
Art: Saan mo gusto?
Mel: Hmm, nagki-crave ako sa fried chicken.
Art: Sa fast food resto na lang tayo kain.
Mel: Hmm sure.
Agad rin naman silang nakarating sa napili nilang kainan at agad na nag order dahil sa pareho na silang nakakaramdam ng pagkagutom.
Sa kalagitnaan ng kanilang pagkain ay naisipan ni Melody na usisain ang kaibigan.
Mel: Bes.
Art: Hmm?
Mel: Can I ask you something?
Art: Hmm, go on.
Mel: Bakit ako?
Art: Ha?
Mel: I mean, lahat ng ito, bakit mo ginagawa lahat ng ito sa akin?
Art: I just want too.
Mel: Yun lang? Dahil sa gusto mo?
Art: Hmm...
Dahil walang nakuhang matinong sagot si Melody sa kaibigan ay nagpatuloy na lamang ito sa pagkain.
Matapos kumain ng dalawa ay dinala naman siya ni Arthur sa Grocery store. Nang makapasok sa loob ay agad namang kumuha si Arthur ng malaking cart upang paglagyan ng kanilang bibilhin.
Mel: May balak ka bang bumili ng marami.
Art: Hmm, kailan may stock tayo, para kapag nagutom tayo, anytime may mapagkukunan.
Mel: ahhhhh....
Naikot nila ang buong store at hindi makapaniwala si Melody dahil sa dami ng mga pinagkukuha ni Arthur. Wala na lamang siyang nagawa kundi ang sundan ito.
Madami pa silang pinuntahan at inabot na sila ng gabi. Kasalukuyan silang nasa labas ng Mall dala-dala ang lahat ng pinamili nila.
Mel: Pagod na ako.
Art: Ganun ba? Gusto mo bang kumain muna tayo bago umuwi? Total Gabi na rin naman.
Mel: Huwag na, uwi na tayo, sobrang sakit na ng paa ko.
Art: Sige, hintayin na lang natin yung family driver namin, for sure kasi wala na tayong masasakyan pauwi at late na rin, papasundo na lang tayo. Natext ko naman na siya, baka on the way na yun.
Mel: Hmm....
Makalipas ang ilang minuto ay dumating na ang kanilang sundo.
Mang Thomas: Good evening sir Philip, pasensya na po kung medyo natagalan ako.
Art: No problem, can you help us to put it inside the car.
Mang Thomas: Ahm, Sige po. Saan po ba kayo papahatid. Dadaan pa po ba kayo sa bahay niyo.
Art: No, sa dorm mo na po kami ihatid.
Mang Thomas: Ahh, Sige po.
Habang sila ay buma-byahe pauwi ay hindi na namalayan ni Melody na nakatulog na pals ito dahil sa sobrang pagod. Hinayaan lang ito ni Arthur at saka lang ginising ng malapit na sila.
Art: Bes...
Mel: ....
Art: Melody, Wake up. Malapit na tayo
Mel: Hmm... Ayst, sorry nakatulog na pala ako.
Nang maibaba na nila lahat ng napamili nila ay agad na ring umalis ang sasakyan na naghatid sa kanila, samantala agad naman silang sinalubong ng kanilang land Lady.
Land Lady: Oh, ginabi kana ata ng uwi Arthur, bagay sayo ang bagong ayos mo ah.
Art: Salamat po.
Land Lady: Oh, sino naman itong kasama mo? Girlfriend mo ba? Asan si Melody, hindi ba't magkasama kayong umalis?
Art: Haha, oo nga po. Kasama ko po siya.
Hindi inaasahan ni Melody na pati ang Land lady nila ay hindi siya makikilala.
Mel: Land Lady naman, ako to si Melody.
Land Lady: Haha, Huwag mo nga akong pinagloloko iha.
Matawa tawa naman si Arthur sa naging reaction ng kanilang Land lady.
Mel: Eh, totoo po. Ako po ito.
Land Lady: We?!
Art: Hahaha, Opo siya po si Melody, ibang-iba kapag naaayusan, hindi po ba?
Land Lady: We?! Ang gandang bata naman nito, dapat lagi ka lang ganiyan Melody.
Mel: Grabi na po talaga kayo sa akin.
Land Lady: Haha, hindi ka naman mabiro.
Art: Ay, may pasalubong po pala kami sa inyo. Ito po.
Land Lady: Ay Naku! Salamat, nag-abala pa kayo.
Art: Wala po yun, Sige po pasok na po kami.
Sa pagpasok nila sa loob ay agad nilang nakuha ang atensyon ng lahat.
Dorm mate 1: Ommo, ampogi.
Dorm mate 2: Sila ba yung nasa room 143?
Dorm mate 3: Oo sila yun, ibang-iba na ang itsura nila lalo na yung babae.
Dorm mate 4: Oo nga, parang dati lang dugyot-dugyot tapos ngayon wow.
Dorm mate 5: Huy! Haha ano ka ba kapag ikaw narinig niyan.
Dorm mate 4: Bakit? Totoo naman ahh..
Dorm mate 6: Oo nga, mukhang swerte siya sa room mate niya.
Dorm mate 7: Naiinggit tuloy ako, Sana ako na lang naging room mate niya, ampogi pa naman.
Dorm mate 8: Balita ko nga matalino rin yan, hindi ko lang alam yung girl.
Dorm mate 9: Mukha namang pini- perahan lang yung guy eh.
Dorm mate 10: Manahimik nga kayo. Baka marinig kayo, mapasama pa tayo.
Dorm mate 11: Mas ok nga na marinig niya tayo, para magising siya sa katotohanan, kung titingnan hindi naman sila bagay.
Dorm mate 12: Bakit mag jowa ba sila.?
Dorm mate 13: Ano sa tingin mo? Hindi naman natin sila nakakausap. Hindi naman sila pumupuntang sala.
Dorm mate 14: Oo hindi sila pumupunta dito kasi maraming judgemental na kumakalat sa paligid.
Dorm mate 9: What?! We're just stating the fact.
Rinig na rinig naman ng dalawa ang naging pag-uusap ng mga ka dorm mate nila.
Art: Huwag mo na silang pansinin. Sadyang wala lang silang magawa sa buhay.
Kahit na masama ang loob ni Melody dahil sa kaniya mga narinig ay nginitian niya la rin ang mga ito ng dumaan sila sa harapan nila.
Mel: Tsk....
At kahit na lumagpas na sila sa mga ito ay hindi pa rin sila tumitigil sa pag-uusap.
Dorm mate 10: Ba't kayo ganiyan. Mukhang mabait naman yung tao.
Dorm mate 15: Nginitian pa nga kayo.
Dorm mate 1: Hyst, eh sa hindi namin siya gusto .
Dorm mate 15: Hindi niya rin naman hinihingi ang approval niyo para lang Gustuhin niyo siya.
Naiwang nakatulala ang mga ito ng sabihin ni Dorm mate 15 ang mga huling katagang iyon bago iwan ang mga ito.
Dorm mate 2: Aha, Anong problema nun.
Dorm mate 3: Oo nga...
Land Lady: Ehemmm, Anong pinagtsitsismisan niyo dyan, aba late na! Hindi pa ba kayo matutulog. Hala! Magsipasok na sa kwarto. Wala na akong maririnig na ingay, naintindihan niyo ba?!. Tsismisan ng tsismisan, hala! Magsi-aral kayo!.
All: Opo.....
Agad namang nagsi-alisan ang lahat.