"Merry Christmas" sambit ko. Nakangiti. Napatingin lang siya sa kin.
Today is our Christmas party. We're celebrating it here in our school. Since, malayo Ang mga pamilya namin ay napadgesisyunan namin na dito na lang mag celebrate sa classroom. Marami rin namang estudyante ang narito.
The classroom is designed with colorful garlands and series light bulbs. May mga torotot rin at mga confetti na naroon sa sahig. Everyone's having fun! May naka hands ring buffet! Siyempre nag contribute kaming lahat.
I'm wearing a red sweetheart dress paired with white rubber shoes. My hair is loosely curled.
"Merry Christmas." Sagot Niya. He's casually wearing a red polo shirt, with a white inner shirt. Paired with black rubber shoes.
Inilahad ko sa kanya ang regalong nakatago sa likod ko. It was a wallet with a matching grey hoodie. I placed it in a box and wrapped with red wrapping paper, decorated with golden ribbons. Well, kabado ako sa magiging reaction niya. Sana magustuhan niya.
Napatingin lang siya. Kaya mas nginitian ko pa siya ng malaki.
"I got this for you" masaya kong sambit. Kinuha ko Ang kamay Niya at ipinatong doon Ang regalo.
"Sorry, but I don't think it's fine for me to take this." Ses, nahiya pa siya.
"Why? I bought this for you."
"I don't think you should spend money for someone else, why don't you use it to buy a gift for your grandma. She's important to you after all." Wait, bakit. . . Kilala Niya ba si Lola? Pero paano? Importante na man siyang tao ah? Ba't siya ganiyan?
"Aren't you important too?" Mahinang tanong ko. Nag iwas Ng tingin sa kanya.
Kung hindi niya gusto Ang regalo pwede niya namang isauli sa kin eh.
"Am I?" Napatingin ako sa kanya. Bakit Niya pa tinatanong? Eh tao rin Naman siya eh. Lahat Naman ng tao ay importante.
"Yes." I said breathily.
"Am I important to you?" Napakagat ako sa aking labi.
What? Why would he ask that?
My heart started pounding. My hands trembled and I tried so hard to hide it. I smiled at him.
"Yes. . "
"Why?"
What does he mean why? He's my friend. All my friends have a special place in my heart. But I'm confused. Nalilito ako Kung bakit. . . Parang iba ang kanyang ibig sabihin.
"I. . I don't know. . " I croaked.
He looked at me seriously and I found it disturbing. Napaiwas ako ng tingin.
"Uh. . . Anyway I should go." Ani ko tsaka nakaturo sa grupo nila Zandra.
Pero nakatingin pa rin siya sa kin. Nakakailang talaga.
"Why do you always go?"
What? I always go? When? Where? Ano bang pinagsasabi nito? Nakakalito eh.
"Huh? Anong ibig mong sabihin?" Tanong ko.
Napapikit siya at napabuntong hininga.
"Sige, if you don't want me to go then I'll stay with you." Nakangiti kong aniya. Nakita ko namang napamulat siya at napatingin muli sakin. Lumapit ako sa kanya at kinuha ang kanyang kamay.
Hinila ko siya papuntang rooftop. Nagpatianod lamang siya.
"Why are we here?" Tanong niya.
"Wala. Gusto ko lang mag star gazing." Tumingin ako sa kanya na sinusuri ang paligid. Mukhang hindi pa siya nakarating rito. Nakita kong napakunot ang kanyang noo.
"Bakit? Ayaw mo ba?" Tanong ko.
This guy or really so so so confusing. One minute gusto ka niyang makasama, the next minute parang hindi niya alam kung bakit. Eh, alam ba niya kung bakit?
Hindi siya sumagot kaya napatingin na lamang ako sa mga bituin.
Stars are very beautiful during night time. The darkness of the night highlights the stars. The moon is like a legend. It lives for a very long time. The night is very beautiful. Mas paborito ko ang gabi kesa sa umaga.
Pero mas paborito ko ang gabing Ito. Dahil kasama ko siya rito. Nakatanaw sa langit, mga bituin at buwan.
Napatingin ako sa kanya. Abala siya sa pagtatanaw ng mga bituin.
What am I really feeling for him? Is this love? But isn't it too early? Do I have a crush on him? Should I confess?
Why would I confess if I don't have a crush on him? Or do I?
Tsk. . Ang gulo-gulo ko!
Napasabunot ako sa aking buhok. Kinagat ko ng mariin ang aking labi.
"Your lips might bleed." Halos mapatalon ako sa gulat. Napahawak ako sa aking dibdib. Gosh! This guy really is weird.
"Huwag ka ngang magsalita bigla. Nakakagulat eh." Natatawa kong Sabi.
Hindi siya sumagot at muling bumaling sa langit.
Well, I have many questions to ask him. Maybe it's time to release my curiosity. Hehe.
"Do you have a complete family?"
Nagulat siya. Pero agad nakabawi.
"Yes. . "
Well. Lucky for him.
"How about you?" Baling niya sa kin.
"I only have Lola." Nakita kong may sasabihin pa Sana siya pero Wala na lang. Nag iwas siya.
"Well, that's not bad."
Yeah, I agree with him. Kahit na Wala akong ama at ina, mabuti na lang at meron akong Lola. Sinuwerte pa talaga ako dahil Ang bait at maalaga niya. Kumusta na kaya siya?
"When you're living in such a negative life, you need to look for positivity and hold on to it. In that way you can be happy despite the troubles."
BOOM! BOOM! BOOM!
Kasalukuyan kaming nasa park ngayon. It's new year's day! Nagpapabuto kami ng fireworks at nag iingay! Ang Saya talaga kapag kasama Ang mga tropa! Though lahat ng kasama ko ay mga kaklase.
I should call Lola later to check on her. Bibisita rin ako pagkatapos ng field trip namin. Our field trip to the national coliseum is on January 4. Well excited na rin kami! Excited na excited.
"Happy new year mga kaklase! Sana magtuloy tuloy ang magagandang pangyayari sa buhay natin!" Sigaw ko tsaka inakbayan sila. Nag group hug na rin kami.
"Magpabuto pa Tayo!" Sigaw nila at pumunta sa unahan para magpabuto.
"May hindi ka sinasabi sa kin ha!" Bulong ni Zandra tsaka hinila ako papuntang bench.
Ano na Naman kaya Ito? Talagang napakakulit ng babaeng to! Ang tsismosa rin eh! Pero Mahal ko to!
"Oh? Ano na Naman ba?" Tanong ko at luminga linga upang hanapin si Aadiv. Nandito lamang yon kanina eh. Saan kaya nagpunta?
"May hinahanap ka?" Nangunguhulugang tanong Niya.
Pinagtaasan ko siya ng kilay. "Wala. . "
"Gusto mo si Aadiv noh?" Biglaang tanong niya na nakapagpatalon sakin.
"Huh? Hindi noh!" Tatawa akong umiling.
She smiled. The kind of smile that says "hehe, lying can't cover you up."
"Dali na! Sabihin mo na? Please?? Diba bff Tayo?" Nagpuppy eyes pa Awng loka.
"Hayys. . Oo, may gusto ako sa kanya. Nalilito ako nung una pero kalaunan na realize ko na may gusto na pala ako sa kanya. Oh, wag mong sabihin ah!" Bulong ko sa kanya at humagikhik siya.
Natawa Naman ako. Kahit minsan talaga.
"Anyway. Tutulungan ko lang sila ah?" Paalam Niya tsaka pumaroon sa kumpulan ng aming mga kaklase.
Nakakatuwa talaga silang panoorin. Kung Sana lang ganito kami palagi. Ang mga pinoproblema lamang ay ang aming mga marka, crushes, projects at kung ano ano pang problemang pang eskwela.
"Happy new year."
Napatalon ako sa gulat. Eto na Naman Ang crush ko. Nangugulat. Hihi. Ang gwapo Niya talaga. Nakasuot siya ng pajama at may nakabalot na malaking towel sa kanyang balikat. Haha, mukhang nagising sa ingay ng text ng aming mga kaklase.
"Ano ba! Wag ka ngang mangulat!" Palagi na lang talaga akong nagugulat kapag dumating siya. Ano bang problema nito?
"Here. Sorry I couldn't give it to you during Christmas." Aniya tsaka inilahad Ang maliit na box.
Napatingin ako sa maliit na box. As in, sobrang liit talaga. Parang isang singsing Ang nasa loob! Joke.
"Hindi ka na Sana nag abala pa. But anyway, thanks." Ngiti ko sa kanya.
Kinuha ko Ang box. It was simply decorated with wrapping paper and a thin white ribbon. It's cute! I opened it and saw. . . .
A pair of earrings
It looked like it was made of stainless steel. It has such beautiful carving! Butterflies! At first it looked like flowers. 5 mini butterflies formed into a circle. It looked like a flower crown.
"Thanks!" I said softly. He just nodded.
"Do you have a new year's resolution?" Biglaang tanong niya pagitan ng katahimikan.
Well, I was thinking about that earlier. I decided I want to bring out the best in me and try to be better than my last year self. Ano kaya ang resolution Niya? I kind of want to know.
"Hmm. . I want to be better." I mumbled. "Ikaw ba?"
He sighed before giving an answer. "Me too. I want to always remember the value of everyone around me." Maikli Ang kanyang sagot pero sa kin ay andaming kahulugan.
Gusto niyang protektahan lahat ng mga Mahal Niya sa buhay. He wants to cherish them. He wants to value them. I wonder if I'm one of those people.
"Who are they?" Kuryusong tanong ko.
Napalingon siya sa kin. He looked at me intently but I just gave him a soft smile.
"Let's just say. . . I'm talking to one of them right now. "