"WOW! THAT was beautiful..." bumalot ang pagkamangha sa mukha ni Valentino. Nahiya naman ako sa reaksyon niya nang makita ang mga cupcakes na meron nang frosting. Tapos na kasi ako sa paglagay nang frosting sa mga cupcakes.
"Can I taste it? That is surely delicious." Hindi paman ako nakakapagsabi na 'oo' kumuha na agad siya nang isa at kumagat. Halos nakalahati na niya ang pagkagat sa cupcake. Patango-tango pa siya habang ngumunguya nito. "Hmm. This was the delicious frosting I had ever tasted." Komento niya dito.
"Naku, binobola mo naman ako. Simple lang naman yan. At na tsamba lang siguro. Kaya sinabi mong masarap. Sus!" nahihiya ko namang sabi. Pinanliitan naman niya ako nang mata at sumilay ang nakakalokong ngiti nito.
"It tasted good. Really. I'm not kidding." Nanlalaki pa ang mata nito habang sinasabi iyon. Natawa naman ako sa reaksyon niya. "Can I eat another one? Masarap kasi." Kunot-noo ko naman siyang tinignan.
"Bakit ka sa'kin nagpapaalam. Ikaw naman ang nagluto. Eat as many as you can. Go on!" pasabi ko naman. Hindi naman siya na awat at kumuha
pa siya. Tumagal pa kami lalo sa dining are dahil sa kanya. Imbis dadalhin na namin ito sa living room kung nasaan ang mga kaibigan at mga bisita nila. Mukhang mauubos pa ata sa kanya bago pa makarating doon.
"Mauubos mo na ata. Ano pa ang ipapakain natin sa kanila?" natatawa kong tanong sa kanya. Nagkibit balikat siya saakin.
"Hmm. Then we will make more cupcakes. Pasensya na. Hindi ko lang mapigilang kumain. Masarap talaga." Patuloy pa rin siya sa pagkuha nang cupcakes at kumagat.
I sighed.
Grabe naman pala itong isang to. Walang kabusugan ang tiyan. Ako nga ay hanggang dalawang cupcakes lang ang nauubos.
"Why don't you make more frosting?"
"Ha? E, wala na tayong ingredients naubos na. Hindi naman tayo pwedeng lumabas dahil malakas ang bugso nang ulan" napatingin ako sa labas. At iniharap ang tingin muli sa kay Valentino.
"You're right! Hmm. Let's go. Baka gutom na sila doon" inubos muna niya ang isa pang kinuha niya. Bago kunin ang mga nakahilerang cupcakes sa isang mahabang lagayan.
"Gutom na talaga 'yun. Tagal mo kasi." Biro ko naman na ikinailing niya sabay tawa.
"Yeah, yeah, right." Pagsang-ayon niya naman. "Take the cookies with you. Ako na ang magdadala nang fruit shake."
"Kaya mo ba? May dala ka ring cupcakes."
"Hmm. Sige ipakuha nalang namin kay Tom" suggest niya. Tumango naman ako. Nauna siyang umakyat sa hagdan at sinundan ko naman. Dinig namin ang tawanan nila habang papalapit kami.
"Yun o!" si Nolan. "Tamang-tama at gutom na kami." Pumapalakpak pa ito habang nakaupo.
"Tsk! Wala ka namang ginawa bakit ka na gutom?" pabasag na tanong nang kapatid ni Tom sa kanya. Sumimangot naman ang mukha niya. Minsan talaga ang ugali ni Nolan ay parang nasa limang taong gulang. Tsk.
"BabyLoves-"
"DON'T YOU EVER CALL ME THAT!" asik sa kanya nito. Hindi naman maipinta ang mukha ni Tom. Kapatid kasi nito ang girlfriend ni Nolan. Dahil kuya siya, dapat lang na maging protective siya.
"But babyLove-"
"One more call of that bullshit endearment to my sister. I'll kill you." walang makitang biro sa mukha ni Tom nang sabihin niya iyon. Nakita naman namin ang paglunok ni Nolan. Paniguradong takot ito. Hindi na nga sila maayos nang girlfriend nang kaibigan niya. Sumabay pa ang init nang ulo nito sa kanya.
"Okay. Okay!" nakataas ang dalawang kamay nito. "I won't. Palibhasa walang lovelife-"
"Do you wanna die?" nandidilat na mata ang sumalubong sa kanya na ikinalunok naman niya nang sunod-sunod.
Natawa kaming lahat sa kanilang dalawa. Dahil dito sininyasan ni Valentino si Nolan. Nakataas parin ang dalawang kamay nito. Tumayo at lumapit saamin.
"What?" pagrereklamo niya kay Valentino. Kung wala lang hinahawakan si Valentino baka nakatikim na rin ito nang galit. Mabuti at nasa magandang mood pa ito. Pailing-iling naman ako sa likod.
"Put your hands down. Para kang tanga! Kunin mo nga 'yung fruit shake na nasa ref. Para may pakinabang ka."
Wala naman itong sinabi sa kaibigan. Nilagpasan niya kami. Inilapag naman ni valentino ang dala niyang cupcakes sa hindi gaanong kalaking glass table na nasa harapan namin. Matapos niyang ilapag iyon. Kinuha naman niya ang dala kong cookies at siya na mismo ang kumuha at naglapag niyon.
"Maupo kana Ran. I know you're tired."
"A... Salamat."
"Ran here!" si Laz. Tinuro nito ang bakanteng upuan. Iyong couch na mahaba.
Kung saan siya at si Tom ang nakaupo. Tinungo ko naman iyon at umupo katabi niya. Sa kabila naman ay si Tom. Tatlong couch ang nakapalibot sa glass table kung saan nandun ang mga pagkain. Kaming tatlo ay nasa right side. Sila Simon naman ay nasa left side which is nakaharap saamin. Kasma iyong babae at si valentino. Sa pangatlong couch naman iyong kapatid ni Tom, Gabin at si Trisha. Si Gabin ay nanatili doon sa kinauupuan niya kanina. Pasulyap-sulyap nga si Trisha sa kanya. At minsan nakasimangot.
"Where's Quintin?" takang tanong ni Valentino sa mga kaibigan.
"Nasa second floor. Nakipag 'World War three' kay Lilou." Si Nolan na bigla nalang sumulpot.
Malakas ang tawanan nilang mga boys. Maging ang tatlong babae ay nakitawa din. Hindi ko naman masabayan ang tawanan nila dahil hindi ko naman naintindihan iyon.
Tahimik lang akong nakaupo sa tabi ni Laz. At dahil siguro napansin niyang tahimik ako. Bumaling siya saakin. Inilapit ang mukha sa tenga ko. Ikinagulat ko naman iyon.
"You okay?" naghatid nang nakakakiliting feeling yung pagbulong niya sakin. At hindi ko maiwasang lumayo nang kaunti dahil doon.
"O-okay lang naman ako." Nag-aalangan kong sabi. Ang mata niyang namumungay ang tumambad pagkatingin ko sa kanya.
"You want cupcake? Ikukuha kita." Sabi niya. Napatingin naman ako sa lames ana may pagkain. As if naman hindi ko kayang abutin ang pagkaing nandoon. Nagtanong pa siya. Naalala ko ang sinabi nang dalawa kong kaibigan noon. May gusto daw si Laz saakin. Ito na ba 'yun?
"You want it Ran?" ulit niya saakin. Kaya napabalik ang tingin niya saakin. Umiling ako sa kanya.
"Hindi pa naman ako gutom." Wala sa sarili kong pagkasabi. "Ikaw nalang muna ang kumain." Iniwas ko pagkatapos ang tingin.
Nahagip nang aking mga mata si Simon. Napalunok ako. Biglang kumalabog ang puso. Mariin siyang nakatingin sa direksyon kung nasaan ako. Palihim akong tumikhim. He smirked. Nanatili ang tingin ko sa kanya. Tinaasan ko siya nang kilay.
Biglang bumalik ang alaala ko nung makita ko silang dalawa nang babae kanina. Kung paano siya haplusin sa mukha at kung paano siya nagising nang dahil sa haplos na iyon. Kung paano maglambing ang babae sa kanya at sabihing 'because I missed you'. Kung pwede lang din sana silang walisin. Nagawa ko na.
Umusbong ang inis na nararamdaman ko. Hindi alam kung bakit ko nararamdaman iyon. 'Dahil ba nagseselos ako?'Pero hindi pwede! 'Ano namang karapatan kong magselos?' May girlfriend siya!
Gusto kong sabunutan ang sarili ko sa mga oras na ito. Nahihibang na siguro ako. Kung saan naman nagkagusto ako sa isang tao, may sabit pa. Maling-mali talaga ito. Dapat nang tigilang kung maaari.
'Pero girlfriend palang naman sila.' What? 'Nahihibang na talaga ako.' Napapikit pa ako para lang iwaksi ang kahibangang nasaisip.
"I think you're not okay Ran. I'll take you to your room" hindi paman ako nakakaayaw at sabihing okay lang ako. Hinawakan na ni Laz ang kamay ko. Nagkamali siya nang inaakala. Hindi ako okay. Oo. Inaamin ko iyon. Pero wala akong sakit. Baka naman kasi iyon ang nasa isip nito.
"Laz okay lang ako. May iniisip lang." hindi ko masabi sa kanya nang malakas dahil baka marinig nang mga kaibigan niya. Nagtatawanan kasi ang mga ito. Maliban kay Simon. Nakikita ko kung paano niya kami suyurin nang nakakamatay na tingin. Sinundan ko ang tinitignan niya. Sa kamay ni Laz na nakahawak sa kamay ko. Kitang-kita ko ang paggalaw nang mga bagang niya.
'Para saan naman ang mga iyon?' 'Wag niyang sabihing nagseselos din siya?' What? 'Tanga ka na siguro Ran!' Dapat nga sigurong magpahinga muna ako at umiwas sa kakatingin sa kaniya at sa kanila. Iban a ang pumapasok sa walang hiya kong isip. Baka kasi mamaya ay hindi ko na alam ang ginagawa ko.
"Excuse me. Ihahatid ko lang si Ran sa taas. She's not feeling well." hindi narin ako umayaw pa. Kahit na hindi naman talaga masakit ang ulo ko. Nagpatangay nalang ako. Dahil iniwas ko ang tingin sa direksyon nila Simon. Hindi ko alam kung ano ang naging reskayon niya. Gusto ko man tignan pero pinigilan ko.
"Wew. The moves nang isang Lazaro. Hindi ka gentleman oy!" Sigaw ni Nolan. "Baka sila ang susunod sa world war three nila Quintin at Lilou."
"Shut up Nolan. Alalahanin mo nandito si Blessy. Magpabango ka muna sa kanya." Pang-asar ni Gabin sa kanya.
Dinig pa namin ang mga tanong nila. Patuloy parin ang pagtangay ni Laz sa kamay ko. Umakyat kami sa second florr. Taman ang nasa hamba na kami nang kwarto nang matigil kaming dalawa. Nakita namin si Quintin at Lilou. Nagtataka ang tingin naibinibigay ni Lilou saakin. Ngayon lang niya ako napansin. Dahil kanina ay agad siyang umakyat para hanapin ang fiancée niya.
"Ayos na kayo?" tamad ang pagkakasabi niyon ni Laz sa kanito. Tumango si Quintin at tumingin sa katabi niya. Sa francee niya. Kinindatan niya ito, namula naman ang pisngi ni Lilou dahil doon.
"Sinong hindi magkakaayos kung isa- Aray!" kinurot siya ni Lilou sa sobrang hiya. Napangiti naman ako sa kanila. Bagay sila. Ang cute nilang tignan.
Bumaling nang tingin ulit si Lilou saamin. "Is she your new?" malumay na ang boses nito ngayon. Nagulat naman ako sa sinabi niya. Binawi ko agad ang kamay ko na hawak ni Laz. Napatingin siya saakin.
"Hindi! He is my boss." Mabilisang sagot ko. Ayokong iba ang maiisip nila dahil lang nakahawak sa kamay ko si Laz. At ito namang boss ko parang wala lang. Hindi man lang nagdahilan.
"Really?" may pagdududa pa ang tono nito nang magtanong ulit.
"Hmm" tango ko. Ipinagkibit niya naman ito nang balikat. Inakbayan siya ni Quintin.
"Baby...Her name is Ran." Pagpapakilala ni Quintin saakin sa fiancée niya. "Writer siya sa company ni Lazaro." Tumango naman si Lilou. Inextend nito ang isang kamay.
"I'm Quintin's fiancée. Lilou Sanchez. Nice to meet you!" masigla nilang sabi. Nakipag shake hands naman ako sa kanya.
"Ran Emmanuel" tipid kong pagpapakilala.
"Akala ko talaga" putol niya sa sasabihin at tumingin kay Laz "ikaw ang bago niya. tsk" nakakalokon ngiti ginawa niya habang nakatingin kay Laz. Umiling-iling naman si Quintin.
"Hala hindi!" pagtanggi ko dahil hindi naman talaga totoo. Ano ba kasi ang tinutukoy nila. Dito pa ba maisisiwalat ang kalokohan nag boss ko?
Laz tsked and look to me. "Don't mind lilou. Minsan may pagkabaliw yan." biro niya na ikinainis naman nang babae. Natawa si Quintin pero tumigil din nang tignan siya nang masama nang fiancée niya.
--------
Nang makapasok ako sa kwarto. Inilock ko ang pinto. Nilibot ang tingin sa malawak na kwarto. Napabuntong hininga ako. Ano pa nga ba ang gagawin ko dito? Naglakad ako papunta sa kama. Naupo ako doon. At bahagyang isinandal ang likod, maging ang ulo sa head board nang kama. Gamit ang kaliwang kamay. Itinakip ko ito sa mukha ko.
Wala naman akong gagawin dito e. Hindi naman ako inaantok. Anong oras palang naman kasi. Walang humpay ang pagbuntong hininga ko. Pero mas maganda nang nandito ako kesa naman nagmumukha akong tanga doon kanina. Dahil kay Simon.
Ukupado ang isip ko nang imahe ni Simon. Kapag siya talaga ang nakikita ko. Kung ano-ano ang naiisip ko. At hindi man lang siya sinabing may girlfriend siya. 'E, ano naman ang paki ko kung may girlfriend sya?'
"Ay... ewan!" napasabunot ako sa buhok. Padabog na tumayo. "Mukha ka talaga tanga Ran!" palakad lakad ang ginawa ko na halos mahilo ako. Pero ito parin at hindi man lang mapigilan.
"Alam mo? Kakakilala mo palang sa kanya. Pero kung makaganyan ka, dinaig mo pa ang girlfriend—shit!" hindi ko matuloy ang sasabihin dahil umuusbong na agad ang inis sa dibdib ko. Naiinis sa kagagahang nasaisip. Naiinis dahil kakakilala palang namin ni Simon. Nakakainis dahil ngayon ko lang ito naramdaman sa buong taong inilagi ko sa mundo. Naiinis dahil paniguradong selos itong nararamdaman ko.
"Bakit sa may sabit pa Ran?" napalitan nang lungkot ang nararamdaman ko sa oras na ito.
"Bakit sa kanya pa?" pertaining to simon. Na hindi alam kung ano ang nasaisip ko ngayon. Si Simon na masaya sa feeling nang girlfriend niya ngayon.
"Bakit sa kanya pa." nangilid ang kaunting luha sa mata ko. Hindi ko pwedeng iyakan ang taong ilang beses ko palang nakausap at nakita. 'Hindi pwede!'.
Isinalampak ko ang sarili sa kama. Marahang ipinilkit ang mga mata. Para kahit sa kaunting sandali ay makalimutan ang sakit. Kailangan ko lang talagang ipahinga ito. Baka mawawala rin to.
-------
Naalimpungatan ako sa ingay na nang gagaling sa labas nang kwarto Kinusot kusot ang mga mata. Pagkatapos tumayo habang humihikab pa Tinignan ko ang orasang nakatayo sa gilid nang kama. Nasa taas nang lamesa kamasa ang lamp shade at cellphone ko. 7 o'clock na pala nang gabi. Hindi ko namalayan ang oras dahil napasarap ang tulog ko.
"Tulog pa kaya siya? What do you think blessy?" dinig kong tanong nang nasa labas. Sino ba ang pinag-uusapan nila?
"Bakit ako ang tinatanong mo? Nasa loob ba ako at ako ang tinatanong mo kung tulog pa siya. Hindi ko alam."
"Bakit hindi nalang natin katukin ulit?"
"We knocked many times but she didn't hear us. Tanga lang Trish?" napataas ang kilay ko sa narinig ko. Are they talking about me? Bakit?
"Maka tanga naman to. Matalino ka?" patuloy ko lang pinapakinggan ang usapan nila. Naaliw ako sa sagutan e. Pagbabae talaga hindi mo ang nag-uusap. Walang nagpapatalo.
"Duh! Of course. Top 1 sa BAR exam." Simple lamang na sagot nito. Hindi ko man makita ang mukha dahil nasa labas sila nang kwarto. Naiimagine ko parin ang isang babaeng naka cross arms, taas ang isang kilay, may nakakalokong ngiti at yabang ang mukha. Iyon ang naiimagine ko.
"Edi ikaw na!"
"Anu ba naman kayo. Nandito tayo para gisingin siya. Hindi para magyabangan at mag-away kung sino matalino. Okay?"
"Yeah, right. Whatever!"
"tsk! Ako na nga ang kakatok baka-"
Binuksan ko ang pinto at tumambad saakin ang tatlong ito. Si Lilou, Blessy, at Trisha. Nakatayo sila. Ang mga mata ko ay kay blessy. At tama nga ang nasa isip ko, siya iyong kanina pa nagiging bratty sa kanila. At iyong naimagine ko. Hindi nga nagkamali, naka cross arms, taas kilay, mayabang ang tingin at nakangiti. Si trisha naman ay nakasimangot. Akala mo inagawan nang lollipop. Si Lilou naman na nasa harap at gitna nila ay nakangiti saakin. A sweet smile that probably everyone will like. Hindi na siya mukhang dragon ngayon. 'Yes!' 'Hindi na'
"Gising kana pala!" masiglang bati ni lilou saakin. Halatang sinusubukan niyang maging magaan saakin. Mabait naman siya kahit papano.
"Nagising ako dahil sa ingay nyo." walang filter ang bibig ko nang sabihin iyon. Mas mabuti nang diretsuhin kesa naman na maging fake ako at sabihing 'Oo, kakagising ko lang'. "
"I like your attitude!" singit ni Blessy.
"Oo nga. Hindi makipot at pabebe" si Trisha.
"She's better than Anastasia" pairap na komento ni Lilou. Nalilito ko naman silang tinignan.
"Sinong Anastasia?" curious ako kaya napatanong ako. Nagkatingin naman sila tatlo at naghagikgikan bago ako sinagot.
"Iyong buntot nang buntot kay Simon." Trisha flipped her hair when she said that. My eyebrows arched a bit.
"Wow. Speaking to the one who's obsessed with Gab. Nakabuntot karin sa kanya. If I know. Duh!" Blessy is pertaining to Trisha. Inismiran lang siya nito.
"At least ako" she pointed to herself "hindi na kailangang magpakipot." She pointed her finger to the other side. Sa pababang hagdanan na wala namang tao. "E... iyon... kulang nalang aluhin mo pa." umirap siya ulit.
"Ladies stop that! Backstabbing is a sin! Remember?" nakakalokong si Lilou. Tinaasan naman namin siya nang kilay. As if naman hindi niya binaback-stab si Anastasia. Tsk. Babae talaga! Ang mga babae ay babae.
Tumagal kami doon imbis na makababa na sana. Iyong sinabi ni Lilou na 'backstabbing is a sin'. Ayon pinagpatuloy namin.
"Alam mo ba?" panimula ni Trisha. "Hindi naman talaga si Simon at si Anastasia e" nahugot ko ang hininga sa sinabi niyang iyon.
"What? Paano-"
"Duh! Si Anastasia lang iyong dikit nang dikit kay Simon no. Ex-girlfriend ni Lazaro iyon. Nag-break sila. Iyong babaeng 'yun ang nakipagbreak while Lazaro is in the Philippines. One-year na ang nakakalipas. Hindi lang halatang higad, kasi nadala nang mukha na parang hindi makabasag pinggan." si Blessy.
"Oy grabe ka naman makahigad Blessy." Komento ni Lilou. Inirapan lang siya nito. Natawa naman ako.
"Shut up Lilou! Makinig ka nalang." Inis niya akong binalingan pagkatapos nagsalita rin "So ayon nga. After that break-up napag-alaman ko through my source. Kaya siya nakipag break kay Lazaro because of Simon. Nireto nang mother ni Simon si Anastasia sa kanya. Ano pa nga bang magagawa ni Simon? Edi, ayon sunod-sunuran sa ina. Both mother of Simon and Anastasia mother were friends. Kaya ganyan nalang kung makadikit yan." Inis niyang kwento.
"Akala ko talaga girlfriend niya iyon." Agarang sabi ko. Pinaningkitan ako nang tingin ni Blessy.
"Akala mo lang 'yun. Bakit? May gusto ka kay Simon no?"
Shocks! Mataman nila akong tinitigan. Pakiramdam ko ay nahuli ako sa akto. Tumawa lamang ako para hindi nila maramdamang kinakabahan ako. Kung magsisinungaling ako at sabihing hindi. Useless parin. Dahil 'babae ay babae'. Itago mo man sa kanila malalaman din nila. Mabubuking rin. Ano pa nga ba kundi sabihin na ang totoo.
I sighed.
"Hmm. I like simon." nagtilian sila na parang wala nang bukas. Sinita ko naman sila at sininyasan gamit ang kamay kong inilagay ko sa bibig ko para sabihing 'Ssh! Tahimik'.
Marami akong nalaman dahil sa kanila. Hindi ba naman makahinto ang bunganga ni Blessy sa kakadaldal. Minsan naman ay si Trisha. Si Lilou taga-remind lang na masama ang ginagawa nila. Pero ayon naman siya at nakikinig. 'Talaga naman!'
Naging magaan ang loob ko sa tatlong kasama ko ngayon. 'Yung feeling na akala mo matagal mo na silang nakasama at naging kaibigan. 'Yun ang feeling ko ngayon. Nakakatuwa rin dahil nadagdagan ang circle of friends ko.
Napag-alaman ko rin na may dugong pinoy sila. Si Blessy ay halong maltese-american-filipino. Ang tatay niya ang pure maltese-american while her mother is a pure filipina. So, Tom too. His kuya. Si Trisha ay half American-filipina. Black American daw ang sabi niya e. Kaya pala mala-morena ang kutis niya. Si Lilou naman ay Italian-filipina. Ang nanay niya ay nakapangasawa nang pinoy. Kaya ganun nalang sila ka bihasa sa pagsalita nang tagalog. Mabuti nga iyon, hindi ako mahihirapang mag-ingles sa kanila. 'At ako? Ito, laking pinas. Dalagang filipina.'
-----
"SPIN THE BOTTLE tayo guys!" tawag pansin ni Blessy sa aming lahat. Kasalukuyan kaming nasa living room. Alas-onse na nang gabi. Noong nakababa kami ay pasado alas-otso na. Kung hindi lamang kami kinatok ni Tom baka hindi pa kami nakababa.
"Game!" si Quintin.
Inusog nang mga lalaki ang tatlong couch, para bigyang espasyo ang mauupuan naming sahig. Nakita kong pumunta si Blessy sa dining area, hindi naman tumagal at nakabalik din. Tumakbo kasi siya. May dala na itong dalawang bote. Isa may laman at ang isa wala. Inilapag niya ito sa gitna namin at umupo. Napapagitnaan siya ni Tom at Nolan. Samantalang si Quintin, Lilou at Vico naman ang katabi nila. Si Trisha, Gabin at Ako. Katabi ko namaan si Laz, sumunod si Valentino. At Si Anastasia and Simon na katabi si Tom.
"So, what's the mechanics of the game?" Gabin asked.
"Simple lang. Iinom ang sino mang mahintuan nang bote. Pagkatapos ay papipiliin kong truth or dare ba. Simple as that!" alam kong hindi na bago itong laro pero kinakabahan parin ako.
"Game!" sigaw halos nang lahat.
Lalo na kasama ko ang mga ito. Hindi ko alam kung ano ba ang tumatakbo sa utak ni blessy sa ngayon at naisipan niya to. Ang alam ko lang sobra ang kaba ko. Nang si blessy mismo ang unang nag-spin nang bote.
"Truth or dare?" si Blessy iyon na nakaturo ang bote kay Nolan, ininom muna nito ang alak bago sumagot.
"Trut--- DARE!" malakas na sabi niya. Takot siguro siyang umamin kay Blessy kaya iniba niya ang sagot niya. Tsk! Lalaki nga naman. Nagtawanan kami dahil doon.
"Okay! Dance in front of my brother with a sexy move." Blessy smirked. Para siyang nagwagi sa mukha niyang iyon.
"Shit! Bless! You really are bratty. Ha?" bulyaw nang kuya niya sa kanya.
"Whatever!" pagkatapos tinignan niya si Nolan sa gilid niya. Napalunok naman ito.
"Ito na! Sasayaw na! Kung hindi lang kita-"
"Ano! Ha!" asik niya dito. Madali namang tumayo at pumuwestro sa harap ni Tom na kanina pa nagmumura kay Nolan. Naghiyawan kaming lahat.
Halos lasing na si Laz. Dahil nakailang inom na siya. Maging sila Tom, Nolan, Vico, Valentino,Quintin. Si gabin at simon medyo okay pa naman. Kami namang mga babae, tipsy narin. Pangalawang beses palang akong nahihintuan nang bote. Kaya laking pasasalamat ko at hindi ako ganun ka lasing. Sinagot ko naman iyong truth or dare. Mababaw lang naman ang pinagawa nila.
"Last one! Spin pa tayo." Si Blessy. Kahit na alam nang lasing na siya. Tumingin siya saakin. Nang nakakaloko. Biglang umusbong ang kaba sa dibdib ko. Napalunok ako nang wala sa oras. "Spin pa..." sabi niya. Pagkatapos ay sinimulan niyang iikot ang bote. Ang bilis nang pag-ikot nito ay sinabayan naman nang kaba sa dibdib ko. Ipinapanalangin kong 'sana hindi ako. Sana hindi ako'.
Shit!!! Pagmumura ko sa isip ko. Mas lalong lumawak ang ngisi ni blessy. As in. Iyong tipong wala nang bukas at bigla siyang humalakhak.
"Drink! Drink!" she shouted. At inabot saakin ang baso nang alak. Pang huling baso na ito. Tinanggap ko naman iyon nang nanginginig ang mga kamay. Nilagok ko nang mabilisan. Sumayad sa lalamunan ko ang pait na halos nangbigay nang init sa buo kong katawan.
"Truth or Dare?!" she asked me. At dahil sa agaran kong pag-inom nang alak. Nakaramdam ako nang hilo at halos isigaw ko na ang sagot ko.
"DARE!" wala sa sariling sabi.
"Kiss Simon roughly! Woa!" nabingi ako sa kinauupuan ko. Ramdam ko talaga ang hilo kaya napabaling ako sa kanya.
"WHAT?!"
"I SAID KISS SIMON ROUGHLY!" wala naman akong pakundangang tumayo at naglakad palapit kay Simon na ngayon ay nakatiim bagang nakatungo saakin. Parang may sariling isip ang katawan ko. Lumuhod ako sa harapan niya. Hinawakan ang kanyang magkabilaang pisngi at walang pakundangang hinalikan siya.
Simon's lips were soft and tinder. I bit it and can't help to moan. Iyong dapat simpleng paghalik ko lang sa kanya ay naging wild. Our kisses immediately got heated. Like a fire. Burning! Soft moans escaped on our mouths. We didn't care those who watching. All I could imagine right now is that me and Simon kissing. Hindi pa siya nakuntento sa halik. Hinawakan niya ang baywang ko gamit ang isang kamay niya. At ang isang kamay naman ay nasa likod nang ulo ko. Mas lalo niya akong isinubsob sa kanya. Kaya nahigit ko ang hininga. Chance niya iyon para ipasok ang kanyang dila. Kung saan-saan nakakarating iyon. Hanggang sa salubungin nang dila ko. Tongue fight! Ako na mismo ang unang bumitaw sa halik na iyon. Halos habol naming dalawa ang hininga. Nakatitig sa isa't-isa.
"Woa! That was awesome!" dinig kong sabi ni Blessy habang nagtatawanan sila.
'Because of this 'Dare'. I kissed Simon. The thing that I could not really imagine. But I did! I really did!'