PREVIOUSLY on We're Connected
"HOW COME he manage to get---" Kian said which was immediately cut off by Mang Martino, "Ano kaya ang nangyari sa mga pulis sa labas?" he's really startled with Fridor's immediate appearance. "Why didn't we hear anything?" came by Kian's fearful voice.
- - - -
"You've really chosen a good place huh? Such a brainy move. Using this place because it's enclosed that would result to a soundproof effect which explains why we didn't hear anything from the outside. You really were good when it comes to strategies, but why did you chose to stay here again even though you get caught here last time?"I asked, my explanation on how did he managed to get rid of the cops outside didn't seem to get inside the mind of my allies here so Fridor take the lead on explaining it to them again.
"I really love this place, my safe haven, my secret rendezvous--" he said, I butt in. "Not a secret anymore" I blurted out, he made a face. "So that's it, I really love this place even though I get caught here many times already. Kulob ang lugar na ito kaya't mapapansin niyo na hindi dinig kung ano man ang nangyayari sa labas at loob nito kaya't walang sino man ang makapapansin." he smiled, a cringe smile. He somehow looks like a dog. Just kidding.
"Anong ginawa mo sa mga kasamahan namin sa labas?!" sigaw ni Kian na agad sinagot nitong si Fridor. "Ang mga pulis na iyon.. Napakabobo nila! Hindi na ako nagtataka kung bakit napakadami pa din ang mga krimeng nagaganap ngayon sa mundo. Talagang pinasundan niyo pa ako ha? Mabilis kong nailigaw ang mga iyon, hindi sila nag-iisip, mga walang utak. Ang mga pinagbabantay niyo naman dito sa labas ng palengke ay ayun, busy masyado sa pakikipagharutan sa mga babaeng nakikita nila na bumibili diyan sa palengke.
Sa susunod naman ay matitinong pulis ang isama niyo." Tumawa siya ngunit natigil din at bigla na lamang siyang napahawak sa kaniyang ulo hanggang siya'y bumagsak sa sahig. Perfect timing. Gumapang siya papalapit sa sedative ngunit sinipa ko ito palayo sa kaniya at naglabas ng posas na hiniram ko kay papa kanina. Ipinosas ko siya bago tinurukan ng sedative at hinayaang kumalma bago siya makatulog. Tinawag na din namin ang iba naming kasamahang pulis upang tulungan kami kay Fridor at sa bata at agad ding tumawag ng ambulansya. Gulat na gulat naman ang mga kasama namin dahil hindi raw nila napansin ang pagdating ni Fridor kaya't napagalitan naman sila ni papa na kasama sa mga dumating na paramedics.
(KIANNON/Y-)
Natapos namin ang kaso at malaki ang pasasalamat sa amin ng mag-asawang Hando, ang anak nila ay nasa ospital ngayon at sumasailalim sa treatment dahil baka raw natrauma ito. Nagpapasalamat ang mga magulang niya dahil hindi daw ito nasaktan at nailigtas namin kaagad, binigyan pa kami ng para sa kanila'y kaunting tulong. 50,000 pesos na sabi nila'y kaunting donasyon daw para sa amin. Iba talaga kapag mayaman. Nang una'y hindi pa namin ito tinatanggap ni Ivy ngunit ipinilit nila ito kaya't wala rin kaming nagawa, puhunan na din daw ito para sa detective site namin at baka raw makapagpatayo pa kami ng headquarters para dito at makahanap pa ng ibang kasama sabi ni Mr. Hando. Ang kalahati ng pera ay ibinigay namin kay Mang Martino para na rin sa SanMartino Store.
Sa ngayon ay andito ako sa bahay nina mama. I really didn't want to go but Kianna insisted so wala akong magagawa, ayaw ko din naman kasi na magtampo siya sa akin. I was currently in my room when I heard three knocks. "Kuya, dinner is ready" si Kianna, I stood up and opened the door letting her in "I know you are mad dahil sa decision nila, but it's for our good din naman kuya! It will be fineee, tsaka 'di ba kaclose mo naman yung babae na yun dati? dagdag nya. " I really can't remember it" sagot ko, hindi ko na rin kasi talaga matandaan ang mga nakilala ko dati. I simply forgot about them kasabay ng pagkalimot ko sa pagkawala ni lolo at pagtanggap na wala na talaga akong kakampi sa pamilya namin bukod kay Kianna, na ngayon ay eto at sumasang-ayon na din sa desisyon ng parents namin. I know that I'm being selfish and immature but can you blame me? Ikaw ba naman ang ipagkasundo sa isang taong hindi mo naman gusto? Sino ba naman ang matutuwa nang gan'on?
Bumaba na kaming dalawa ni Kianna at pagdating sa dining room ay nagulat ako dahil nakita ko doon si Chief Verano. "Oh iho, ikaw pala! Kamusta?" tanong niya "Ay, okay lang po! Kayo po?" awkward na sagot ko. "Magkakilala na pala kayo?" biglang tanong ni papa, tumingin ako kay Chied Verano at nakangiting umiling, ipinahihiwatig na ayaw kong malaman nina papa ang koneksyon namin ng anak niya at sa nangyari kaninang umaga lang. "Naku oo, napakagaling nang anak mo.." nagulat ako sa sinabi nya..patay. "..Napanood ko kasi yung trial na ginanap nung nakaraan at sya yung abogado, kami ang humuli doon sa witness na sya pala talagang suspect, mabuti at napaamin nya ito" dagdag ni Chief at nakahinga naman ako ng maluwag bago tumawa, "Naku, salamat po. Dahil din po sa mga ebidensya kaya ko yun nagawa" sagot ko, ngumiti lang siya. Dumating na din sa kusina si mama at inihanda na ang mga pagkain. Noong una ay puro kamustahan lamang ang pinag-uusapan nila hanggang sa umabot ang usapan sa kasal na plano nina mama at papa.. "Kamusta na pala yung pamangkin mo? Nahanap mo na ba s'ya? Balak na sana naming madaliin ang kasal dahil tumatanda na rin itong anak namin at syempre kailangan niya din ng katuwang sa buhay" tanong bigla ni papa. "Naku mailap ang pamangkin kong iyon, alam mo naman kung ano ang nangyari noon kaya madalang siyang magpakita sa tao,sinusubukan ko pa rin siyang kausapin tungkol sa kasal, at isa pa ay madami pa din namang oras. May tamang panahon para diyan" sagot ni Chief.
.
.
.
.
.
.
.
.
Ano daw?! Pamangkin pala ni Chief ang babaeng ipapakasal nila sa akin?