"Sorry for caring, sorry for trying, sorry for all but most of it, I'm sorry I let you"
***
Eiffel's PoV
I walked and walked and unconsciously I arrived at our house, I stood there as I look at it.
There were so many memories I had with him in this house... The times we shared laughing, smiling and me loving him... For the seven months I lived with him he became my everything.
Tears started to stream down from my eyes again. I wish to go back in those moments... Even if they were all lies. Kahit magpakatanga ako ay ayos lang. Kahit hindi niya ako mahalin pabalik ay tatangapin ko at kahit na pilit niya akong ipagtabuyan ay lulunokin ko ang pride ko wag lang niya akong iwan...
This is our house... I am his wife and he is my husband... Bakit hindi nalang magstay ang lahat sa ganoong ayos?
B-Bakit..?
Tumalikod ako at naglakad na papalayo. I guess this would be the last time I'll be able to see this house. Everything happened inside it is now on the past... just old memories...
We are already at the point where there is no turning back anymore.
I don't have any reason to be here. It will only cause me more heartache staying in a place where all lies occurred.
"""""
Eiffel hired a cab and went back to her parent's house. When she arrived at the gate, she buzzed and the guard opened it for her.
"Lady Eiffel?! Bakit ganyan ang itsura niyo?" tanong nito but she didn't answer, no she couldn't answer. She almost lost her voice from whining and crying. She just stood there with her dead eyes. There're no more tears she can shed.
"Halikayo lady Eiffel naku basang basa kayo, Manang Rosy? Manang!" Sigaw nito habang inaakay siya papasok.
"Ano ba naman yang isinisigaw mo diyan Berto? Oo matanda na ako pero di pa naman ako bingi!" Pabalik na sigaw ng yaya Rosy niya.
"Manang! Si Lady Eiffel po andito! Basang basa. Naulanan!"
"Ano? Bakit andito ang alaga ko?" Mabilis itong lumapit sa kanya na may dalang twalya.
"Tawagin niyo si senyora Pauline! Madali!" Utos nito sa mga maids na agad namang sinunod at tinawagan sa Intercom ang mama niya.
"Anak, anong nangyari sa iyo at ganyan ang itsura mo? Bakit di ka nagsasalita?" Nagaalalang tanong ni Yaya Rosy.
Nang makapasok sila sa sala ay nakita niya na humahangos pababa ng hagdan ang Mommy niya "Eiffel?" Gulat na tanong ng Mommy niya.
Hindi niya napigilan ang sarili at agad tinakbo niya paakyat ang ina at hindi na hinayaan pang makababa.
Samantala ay litong lito naman si Pauline sa nangyayari sa kanyang anak. Basang basa at maga ang mga asul na mata nito.
"Manang, please prepare a warm bath for Eiffel." Utos niya kay manang Rosy habang inaakay niya ang anak papasok ng kanyang kwarto.
Nang makapasok sa kwarto ay ipinaupo niya si Eiffel sa kama at lumuhod sa harap niya. Hinawakan ang magkabilang pisngi at Pinagmasdan ang mukha ng anak niyang walang tigil ang pagbuhos ng mga luha sa kanyang mga mata.
Ngayon lamang nagpakita ng ganitong kahinaan ang anak niya kayat sobrang nagaalala siya sa maaaring mangyari dito.
"Anak, what happened? Why are you crying?" Sunod -sunod niyang tanong. Ngunit tuloy-tuloy pa rin itong lumuluha.
"M-Mom... I-It's over.." hikbi ni Eiffel.
"It hurts here Mom…" sabay turo sa kanyang dibdib.
"What are you saying? Who hurt you?" nalilitong tanong ni Pauline sa anak.
"Kuya C-Clyde… He never loved me... He said so many promises and yet all of them were lies!" Eiffel can't handle it anymore and she whined.
"Lies… Lies.." paulit ulit niya itong binibigkas habang umaatungal.
"It hurts so much... There's no word enough to describe the pain my heart I-I don't know how to breath without him mom... I can't! H-Hes my everything. Mom... It hurts..."
Hindi malaman ni Pauline ang knyang gagawin para mapatahan ang anak na ngayon lang umiyak ng ganito sa harap niya.
"I-I'll be a good wife to h-him... I'll do everything- anything just tell him not to leave me! K-Kahit ano ay ibibigay ko wag lang niya akong iwan! Please Mom... Don't let him leave me!" nagmamkaawang saad nito at hinawakan ang balikat niya.
"Hindi ko kaya Mommy! Di ko kakayanin mawala siya!"
Napapikit nalang si Pauline sa sigaw ng anak na puno ng hinanakit.
"Mom tell me this is all just a nightmare! I can't live my life without him! Dad just left me and I can't bear if he does too! I beg you I don't want to lose him again! I want to share my life with him! I want to be with him greeting him each day! Tell him how much I love him every minute of my life I want- no, I need him!!!" desperately she shouted and whined in agony…
And then the world just turned dark as her consciousness fade and went to faint
"Eiffel? Eiffel?! Manang! Manang Rosy!"
""""
"She has a fever. It's quite high because she might have been in the rain for so long it weakened her Immune System. Give her a tepid sponge bath and give her the medicines I prescribed. Also, her exhaustion is due to her emotional stress. I suggest you talk to her when she wakes up. She still might be under depression due to your husband's death making her emotionally unstable." Pagpapaliwanag ng doctor
"I will do everything you recommended Doc. Thank you" sagot ni Pauline at kinamayan ang doctor.
"Manang Rosy pakisamahan si Doc sa baba" utos niya na agad nmang sinunod ng nagaalaang katulong.
"Kuya Clyde... Don't leave me..."
Umupo si Pauline at hinawakan ang kamay ng anak.
"K-Kuya Clyde...Please..." simula nawalan ng malay si Eiffel at paulit ulit niyang tinatawag ang pangalan ng binata na puno ng pangungulila at pagmamakaawa.
Buong magdamag na gising si Pauline at binabantayan ang anak na kinumbolsyon na sa taas ng lagnat.
Natutuliro siyang panuorin ang panginginig ni Eiffel na tila nagdedeliliryo.
Kung maaari lamang akuin niya ang sakit at paghihirap na dinadanas ng anak niya ay gagawin niya.
Lumabas mula ng kuwarto si Pauline at bumungad sa kanya ang mga kasambahay at mga gaurds.
Lahat ng mga kasambahay nila maski ang mga guards ay nagaalala sa kalagayan ng kanilang munting binibini. Lahat sila ay natutuwa sa magiliw na binibini at ngayon na ganito ang sitwasyon nito ay hindi sila makapali.
"Senyora, kamusta po si lady Eiffel?" tanong ng pinakabatang katulong.
Malungkot na ngumiti si Pauline at hinawakan ang balikat ng kasambahay "She's ok now Ekay," sagot niya at tumingin sa mga ibang nagaaalala tulad niya. "Wag kayong mabahala, Eiffel is a strong girl, kailangan lang niya ng pahinga." She explained at napangiti na ang mga ito.
"Buti naman po kung ganoon."
"Sige babalik na po kami sa pagbabantay ni Berto senyora" paalam ng mga guards at ngumiti lang siya.
"Senyora, maghahanda mo kami ng mainit na sabaw para may mainom po si lady Eiffel pagising niya" saad ng mga kusenera. Tumango si Pauline at sumama sa kanila. "Salamat Cora, sasamahan ko na kayo," bilin niya at nagtungo sa kusina.
Pagkatapos nilang magluto ay pabalik na sila ng kuwarto ng kanyang anak, may dala dala siyang baso ng tubig kasam ni manang Rossy at ni Ekay na bitbit ang kanilang niluto.
"Sana ay magustuhan ito ni lady Eiffel senyora" nakangiting saad ni Ekay.
"Aba, oo naman, luto ito ng kanyang ina. Panigurado ay gagaan ang loob ng alaga ko" puna ni Manang Rosy.
"Sana nga Manang, alam kong magulo ang isip ng anak ko pero alam ko din na kakayanin niya ito"
Pagpasok ni Pauline sa kuwarto ni Eiffel ay agad niyang nabitawan ang hawak hawak niyang baso at nabasag sa sahig tulad ng pagkabasag ng kanyang puso sa ilang libong piraso sa kanyang nakita. Nanlamig ang buong katawan niya at nanginig ang kamay.
Hindi siya makapaniwala sa kanyang nakita....
"Eiffel!!!"
*******
Love hurts ika nga nila, but it is not love of it doesn't hurt diba?
What will happen to Eiffel now?
What did Pauline saw?
Tuluyan na bang masisira ang pagsasamahan nila Clyde at Eiffel?
Hold on tight everyone as this story comes to an end