Sa bawat oras, ngiti ko'y makikita
Sa bawat sandali na puno ng saya
Sa kwento ng pag-ibig o pagkadismaya
Suot ko ang maskara sa loob ng kloseta
Tunay na kaylamig, sadyang kay dilim
Mag-isa kong kinukubli, ang aking lihim
Hindi mababago, panalangin ma'y taimtim
Sa tunay na ako, oras-oras ay takip silim
Sa bawat gabi'y kukumutin ang kalungkutan
Yayakapin ang dilim, iiyak ng marahan
Kalapating bahag-hari'y tila nasa kulungan
Sa loob ng kloseta'y di mapalaya ninoman
Sa bawat umaga'y isusuot ang maskara
Pipilitin ngumiti, kahit nahihirapan pa
Pilit aalisin ang amoy ng paminta
At taong hindi ko kilala ang ihaharap sa iba
Sa harap ng salamin, damdami'y isinisigaw
"ayoko na sa'yo, Ayoko nang maging ikaw"
Batid namang isang araw, sikreto'y sisingaw
Ngunit walang magawa, dahil isip ay ligaw
Sisimulan nang ihanda ang puso
Sa badyang pagkawasak at pagdurugo
Na dulot ng maling pag- ikot ng mundo
Para sa mga taong gaya at katulad ko
Kapag nawala ang takot, kloseta'y iiwanan
Proteksyong binigay ay pasasalamatan
Lahat ng aking dinanas ay di malilimutan
At isasabuhay ang aral na natutunan
lalaya ng tuluyan ang kalapating bahag hari
Tinataglay na kulay, hindi na ikukubli
Pagkat tuluyan nang natanggap ang sarili
paghubad ng maskara'y totoo na ang ngiti
Iiwanan sa kloseta, hinubad namaskara
Pati ang takot, sa sasabihin ng iba
Saking pag labas ay magiging matapang na
At sa bagsik ng daigdig ay haharap na
Sa pag ibig ako'y muling susugal
Iiwan na rin sa kloseta, takot na magmahal
muli mang mabigo'y idadaan sa atungal
At hihintaying ang tamang tao'y dumatal
Klosetang madilim na naging tahanan
Sa aking pag iyak sya ring nagpatahan
Asahan mong ikaw ay di ko malilimutan
Ngunit patawad subalit di ka na babalikan