MIKKI's POV
Dahil nga sa nabalitaan ko ay dumiretso na kami ni chester sa ospital para tingnan ang lagay ni migo pero bago pa man kami makapasok sa loob ay nakasalubong namin si josh.
"Josh!Kamusta na kayo?Si migo?"Pagaalalang tanong ko.
"Mas mabuti na kayo na muna tumingin sa loob"Sagot niya.
"Salamat ah"Pahabol na sagot ni chester.
Pagtingin namin ay nakahiga at nakapikit si migo at May bandage ang kanyang ulo pati na braso.
"Ahmm mikki iwan na muna kita diyan at para makausap mo siya"Ani ni chester.
"Sige sige ter salamat"
Umupo muna ako sa tabi ng kanyang hinihigaan saka hinawakan ang kanyang muka.
"Alam mo migo grabe yung pagaalala ko sayo,Sorry nga pala don sa nangyari saten nakaraan nadala lang siguro ako ng emotion ko atsaka diko naman talaga yun gusto gawin e kaya nga sobrang alang ala ako sayo e atsaka yung Sagot ko pala sa Tanong mo na kung pede mo ako maging jowa?ahhmm Oo!Mahal na mahal kita migo"Ani ko habang nakatitig sakanya.
"Talaga ba?"Mahina niyang sabi.
"Ha?Gising ka?!?"Pagtataka ko.
"Wala ng bawian yung mga sinabi mo ah!"Banggit niya saken sabay hawak sa kamay ko.
"Siraulo ka talaga!"
Habang kami ay naguusap biglang bumukas ang pinto.
"Oh ano bro successful ba yung plano?"Pasigaw na sabi ni josh.
"Anong plano?"pagtataka ko.
"Wala yon mahal,Wag mo na siya pansinin"Ani sakin ni migo.
"Ahh successful nga"Pabulong na sabi ni josh.
Hinayaan ko muna silang dalawa sa kwarto at lumabas muna ako para bumili ng pagkain namin saktong paglabas ko ay nakita ko si chester na nakaupo sa gilid at mukang malungkot.
"May problema kaba?"Tanong ko sakanya.
"Hmm wala naman"Pagtatanggi niya.
"Alam mo chester pinagdaanan ko naden yan kaya nga dapat kapag May gusto kang sabihin sa isang tao dapat sabihin mo na agad bago ka mawalan ng chance"Pagpapayo ko sakanya.
"Pano kung dipako handa"Tanong niya.
"Alam mo lahat naman tayo di naten alam kung kelan tayo magiging handa e kase maraming possibilities At ang kailangan mong gawin ay sundin ang tibok ng puso saka mo paganahin ang isip"Sagot ko.
Pagkatapos ng aming paguusap ay inaya ko siya na samahan ako sa pagbili ng makakain namen.
Ilang araw na ang lumipas ay nakalabas na si migo sa ospital at nakauwi naden kami sa dorm.
"Oh chester dito kana muna matulog para naman dika maging lonely sa dorm mo"Ani ko sakanya.
"Ahh sige salamat"Sagot niya.
"Hindi paba tumatawag sayo si adrian?kilala ko yung kaibigan ko napaka matampuhin non kahit maliit na bagay nagtatampo nayon kase soft hearted siya"Banggit ko sakanya habang nagluluto
Pagkatapos ko magluto ay inaya kona sila para kumain ng hapunan.
Kinaumagahan ay ako ang naunang nagising kaya naman ako na ang nagluto ng kanilang almusal pero habang nagluluto ay nagring ang cellphone ko.
*RING RING*
"Hello mikki salamat naman at sumagot ka gusto ko lang kamustahin si migo"Ani ni adrian.
"Ahh si migo okay naman na siya"Sagot ko.
"E-Ehh s-si chester?"Tanong niya.
"Sabi na e!Ayos den naman si chester"Sagot ko.
"Favor lang mikki wag mona sabihin kay chester na tumawag ako sayo atleast okay na ako na okay siya"Ani niya.
Pagkatapos ng paguusap namin ni adrian ay nagising na ang dalawa kaya naman inaya kona sila kumain ng luto kong almusal.
CHESTER's POV
Pagkatapos namin kumain ay bumalik na ako sa aking dorm para ayusin ang mga papers sa inaapplyan kong company at aksidente kong natabig ang bag na naiwan ni adrian at tumapon ang laman nito at may papel na nakapukaw sa aking paningin at ito ay "Sunday,Flight in states" at naalala ko na linggo pala ngayon kaya agad kong tiningnan ang ig story ni adrian at nakita ko na nasa highway ito kaya naman agad akong humingi ng tulong kila mikki.
*Tok tok*
"Oh baket chester?"Tanong ni migo.
"Pede niyo ba ako samahan sa airport may gusto lang akong Ihabol"Sagot ko sakanila.
"Okay sige magbibihis lang kami"Sagot ni migo.
Pagkatapos nila magbihis ay agad na kaming umalis para maabutan sila adrian kaya naman sinubukan kong tawagan si Cherry ngunit hindi ito sumasagot kahit si adrian hindi ito sumasagot,Pagtingin ko sa ig story ni adrian ay nasa airport na sila.
Pagdating namin sa airport ay agad kong hinanap kung saan ba sila nagpunta kaya naglakad lakad pako at nakita ko sila na nakatayo sa may gilid.
"Mr.Adrian Deguzman mahal na mahal kita!"Sigaw ko sabay yakap sakanya.
"Wag ka muna magsasalita,,,Sinasagot na kita adrian at sobrang sorry sa lahat ng ginawa ko sayo siguro nga naguguluhan lang ako noon pero ngayon narealize ko na ayaw kitang mawala sa buhay ko"Dagdag ko.
"Gusto mo ba talaga ako?"Tanong ni adrian.
"Oo nga!Gustong gusto"
"Awwwwww!So sweet naman mga baby Boys,,,Sige na kailangan kona mauna para makuha ko ang malapit sa bintana na upuan"Ani ni Cherry.
"Wait!So hindi ka kasama papuntang states?"Tanong ko kay adrian.
"Ha?Sino may sabing sasama ako?Eh hindi nga ako pumayag na sumama kila tita"Ani niya
"Kala ko aalis ka!Piste"Pahiya kong sabi.
"Oh!ohh!Wala ng bawian sa mga nasabi na kanina."Pabiro niyang sabi.
Ilang segundo pa ang lumipas ay lumapit na samin sila mikki.
"Sorry Cherry akala ko kase kinalimutan mona yung promise mo,,,sorry kung naging immature ako"Paghihingi ng tawad ni mikki kay Cherry.
"Sus anokaba!Okay lang saken yon naiintindihan naman kita"Sagot ni Cherry.
"So bati na tayo?"Tanong ni mikki.
"Bati naman talaga tayo e!GROUP HUG nanga lang!"Ani ni cherry.
"GROUP HUG!"
Sobrang daming problema ang dumaan sa mga buhay namin pero ang kailangan lang natin ay magpalaya at tumanggap dahil ang buhay ay parang ferris wheel minsan nasa baba minsan nasa taas pero kahit nahihilo at masakit na kailangan mo padeng tumuloy sa ikot ng buhay.
Masaya na kami kung anong estado kami ngayon si Cherry isa ng fashion designer sa europe at halos araw araw kami nag vvc para dinamin siya mamiss eto namang sina mikki at migo kumuha na sila ng sarili nilang apartment at naging masaya na silang magkasama sa buhay at eto kami ni adrian mas minabuti namin na magstay muna sa dorm para iwas sa sobrang gastos at para makahanap naden ng trabaho.
Lahat ay kayang magmahal pero di lahat kaya yon panindigan hanggang sa huli.