Chapter 6:
Demo's Pov
Alam kung nagbibiro lang ito pero may parte sakin na gustong may malaman tungkol sa kaniya.
Nagsearch ako tungkol sa lugar ng Vouchle ng biglang pumasok ang secretarya ko.
"Sir Mr. Frederick was waiting for you." Saad nito.
Agad akong tumayo at lumabas binati naman ako nito.
"Anong alam mo sa bansang Vouchle?" Diretsang tanong ko na ikinagulat nito.
"Yung asawa mo isa sa mga taong mataas ang position ng bansang iyon. Kaya nagtataka ako bakit mo natanong yan?" Saad nito.
"Wala itong sinabi sakin lagi akong naiiisahan nito pag nagtatanong ako." Saad ko dito.
Sumeryuso ang mukha nito at napabuntong-hininga.
"Iho ng mapansin ko ang authority aura ni Questia at kung paano siya magsenyales ng tahimik ay talagang kinabahan ako. Yung asawa ko ay sa Vouchle lumaki at lagi nitong sinasabi sakin na sign daw iyon ng mayroong mataas na position sa lugar nila. Its either the governments leading or the royal family in Vouchle." Maatas nitong salaysay.
"So ibig mong sabihin na possibleng isa doon ang asawa ko?" Gulat na saad ko.
Tumango-tango ito pero meron paring iniisip.
"Ang pinagtataka ko ay ang pangalan nito at lalong-lalo na isa itong Morevilles. Naikwento ko sa asawa ko ang nangyari at sabi niya ang namumuno sa Vouchle. Nabanggit din niya ang kasunod sa trono ay si Questia Veronica Morevilles anak ito ni King Delphine Mcris Morevilles. Ngunit ni isa ay walang nakakaalam sa mukha ni Veronica. Kasalukuyang nagkakagulo doon dahil sa pagkalat na nawawala daw ito o di kaya'y wala na." Saad nito.
"Napakaimpossible naman kung si Quest nga yun dahil masyadong-"
Biglang nagflashback sa kaniya ang ayos nito.
"Do you think you have the authority to speak on someone like me? You'll be automatically beheaded if you still continue to interrupt me."
"Pakisuot naman hindi kasi ako marunong may nagsusuot kasi sakin."
"Butler Jun!"
"I felt like I was in a bird cage I can't go out because I was trapped in a cage."
"Gusto kung gawin lahat habang puwede pa. Gusto ko din maranasan na piliin ang lalaking gusto kung mahalin."
"Ngayon ko pa naranasan gawin ang lahat ng ito."
"Sulitin mo na yung mga araw na kasama ako kasi kailangan ko ng umalis."
Napabalik ako sa realidad ng bigla akong tinawag ni Mr. Frederick.
Napansin ko ang pagtataka sa mukha nito.
"Salamat Mr.Frederick aalis muna po ako." Saad ko at dali-daling pumunta sa parking lot.
Rinig ko pa ang sigaw ni Acorn sa pangalan ko pero binalewala ko ito.
Dumiretso ako sa apartment ni Quest nagdadalawang isip akong kumatok.
Bahala na si Batman!
Isip-isip ko at ng akmang kakatukin ko na bumukas ang pinto at bumungad ang mugtong mata nito na gulat ding makita ako.
"D-demo?" Saad nito.
Agad ko itong tinulak papaso at sinira yung pinto.
"Hindi kasi ako sanay na wala ka walang ingay sa bahay." Saad ko.
"A-ako din." Saad nito.
God knows how much I miss this woman!
Agad ko itong nilapitan at niyakap ng mahigpit.
"Quest puwede bang totohanin nalang natin?" Madamdaming saad ko.
Biglang nagbago ang expression sa mukha nito.
"I'm so sorry Demo pero hindi talaga puwede." Saad nito.
"Bakit hindi puwede Quest? Ano bang problema sa atin?" Nasasaktang saad ko.
Damn this pain hindi ko na kakayanin ang sasabihin pa nito.
"Demo alam mo kung bakit tayo nagsama diba? Hanggang doon nalang yung masayang alaala na ginawa natin." Walang expression na saad nito.
"Mahal kita Quest." Saad ko.
Hindi nagbago ang expression nito.
"Hindi kita mahal Demo magising kana sa realidad dahil yung mundong ginawa natin. Kahit isa walang totoo dun reality escape lang dahil pareho nating gustong tumakbo sa responsibilidad natin." Saad nito.
"Ibig mong sabihin pinapakisamahan mo lang ako all this time?" Saad ko.
"Oo." Diretsang saad niya.
Nasaktan ako sa pinagsasabi niya nalaman ko pa na sinasakyan niya lang pala ang lahat.
Napangiti ako ng mapait at agad itong iniwan.
Antanga-tanga mo Demo hinabol mo pa umalis na nga diba?
Agad akong sumakay sa kotse at pinaharurot ito.
Quest's Pov
Pagkaalis ni Demo ay tuluyan na akong napaluhod sa sahig.
"Mahal din kita Demo I'm so sorry." Humihikbing saad ko habang napatingin sa pinto.
Hindi ko deserve yung pagmamahal niya dahil iiwan ko lang ito.
Ansakit pala pag galing mismo sa bibig ko yung mga katagang sinabi ko kita ko sa mukha nito ang sakit.
Kahit ilang beses pa akong magsorry sa kaniya hanggang doon lang yung kaya ko. Dahil wala akong karapatan nakaayon na ang lahat tapos na yung oras ko sa kaniya sa kanila.
Bumukas yung pinto at bumungad sakin si Butler Fed.
"Kailangan mo niyo na pong umalis Lady Veronica." Saad nito sakin.
Inayos ko yung sarili ko at tumango dito. Hindi dapat ganito yung ugali ko hindi ito naaayon.
Tumayo ako at binitbit ang bag ko at sumunod dito.
Sumakay ako sa hinanda nitong Limousine at pumasok doon.
Patungo na kami sa airport ng biglang may humarang sa daanan ko.
"Sandali." Saad ko.
Lumabas ako at bumungad sakin si Gen.
"Bruha ka akala mo wala akong alam?! Pareho lang kayo ni yumi hindi kayo nagsasabi sakin at pareho niyo na naman akong iiwan!" Umiiyak na saad nito.
Napaiyak ako at agad na tinakbo ito.
"Kahit ilang beses pa akong humingi ng tawad sa inyo gagawin ko Gen. Pero hanggang doon lang ang kaya ko yung mga tao ko pamilya ko kailangan ako. Hindi ko puwedeng ipalit ang responsibilidad ko sa taong mahal ko." Umiiyak na saad ko.
"Alam ko pero hayaan mo naman kaming makaalam Quest wag mong solohin yung problem mo. Wala lang ba kami sayo isa lang din ba kami sa mga laruan mo upang masatisfy yung gusto mong mangyari." Saad nito.
That words hit me maybe Gen was right I treated all of them like playthings. I used them to enjoy my life I took advantage with their emotions which I really wanted to experience.
My Uncle would tell me that we are different but I didn't believe that.
The thing is everyone thinks its easy for us royal bloods because we are born with a golden spoon but the truth is no we lived in a horrible word.
"Yes you can think of me that way. As you can see I need to go I'm done with my tasks here." Seryusong saad ko.
Gulat ito sa inasta ko at napansin ko ang pagtahimik nito.
"Pasensya na kung ganoon mali ata na pinuntahan kita niloloko lang namin ang mga sarili namin tungkol sayo." Saad nitoat agad umalis.
Pumasok ako sa loob at tahimik na tumingin sa bintana. Hindi ako galit dahil tama naman ito everything was just an act. What I feel towards them and Demo was just a joke I only want to know how it feels to be my ideal character.
Dumiretso kami sa airport lumingon muna ako pabalik bago naglakad papasok.
Nasa private jet ako at naisipan kung uminom natawa nalang ako. They are right I am selfish, manipulative and self-centered bitch.
Pagkadating ko sa Vouchle agad akong dinala sa royal house. Pagkapasok ko ay agad kung hinanap ang aking ama.
Bumungad sakin ang nakangiting si Uncle Merch.
"Veronica Welcome back how was your experience with people?" Tanong nito.
"They are very weak and I couldn't understand the emotions they have. Especially when they were attached they felt you already part of you which is so not true." Malamig na saad ko.
"I told you sweetie those people are far too different from us. They are just one of the chess pieces we used and now I guess you are actually good at it already." Nakangiting saad nito.
Nagpaalam na ako dito dahil kailangan ko pang puntahan ang magaling kung ama.
Pagbukas ko ng study room prente intong nakaupo na parang hindi man lang interesado sa presensya ko.
This is our world here all of my family are not normal like what you see in the news and magazines.
Those happy upfronts are all fake and lies.
"Gusto ko lang ipaalam na nakauwi na ako at tinutupad ko yung usapan. Kailangan ko ng magpahinga dahil pagod ako sa byahe." Ganoon kami magbatian dito walang expression.
Umalis nalang ako dahil hindi naman ito tumitinigin sakin lalo na at babae ako.
Pagkapasok ko sa kwarta wala ay napansin kung wala itong pinagbago.
Yung kulungan ko mula noon ay ganoon parin naghihintay sa akin.
Napangiti ako ng mapait walang kwenta maging isa sa kanila.
Demo's Pov
Kasalukuyan akong nasa ospital dahil sa accidenteng nangyari. At nagpupumilit na umalis para sumunod kay Quest.
"Umayos ka demo papatayin mo ba ang sarili mo?!" Galit na saad ni ate Percy.
"Walang silbi ang buhay ko ate walang kwenta lahat ng ito kasi iniwan na ako ni Quest." Saad ko dito.
Biglang bumukas ang pinto at bumungad sakin si Gunner kasama si Gen.
"Tumigil ka na Demo dahil hindi mo pa gaanong kilala si Quest sa tingin mo ba may pakialam siya sayo?" Seryusong saad nito.
Natahimik ako tama wala nga itong pakialam sa nararamdaman ko.
"Buhay ko ito Gen at wala akong paki kung ano siya dahil kilala ko kung sino ang Quest na minahal ko." Saad ko.
"Baliw kana nga konti lang ang alam ko sakanya. Dahil masyadong confidential ang identity nito." Saad niya.
"Gagawin ko ang lahat para mabalik yung asawa ko." Saad ko.
At tumayo na para umalis ng malaman ko ang pag-alis nito ay nagpakalunod na ako sa trabaho.
Gulat din ang mga tauhan ko sa inaasta ko ilang buwan na akong halos mamahay na sa opisina.
Biglang bumukas ang opisina at bumungad sakin ang seryusong mukha ni Dad.
"Papatayin mo ba yung sarili mo Democleous?! Ano sa tingin mo ang ginagawa mo." Galit na saad nito.
Hindi ko naman iyon pinansin at nagpatuloy sa ginagawa ko.
Hinila nito ang collar ko patayo at galit akong tiningnan pagkatapos ay bumontong hininga.
"Your just like your mother Demo very stubborn as always. I've talked to her last time nangako ito sa akin na hindi ka nito idadamay pero kung ganito ka naman wala paring pinagkakaiba." Saad nito.
Kailan ko nga ba huling narinig ang pangalan nito?
Para na akong pinatay ng iwan ako nito at wala nadin akong maisip gawin keysa magmukmok at mag-antay bumalik ito hindi ako gaya ni Shiro.
"Matagal ng walang patutunguhan ang buhay ko Dad kaya please hayaan mo nalang ako." Saad ko dito.
Tumalikod ito ngunit bago ito umalis may sinabi ito.
"If you really want to have her Demo you can, only if you are already part with the same page as her. Fix your self and aim for the top when you reached that I'll allow you to follow her and you have my full support in your fight." Nakangiting saad nito.
Tama nga ito kailangan kung maging mataas para maabot ito. Ambobo mo Demo hindi ka talaga nag-iisip.
Ngumisi ako. "I'll definitely will dad."
1 year later....
I struggle in a whole damn year to reach where am I thanks to Quest.
Malapit nadin ang coronation nito paano ko nalaman? I did come here several times in Vouchle to see her.
Nalaman ko ang lahat kay lolo spencer ng bisitahin ko ito.
Lagi daw bumibisita sa kaniya si Quest at humihingi ng tawad.
"Finally you are here kung hindi ako umarteng inaatake hindi mo man lang ako bibisitahin dito." Saad ni Lolo.
"I was just so busy." Simpleng saad ko.
Tiningnan ako ng maigi nito bago magsalita.
"Pansin ko ang pagbabago mo Demo alam kung importante sayo si Quest." Saad nito sakin.
"She changed me grandpa and now I can no longer see her beside me." Malungkot na saad ko habang nakatitig sa piano.
"She always visited me here at umiiyak. Tinanong ko din ito pero lagi itong nagdadalawang isip magsalita. Hanggang sa umamin ito at talagang awang-awa ako sa batang iyon." Saad niya na ikinagulat ko.
"Anong ibig niyong sabihin?" Tanong ko.
"Wala man siyang sinabi pero kita ko ang lungkot at pangungulila sa mata nito. Ngunit ng simulan ka ng ikwento biglang kuminang iyon apo alam kung may problema kayo sa tingin ko kailangan ka niya ngayon." Saad nito.
"Hindi ko alam kasi malinaw sakin ang sinabi niya noong nakaraan. Na wala siyang nararamdaman para sa akin hindi po ako martyr lolo." Saad ko.
Mataas na kung mataas malinaw sakin ang sinabi nito.
Napalingo-lingo ito at tiningnan ulit ako ng maagi.
"Kung ganoon mas mabuti pa na wala ka nalang malaman." Saad nito at humiga na para magpahinga.
"Anong ibig niyong sabihin???? Hoy tandaaa binibiro mo na naman ako ano nga??" Saad ko alam ko to eh.
"Wala dun ka na alis." Saad nito.
"Okay fine, May plano akong puntahan ito happy?" Saad ko.
"So ganoon na nga may nabanggit ito na wala itong magagawa. Mukhang may hindi ata tama sa kilos nito kasi biglang nag-iba. Nobya mo naman iyon wala ka bang napapansin dito?" Saad niya.
Meron nga ba itong kakaibang kinikilos?
"Hindi ko napansin pero wala naman po itong problema nung sinabi lang niya na sinasanay niya kami lahat sa pag-alis niya-" naputol ko yung sinasabi ko.
Kung talagang wala itong pakialam gaya ng sinabi ni Gen bakit kailangan niya kaming sanayin kung puwede naman itong umalis agad.
Agad nagtugma-tugma sakin yung araw na umalis ito sa bahay. Tapos yung video na masaya niyang kasama yung dalawa. Masaya naman ito nung gabing yon at lalo na nung silang tatlo may hindi talaga tama.
Nagulo ko yung buhok ko sa frustration bakit ba ang talitalino ng babaeng iyon?! Umiikot na yung utak ko kakaisip kung bakit?
"Teka iho saan ka pupunta?" Saad nito.
"Kukunin ko na ang babaeng iyon!" Sigaw ko.
Sakto naman pagkadating ko bahay may nakita akong nakatayo doon at nagpalinga-linga.
"Who are you?" Bungad ko dito.
"You don't need to know who I am but I'm pretty sure you want to know why I'm here." Saad nito.