Quest's Pov
Isang taon na nga ang lumipas simula ng iwan ko si Demo. It was a beautiful dream for me and I will always treasure that dream.
Kasama ko ngayon si Greg dahil ito ang fiance ko wala kaming choice dalawa. Nasa St. Claire's Orphanage kami ngayon para kumustahin ang mga bata.
"Hello kids! I brought toys for you all grab what you like." Saad ko sa mga ito agd naman iyong nagtakbuhan.
"Thank you so much for visiting us Lady Veronica this kids were so fond of you already." Saad ni sister Georgia.
Napatingin ako sa mga ito nakakatuwa lang kung kami pa ni Demo baka meron nadin kaming mga-
Ano batong iniisip ko wala na si Demo pinaalis ko na.
Ngumiti nalng ako ng tipid dito ng mapansin ko wala si josh. Isa ito sa mga bata sa ampunan at malapit din ito sa akin.
Naglakad ako patungo sa likod ng mapansin kung nakaupo ito sa may malaking puno.
"Josh what are you doing out here?" Tanong ko.
Ngumiti ito sakin at may nilagay sa palad ko.
"Someone gave you that necklace and told me that it was for his wife. That handsome man gave me some toys so I waited patiently to give you this Lady Veronica." Nakangiting saad nito.
Nanginginig kung tiningnan ang kwentas na iyon. Bumalik lahat sa akin yung alaala na kinakalimutan ko na.
"Demo ano ba bakit ang tagal mo hoy!" Sigaw ko dito.
"Sandli lang may hinahanap ako andito lang iyon eh akala ko kasi hindi na talaga ako magbabago kaya binalewala ko nalang." Sigaw nito.
Kasalukuyan itong may hinahanap sa attic.
"Found it!" Masayang saad nito at narinig ang yabag nito pababa.
Nakangiti ito sakin at may nilabas na kwentas. Isa iyong locket na ginto at maganda din ang design niyon.
"Ano iyan?" Tanong ko at agad naman itong sinuot sa akin.
"Bobo kaba hahahaha kwentas nga diba bigay ito ni mommy sakin. Ibigay ko daw sa taong dapat kung pagbigyan." Saad nito habang nakatingin sa kwentas.
"Loko importante naman pala sayo bakit mo binibigay sakin." Saad ko.
"Kasi importante ka din sakin." Seryusong saad nito sakin.
Nagising ako sa realidad ng kinublit ako ni Josh.
"Lady Veronica are you okay?" Tanong nito ngumiti lang ako at pinabalik na ito sa loob.
Binuksan ko ang locket at nagulat sa makit may laman na itong picture naming dalawa.
Napatakip ako sa bibig ko napansin ko ang pagblurred ng mata ko dahil sa luha.
"Veronica!" Sigaw ni Greg agad kung pinahid ang luha ko at tinago ang kwentas sa bulsa.
"Greg I'm sorry I was thinking of something are we going back already?" Tanong ko.
"Your eyes are red are you okay?" Tanong nito.
"Y-yeah let's go." Saad ko at naglakad na.
Nakabalik kami sa Royal palace at dumiretso sa gazebo.
"Are you happy with me Veronica?" Tanong nito.
"Yeah I am why din you ask?" Tanong ko.
"Nothing I got to go now take care okay?" Saad nito.
Tumango naman ako at pumasok na sa loob dumiretso ako sa kwarto ng kapatid ko. Nakahilatay ito sa kama at mayroon din itong oxygen na nakakabit sa bibig at itlong nito.
"Kailan kaba magigising kuya? Miss na miss na kita." Naiiyak na saad ko.
May dinadam ito na sakit ngunit walang doctor ang nakakaalam kung paano ito gamutin.
We tried western doctors and told us that the poison was hard to cure. Matagal na pala ito at mahirap na gamotin masyado ding mailap ang halamang gamot nito dahil it would take a hundred years to grow.
"Do you really think that he will wake up again?" Saad nito.
"Wala kang karapatan na makisali kapatid ko ito at hindi ko ito isusuko." Madiing saad ko.
Tumawa ito na para bang nakakatawa ang sinabi ko.
"You look pathetic Veronica still fierce as always. Matagal ng hindi nagigising si Ark at tanging oxygen lamang ang bumubuhay dito." Saad niya.
"Ganoon ba or baka ikaw ang lumason dito?" Diretsang saad ko.
"As much as I wanted to but sad to say no." Saad nito.
"Puwede bang umalis kana ano pa bang gusto mo?" Galit na saad ko.
"Binibiro lang naman kita mahal kung pamangkin hindi kapa ba nasasanay? Sinisiguro ko lang na andito kapa baka takbuhan mo na naman hindi ka man lang naawa sa kapatid mo." Saad nito at umalis na.
Napakuyom ako sa kamay at pinipigalan ang sarili. Malalaman ko rin ang tinatago niyo lalo na ang dahilan ng pagkamatay ni Mommy.
Umalis ako doon at naglakad-lakad muna. Nakatakip yung mukha ko sa scarf na suot ko at Cap.
"Mommy I want those tiara I want to be a princess!" Saad ng bata sa mommy niya.
"Okay I'll but it for you my princess." Sagot nito sa anak.
Napangiti ako ng mapait at naglakad na sa isang branch ng Gelatin dito.
Umupo ako at akmang magsasalita ng ilagay nito ang watermelon cake sa table ko.
Napatingala ako at nagulat sa nakita nakacover ang bibig nito ng itim na mask. Suot din nito ang staff uniform hindi ako puwedeng magkamali.
"D-demo?" Saad ko
Tiningnan naman ako nito at nagkamot sa ulo.
"I think you are mistaken my lady." Saad nito.
Medyo nagulat din ako ng marinig ang british accent nito.
"I'm sorry." Saad ko.
Ngumiti lang ito at bumalik na sa ginagawa.
Naghahalucinate na ata ako impossibleng siya yun.
Ininom ko nalang ang watermelon shake at kumain. Napansin ko ang matigas na bagay kaya mabilis ko itong kinuha sa bibig.
Nabitawan ko ito sa pagkabigla at nanginginig itong kinuha.
Wedding ring ito na sinuot sakin ni Demo ng gabing iyon. Bakit andito to? Iniwan ko ito sa table niya!
Mabilis kung hinanap ang lalaki ngunit wala na ito doon. Napansin ata ng isang kasama nito kaya lumapit sakin.
"Are you looking for Demetrius?" Saad nito.
Agad ko naman itong nilingun at tumango.
"Out na niya I mean his work time is over." Saad nito.
"I see thanks." Saad ko at umalis na.
Ano bang nangyayari bakit andito to?!
Frustrated akong naglakad ng mapansin ko yung lalaki sa Gelatin kanina.
Hanggang balikat ang buhok nito na tinali at may bitbit itong libro.
Napatingin ito sakin at napakunot ang noo.
"Are you following me?" Tanong nito na ikinagulat ko.
"Of course not!" Sigaw ko.
Teka bakit ba ako sumisigaw nakakahalata tuloy.
"Whatever your reasons it won't work at me woman." Saad nito at umalis.
"Aba't angkapal mo Mr. Sungit!" Sigaw ko.
Lumingon ito sakin at nagkasalubong ang mga kilay nito.
"Mas makapal ka Miss stalker!" Sigaw nito at umalis.
Napanganga ako sa sinabi nito marunong itong magtagalog!
"Y-you grrrrr." Inis na saad ko at nagmarcha na paalis.
Nahagip ng mata ko ang paglabas ni Greg sa Gelatin. Sigurado akong siya yun kasi matagal ko na itong kilala.
Malungkot ito at tumingin ulit sa store. Naglakad ako patungo dito at ginulat ito.
"Bulaga!" Sigaw ko.
"Holy Jelly! Veronica!" Sigaw niya.
Napalingon naman lahat ng tao doon kaya mabilis ko itong hinila at tumakbo.
"Gago kaba bakit mo sinigaw ang pangalan ko!" Saad ko dito habang tumatakbo.
"Sinong lokalokang mangugulat sakin eh ikaw lang naman!" Naiinis na saad nito.
Nakarating kami sa taas ng Vouchle kung saan madami-dami din ang mga tao.
"Buti nalang walang humahabol teka ano bang ginagawa mo sa gelatin?" Tanong ko.
"Wala may hinahanap lang." Tipis na saad nito.
"Talaga? Bakit malungkot ka?" Saad ko.
"Wala nga tigilan mo nga ako Veronica." Saad nito.
"Bahala ka nga diyan!" Saad ko at iniwan ito.
Kinabukasan nagpasyahan kung pumunta ulit sa Gelatin para sundan sana si Greg.
Nakapagtataka kasi ang kilos nito ng tagong-tago akong nakatingin dito.
Biglang may nagbaba ng watermelon shake sa harap ko.
"Sinusundan mo nanaman ako dito wala kabang magawa?" Nakatinging saad ni Demetrius sakin.
"Aba hindi ah!" Saad ko napalingon naman si Greg.
"Veronica?? Anong ginagawa mo dito?" Nakakunot noong saad ni Greg.
"T-tigilan niyo nga akong dalawa matagal na akong lumalagi dito sa Gelatin nuh assuming niyo!" Pagdadahilan ko.
Napailing-iling nalang si Greg at tumayo na para umalis.
Tiningnan naman ako ng maigi ni Demetrius bago umalis.
Muntikan pa akong nabisto bakit ba ako nauutal!
Nilantakan ko nalang yung cake ko ng mapansin kung naglakad na si Demtrius palabas ay sinundan ko agad ito.
"Teka nga Quest si Greg dapat ang sinusundan mo bakit itong lalakin na ito na ang sinusundan mo?!" Pagsesermon ko sa sarili.
Napansin kung pumasok ulit ito sa bookstore at nagpalinga-linga sa paligid. Naglakad ito ulit at pumunta sa isang flower shop pagkatapos dumaan din ito sa Watermelon shop.
Agad nagningning ang mata ko at agad pumasok doon.
"Bakit hindi ko alam ang lugar na ito!" Saad ko at mabilis na tumingin sa mga bagay doon.
"So sinusundan mo nga ako Miss Stalker." Saad nito sakin.
"H-hoy ang kapal mo! Mahilig ako dito natural alam ko-" Natigil ako ng iplay nito ang phone.
"Bakit hindi ko alam ang lugar na ito!"
Shet bakit ang talino ata nito ano naaaa!
"Che!" Saad ko at kinuha na ang mga gusto kung bilhin. Napansin kung kumuha din ito ng stufftoy na watermelon at lumabas na.
Pagkatapos kung mabayaran ang lahat dali-dali ko itong sinundan. Nasa Cementeryo ito ng mga Morevilles.
Hindi ko alam kung bakit pero natatakot talaga akong pumunta doon dahil parang may bagay akong nalimutan.
Natatakot man ay sumunod parin ako dito at napansin kung huminto ito sa tabing puntod ng Mommy ko.
"Para kang tanga diyan na nakatulala hindi kana nahiya andito ka sa harap ng Mama ko." Saad niya.
"Andito din naman ang mama ko eh." Saad ko nalang.
Tumabi ako dito at umupo sa bermuda.
"Sabi sakin sabay daw na namatay silang dalawa dahil magkasama ito ng araw na iyon. Isang batang babae ang bitbit ni Vee habang masaya itong nag-uusap sa kaniya. Ng biglang may sumusunod sa mga ito kaya napagpasyahan nilang pumasok sa sasakyan at si Lina naman nagdradrive. Takot na takot ang batang babae habang sinusundan sila ng isang itim na sasakyan. Umuulan ng nyebe at m-madulas yung daan dahil winter season." Pumipiyok na yung boses ko pero pinagpatuloy ko ito.
"Mommy I'm scared" yan yung sinabi ng batang kasama nila ngumiti ng kalmado si Lina at binigyan ito ng isang watermelon stufftoy. Wag kang mag-alala dahil maayos ang lahat okay. Yan yung sinabi niya sa bata at niyakap naman ito ng mommy niya habang nag-aalalang tumingin kay Lina. Hinulog nila ang sasakyan sa bangin nagising ang batang babae na d-duguan ang mga ito at hindi na nagsasalita pa." Tuluyan na akong umiyak habang nagsasalita dito.
Napansin ko ang pagtulo ng luha sa mata nito at pagkuyom ng palad.
Binigyan ako nito ng panyo at kinuha ko naman iyon.
"I'm sorry kasalanan ko lahat." Umiiyak na saad ko.
"Wala kang kasalanan biktima ka lang din." Saad nito.
Napalingon ako sa puntod ng mama ko at hinawakan iyon.
"Pagbabayaran nila ang ginawa nila sa inyo lalo na kay kuya gagawin ko lahat mag-antay lang kayo mommy." Saad ko.
Tumayo ako ngunit hinila ako nito paalis doon.
Nagtataka man ay sumunod lang din ako dito. Nakarating kami sa seaside kung saan may masayang nagsasayawan doon.
"My mom love this place." Saad nito.
"My mom painted this place I have it in my studyroom." Biglang nasabi ko kita ko naman ang lungkot sa mga mata nito.
Mukhang hindi nga ito si Demo napakaimpossible talaga.
"Gusto mong sumayaw?" Nakangiting saad ko dito.
"Hindi ako marunong-" hindi ko na ito pinatapos at hinila na.
Napansin kung nabigla ito at tinawanan ko nalang.
"Marunong ka naman pala eh kunyare kapa!" Saad ko habang nagsasayawan kami.
Ngumisi ito at hinila ako papalapit dito.
(NW: Can't take my eyes off you by Aesthetic lyrics)
"H-hoy! Anong ginagawa mo." Nauutal na saad ko.
"Di mo ba narinig napalitan na yung kanta." Saad nito at inilagay ang kamay ko sa batok niya.
"Narinig hindi ako bingin nuh!" Saad ko.
Ngumiti lang ito at inikot ako natawa naman ako.
Pagkatapos ng kanta ay hinila ako nito sa may railings kung saan may stargazers.
"Look ang laki ng buwan sobrang ganda nito." Saad ko.
"Yeah he's huge yet he still can't reach his star." Saad nito.
"Too near yet so far." Nabulalas ko nalang.
Tumingin ito sakin pansin ko ang pag-iba ng emosyon nito. Naglapit yung mga mukha namin at napapikit nalang ako.
"I-I you need to go gabi na." Agad nagbago ang expression nito at umatras.
"Y-yeah kailangan ko ng bumalik." Saad ko.
Hindi ko alam bakit pero kumabog yung dibdib ko. Hindi ito si Demo masyado silang magkaiba mukha lang ang pareho sa kanila.
At naisip ko pa talaga na halikan ito ano ba Quest!
Pagkarating ko sa kuwarto kinuha ko ang locket.
"D-demo I'm sorry hindi ko alam ano ang ginagawa ko." Saad ko nalang.
I feel like I cheated at him hindi dapat ganito siguro dahil kamukha ito ni Demo. Kaya ganun ang pakiramdam ko nakikita ko ito kay Demetrius.
Mahal ko pa ba talaga si Demo? Mga katagang nakalutang sa isip ko.