Keep on working until you can say " scalpel please" - Miss_matured
Aubrey POV
Teka san tayo iinom ng coffee. Diba may coffee machine ka" Sabi ko dito habang pilit sumasabay sa paglalakad nito
Ang laki naman ng biyas nito diko ma reach....ang bilis mag lakad.....
The machine in my coffee is broken and you know I don't drink the dishwater from the cafeteria" sagot nito at tinukoy ang lasa ng kape ng cafeteria na talaga namang totoo na ganon nga ang lasa.
Kaya naman masaya akong tumango dito.
So saan namang tong coffee shop nato" tanong ko at nakangiti naman itong lumingon sa akin.
There's a cafe a few blocks away I don't hate" ngiting ngiti na Sabi nito sa akin. Kaya naman napangiti ako.
Kape lang pala katapat mo.....
Wow a ringing of endorsement." Asar ko dito na tinawanan nya...
Hahahahahaha" tawa nito kaya naman napatawa din ako. Nakakahawa pala tawa nito.
You should swing by. Kung gusto mo uminom ng kape" masaya na dagdag nito.
So pwede ako sumama" nakangiti na sabi ko.
I said you should swing by" seryoso na sabi nito na kinatigil ko sa paglalakad.
Pero sabi mo kanina" protesta ko at napatigil din sya sa paglalakad.
Tara na lang magkape" Gaya ko sa sinabi nito na sinamahan pa ng pagtutulad ng boses nito.
Ikaw talaga, Tara na" nakangiting sabi na nito at ginulo ang buhok ko na kinasimangot ko.
Nagpauna na lumakad na sinundan ko.
...............
Pagkadating sa coffee shop ay tumunog ang bell ng pintuan nito pag kabukas namin. Maganda ang pagkaka disenyo ng coffee shop. Sa isang tabi naman ay may bookshelf na parang nangaakit na basahin ko sila habang umiinom ako ng kape. Hindi maingay ang shop at talaga naman na ang mga customer ay parang nasa kani-kanilang mundo.
Mundo ng mga coffee lover....
(Coffee Shop Pic)

Sa counter ay may dalawang tao na sa tingin ko naman ay staff.... Maganda ang ambiance ng shop na toh...nakakarelax...at higit sa lahat may aircon, Kaya naman napangiti ako..
Mukhang babalik ako dito...
Nang makarating sa counter ay agad naman umordor si Cole...
I'll have Vienna and she'll have.." Sabi nito at sabay tingin sa akin na parang kinikilatis ako atsaka ulit humarap sa staff nitong coffee shop...
The espresso Romano" Sabi nito atsaka kinuha ang wallet na nasa likod ng slacks nito.
(Coffee ni Aubrey Pic)

I forgot my wallet" Sabi ko atsaka ngumisi dito and he just gave me a glare.
Kaya ngiting ngiti ako ng naibigay nito ang credit card sa staff.
Thank youuuuuuuuuuuu" pasasalamat ko dito at saka ako ngising ngisi na naman na tiningnan nito.
Nailibre din....
Don't mention it, just don't say a word to other interns dahil pag ginawa mo iyon di na kita ililibre ulit." Sabi nito atsaka humarap ulit sa counter at kinuha ang tray.
Agad naman akong sumaludo dito at akala mo ay isang sundalo...
Yessss...SIR" biro ko na Sabi dito at nauna nang maglakad para tumingin kung saan maganda umupo.
Nang makakuha ng upuan ay agad naman nitong inilapag ang tray na may nakalagay na kape. Tuwang tuwa naman akong kinuha ang kape na inorder nito para sa akin. Ramdam ko naman itong umupo katapat ng upuan ko.
Do you come here a lot" tanong ko pagkaupo nito pero nakatingin parin sa kape na inorder nito.
Sarap pala pag libre..... Lalo na isang Cole Ramsey ang manglibre sayo....
Fairly often, Sometimes I need a moment where nobody needs anything from me. No one here knows me and the fact that they don't know me... Just makes me happy " sagot nito at humigop ng kape na inorder nito at tinikman ko naman ang kape na inorder nito para sa akin.
Thirty minutes with a good roast and a new book works wonders. I didn't bring a book however, so I suppose you'll have to entertain me" Sabi nito at matamang tumingin sa akin Kaya naman napa lunok ako.
LUNOK!!!
Nakaka intimidate naman tingin nito.
Di mo naman sinabi agad, dapat pala matagal na akong nag palibre" biro at tumawa mag Isa.
Sige kapalan mo lang yung mukha mo. Aubrey....
Teka, bakit nga pala may lemon yung kape ko" Sabi ko dito para may topic kaming pag usapan.
Espresso Romano is a double espresso with sugar and Meyer Lemon, both squeezed into the Brew and rubbed on the Rim." Sagot nito na hindi ko naman ulit mag patanong ulit.
It brightens the espresso and cuts the edge off the bitterness" dagdag nito na hindi ako pinayagan na magtanong ulit
Natikman, Hindi naman masyadong masama ang lasa. Nag mimix ang mga kakaibang flavors galing sa mga dinagdag na ingredients. It's interesting actually" komento ko ng matapos syang magsalita atsaka ko na tinuloy ang tanong na naudlot kanina.
What made you think na bagay yan sa akin?" Diko mapigilan ang tanong ko na kanina ko pa iniisip
Simple observation" ngiting sagot nito sa akin.
So you're studying me now" may halong biro na sagot ko na mas lalo nitong kinangiti.
I study everyone, Rookie I observe everyone. As should you" dagdag na sabi nito.
Sa tingin ko maganda nga na nandito tayo. Let's study everyone" Sabi ko at tumingin sa bagong pasok ngayon ng coffee shop.
Yan tingnan mo yan" Sabi ko dito na tinuro ang lalaki na gamit ang Mata. Agad naman akong tiningnan nito at saka ngumisi.
Anong tingin mo dyan" matitinigan ng paghahamon ang tono ng pananalita nito.
Ha!" Sabi ko at saka nag focus sa babae na kakapasok Lang ngayon.
I think sa buhok pa lang. She didn't have time to get ready this morning " kampante na Sabi ko dahil subok ko na Yan.
Tinanghali ng gising....tapos gulo gulo ang buhok pagpasok...ahahahahhaha
Pagkapasok ng babae ay naglakad ito papunta sa counter na mahaba na ngayon ang pila. Nang makita ang pila ay agad narin itong lumabas ng coffee shop.
I think you're correct" nakangisi na komento nito pagkalingon ko dito.
Sabi sayo eh, masteral ko nayan" masayang sabi ko.
Judgemental ka kasi" Sabi nito at tumawa kaya sinamangutan ko ito.
Sama ng ugali...
Ikaw nga, hulaan mo yon" pautos na sabi ko dito ng may pumasok na lalaki naman sa coffee shop. Mukhang galit ito Kaya naman napangiti ako.
Siguradong mahihirapan ka dito....
Based on how he carries himself, I bet that gentleman is going to order venti macchiatos, one with almond milk, one coconut, and hmmm..." Sabi nito at parang napaisip pa kaya napatigil. Kaya naman mas lalo akong napangiti .
Hindi mo mahuhulaan Yan...:-)
And let's say a bear claw to go" Sabi naman nito. Kaya mas lalo akong napangiti ng ang lalaki ay umalis.
Para lang pala kumuha ng mauupuan...
Nayyyyy.....Mali na naman bakit wala syang order" ngiting tagumpay ko na sinuklian nito ng ngisi.
Talo naman....
Masaya akong humigop ng kape.
Sarap" masayang sabi ko.... Pero nakangisi parin ito sa akin.
Mr. Delarosa....two venti macchiatos, one with almond milk, one coconut and a bear claw to go" masayang sabi ng isang staff nitong coffee shop. Gamit ang microphone. Nang marinig ang pangalan ng lalaki ay agad naman akong napaubo.
Ehem, ehem, ehem" Sabi ko dahil pagkarinig ko gamit sa speaker ay parang hindi ko nalunok ang kape at tumigil ito sa lalamunan ko.
*Cough*
*Cough*
Nang makabawi sa pangyayari ay pairap ko itong tinitigan na nginitian nito.
I win" walang tinig na Sabi nito pero parang rinig na rinig ko ang boses nito na nag sasabi niyon.
Cheater" Sabi ko at bigla itong sumeryoso.
Hardly, I'm trying to impress upon you the importance of observation and memory" seryoso na ngayon na sabi nito. Sa tinig na naman na parang nagtuturo...
My point stands. Observation is the key. The subtle signals, the hidden details.....all the secrets in plain view. Everyone throws a curtain over their lives, hopes it will smooth out the edges and hide the flaws. But the truth always shines through. " Deretso nito.
Always" Sabi nito sa mahinang tinig na parang bulong atsaka tumayo na sa upuan. Kaya agad din akong napatayo.
..............
Hey Aubrey" cool na tawag sa akin ni Grey sa atrium ng makita ako nito. Kaya naman napatigil ako sa paglalakad. Pag katapos kasi namin umalis sa coffee shop ay deretso na agad ako sa iba kong pasyente at ngayon ay malapit na mag end ang shift ko. Kaya naglalakad na ako ngayon papunta sa lockers room. Konti na lang uwian na.
Pagkatigil ko ay agad naman itong patakbo na pumunta sa kinakatayuan ko ngayon.
Buti nakita kita, kala ko di na kita makikita" Kaya agad naman akong napatawa.
Grabe tagal na pala naming di nagkikita.
Hahahaha, oo nga busy kasi ngayon sa department namin eh" sagot ko na sinagot nya ng ngiti.
But, any heroic moments today" tanong ko para may maitanong dito.
Im not sure what qualifies as 'heroic', but we got everyone the help they needed" masayang sabi nito pagkalapit sa akin.
Is your shift over" tanong naman nito na nagpalaki ng ngiti ko.
Nakahinga lang sa kama ko. Isa nang napakalaking biyaya.
Malapit na" sagot ko ng may biglang tumawag sa akin.
Dr. Gabriel" Sabi ng isang lalaki ng nurse habang may dala-dala na brown envelope. Papalapit sa akin.
I'm glad, na nakita, kita gusto ko sana ibigay sayo tong biopsy and genetic test" Sabi nito pagkalapit sa akin.
Ah, okay sa patient 216" masayang sabi ko na tinanguan nito. Pagkatapos ibigay ay agad narin itong umalis.
Pagkaalis ay agad ko ding tiningnan ang results.
So far so good naman....
Good news?"tanong nito na tinanguan ko naman.
Biopsy shows his panniculitis is just related to his infection. Should clear up soon...." Salita ko habang binabasa ang test nabinigay sa akin.
But..... " Nang mabasa ko na ang babang bahagi.
My face falls...
Oh no..." Reaksyon ko sa nabasa at nagtaka naman si Grey na tahimik lang kanina na nakatingin sa akin.
What" may alalang tanong nito. Kaya naman napatingin ako dito.
He has genetic markers for distal muscular dystrophy. It's latest onset, but one day, years from now.....he will not be able to walk" pigil emosyon na sabi ko kay Grey na agad naman akong niyakap.
It's okay, I'm here" nang aalo na sabi nito at agad ko namang sinisi ang sarili ko.
Bakit kasi nacurious pa edi sana hindi ko na lang nalaman....
Kasalanan ko Grey, masasaktan sya pag sinabi ko yun" mangiyak ngiyak na sabi ko at inalo alo ulit ako.
It's not your fault okay, stop crying" Sabi nito.
Shhhh....." Alo nito at mas lalong hinigpitan ang pagkakayakap.
Swimming is his life. This will devastate him and it's all because I was curious about something he didn't care" iyak na parang bata na sabi ko.
What are you going to do" tanong nito at humiwalay sa yakap.
I have to tell him, right" Sabi ko at suminghot singhot ng sipon na tutulo nasa ilong ko. Kaya agad naman ako nitong inabutan ng panyo. Na agad ko ding kinuha at siningahan.
Aarte pa ba! Kesa naman malunok ko toh....
But it's not life threatening. He won't start to display syptoms for another twenty years almost" Sabi ko sa pag alala sa mga inaral ko nung nasa med school pa.
Hindi pwede na hindi ko naman sabihin tapos eenjoyin nya ang buhay nya, pag sinabi ko naman atleats maaapreceiate nya yung bawat oras" pagkausap ko na sa sarili.
I never been in your shoes, but as a paramedic. I've seen some heavy things. And I've had to comfort a lot of bereaved talks" mahinahon na sabi nito na makikitaan din ng lungkot.
(Bereaved means suffering the death of a loved one)
Sometimes the truth does more damage than it's worth" dugtong nito.
Pero anong gagawin mo" tanong nya kaya napa buntong hininga naman ako.
The truth set me free....
I'm going to tell him" Sabi ko at patakbong pumunta sa kwarto ng pasyente ko.
Agad naman akong napatigil ng nasa harap na ako ng kwarto nito.
Parang diko k

aya!!!
Natatakot, kinakabahan na kagatkagat ang daliri na kumatok ako sa kwarto nito bago pumasok.
Just let it be Aubrey, it's your job....
Pagkapasok ay agad ko naman itong nakita na nag gigitara at masayang nakatingin sa akin pagkapasok ko.
Hey, doc pwede na ba ako lumabas sa ospital na toh" salubong nito sa akin kaya dikk naman mapigilan na mapalunok.
Hindi, Hindi pa pwede John...natatakot ako na may masama akong balita na sasabihin" kinakabahan na Sabi ko pero mas lamang ang awa at pagsisi ko.
Bakit! May masama ba na lumabas sa test ko sa genetics na iyon" gulat na sabi nito Kaya naman binigay ko ang results na agad nitong binuksan. Napalunok naman ako bago magsimula mag salita.
John, you have the genetic markers for distal muscular dystrophy" Sabi ko na pilit pinapalakas ang loob.
Trabaho mo itoh!! Umayos ka!!!
Wala ka pa nyan sa ngayon, pero makukuha mo sya pag karating mo sa edad na fourties" dagdag ko pero tahimik lang ito na nakikinig.
Pero ano ba yun" mahinahon na tanong nya.
It's a disease that atrophies the muscle fiber, starting with your hands and feet" pagsimula ko na tahimik lang nitong pinapakinggan at napabuntong hininga.
You mean..... Hindi ako makakapagswimming.....Makakalakad paba ako?" Sabi nito sa tinig na parang dimakapaniwala, Hindi matanggap, at higit sa lahat nagsisi na pinakinggan pa nya ang sinabi ko.
Hindi pa natin alam sa mga rain na lilipas...pero possible na magkaroon ka. I'm so sorry John" paumanhin ko at agad naman itong napabuntong hininga at nagsalita.
Pwede ka na lumabas" Sabi nito sa tinig na pinipigilan ang galit. Kaya naman agad akong sumunod s autos nito.
Pagkatapos lumabas ay kita ko naman ito sa bintana ng pinto ng kwarto nito na binasag ang gitara na kanina ay ginagamit nya kanina.
I'm so sorry...
Ó╭╮Ò
Don't forget to vote this Chapter kung nagandahan ka sa Chapter na ito❤️ Thank you