Jecho's POV
Pinaalis ko muna si Angelo upang mabigyan kami ng pagkakataon ni Mr. Chua na makapagpag usap. I don't know but I feel that he will tell me something important dahil siya na mismo ang pumunta dito para kausapin ako.
"I heard that you had this amnesia thing. Are you okay now?" pagsisimula niyang tanong.
"I'm okay now Mr. Chua. Thanks for the concern," I answered while looking back at him in a stern way.
"You're too formal iho. Just call me tito. Anyways you're my daughter's acquaintace."
Acquaintance. Yun lang ba ang tingin nila sa relasyon namin ng anak nila? Di nalang ako nag react and just smiled a bit at him.
"Sige po. Tito," I said.
"Anyways, enough for that. I am here for an important matter. Di ko alam if alam mo na but Athena will be going to US for her shot." Mataman ko lang siyang pinapakinggan. He is telling me about Athena's so-called shot. "She has a muscle paralysis sickness. Namamamhid ang katawan niya. Nawawalan ng lakas ang paa niya causing her to not be able to walk for days."
Kaya ba palagi siyang nawawalan ng balanse the last time? "Is this serious?" tanong ko sa ama niya.
"She must undergo her second shot next week. Nasa kanya ang chip kung saan pipindutin niya yun to schedule it."
My face got serious with what I heard. I don't quite get what he's talking about but one thing's for sure. She will leave. "When will she come back when she'll go get her shot?" Seryoso kong tanong sakanya.
"The last shot she had she spent 10 years in the lab. But this time we are not sure how many years will we wait," he is looking at me seriously as if he's studying my reaction.
Nanatili naman akong kalmado. Di ko alam kung anong dapat kong maramdaman sa sinabi niya pero pinanatili ko ang composure ko. "We don't know." That's what I said. "What will happen if she will not get the shot?"
Napansin ko ang pagkuyom ng kamao niya at pag igting ng panga. "She will not last for another year. Her muscles are not functioning well now. Pag hindi yun naagapan she will eventually..."
Dun na nagwala ang sistema ko. Marahas akong tumayo at naglakad lakad. "Why didn't she tell me about it! Why did she kept it to herself? This is a serious thing." Lakad lang ako ng lakad na para bang sa ginagawa ko may maisip akong paraan para pigilin ang dapat mangyari.
"We should send her there as soon as possible. But then..."
Bigla akong napaharap sakanya. "But then?"
He heaves a sigh. "She won't get it. She called me a while ago telling me she won't take her shot. She wanted to be with you. She wanted to be by your side. Iniisip niya na walang kasiguraduhan ang shot na yun. Walang kasiguraduhan ang paggaling niya at pagbabalik dito. All of this is because of you."
Hinang hina akong napaupo sa sofa. Why? Why is she thinking about this? "I thought she had decided to leave me. Why think of that now? Bakit niya iniisip na wag nang umalis after all that she'd done for me to forget her just so she can leave me without regrets?" Napahilamos ako sa mukha ko.
"Because she loves you. She loves you that she can sacrifice herself to be with you. She loves you that she doesn't care what happens to her just so she can be with you. Kaya ako nandito ngayon..."
Nangingilid ang luha ko na tumingin sakanya. "What can I do? Tell me what can I do for her to change her mind?"
"Convince her. Tell her to take the shot. I don't care what you will do basta gusto ko na pindutin niya ang chip na yun before next week or else wala na tayong magagawa. She needs to leave Jecho. She needs to. We need her. She's our only princess ayaw namin siyang panooring mamatay na lang na wala man lang kaming ginagawa. Alam ko malaking risk ang gagawin namin. Di namin alam kung may magagawa pa ba ang shot na yun. Kung gagaling ba siya dun. But we have to take the risk just to save her. So please... Please do something..." Kahit siya ay naluluha na din.
"I'll do what I can tito. I will let her leave. I'll definitely will let her leave to make her live."
And that is what I'll do.
------
Athena's POV
Isang araw na ang nakalipas at di ko pa ulit nakikita si Jecho. Nagkita din kami ng mommy niya kahapon at masaya niyang sinabi na nakaalala na siya. Sabi niya na magaling na si Jecho at naka cope up na siya sa trauma niya. That means di niya ako nakalimutan. Imbis na makalimutan niya ako he remembered me from the very first time we met. Now his mom is thanking me for what I have done to him. Though wala naman akong ginawa. Gusto ko pa ngang makalimutan niya ako eh. But then as time goes by narealize ko na you have only one life. And you have to live not regetting anything. Kaya nagdesisyon na ako. Di na ako aalis. Mananatili na ako sa tabi ni Jecho. Tama siya sa sinabi niya, pag mahal mo ang isang tao di mo siya iiwan. You will stay by his side no matter what. Di ko din naman sigurado kung mabubuhay ako after taking the shot, why not spend the remaining days with him.
-------
Third Person POV
"What if we will not see her again?" Angelo asked Jecho while preparing to go out from the hospital.
Jecho smiles a bit. "It's better for me not to see her for a long time. Atleast I know she's still alive somewhere," he said.
Pagkalabas nila ng ospital sakto namang pagdating ni Athena dun para dalawin si Jecho pero di na niya sila naabutan. Pagkatapos kasing sabihin ng dad niya na kinausap niya si Jecho alam na niya na sinabi na ng ama ang tungkol sa sakit nito. Kailangan niya itong makausap. Kailangan niyang sabihin dito ang desisyon niya. Tumakbo siya papunta sa labas at nakita niya na paalis na ang kotse ni Jecho. Pagkakataon na niyang kausapin siya.
"Jecho! Jecho!" katok ni Athena sa kotse nila pero di siya pinansin ng lalake.
"Dude, di mo ba siya kakausapin?" tanong ni Angelo sakanya.
"Let's go," yun lang ang sagot niya sa kaibigan.
"Angelo! Angelo buksan mo to! Kailangan kong kausapin si Jecho!" patuloy paring katok ni Athena.
"Dude," sabi na naman ni Angelo pero nanatiling nasa harap ang tingin ni Jecho.
"Go," sagot niya ulit. Napilitan naman si Angelo na mag drive.
"Jecho! Jecho!" naririnig parin nila ang sigaw ni Athena hanggang sa unti unti silang lumalayo mula sakanya.
"Isn't this a bit cruel dude? I think she is hurt by this" sambit ni Angelo sa kaibigan.
"One of one has to give up first. Just let her hate me," sambit ni Jecho. Eto nalang ang tanging paraan para mapilit si Athena na umalis.
Tinignan naman ni Angelo ang phone niya at nakita niya na tumatawag si Athena.
"Dude," he shows his phone to Jecho. "Should I pick this or not?"
Umiling naman ng bahagya si Jecho. "Ano namang sasabihin mo sakanya?" Masakit sakanya na gawin ito sa babaeng mahal niya. Masakit sakanya na nasasaktan ito pero mas masakit sakanya na makitang isasakripisyo niya ang buhay niya para lang makasama siya. Napabuga siya ng hangin at tumingin sa labas.
One text mesagge. Rinig ni Angelo ang pagtunog ng phone niya na tanda na may nagtxt. Binasa niya ito. "D-dude, Athena seems really pissed off by you."
Binasa ni Jecho ang txt.
Athena:
Jecho, at six pm. I'll wait for you at the Riverside Bridge. If you don't come, I'll throw the chip into the river. I mean it.
"Replyan mo nalang kaya siya dude?" alala nang sambit ni Angelo. "Kilala natin si Athena pag sinabi niya gagawin niya. Pag tinapon niya yun everything will be ruined."
Jecho heaves a deep sigh. "Leave it to me. I have a plan."
-------
Maaga palang ay nag aantay na si Athena sa Riverside Bridge. Bahagya siyang naglalakad lakad habang nakatingin sa tubig. Tinitignan niya lahat ng dumadaan. Umaasa na si Jecho na yun o kung dumating na siya. She looks at her phone. It's 4:31 pm already. Matagal pa ang 6 pero parang nasasaktan na siya habang inaantay si Jecho. Darating ba siya? Sisiputin ba siya nito? She is praying so hard that he will.
Sinandal niya ang likod sa railings ng bridge at bahagya niyang sinisipa ang mga batong nakikita niya. More minutes had passed pero wala paring Jecho. Unti-unti na siyang nawawalan ng pag asa. Pag-asa na makasama pa siya. Pag asa na mayakap ito. Pag asa na mahalin pa ito hangga't buhay pa siya.
Mangiyak ngiyak na siya sa pag aantay. 5:37 pm. Still a few minutes away from the time she told him. She bends her knees to sit on the bottom of the railing. Tinitignan niya ang paligid but there's still no trace of Jecho around. She burries her face between her knees and starts to sob silently. Is she really late? Is it really late for her to be with him?
Lingid sa kaalaman niya ay naglalakad na pala papalapit si Jecho sa kinaroroonan niya. He stopped infront of her. Unti unti namang napaangat ng tingin si Athena at nakita si Jecho sa harap niya.
"Waiting for whom?" anang lalake sakanya nang nakangiti.
Bigla namang tumayo ang babae at bahagyang tinulak ang lalake habang hilam siya ng luha. "Masama ka. Akala ko di mo na ako sisiputin. Bakit di ka nagreply sakin ah? Bakit ayaw mo akong makita? Kung di pa kita binalaan na itatapon ko ang chip lagi mo nalang akong iiwasan ha?" Tuloy lang ang luha na rumaragasa sa mata habang nakatingin kay Jecho.
"Come here," Jecho held her shoulders and pulled her into a hug. Athena hugs him back and cried on his shoulders. "I'm sorry," sambit pa ng lalake na hinaplos ang buhok ng dalaga. "Everything happened so suddenly. I just needed some time para tanggapin ang mga bagay bagay." He also is now starting to tear up.
Bahagya namang kumalas si Athena. "So...anong napag isipan mo ha?" aniya na nakatingin sa lalake.
Bahagya namang ngumiti si Jecho at pinunas ang luha ng babae. "To respect our relationship."
"What does that mean?"
"That I will cherish our time together. Even if it's only one day left, I'll still cherish the day." Inayos niya ang hibla ng buhok ng babae. "Even if it's only one second left, I'll cherish the second. Afterall, in the rest of my life, I won't open my heart for another woman."
Napangiti naman si Athena sa narinig. Hinawakan niya ang mukha ng lalake. "Masaya ako na magaling ka na. Masaya ako na naaalala mo parin ako. Masaya ako na makasama ka Jecho."
Hinaplos ni Jecho ang mukha ng babae. "E ikaw anong mga iniisip mo hmm?"
Huminga ng malalim ang babae saka hinawakan ang dalawang kamay ng lalake. "I... Won't leave," aniya na umiling.
Nanatili namang nakatingin sakanya si Jecho. "Won't leave?"
She nods at him. "Baka di na ako makabalik pag umalis ako. Walang kasiguraduhan kung mabubuhay ako dun o mananatili na nakakulong dun habambuhay. Gusto ko pag mamatay ako kasama kita. Kayo na mahal ko sa buhay. Ayoko na i risk pa ang buhay ko."
Lumayo sakanya si Jecho at naglakad paharap sa ilog. "Pero mas mamamatay ka pag nanatili ka dito. Atleast dun may pag asa kang mabuhay. Kahit maliit pa na pag asa yan atleast I can hope that you can live." Huminga siya ng malalim para pigilan ang luha.
"then I'll Just die here," anang babae na nakangiti. "Do you know? May nalaman akong isang nilalang sa mundo. It's called maylfy," aniya na sinandal ang balikat sa likod ng lalake. "Nabubuhay sila tuwing umaga at namamatay bago mag sunset. Lahat ng parte ng katawan nila ay nadisenyo just for love." Napapikit naman ang lalake sa mga naririnig mula sa dalaga at tumulo na nga ang luha niya. "Their mouth has degenerated and full of bubbles in their stomach. But to be suitable to fly lightly," tumigil ang babae at tumingin sa kalangitan, "hungry as they are they only eat fluid food. They have only one day to live. During the day, they have only one mission, and that is to find a partner to complete the mating. After that, they will die peacefully. They are born for love and end up with love." Napayuko ang babae para punasan ang luha niya. Humarap siya sa lalake na nananatili ang tingin sa ilog. She hugs him from the back. Mas naiyak naman ang lalake sa ginawa ng dalaga. "Can I be your mayfly Jecho?" sambit ng dalaga sa mahinang boses. Jecho cried harder. Harder that he can't even speak.
Kaya hinarap siya ni Athena sakanya at niyakap ito. Jecho hugs her back tightly. "We will always be together, okay?" sabi ng lalake sa babae na nagpatango sakanya. She burried her face in Jecho's shoulders trying to find comfort from it.
"Thanks for your understanding Jecho," anang babae. Humiwalay siya sa yakap at tinaggal ang kwintas na naglalaman ng chip sakanyang balikat at kinausap ito. "Thank you for letting me live for 20 years. Thank you because I have lived well because of you. But now, I don't need you anymore."
Inihanda na ng babae ang kamay upang itapon ang kwintas sa ilog. Pero bago man maibato ni Athena ito, pinigilan ni Jecho ang braso niya.
"Sabi ng Papa mo pag pinindot ito the schedule for your shot will be set." Gamit ang daliri niya, he pushed the button of the chip kaya umilaw ito tanda na nakarating na ang message sa US Lab.
Malaki ang mga mata ni Athena na nakatingin sa pag ilaw ng chip. "You lied to me!" tulak niya sa lalake.
"I'd rather let you hate me than to see you die Athena," hinawakan ni Jecho ang mukha ni Athena habang lumuluha.
"You despicable!" Iyak na sigaw ni Athena.
"Yes I am. Because I love you. I'm sorry Athena but I want to do this for you," aniya na pilit hinawakan ang kamay mg dalaga.
Athena burried her face in her palm and cried. "Do you really love me Jecho?" she asked him. "Do you really want me to leave? You don't want to be with me anymore, don't you?" aniya at umupo sa sahig and sobs silently.
Huminga naman mg malalim si Jecho sa inasal ng babae saka bahagyang ngumiti. He bends his knees at hinarap siya. Pinatong niya ang noo sa ulo ng babae at hinaplos ang buhok nito. "Alam mo ba na may ibang pangalan ang pagmamahal? It's 'do you a favor' Athena." Unti unti namang nag angat ng mukha si Athena. Hinawakan ni Jecho ang mga balikat ng babae. "Do you remember the first time I met you? From the moment that I saw you I think to myself that you are like a fairy that descends from heaven. In my heart," napayuko siya para pigilan ang hikbi. "In my heart you're always outgoing and reckless, at hindi yung ganito na nakikita ko sayo na hinang hina halos di na mailakad ang paa. Kaya gusto kong umalis ka. Di dahil di kita mahal kundi dahil gusto kitang mabuhay." Nanatili namang tahimik ang babae pero hilan hilam siya ng luha. Jecho held her face and kissed her. Slowly. Full of love and affection. Full of sincerity.
Pinagdikit ni Jecho ang mga noo nila after that kiss. Hinawakan naman ni Athena ang mukha ng lalake. "May time pa tayo bago ako umalis. Bago yun, can you promise me one thing?" Bahagya namang tumango ang lalake na nakayuko. "Look at me," anang babae sakanya pero nanatili siyang nakayuko at tahimik na umiiyak. "Look at me," sabi na naman ng babae kaya nag angat siya ng tingin. She is smiling at him now habang hawak hawak ang umiiyak niyang mukha. "I want to reestablish the memory bank. Let's fall in love again."
And with crying heart he nods at her. Athena hugs him with a smile. She knew that they have limited time already. And she will leave him a lot of memories that he can remember while she'll be gone.