Mabilis lumipas ang oras ay nandoon na kami sa bahay dahil gusto nya ay doon lamang mag celebrate nang 16th birthday nya. Lahat ay kumpleto except kay Daven na hindi pa fin nagpaparamdam hanggang ngayon. Pero himala at nakahabol sya sa on time ng birthday ni bunso kaya naman binigay nya ang regalo dito at binati.
Nag speech pa ang mga family members bago sila. Matapos ay nag picture na rin, hindi ako sumama dahil hindi din naman nila ako inaya. Itinuon ko na lang sa iba ang tingin ko, gulat nang mag tama ang mata namin ni Daven ay agad king iniiwas iyon.
'Ayos lang yan Desiree, kaysa naman sa nandon ka pero pilit ka lang naman nila isinasali. Maski sina Kuya Jack at Aiden ay gusto akong sumali pero wala sa itsura ni Cedric at Mom na ayain ako.'
Bago pa ako makalayo ay rinig ko na naman ang bulungan nang ibang bisita. Maraming nagtatanong kung bakit wala ako doon, ayokong ipahiya yung sarili ko kung pupunta ako doon pero papalayasin rin nila ako tulad nang isang taon. Hindi ko aakalaing mapapahiya pa rin ako ngayon, nang mas pinili kong hindi lumapit.
Napabuntong hininga ako at nagulat nang may humila sa braso ko patayo. Mabilis ang lakad nya pero dahil naka takong ako ay muntikan pa akong matapilok sa bato.
"What are you-"
Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang bigla nya akong niyakap nang mahigpit bagay na ipinagtaka ko.
"I'm sorry."
"Sorry saan?"
"Dinala kita dito para hindi ka nila mapag usapan."
Huminga ako nang malalim bago kumalas sa yakap nya. "Hindi mo ba alam na parang mas mukhang nakaka bastos na bigla mo akong hihilahin papunta dito?" mahinahon at pilit na pinapakalma ang sarili.
"Mas mapapahiya ka lang kapag nandoon ka, ayoko namang mag mukhang kaawa awa doon sa mga bisita nyo. Wake up desiree, ni hindi ka man lang naipilit nang mga kapatid mo!" Napahilamos sya nang mukha nya at ako naman ang nag iwas na tingin.
"Sanay na ako." Kusang lumabas sa bibig ko iyon habang nakatingin sa kung saan.
Hinawakan nya ang magkabilang balikat ko at hinarap nya ako sa kanya. "Huwag mong sanayin ang sarili mong saktan at mapahiya sa nakararami. If i we're you, I won't show my weakness to other people, but now I am here. I won't let you do that. Understand?" Maawtoridad na sambit nito.
Magsasalita pa lang sana ako nang tumunog ang cellphone nito. Nakita ko kung gaano umaliwalas ang mukha nya bago sya tumalikod sa akin nang walang pasabi.
Naisipan ko nalang i text ang kaibigan ko.
'How are you? Ingat sa flight. Take care of yourself!'
Sent!
Sinandal ko muna ang likod ko sa sasakyan nya bago itiningala ang mansyon na saktong pagbaba nang tawag nya at tinabihan ako.
'Parang dati lang, ang sarap mamuhay at tumira dito kasama sila.' Paninimula ko at ramdam kong lumingon sya sakin. "I'm so completed when Faith is here, I always be happy when I woke up because my Mom and Cedric always take care of me and specially Faith." Dere deretsong kwento ko. "But, when the time comes, Faith accepted the risky mission and she sacrifices her life to me."
"Sinabi nang huwag mo sisihin ang sarili mo."
"But how? When before I sleep, I still remember what happened to her? Na bakit din kailangan nyang tanggapin na dapat ay akin?!" Pinilit nya akong pinapakalma gamit ang mainit na yakap nya.
"Because she loves you. You and her are closed and I'm aware of that, But please, don't blame yourself. Magagalit ang kapatid mo kapag nalaman nyang sinisisi mo ang sarili mo." Pag aalo pa nito sa akin at kumalas na nang maramdamang kumalma na ako.
"You're right." But actually not.
"That's good." Binuksan nito ang kotse nya "Let's eat outside at alam kong nagugutom kana."