Book
Ilang beses ko ng nacontact si Jessica ngunit hindi ito sumasagot. Nakarating na ako sa bahay at wala pa rin. Ba't ba sinabi ko iyon? Siguro nadala na lamang ako sa aking emosyon.
Wala ngayon si Mom dahil pumunta ito sa isang prestigious event sa Taiwan. Kaya kami lang nandito ni Dad.
Umupo ako sa aking pwesto sa hapag-kainan. Agad kong kinuha yung chicken soup at rice. Maraming nakahanda sa aking harapan ngunit wala akong gana. Maliit lamang na kanin ang aking kinuha, pati na rin sa ulam.
"I heard that you've got into a fight" my Dad said.
"It's not my fault. She's saying some nonsense things about me. Tinapon niya rin yung juice sa akin" agad kong sabi. Hindi ko gusto na mapasali sa mga away dahil may iniingatan akong pangalan. Hindi ko rin gusto na mangin headline ng chismis sa Ateneo. Masasayang rin yung tuition fee na binabayad ng aking magulang kapag hindi ako maging seryuso sa pagaaral.
"Aina, are you listening?" hindi ko namalayan na hindi ko na pala naririnig si Dad.
"Y-yes, what was that again? hehe"
"Hindi ko gustong inaapi ka" my Dad said and continued his food.
Napangiti ako sa sabi ng aking ama. I did not expect that. His words are very heartfelt to me. I thought that he's going to lecture me but I was wrong. Bigla akong naganahan at inenjoy ang aking pagkain.
Nakatapos na kaming kumain at agad na akong umakyat sa aking kwarto. Bago ako natulog ay kinontact ko muna ang kaibigan ngunit nabigo lamang ako.
•••
Maaga ulit akong nakapasok ngunit hindi kasing aga noong nakaraang araw. Agad na hinanap ng aking mga mata ang aking kaibigan. Thank God she's here. Dinala ako ng aking mga paa sa harapan ni Jessica.
"Jess, I'm really sorry sa lahat ng nasabi ko kahapon. Siguro nadala lang ako sa aking emosyon. Akala ko sinabihan mo agad ako ng desperada but hindi pala. Those gossips are. I'm really sorry"
"Alam mo hindi kita matiis. Ang sakit lang kahapon na sinabihan mo ako na kaibigan lang kita. Alam mo naman na para na kitang kapatid" she said. Abot teanga akong nakangiti dahil bati na kami ng kaibigan ko. I'm really lucky to have her as my best friend.
Hindi nagtagal ay agad ng pumasok ang prof namin. Nagdiscuss muna siya about sa Business Statistics with Computer. Medyo complikado ngunit kun nakikinig ka ng mabuti ay magegets mo rin. Pagkatapos nun ay binigyan agad kami ng quiz 1 to 15. Masaya ako dahil naka14 ako at ganun din si Jessica. As usual 15 si Reiner and parehas kami ni Jelyn. Aalis na sana ang prof namin ngunit may pumasok na estudyante.
"Oh! Mr. Montellio! I'm glad to meet you" our professor said. Montellio? Did I hear it right? Sila ba yung may ari ng mga malalaking malls sa Asia? Montellio yun eh. "Okay class, this is Mr. Dame Montellio. He's from Oxford University" agad nagbulungan ang aking mga kaklase.
"Sir with all your respect, Oxford as in?" tanong ng classmate ko at tumango si Prof.
I'm quite surprised. Yes the university of Ateneo is big but Oxford? Oxford is the home of all amazing businessman and women also as the professionals.
The new student stepped in and introduced himself. I was astonished for a minute. He's good looking, is that enough to explain how gorgeous this man is? He's tall and you can see that he has some foreign features. His broad shoulders and defined jawline is amazing. Ken is handsome and yes he can be compared to a Greek God but this young man in-front of me can really be compared to one. Are this looks legal? I don't know that this kind of man exist.
"Aina, ba't ka nakatulala? Siguro crush mo nu" panunukso ng aking kaibigan at agad ko itong itinanggi. "Ang gwapo niya talaga tas matalino pa kung rumerespito ito sa mga kababaihan ay pwede na! Bongga!" she added.
"Ikaw ha, anong pwede na? Pwede ng magpabuntis?"
"Buntis agad? Pero pwede naman" agad ko siyang sinamaan ng tingin ngunit nakangisi lamang ito.
"Hindi ka niya mabubuhay!" suway ko sa kaniya.
"Oxford yun gurl! Tsaka Montellio yan! Ang may ari nga 30+ ma mall dito sa Pinas! Hindi ko alam kun ilan lahat sa Asia pero keri na!"
"Abnormal ka talaga Jess nu?" ang lakas ng boses ko! shems!
"Is there's something wrong Ms. Laurence?" our prof said. The fudge! Nandito pa pala si Prof?!
"N-no sir" my cheeks turned red in embarrassment. Arghh!
Napunta ang atensyon ko sa bagong pasok na estudyante. Nagulat ako ng may ngiti na gumuhit sa kaniyang labi. I also smiled at him at umiwas ng tingin. Ang awkward!
•••
Dumiretso ako sa library upang makita ang mga pinapahanap ni Ms. Sualde, yung prof namin sa isang subject.
"Buti naman at nandito ka!" sabi ko. Kukunin ko na sana kaso may biglang kumuha nito. I turned around para makita kung sino yun. I did not expect that it was my transferee classmate.
"H-hi, wala na bang book na katulad nito?" wala na lutang na sa lahat ng lutang sa mundo. Napaka lutang mo Aina!!
"Umm do I look a librarian?" sinamaan ko siya ng tingin. "Just kidding but I checked it a while ago and the librarian said na nagiisa lang ang librong yan" tumango lamang ako.
"But still this is mine" I said.
"We can share" napansin ko lang na mas lalo siya gumagwapo kapag nakangiti.
"Umm, w-wala n-naman tayong choice" ba't ba na uutal ako?
Hindi ganun karami ang nasa library kaya ang sarap magbasa.
"Why did you choose to read this book with a thousands of pages?" he asked.
"Some informations in the internet cannot be trusted" I answered.
"Oh I see, that's why I am here too"
Ilang minuto palang ang nakalipas at marami na akong nagather na information na alam kong ito yung hinahanap ni Prof.
"Aina kuha lang ako ng isa pang libro. Yung connected sa Financial Accounting"
"Sige, dito lang ako" teka hindi naman ako nagpakilala sa kaniya ah.
"Thank God I immediately found it" sabi niya sabay upo at patong ng libro sa lamesa.
"B-Ba't alam mo ang pangalan ko?"
"Umm sa I.d mo miss Laurence?" tinuro niya pa ito. Another lutang moment ko naman. Ano ba!
"Ah sorry talaga- umm sino ka nga?" ba't ba hindi ako nakinig sa introduce yourself niya kanina?
Hayst ang awkward!