Kabanata 12
Call
Naabutan ako ni Santi na naka-upo sa right cockpit. Sa inis ko ay inirapan ko siya kahit na wala naman itong ginagawa. Napataas tuloy ang kilay nito sa akin. Mas lalong sumama ang mukha ko.
"You're co-pilot is spreading his sperms in the comfort room!" inis na bulyaw ko. "Seriously? Even in this plane? Tsk!" nadidismaya kong dagdag.
I know boys like them. They can do it anytime, anywhere. At hindi naman ako bata para hindi malaman ang ginawa nila. But damn! Hindi ako makapaniwalang unti-unting nababahiran ng kalaswaan ang inosente kong pandinig! Thank you to Anthony for that!
"Sorry for that." Napabuntong hininga si Santi at tila ito pa ang nahiya sa ginawa ng co-pilot.
Ilang saglit pa ay namataan ko nang papalapit si Officer Cohan sa gawi namin. Nakapamulsa pa ito at sumisipol. The nerve of this guy!
Umingos ako nang tuluyan na itong nakalapit sa amin, at halos ngumiwi pa ako dahil feeling ko naririnig ko parin ang mga halinghing na narinig ko kanina!
"What?" inosenting tanong nito dahil sa masamang tingin na ipinukol ni Santi sa kanya.
"Tss!"
"C'mon, Captain? Hi, Lieutenant," sabay baling nito sa akin. I snorted again.
"Stop your naughty doings in plane, Anthony." Bahagya akong sinipat ni Santi matapos sabihin iyon kaya napahalakhak naman si Anthony.
"Oh! My bad. You heard us, Lieutenant?" My eyes narrowed at Anthony.
"The comfort rooms are not soundproof, so what do you think, Officer?" pabalang na sagot ko. Naiinis pa rin.
"I'm sorry ei. Next time I'll tell to my girls to minimize thier voice when they moan, you might hear us," sabay kibit nito ng balikat.
I squeezed my eyes shut in frustration at malakas na bumuntong hininga. Napapailing akong tumayo at lumabas sa flight deck.
Nagsimula akong magcheck sa mga upuan hanggang sa matapos doon. Namataan ko ang paglabas ni Santi sa flight deck pero hindi ko na ito pinansin. Agad akong lumipat sa isa pang eroplano, samantalang nasa ikatlo na eroplano si Alaister at nasa ika-apat naman si Cadet Sanchez.
I shoved my hands in my pocket as I finished the last plane, which is the 4681 flight to Milan. Ito ang huling eroplanong babyahe sa araw na ito. Mamaya pa namang alas tres ng hapon ang flight nito pero tinapos ko na lahat dahil may mga darating pa mula sa iba't ibang flights mamaya. Napailing ako, this planes are damn big, and it gives me a tiring moment. Tsk!
I drew a long breathe bago naglakad pababa sa eroplano. Sa di kalayoan ay nakita ko si Alaister na pababa na rin sa isa pang eroplano, ganoon din si Cadet Sanchez. Ipinagpatuloy ko ang paglalakad hanggang sa nakalapit ako sa dalawa.
"You already finished the last plane, Lieutenant?" Si Alaister agad ang nagsalita. I nodded at her.
"How's the checking? Wala bang kahina-hinala na napansin niyo?" I glanced at Cadet Sanchez at ibinalik ulit ang paningin kay Alaister na nagkibit-balikat.
"As usual, wala naman. It seems like normal. How about you, Cadet Sanchez?" sabay baling nito sa katabi.
"Nah uh. Just like these past days, wala rin naman. Normal lang din ang mga nakikita ko, Lieutenant."
Tumango ako. Isinenyas ko sa kanila ang bottled water sa di kalayoang bench. Sumunod ang dalawa sa akin. Napatigil ako sa paglalakad nang biglang tumunog ang cellphone ko para sa isang tawag.
"Go ahead. I'll just take this call."
Alaister and cadet Sanchez nodded at me bago nauna ang dalawa. Agad kong kinuha ang cellphone ko at nakitang si Tita Metchelle ang tumatawag. I flinched a bit, bigla akong nakaramdam ng kaba sa di malamang dahilan.
"Hello, Tita?"
------