Burol
Ang bangkay ni Mom ay nakaratay ngayon sa harapan namin. Itinakip ang kanyang kabao dahil masyadong brutal ang kanyang kalagayan.
My heart was broken. It hurts me to lose my bestfriend before but it is even more painful to see the woman who care for you with no life.
Umiiyak ang lahat ng pamilya Octario dahil sa pagkawala ni mom.
Marami ang nakiramay. Nagdaratingan ang maraming bisita pati nadin ang lalaking naging rason ng lahat.
Masama ang tingin ng lahat ng tao kay dad. Hindi ko alam kong ano ang dapat kong maramdaman. Magagalit ba o maaawa. Kahit ginawa niya ang pangloloko sa mommy ko ay hindi ko padin mailalayo na siya ang tatay ko.
"What are you doing here dad?" walang emosyon na pagkakasabi ko.
"Kamusta na pala kayo ng kabit niyo?" galit na pagkakasabi ni kuya Jannil.
"Mga anak magpapaliwanag ako."
"Hwag ngayon dad please. Konting respeto naman."
"But hindi niyo na bala talaga ako ng chance para magpaliwanag?"
"We'll give you a chance. Hwag muna ngalang ngayon dad umalis kana."
Umalis si Dad sa burol ni Mom at halatang napakalungkot niya. Alam namin na mahal naman ni Dad si Mom pero masyadong masakit ang pagtingin sa kanya ng mga pamilya ni Mom.
Hyst. Nasan na kaya si Rolando, kanina pa siya hindi nagpapakita sa akin ha.
I open my phone at nakita kong merong message from Rolando.
"Karding nandito ako ngayon sa hardin sa likod. Pwede mo ba akong puntahan?"
Agad kong tinungo ang harden sa likod. Hinahanap ko siya doon pero hindi ko siya makita ng may kumalabit sa akin. Lumuhod siya sa harapan ko, may dalang magagandang bulaklak at isang napakatamis na tsokolate.
"Karding, alam kong marami kang problema ngayon. At ayoko nang madagdagan iyon. Karding, pwede ba kitang maging Girlfriend?" my gad kilig obermats ang ate nyo.
"Uhm, Yess. Rolando pwedeng pwede."
When I said those words it had a powerful effect on me. I'm ready, I'm ready to love you no matter what happens to us. I love you Ro...hindi ko pa napatapos ang sinasabi ng may tumawag, Si Dad.
"Anak I know galit ka sa akin. Pero pwede kabang makipagkita sa akin?"
"Yes Dad, saan?"
"Dito sa labas lang ng bahay sa may dulo."
"Ok Dad." akala ko umalis na siya yun pala nasa labas lang siya.
Agad akong lumabas para kausapin siya. Para makinig sa side niya. Iniwan ko muna si Rolando sa loob.
"Anak!" Tinawag ako ni Dad na umiiyak.
Agad ko siyang nilapitan at niyakap. Naiyak nadin ako sa awa sa kanya, dahil ni lapitan si mommy di niya magawa.
"Dad bakit mo ba kasi ginawa yon."
Ito ang totoong rason kung bakit ako nangbabae.
Year 2000
Isa palang ang anak namin ni Psalmantha. And it is your kuya Jannil. Jannil was 3 yrs. old that time. Himala siyang ipinanganak ng mommy mo. May sakit kasi Si Psalmantha na kung saan ang panganganak ay mahirap sakanya. Pero gusto ko ng isang batang babae. One day binalitaan niya akong buntis siya ulit. Agad akong naging masaya pero ito ay isang lalaki padin. Gusto ko talagang mag ka anak na babae. Pero hindi ko alam kung paano. One day nag away kami ng Mommy Psalmantha mo at pumunta ako sa isang lugar na magulo at mayroong inuman. Doon ko nakilala si Saweerakhan. May nangyari sa amin ng isang gabing iyon. At ikaw ang naging bunga. Sabay ko silang nabuntis ng mom mo at malapit lang ang agwat ng panganganak nila. Sinabihan ko si Saweerakhan na sa araw ng panganganak na ay ibabalot niya ang batang babae at ilagay sa labas ng orphanage. Nanganak ang mom mo at pinalabas kong patay na ang bata. Gumuho ang munfo ng mom mo na dahil sa pagkakaalam niya ay patay na ang isa mopang kapatid. Napagdesisyonan naming mag ampon ng isang batang babae. At ikaw yun, ikaw yung kinuha ko sa orphanage at inalagaan. Ang batang lalaking iyon ay ipinamigay ko sa mag asawang walang anak sa Iloilo. Sa kasamaang palad namatay silang mag asawa at ang bata ay nasa pangangalaga ngayon ni Tiya Lucita.Anak ang nawawala mong kapatid ay si Rolando.
Matapos ang ilang taon ay nanganak ulit ang mommy mo. Natupad nadin ang aming pangarap na magkaroong ng isang batang babae na sa amin talaga. At iyon si Gycel. Anak, ano man ang namamagitan sa inyo ni Rolando ay dapat nang putulin. Siya iyong kapatid na matagal kong itinago sa lahat.
My heart sank when I heard it. as if I were feeling all the pain and heartache. why even one of my dearest men cannot be mine. Because he is my brother? Fuck this life.
"Bakit ngayon molang sinabi to Dad?. Ngayon pang napamahal nako sa lalaking iyon? I know youre my Dad but hindi kita mapapaniwalaan sa ngayon. Prove mo na magkapatid kami. Na anak mo siya. Mag pa DNA test kayo."
"Ok, handa ko iyong patunayan sayo pero anak. Sana matanggap mo ang katotohanan"
I cried out loud and left. When I got home, I went to Rolando right away to tell him about sa masakit na katotohanan.
"Karding, mahal kakain na tayo." masayang pagkakasabi niya.
"Rolando may dapat kang malaman. Hindi tayo pwede dahil magkapatid tayo."
"Ano? P-pano nangyari iyon?"
"Ikaw ang totong anak ni Mom and Dad. At pinamigay kalang sa iba dahil akala ni mom wala kana. Patay kana. Ipinadala ka ni dad sa magasawang taga Iloilo."
"Huhh. Hindi maaari." nalungkot kami ng sobra sa mga pangyayari. "Napakasarap sundan ni mom."
"Handang patunayan ni Dad na magkapatid tayo."
"Rolando, hindi tayo pwedeng magmahalan as a couple. Salamat sa lahat Rolando."
To be continued....