5 years after.
Ngayon ang araw na mapapasaakin na ang taong mahal ko. Ngayong araw kami magsusumpaan sa harap ng Diyos na kami ay mag-iibigan habambuhay.
The church is filled with flowers, golden curtains, chandiliers, crowd and of course romance.
The crowd are gladly looking at me as I walk in the aisle.
As I walk to my destination.
I hear the sound of every step that I make, a sound that always reminding me not to give up in life until I reach my dream.
Sana po ang aking hakbang ay maging gabay sa inyo na kahit napakadaming problemang dumating ay hindi dapat sumuko.
Kung may problema man kayo, always remember:
Do not dream to look back but find the way you can escape the present and how you can improve yourself then and now...
...
Matapos ang ilang taon ay nagka-anak din kami ni Rolando. Si Kardo ang kanyang pangalan alam niyo napo kung saan nanggaling yan. Kar-ding at Rolan- do.
Pinalaki namin siyang magalang, may respeto at higit sa lahat may pagpapahalaga sa ibang tao.
Tumanda na kami ng aking pinakamamahal na asawa.Nasa eksaktong edad na din ang aming anak at kahit kailan ay pwede na kaming mag paalam sa kanya.
Naunang mamatay si Rolando dahil sa diabetes. Ako naman ay pumanaw dahil sa katandaan. Pero gaya nga nang pangako namin sa altar magsasama kami hanggang dulo.
Magkayakap kami ngayon sa isang paraiso at dito na ipinagpatuloy ang pagmamahalan.
Hanggang dito nalang,
Karding.
~The End~