~Dreamland Themepark~
A/N: I'm not great at writing heavy drama, just so you know but as I write this chapter, sadness and the feeling that you've lost someone is really attacked me. I'm gloomy as I finished this chapter.
Enjoy reading! 🤧
Abby's POV|
KASALUKUYANG, nagtuturo ang baguhang guro namin sa asignaturang Filipino. Nakakatawang isipin na may skill siya sa pagtuturo. I hate to admit it, but he was not boring in giving lectures and discussion. It's my first time seeing Aryh raising her arm to answer his questions.
Nakaharap naman ako ngayon sa bintana at nakatulala pa rin habang iniisip ang mga napagusapan namin ni Sir. Derry sa kwarto na tambakan ng mga sirang gamit.
"Abby?'
Kung palagi siyang magpakita sa harap ko, mas mahihirapan akong kalimutan ang nangyari sa bar noong gabing iyon. Lalo na't inuungkat pa ng mokong na iyon ang nangyari.
"Abby?!"
Baka plano nga niya ito, ang paghanap sa akin, pagpunta sa school ko bilang teacher ar pagsali sa bagong curriculum na sex subject. Ano ba talaga ang pakay niya dito?
Someone called my last name out-of-nowhere, I looked up then I saw Mr. Derry. "Binibining Constantine?" tinawag ako ni Derrick sa apelyido ko. I rolled my eyes then looking at my side, Aryh is now instructing me to stand up.
Kumunot ang noo ko sa harap niya. Hindi ko alam kung bakit niya ako pinapatayo. At maya-maya, nakita ko na si Sir. Derry ay nakatayo na sa harap ko.
Tinaasan ko naman siya ng kilay at siya naman ay ngumisi habang hindi pa rin binibitawan ang pagtitig sa mga mata ko.
Tumayo si Marissa sa kinauupuan niya. "Damn, I'll volunteer. Ako na po ang sasagot sa tanong niyo," iritableng sinabi ni Marissa sa buong klase.
Nakita ko naman na hinirap siya ni Sir. Derry pero umiling lang ito at saka pinaupo si Marissa sa kanyang upuan. Muli na naman siyang tumitig sa akin at si Aryh ay binubulungan ako na tumayo ako sa upuan ko.
She slapped my back. "Tumayo ka na, piste ka!"
Tinitigan ko si Aryh nang masama bago ako tumayo. Nakaharap pa din si Sir. Derry at hindi pa din siya humihinto sa pagtitig sa akin. Iniwasan ko na lang siya ng tingin dahil ayaw ko nang mapasama sa mga isyu dito sa loob ng campus.
I heard his sharp breath. " Sa susunod, makinig ka sa diskusyon. Kung saan-saan nalalagi 'yang utak mo, ano ba ang iniisip mo dahilan para hindi makinig?" tanong niya sa akin.
Napayuko naman ako at tinitigan ang sapatos ko, I didn't answer his question. I remained myself in that position, embarassed because of what happened.
"Manatili kang nakatayo hanggang sa matapos ang klase," sabi niya.
Everyone murmurs about what happened to me. Ang iba naman ay halos kiligin dahil sa awra na ipinakita niya sa buong klase.
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya Agad kong inangat ang ulo ko para magreklamo sa kanya ngunit papunta na ukit siya sa harapan ng klase.
Huminga na lang ako ng malalim at tinignan ko naman si Aryh nang hawakan niya ang palad ko.
"Ano ba iniisip mo?" tanong niya.
Hindi ako pwedeng umamin sa kanya dahil sigurado akong pagagalitan na naman niya ako. Iniling ko na lang ang ulo ko sa kanya.
She tsked. "Kung ang bagong subject pa rin ang nasa utak mo, pwes tigilan mo na 'yang pagiging paranoid mo. Wala kna rin tayong magagawa pa," saad niya sa akin.
Napatango na lang ako sa kanya at saka iniharap ko ang aking ulo sa harapan. Nakita ko naman siyang nakangiti habang nagpapaliwanag sa kanyang itinuturo.
Hindi ko alam kung bakit iniisip ko pa rin ang naging usapan namin kanina. Ngayon naman, pati ang nangyari sa amin noong gabi sa bar.
I let out a deep sighed.
Naalala ko na naman ang nangyari kanina kasama si Mr. Derrick sa silid na tambakan ng mga sirang gamit.
I saw his face was grim with anger. "Kinalimutan mo na yun?" sabi niya. Ang boses niya mas lalo pang lumalamig para na akong nasa Antartic sa lamig ng boses niya. Sa tono niya, para bang hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.
I bit my lower lip. "OO, KINALIMUTAN KO NA! MASAYA KA NA?" sigaw ko sa aking utak.
Tumingin siya sa direksyon ko. Agad ko namang iniwas ko ang tingin sa kanya. Naramdaman ko naman na parang namumula ang mga pisngi ko. At kunwari may pinulot ako sa ilalim ng armchair ko.
Nagquiz kami matapos niyang magturo. Pinacheck niya sa amin ang mga papel namin by changing the papers by rows.
Tumayo si Sir. Derrick sa kanyang upuan. "Okay, tapos na ba ang lahat magcheck?"
"Yes po!" sagot ng mga kaklase ko.
"Isisigaw ko ang iskor at ibigay niyo sa akin ang papel nang nakakuha ng sinabi kong iskor. Maliwanag?"
"Opo, sir!' saad nila at ang iba naman ay tumango lang.
"10!"
May isang lumapit kay sir. Derrick upang iabot sa kanya ang nagiisang nakakuha nang kumpletong marka. Lahat naman ay nagingay at nag-aabang kung sino ang nakakuha nang markang iyon.
Kinalabit naman ako ni Aryh pero hindi ko siya pinansin at binaling ko na lang ang atensiyon ko sa labas ng bintana ng silid-aralan na iyon.
"Wala na? Ito lang ang nakakuha ng kumpletong marka?" tanong niya. Nagkatingan ang mga kaklase ko at ang iba ay nirecheck ang mga papel na hawak pero wala nang tumayo sa kanila upang mag-abot nang papel.
"Bigyan ng masigabong palakpakan si Constantine, Abigail. Siya ang nagiisang nakakuha ng kumpletong marka," anunsyo ni Sir. Derrick sa aming lahat.
Aryh forced me to faced her. Nakangiti siya sa akin sabay hampas sa braso ko. "Sabi ko na, ikaw 'yon," pagbibida niya sa harap ko.
"Constantine, never failed any single exam or quiz," komento ng isa kong kaklase.
"Baka top student 'yan. The pride of 4-1 class!" sigaw din ng isa kong kaklase.
Derrick lifted a hand and showing a gesture that order them to stopped from their mess. He said, "Okay, kumalma na ang lahat. Ipagpatuloy na natin ito at para makauwi na rin kayo," saad niya.
"Ang laki ng ulo," pang-aasar naman sa akin ni Aryh. I just lifted a clenched fist to her then I came back to just staring at the windows.
I just hated being praised. Because, I hate attention.
Nanahimik naman ang klase at saka muling nagpatukoy ang pagtawag niya sa mga iskor hanggang sa matapos. Karamihan na sa amin ngayon ay nagliligpit na ng gamit, kakaunti na lang din ang naiwan sa silid kaya binilisan ko na ang kilos ko.
Hinila naman agad ako ni Aryh upang lumabas na kami sa room na iyon. Ngunit, umeksena na naman siya sa akin. Napapikit ako at naiyukom ko din ang aking mga kamay dahil sa inis.
"Ms. Constantine, maiwan ka sa klase," utos niya.
Nilingon naman ni Aryh si sir. Derrick but then I saw her smiling at him. Agad ko namang kinurot ang kamay niyang nakahawak sa braso ko.
"Aray!' tapos ay umurong siya sa akin habang irita ang ekspresyon niya sa mukha. Pinandilatan ko naman siya ng mukha dahil mukha siya naman ang nahuhumaking sa mokong na iyon.
"Go ahead. I'll follow you at the parking lot," saad ko sabay tulak ko sa kanya palabas ng silid-aralan na iyon.
"Oh? O-okay," sabi niya at saka lumbas na siya sa room.
Kasalukuyan akong nakatalikod sa kanya, agad ko siyang nilingon, nakatitig siya sa akin habang ako ay magkasalubong ang dalawa kong kilay at matalas ang titig sa kanya.
Lumakad siya papalapit sa akin. Napabuntong-hininga naman ako at saka kinalma ko ang sarili ko. Nang makarating siya sa harapan ko, saka siya ngumiti sa akin.
I rolled my eyes then I folded my arms defiantly across my chest. "A-ano po 'yun?" I asked him, forced a smile and even stuttered a bit because of anger.
Ano na naman ang pag-uusapan namin? Oras na para umuwi kami at ngayon ay gagawa na naman siya ng eksena. Hindi ko maintindihan kung bakit gusto niyang ungkatin ang nangyari sa aming dalawa noing gabi na nasa bar ako kasama si Aryh.
I parted my lips then I looked at the ceiling because of him. Again, he just stared at me without saying anything.
I faced him "Aalis na po ako sir" sabi ko tapos naglakad ako papalabas ng pintuan pero napahinto ako dahil hinigit niya ang aking pupulsuhan.
Tinignan ko ang kamay niyang nakahawak ngayon sa braso ko, at unti-unti kong inilihis ang mukha ko sa harapan niya.
I raised an eyebrow in front of him. "Ano bang kailangan mo? Huh? You just fucking stared at me like there's something wrong in my face," He just remained silent while holding my wrist and keeping his stares in front of my face.
"Bibitawan mo ko o hindi?" pagbabanta ko sa kanya.
Agad naman niyang binatawan ang pupulsuhan ko. Muli ko siyang hinarap upang bigyan ng pagkakataong magsalita.
He placed his hands in the pockets of his pants. "Y-you are not listening to my lecture..." He stuttured. I look at him plainly without emotion.
Agad naman siyang tumalikod na naging sanhi upang kumunot ang noo ko. Hbaang nakatalikod siya, sinabi niya na umalis na ako sa silid na iyon.
"Kapag nahuli pa kitang hindi nakikinig sa akin, I will make sure na you will pay the consequences," he warned me getting demirits which is not new to me at all. I always get it since I always ditch my classes.
I rolled my eyes. "Pinigilan lang niya ako para lang doon. What a kiddo?" tapos umalis na rin ako ng room na iyon.
My phone beeped because I have received a notification. A text message.
From: cute, pretty Aryh
I bought you a chocolate donut. I'm waiting here at Odiya coffee.
A smile came out to my lips after reading her text message. Mas binilisan ko na rin ang lakad para puntahan siya.
Mabuti na lang at kabisado kung saan matatagpuan ang Odiya coffee branch na iyon na malapit lang sa campus namin.
Pagkarating ko sa branch, agad kong binuksan ang transparent glass door ng café. Nagpalinga-linga naman ang ulo ko hanggang sa nahagip ko ang kamay niyang kumakaway sa akin.
I saw her smiling at me, then I smiled back to her. Naglakad na ako papalapit sa kanya at saka umupo sa table na para lamang sa dalawang tao.
My eyes lit up as I saw the treats on the table. She ordered my favorite drink too.
Agad namang akong humigop sa inumin na iyon dahil na rin sa pagod ko sa pagmamadali na makarating dito.
"Thank you," I said.
"Welcome," she replied, with a smile on her face.
She sipped on her drink then suddenly her eyes widdened at me. She tapped my left shoulder after placing her pink drink on the top of the table.
She looked at me with her narrowed eyes. "Anong sinabi ni sir. Derrick sa iyo?' tanong niya sa akin.
I chuckled before answering her question. "It's nothing," I said.
Kung sasabihin ko sa kanya na sinaway lang ako ng mokong na iyon, baka maghinala na naman ang bruhang ito. So, I better need to shut my mouth about that damn teacher.
I forced a smiled then I take a bite in my donut. "Okay, sabi mo e," sabi niya sabay sandal sa upuan niya, habang nakatutok na naman sa hawak niyang cellphone.
Bigla ko namang naalala na tumawag sa akin ang nanay ni Aryh kagabi bago ako matulog. Her mom asked me how she's doing and such. Hindi ko alam kung bakit ganoon na lang ang pag-aalala ni Tita sa bruhang ito.
Then, I asked her mom about her reason, and it was a family issue. Galit ang tatay ni Aryh sa kanya kaya't napilitan na umalis si Aryh sa kanila. Her father said, she was a disgraced to the Choi family.
Ngunit, hindi siya matiis ni tita kaya palihim niyang kinakumusta ang anak at inaalam ang kalagayan nito. I smiled as a sign of relief, the love of mothers are endless just like my mom.
Nang maubos ko ang donut, agad kong pinunasan ang labi ko gamit ang issue. I sipped on my drink then after that, I asked her. "Your mom called me, you must update her. It's still your mom," paninermon ko sa kanya.
"I just met her recently at a café. Just answer her questions for me," she said.
Tumango naman ako sa pakiusap niya pero alam kong mahirap kay Aryh ang nangyayari sa kanya ngayon.
"Are you okay?"
"Ah! Hmmm..." she hummed while nodding her head. She placed her phone on the top of the table.
I tilt my head because Aryh doen't know how to lie. She's being obvious with the way she showed her emotions through face expression. That makes me like her though. And now, with those gloomy eyes, I know there's something wrong with her.
Her phone beeped because of a sudden notifications. I accidentally saw the notification.
Reminder
Tomorrow, September 15, 20XX
Lola Lucing Death Anniversary
Kumunot ang noo ko sa nakita ko. "Lola Lucing?" I said out-of-curiousity.
I saw her widened her eyes with a grief emotion in her stares. "W-who is she?" tanong ko.
Derry's POV|
After my evaluation today, I was praised because of my teaching skills and how I present my lessons in front of the class I handle. Well, those are just a piece of cake, it doesn't matter to me.
All I need to settle in this institution is that damn girl, Abigail Constantine. Kung kinalimutan na niya ang nanyari sa ambar nang gabing iyon. Then, let's bring back her memories then.
Kahit hindi niya sabihin sa akin, at kahit magsinungaking siya sa harap ko, I know for 100% that she's craving for me, she wanted to taste my kisses and to be kissed and hugged by me. I know it, at halata iyon sa mga reaksyon niya kapag nagkakasalubong ang mga titig namin.
I throw my head back then I rested my head in the tip of the chair. I massaged my temples because I felt a sudden headache.
Napagod lang siguro ako dahil sa dami ng mga inaasikaso ko, I'm preparing for my LET examination which is set to happen next week, I need to attend my sex subject orientation in weekends then I have my classes from first year up to fourth year class which is exhausting.
Napabuntong hininga na lang ako sa naging sitwasyon. Hindi ko akalain na ganito ang sasapitin ko sa paghahabol sa iisang babae na hindi man lang ako maalala even the kiss we shared.
Hinarap ko muli ang laptop ko, I saw the unfinished lesson plan. Napapikit na lang ako dahil ayaw ko munang igalaw ang kahit anong parte ng katawan ko ngayon dahil sa pagod.
Blag!
I heard something that was thrown in the top of my table. Minulat ko naman kung sino ang nagdabog sa harapan ko at sa mesa ko pa talaga.
She raised an eyebrow in front of me. "What you are doing here?" I asked Marissa who just placed an energy drink bottle and a prescription of paracetamol in my table.
She parted her lips. "Look at you, kumakain ka pa ba?" sabi niya habang may pag-aalala sa mga boses at tingin niya sa akin.
She placed her right palm in my forehead and also to my neck to check my temperature. "See? You have a mild fever," saad niya.
Agad ko naman hinawi ang kamay niya sa katawan ko. Inilayo at inurong ko din ang dala nuyang enegy drink at gamot papalapit sa kanya.
I shook my head. "I don't need those," I said then I closed again my eyes to take a short nap.
She tsked. "Stop acting like a child," she said.
I faced her then I looked at her straight in her eyes. "Stop acting like we have a thing," I said harshly then I quickly grabbed the prescription and the energy drink in her hands.
She slammed the table with her both hands clenched in fist. Halos lumundag ang laptop ko sa lamesa dahil sa lakas ng pagkakadabig niya roon.
Tumayo naman ako at saka nilapitan siya sabay higit ko sa pupulsuhan niya upang palabasin siya sa opisina ko. I can't stand her seeing inside of my office lalo na't pagod ako sa dami ng mga iniisip at ginagawa ko.
"Don't throw your tantrums in front of me, just get out of here!"
"No, Derry."
Kumalas naman siya sa pagkakahawak ko sa kanya. Napalingon ako sa kanya at halata sa ekspresyon niya ang pagkagalit.
She bit her lower lip. "Hindi kita mabasa ngayon, Derrick. Tell me what do I need to do to win you back. Just fucking tell me, hmm?" she said, with desperate look in her eyes.
She grabbed my wrist then she wrapped her arms around me. Her head was leaning on my chest, I looked up to the ceiling. A quick sighed came out to my mouth.
"Stop, Marissa—"
She hissed. "I will not, Derry. You didn't know how I suffer after we broke up. You fucking promise to me but why..." She now started crying. I slowly shook my head then I avoided her gaze towards to my eyes.
"Why did you leave me? Why?!" she shouted at me then pushed me back.
Nanlaki naman ang mga mata ko sa ginawa niya. Ngunit, mabuti na rin na ginawa niya iyon dahil she's too persistent nowadays. At iyon ang kinaiinisan ko sa kanya.
Muli siyang lumapit sa akin "Are you okay, Derrick. Damn it, I'm sorry for pushing yo—..." I didn't let her continue what she's saying. She started this and she's now getting into my nerves.
I harshly pushed her making her fall on the floor. I looked down to her. "Stop this Marissa. Stop making things like this, we are done. You should give up besides I don't really —" She cut me off in the middle.
"STOP!" Then, she avoided to look in my eyes. "Just stop what your going to say, Derry. I'm going to stick to my plan. I'll make you fall in love with me," she said, clenching her fist to the floor. She gradually stands up but it was obvious that her body is shivering.
She looked up to me, straight to my eyes. "Remember what I said, Derry..." then she turned her back to me. Pagkatapos niyang sabihin iyon, lumabas na siya ng opisina ko.
Huminga naman ako ng maluwag at saka umupo saglit sa malapit na sofa. I placed my arms on top of my closed eyes, she really give me a headache this time.
Now, my head throbs like it was going to explode, with the stress from work, overthinking and with Abby thing. Now, Marissa is now part of the list makes it more stressful and exhausting.
"I should finished my job here," I said as I decided to take a nap in the sofa.
Abby's POV|
Kinuwento sa akin kahapon ni Aryh ang tungkol sa kanyang lola. Lola Lucing was the mom of her mom, she was Filipino who had a chinese blood. So, basically her mom has 1/4 of it, so that's why the family of her father approves their marriage.
Well, my friend Aryh was a half Chinese and I know it but it wasn't obvious to her. She don't resemblance with her father at all. She told me that it was a bad luck for a family who had a daughter in their first born.
Kaya nang maikwento sa akin ni tita na galit ang tatay nito kay Aryh, I know what is the main reason now.
Lola Lucing was the one who take care of her during her childhood days.
Aryh was looking down to her lola's grave. "I remember, I always visited her during summer vacation. I always make a mark on calendar spending my two month vacation in her hometown. I planned what we're going to do. Picnics, movie marathons, playing outside, gardening and other stuff to do," she said, wearing a smile on her face recalling the childhood memories she had shared with her grandmother.
I tapped her back. Lumuhod na siya sa puntod nito, pinatong ang mga bulaklak na pinamili namin sa labas ng sementeryo na ito. We travel from Manila up to her province which is Southern Leyte, we booked a flight last Friday evening.
Inilapag ko naman ang kandila na hawak-hawak ko. Nagdala rin kami nang mga pagkain na inorder namin sa mga restaurants na malapit sa lugar. We picked the foods that usually her Lola's favorite to eat. Fruits, deserts, Filipino dishes and some chinese foods.
She placed also an incense and I also does it to give a respect to their culture. I lit the candle for her since she's now crying as she wiped the grave of her grandmother.
She sniffed. "Lola, I'm here. Hindi kita nakalimutan...I visited you o-on your d-death anniversary..." Kanina pa namumuo ang mga luha sa mata niya at ngayong nasa harapan na siya ng puntod ng lola niya, halos mala-gripo ang pagbugso ng luha niya.
She can't handle the pain and the loneliness she's feeling right. She can't even hide it right now, she's trying to be a strong woman but it was a joke talking to someone you've lost.
She really forcing to wear a smile on her face. I placed my right palm to cover my mouth, I was really feeling dramatic here as I saw Aryh crying and making her voice like that.
"Don't worry, Lola. I'm trying to survive here. I don't want you to worry about me. Here's Abigail, she came to see you today. It's really your first time seeing a friend of mine," she said with a bit of chuckle in the middle. She manuever her head to looked at me.
I bowed to her grave. "Hi, I'm Abigail. Don't worry Lola Lucing, I will protect your grandaughter..." then I looked to Aryh and grabbed her both hands as I smiled to her. "We will shared our pains and happiness together," I said.
"Hey, don't make it chessy. Lola, doesn't like it. Right?" Then, we laughed together.
We eat the things we brought here today. Hindi rin namin kinalimutan na paghandaan ang Lola niya katulad ng mga ginagawa ng mga Pilipino tuwing bibisita ng mga mahala sa buhay sa sementeryo.
Matapos naming maligpit ang mga gamit namin. Nagpaalam na rin kami sa puntod ng lola niya. Nakakapanibago pa rin na makitang malungkot si Aryh ngayon.
Hindi kasi ako sanay na makita siyang malungkot nang ganoong katindi. The feeling that you've lost someone you really love in this world is totally devastating. I know it since I lost my dad, I even saw how he died.
But, I'm happy for her, I really am. We both suffered in the past but we're gripping to each other. We hold each other's hands because we both know that we needed each other. I needed her and she needed me, and I'm really glad I found my bestfriend.
I hugged Aryh tightly around my arms. "Hoy, b-bakit?" I smiled, halata pa rin sa boses niya na kakatapos lang niya umiyak. Tears started to fall on my cheeks, I smiled even though she can't see it.
"I'm just happy."
"Ha?"
"I'm happy that I found you," I said then I even tight the hugged.
Inilayo naman niya ako sa kanya. She wiped the tears that remains on my eyes.
"Let's go somewhere," she said. "Ha? Saan naman?" pagtatakang tanong ko sa kanya. Hindi ko kabisado ang lugar dito at hindi ko rin alam ang pasikot-sikot. Then, she placed her phone sa tapat ko.
Agad naman niyang nilagay ang mga gamit namin sa trunk nang kotse niya. She have her care here since all of the things that her grandmother leaves was named on her. So, basically she was a goddamn rich kid.
"Going to Dreamland Themepark. In 2 km, please go left," pagkomando sa kanya ng Waze app.
"Themepark?" tanong ko sa kanya. "Yes, pupunta tayo sa Dreamland Themepark!" sabi niya sa akin at lumingon sa akin na may ngiti sa kanyang mukha.
Agad naman niyang pinaandar ang kotse na iyon. Hindi ko alam na may mga branches pala ang themepark na iyon. Tinatahak namin ang ruta papuntang Dreamland Themepark.
Mga ilang kilometro lang ang layo ng Dreamland Themepark mula sa sementaryo ang isang branch ng Themepark dito sa ma southern Leyte. Sa wakas at nakapunta na rin kami sa sinasabing Dreamland Themepark dito sa probinsiya nila.
It's kinda different that we have in the Metro. Hindi siya ganoong kalaki gaya nang pinuntahan namin na malapit sa subdivision namin. But, I like it since minimal lang ang mga residente na pumunta ngayon.
I feel calm and relax.
Pagkababa namin sa kotse ay may mga pumatak na namang mga luha sa pisngu niya. Bakas sa mukha ni Aryh na umiyak siya. Namumugto kasi ang mga mata simula pa nang nasa sementeryo kami kanina.
Ngunit, kapalit naman ng lungkot ay ang saya at ngiti noon sa mukha niya. I saw her smiling while she's driving at hindi niya rin maiwasan na magpadyak-padyak nang mga binti sa pagkasabik.
Nais niya talaga na nagpunta kami dito. At kitang-kita sa kanya na ang kasiyahan lalo na sa mga ngitjng napaka-tamis na dala-dala niya sa kanyang kabi.
Iyong ang hinding maipagpapalit na ngiti sa lahat. At kapag nakita mo iyon ay para bang mahahawa ka at matutuwa ka na rin. Halos hindi mo siya maiisip na may iniinda kang problema dahil sa ngiting iyon.
She grabbed my wrist. "Ano tara na?" sabi niya sa akin na inayaya akong sumakay sa mga rides
"Woah, I feel like we're gonna enjoy that ride. What do you think?" tanong niya sa akin matapos ituro ang mga batang masayang nagbabangaan sa bump cars.
I smiled to her. "Sure, let's go," sabi ko naman sa kanya. Na-sumasang-ayon na masaya ang nasakyan namin na rides.
After the bump car, sinunod na rin namin ang Vikings, Space Shuttle, Swan lake, Up Up & Away, Rollar Skater, Dodgem, Wheel of Fate, Anchors Away, Bump N' Splash, Rialto, Rio Grande Rapids, Flying Fiesta, Grand Carousel, Bumbling Boulders, at marami pang iba.
Matapos sakyan lahat nang rides na iyon, hindi namin naiwasana na makaramdam ng pagod. Kaya agad naman kaming naupo sa isang bench kung saan hindi napapaligiran ng mga tao. I leave her there, then I visited a nearest food stall to buy her some foods.
Pagkatapos kong bumili, tumakbo ako pabalik sa kannya. I handed her the goods, she looked up to me and give me her sweetest smile. "Thanks," she said. Tinanguan ko lang siya at saka umupo ako sa tabi niya.
"Alam mo ba kung bakit ako nagiging masaya dito sa Themepark na ito?" tanong niya sa akin.
I shook my head. "Hmmm... Wala akong ideya kung bakit," ang tugon ko sa kanya.
She looked to the sky, I copy her and I saw that there's no clouds. It was just a plain sky that covers with a blue hue.
"May taning na ang buhay ni lola noon. The doctors said, isang buwan na lang siya sa mundong ito..." Napalingon naman ako sa kanya nang sabihin niya iyon. Her thinned lips, at she's forcing herself not to cry as tears piling up in the edges of her eyes.
"Noong panahong iyon, I observed her and medyo malakas pa siya. Then, the doctors recommended to do a lot of things that she wants, give her everything, the leisure and the things she want to try. She looked at me and asked, "Sweetie, come here. What d-do you w-want?" It's hard to forced yourself not to cry, I even cried because of her. She even make a cracked voice and stuttering that makes me cry also.
She wiped her own tears. "Alam kong mahilig din sa mga themepark si Lola, siya ang nagpakilala sa akin nang pagsakay sa mga rides kaya mahilig ako sa mga themeparks at hindi ako takot sumakay sa mga rides," pagbida naman niya sa akin.
"Pagkatapos noon, lagi ko nang kinukulit si Lola na sumakay kami ng rides. Kasama-sama ko siya lagi noon na sumakay ng rides. At sa lugar na ito, lahat ng rides dito sinakyan namin..." She looked around reminiscing the time when her grandmother and Aryh came here in this Dreamland Themepark.
"Puno ito ng alaala ni lola ang kasiyahan at tuwa niya na kasama ako. Nandito lahat ang mga iyon kaya nagiging masaya ako dito sa themepark. Then her last words came out like this, 'Don't be s-sad, Aryh. You know that you're the one I cherished the most, my most favortite thing that happened to me is you, my sweetie. Lola Lucing will always be with you, I will care and protect you even I'm with the Creator. So, don't cry and smile for me. Hmm?' But, right now, I can't even do that. She died in front of me, she took her last breath on my arms," she said and we're both crying as hell.
After hearing that, I lost my words and I grabbed her body and hugged her tightly. Napagdaanan na siguro lahat ni Aryh at kahit makikita mo na kaya niya mag-isa pero sa likod lahat ng mga 'yun ay mga hinagpis at lungkot ng nakaraan.
Matapos naming pumunta sa Dreamland Themepark, we came back to her Lola's mansion. Ang bantay ng mansyon na iyon ay ang huling tagapangasiwa at ang matapat na pinuno ng mga katulong noon na si Ginang Belen. Hindi raw magawang iwan ito ni Ginang Belen kaya naman hinayaan na lang ni Aryh na tumuloy siya rito, syempre bayad pa rin ang serbisyo ng Ginang.
"Mahal na Aryh at Abby, nakabalik na po kayo," pagbati nito.
"I saw some withered flowers in her grave, did you pay a visit to her?" tanong ni Aryh sa ginang.
She bowed her head. "Marapat lamang po. I always give her a visit after my shift here," Aryh nodded then she smiled in front of her.
"Binibini..."
Napalingon ako at si Aryh sa kanya habang paakyat kami nang hagdan. "Hmm?" Aryh hummed.
"Hinanda ko po ang kwarto ni Madame para sa inyo. Kung gusto niyo pong matulog roon, nakahanda at araw-araw ko po iyong nililinis," anunsyo niya.
Tumango lang si Aryh sabay akyat sa ikalawang palapag nang mansiyon. Umakyat naman si Ginang Belen saka lumapit sa akin at inuyuko ang ulo nito sa aking harapan.
Yumuko rin ako bilang paggalang. "Sumunod po kayo sa akin, ihahatid ko po kayo sa inyong kwarto," saad niya. Agad naman akong tumango at sinundan ang paglakad ni Ginang Belen.
Binuksan niya ang pinto at namangha naman ako sa laki ng kwartong iyon. "Narito po, ito po ang magsisilbing tulugan niyo ngayong gabi. Naihanda ko na rin po ang bath tub ninyo kung sakaling naisin niyong maglinis ng katawan," paalala niya sa akin.
I smiled to her. "Uhm.. saan po ang kwarto ng lola ni Aryh?" tanong ko.
"Sumunod po kayo," sabi niya kaya sumunod naman ako sa paglakad niya. Hindi naman kalayuan sa kwarto ay ang kwarto ni Lola Lucing.
"Narito po."
"Ah! Salamat po,"Â pagpapasalamat ko sabay yuko nang ulo ko sa harap niya.
She bowed her head. "Maiwan ko po muna kayo," she said then she goes to the stairs to go down from the second floor of this mansion.
Kumatok naman ako sa pintuan iyon. "Come in," she shouted from inside. Agad ko namang pinihit ang door knob upang buksan ang pinto at bumulaga sa harapan ko ang malaking espasyo nang kwartong iyon.
I saw her hugging some of her grandmother's clothes. She closed her eyes and sniffing the scemt of those clothes.
"Are you okay?" tanong ko sa kanya. Bumangon naman siya saka inilapag sa binti niya ang mga damit nang lola niya.
She nodded her head.
I thinned my lips. "May itatanong ako," sabi ko sa kanya.
"Hmm, spill it.." sabi niya.
Napalunok ako dahil ayaw ko talagang itanong ito sa kanya but then my curiousity won't stop bugging me.
"Hmmm, kasi diba... Wala na yung v-card mo. Tapos kinuha—..." I tilt my head, wrong choice of word. "Ahh... I mean you give it to him. Sa isang lalaki, right? Then, here's my question... Ang tanong ko... how do you cope with it?" pagkasabi ko ng tanong ko inikot-ikot ko ang daliri ko sa panyo ko. Hindi naman sa nosy ako pero gusto kong hanapin 'yung lalaki at bigyan ang mokong na iyon ng leksyon. He didn't care about my friend's feelings after all.
She slightly bowed her head, looking at the dress of her Lola Lucing. "I choose to forget," sabi niya.
"Ahh... P-paano mo nakalimutan ang ganoong sitwasyon?" tanong ko.
She looked up to me. "Dahil sa Dreamland Themepark." sabi niya at ngumiti sa harap ko.
Naalala ko naman ang mga sinabi niya sa akin kanina sa may themepark.
"Huh?" pagtataka ko sa sinabi niya.Â
"Kakasabi ko lang Abby na nalilimutan ko nang panandalia ang mga masasalimuot na alaala kapag nandito ako sa park," sabi niya. Napaisip naman ako doon. Hindi talaga umeepekto sa akin ang ganitong paraan niya.
We even tried it because of that jerk named Derrick. But right now, I just can't remove him from my memories. He made a mark on my fucking brain which is I hated.
"I really don't get it," I said to her, forcing a smile in front of her.
She looked at me, with a genuine smile on her lips. "Kapag masaya ka, nalilimutan mo ang mga problema..."
"Lungkot lang 'yon. Palitan na lang natin ng saya," dagdag niya sabay higit niya sa akin.
Kasalukuyan naming tinatahak ang daan upang libutin ang themepark, I saw families, couples, friends who shared laughters, stories about how they enjoy the rides, the excitement towards to the rides, the pictures they take, the foods they shared to each other, the comfort they give to each other, the happiness and excitement, I observe them.
And now, I really understand what Aryh is saying to me.
"Happiness cannot be traveled to, owned, earned, worn or consumed. Happiness is the spiritual experience of living every minute with love, grace, and gratitude," I said as I remember a quote that I read from our previous English class.
Tumango naman siya sa harap ko bilang pag - sang-ayon sa sinabi ko.
"Gusto mo pa bang mag-rides?" paanyaya niya sa akin na sumakay muli ng mga rides.
"Sure!" pagtanggap ko sa alok niya.
Maraming rides nandito sa Dreamland Themepark gaya ng ferris wheel at carousel. May mga bump cars at roller coster. Kung ayaw muna naman sa mga rides may mga games dito na limang piso lang malalaro muna siya.
At naghanap kami ng masasakyan pero ang pinili niya ay yung ferris wheel. Bumuli siya ng ticket at ako naman ito inantay siyang makabili.
Ako naman nag-intay doon sa kanya. Nakatingin ako sa paligid. Mga masasayang tao ang nakikita at bakas yun sa kanilang mga mukha dahil may ngiting nakakabit sa kanilang mukha.
Lahat ng mga tao natutuwa sa lugar na ito, pati ako nabihag din ng themepark na ito. At para bang may mahika ang lugar na ito na hindi maipaliwanag pero pag-pumasok ka rito.
Ramdam mo ang good vibes at ang tuwa ng mga tao na nahahawa ka sa kanila. Gusto mo din matuwa kaya pag-pumupunta ako dito ni Aryh. Animo'y mas excited pa ako sa mga bata na sumakay ng mga rides.
Tama ang mga sinabi sa akin ni Aryh na masaya dito. Nakakatuwa at hindi lang sa ito'y isang themepark dahil lugar ito na puno ng mga masasayang tao.
Tama rin siya na makakalimutan mo ang bad memories mo dito pati na rin ang mga bad vibes na nakukuha mo sa pang - araw-araw mong ginagawa sa buhay.
Nakabalik na din si Aryh sa booth at may dala nang ticket. Binigay niya ang ticket doon ticket collector at pinag-buksan kami ng operator ng ferris wheel ng pinto.
Sumakay kami sa loob. Maaliwalas sa loob. May bubungan ang ferris wheel mga mga transparent na glass para mikikta namin ang kabuuan sa labas at may pan-tatlong upuan. Lumabas ang ngiti ko ng marating namin ang tuktok.
Ang ganda sa parte na iyon. Hindi ko maipaliwanag ang kagalakang nadarama kasi ang ganda ng tanawin.
Makikita mo ang mga umaandar na kotse at mga sasakyan at mga nagtataasang buliding. Bukod sa mga imprastraktura ng siyudad makikita mo rin ang mukha ng kalikasan na nagdulot sa akin ng saya.
Ang mga nagtatayugang mga puno. Mga sumasayaw at nagpapa-anod sa hangin na mga damuhan ang mga bulaklak na humalimuyak. Ang mga ibon na humuhini at nakasalampak sa sanga ng puno. At ang mga paru-paro na lumilipad.
Unconciously, my lips curved into a smile. "Ang ganda!" sambit ko.
Dahil namamangha talaga ako sa scenery. Maganda ang pwestong pinaglagyan ng ferris wheel. Bukod sa tanawin, makikita mo rin dito sa ibabawa ang mga taong naglalaro sa themepark. Lahat sila nagsasaya.Â
Sana palaging good vibes ang mga araw ko tulad ngayon.
Natapos din kaming sumakay sa mga rides. Sa huling sandali, lumingon ako sa themepark na iyon.
"Idadala ko si mama dito gaya ng ginawa ni Aryh" bulong ko sa isipan ko.
Aryh tapped my back. I looked up to her dahil nakatayo na siya sa kama. Hindi ko namalayan na napatagal ang pagiging tulala ko.
"Hmm?"
"Ginang Belen is calling us. It's time to eat," sabi niya.
"Okay," at saka sumunod naman ako sa likod niya upang bumaba papunta sa dining area nang mansiyon na iyon.
johniumbi | Kuya J/King J