I heard the three knocks at the dormitory door, maybe its him.
It's time to go I guess.
Yes!Yes!Yes! Nagkatotoo na ang araw na pinaka kinakatakutan ko.
The sky is still dark kasi its still 3:00 am in the morning. Sabi kasi ni Kuya Rile malayo pa ang byahe patungo sa opisina ni Madaam Scarlet at para narin hindi ako makita ng ibang estudyante na umaalis ng Campus.
I can't even say goodbye to my classmates and to the campus captains. I'm sure magagalit yung mga yun sa pagalis ko ng walang paalam.
Kahapon lang nila ako kinausap sa kontrata pero pinapaalis na nila agad ako.
Pero ano pa nga ba I have to follow orders, walang angal at walang tanong-tanong.
Kinuha ko ang backpack at malaki kong bag na naglalaman ng mga damit at personal ko na gamit.
I was about to open the door when I stop. Muli kong tiningnan ang bawat sulok ng aking kwarto ang maliit pero napakalambot na higaan, ang lamesa at maliit na upuan na malapit sa maliit na bintana na naging higaan ko na rin pag may exam, ang mini kitchen ko na laging pinagtatambayan ng mga captains sa tuwing may free time kami pagkatapo ng training.
Alam ko naman sa simula palang na aalis at aalis rin ako sa lugar na ito pag dating ng panahon. Pag gragraduate na ako, but I'm not leaving dahil natapos ko na ang anim na tao ko dito, kundi dahil sa nakakabaliw na kontrata nayan.
Kahit anong klaseng paghahanda ang aking gawin ay siguro nga never ako magiging handa sa pag alis kasi para sa akin hindi lamang ito naging kwarto ko ngunit naging silid ito ng katuwaan at kasiyahan kasama ang apat na asungot na captains ng school.
Pero kailangan ko na harapin ang mundo, ang realidad ng buhay. Kung kaya ito na, handa na ako buksan ang pinto dahil alam ko ay kasabay nito ang pagbukas ko ng oportunidad o bagong pagkatuto. Diba nga Phoenix adventurer ka, you should have retire kasi nagkulong ka sa academy na ito but hindi pa naman huli ang lahat.
I must be crazy maging sarili ko ay kinakausap ko na.
Malalim na hininga ang aking pinakawalan at lakas loob na pinihit ang doorknob.
Sinalubong ako ng maaliwalas na mukha ni Kuya Rile. He gave me a comforting smile at tinapik ang aking balikat.
Marahil ramdam niya ang nararamdaman ko, dapat lang he know how I wanted to graduate here. Pero this is not the time for us to be emo, kaya I give him a warm smile.
Ganun parin katulad ng normal na araw nakasuot siya ng paborito niyang navy blue tuxedo, white sleeves na panloob at white leathered shoes. Hindi ko alam kung ito lang ang damit na meron siya or he have a bunch of this.
Kinuha niya ang malaking bag na aking dala-dala at nagisimulang maglakad.
Nanatili kaming tahimik sa paglalakad mula sa hallway hanggang sa pagsakay namin sa elevator.
Nagtungo kami sa private parking lot na tanging directors at supervisors lang ang pwedeng pumasok.
It's my first time being here and could be the last time to.
Nung una ay madilim lamang ang loob ng parking lot ngunit ng nagsimula na ulit maglakad si Kuya Rile ay nag open ang motion sensored lights sa paligid.
Sa pagsunod ko ay makikita ang magaganda sasakyan na iba iba ang hulma,kulay at laki. Sa tingin palang ay halatang mamahalin at mahal rin ang sumasakay dito.
Nauntog ako sa likuran ni kuya ng bigla siyang tumigil sa gitnang kalsada ng parking lot.
' Kuya naman bakit bigla ka nalang tumigil.'
Napahawak ako sa aking noo na sumakit dahil sa malakas na impact.
Napatiklop ang aking tuhod dahil ang kinatatayuan naming bahagi ay biglang umangat ng umangat. Tanging nakabubulag na liwanag lamang ang sumalubong sa akin.
Ng tuluyan ng nag adjust ang aking mata, nakatayo na pala kami sa isang daan na pababa ng hill at ng makarinig ako ng hampas ng tubig sa aking likuran ay akin itong tiningnan. Ang na asul na asul na tubig dagat.
Narinig ko ang malakas na busina mula sa isang sasakyan.
Tumingin ako sa paligid para hanapin si ang pinagmulan ng tunog.
Nakita kong nakatayo si kuya malapit sa two-wheeled motor vehicle, ang new release ng Iconic na black fighter motorcyle na halos katulad ng high perfomance sporty motor na ginagamit ng mga supervisor pag nag tratraining kami.
Lumapit si Sir Rile sa motorsiklo at pinatay ang makina nito. Inihagis niya sa akin ang susi na nagpagulo sa aking isip.
'Test it. It's yours anyway'.
Hindi ako makaalis sa kinatatayuan ko. Tama ba yung narining ko? Akin daw ang motorsiklo na ito? Binibigay niya sa akin?
But why? He given me enough . Hindi ko na kayang tanggapin ito sobra sobra na.
Ng mapansin niyang wala akong balak umlais sa pwesto ay hinila niya ako at pinasakay sa motorsiklo. Isinuot niya sa akin ang black matte color na helmet at gloves na ginagamit for driving.
' Perfect! Nik-nik ha!Mukhang nalaman mo ang surprise ko sayo kasi nag suot ka ng black na jacket ha?'
I still cant move dahil sa gulat. I've never dream na magkakaroon ako ng gantong motor at never kong naisip na bibigyan ako ni kuya ng ganitong ka gandang bagay.
Paano ko ba masusuklian ang taong katulad ni kuya, baka hanggang sa pagtanda ko ay nagbabayad parin ako.
'Kuya.....'
Malakas niyang hinampas ang aking likod just like the old time. Sabay pinisil niya ang pisngi ko na parang katulad nung ginagawa ng matatanda sa bata.
'Now my little Nix need to go. We can't be late. Follow the GPS there's a small monitor. diyan nalang tayo magkikita.'
Inagaw niya sa akin ang back pack ko at pinindot ang starter ng motor.
'But how about you?San ka sa..'
Naglakad lang siya palayo at kumaway patalikod.
To repay his kindness I have to do my job right and it's start now.
I hold the throttle then move it back and forth that make a incredible noise. Next is I step on the shift lever and left the open parking lot.
My ride go through a one way road. Alam ko na malayo sa city ang Academy pero I did'nt expected na napapalibutan kami ng puno,gubat at dagat.
Nasa isang maliit na isla pala kami, pero we never feel disconnected sa city.
Kasi when we enter the Campus ay wala akong nakita kasi wala namang bintana yung sasakyan namin at maybe they also have another reason.
Napakaganda ng tanawin sa dagat lalo nat nagsisimula ng gumising si inang araw. Tila nagkalat ang kahel na pintura sa tubig dagat. Ngayon na lamang muli ako nakakita ng dagat.
I slightly open the shield pf my helmet, humampas ang nakakahalimuyak na hangin amoy ng halaman at amoy ng dagat.
Nanatili ako ng ilang minuto na ganun I wish the captain are here joining my sweet ride. Sobrang saya siguro kung nandito sila, they will also love this.
Ngunit ng makita ko na ang bungad ng tulay na nagdudugsong sa isla at sa daan na aking patutunguhan ay isinara ko na muli ito.
Nung una ay hinarang ako ng guard for verifacation at ng makuha na nila ang plate number ko ay hinayaan na niya akong makadaan.
Ibinababa na nila ang tulay na nagdulot ng nakakatindig ng balahibo na tunog, parang tunog ng makalawang na gate sa horror movie na pinapanuod namin.
While on my way ni isang sasakyan ay walang dumadaan, solong solo ko ang napakalaki at napakahabang tulay na ito.
Gaano bang kadaming tao ang may access sa isla na pinagtatayuan ng Academy?
Malapit na ako sa dulo ng tulay ay tanaw ko na ang maliit na path patungo sa mga kakahuyan. Kung kanina ay mga nasa 20ft ang makipot na dinadaraanan kpo ngayon ay mga nasa kalahati nalang nito.
Paano nakakadaan dito ang mga nagsisigandahang sasakyan na naka-park sa private parking lot ng schoo.
I continue to ride at mga ilang malilit na tulay narin ang nadaanan ko bago ako nakakita ng mga maliliit na kubo. Sa paglawak ng daanan ay dumadami narin ang mga batong bahay maging ang bilang ng mga tao na nasa labas ng kanilang bahay.
Nakita narin ako ng mga palaruan at court na maraming bata ang naglalaro. Pero kita ko ang pag hinto ng mga tao sa tuwing makikita nila ang pagdaan ko. Tumigil ako para magtanong kung na saang bayan na ako ngunit tila umiiwas sila sa akin dahil bigla silang nagsitakbuhan.
Kung kaya pinagpatuloy ko nalang ang pag byahe.
Mga ilang oras pa ay nakita ko ang mataas na pader na pumapagitan sa hindi ko alam na lugar. Kaya muli kong tiningnan ang monitor ko kung tama ba ang aking tinatahak at tama naman.
Ako pinigilin ng mga apat na lalaking nakauniporme at armado pa. Marahila ay security lang ng mga tao na nasa loob ng napakataas na pader. They swipe their watch to my GPS monitor at binanggit ang salitang pass ng umilaw ito ng green.
Ngunit akala ko ay tapos na, huminto pa ako sa tatlong station kung saan kinuha ang aking handprint, ini-scan ang mukha ko at pinadaan ako sa isang box room na may color blue na light.
Ito na siguro ang isa sa pinakamahirap na pasukan na lugar. Pero tanong ko lang, bakit ganito nalang kahigpit ang lugar na ito?
Pero nawala ang mga tanong sa aking isip ng buksan na nila ang napakataas na gate.
Ang loob nito ay ibang iba sa isla na aking pinagmulan.
Nag sisitaasang istraktura ang iyong makikita,ang iba ay aakalain mong gawa lang sa bubog, ang malawak at kongkreto na daan. Napakaraming nag sisikintaban na kotse ang nakaparada sa buong paligid ng building at nakikipagsabayan sa akin.
Ang kakaibang tunog ng siyudad ang tunog na nililikha ng mga taong masipag na naghahanap buhay.
Nakakalat rin sa bawat sulok ang ibat-ibang kainan, pamilihan at mga pasyalan. So ito pala ang laman nito? Nakakapasok kaya dito ang mga tao na nasa labas ng pader?
Pasikot sikot ang daan sa lugar na ito, kung iisipin ay tila wala na ngang katapusan.
Napukaw ang aking tingin sa napakalawak at medyo mataas na building. Bukod sa kumiking ito dahil gawa ito sa kulay ginto na mga bubog at sa napakagaling na pagkakabuo nito, dahil ito ay parang bola na nakalubog ang kalahati sa lupa.
Pero ang may mas nakaagaw sa aking tpaningin ito ay ang hindi humihigit sa isang daang tao na sama-samang humaharang sa tarangkahan ng kumikinang na building.
Pagkalapit ko ay nakita ko ang mga hawak nila na placards .
"NO TO BUILD NEW CITY PROJECT , GO TO BUILD NEW GOVERMENT"
"LET PEOPLE LIVE,BRING BACK THE CITY"
" DESTROY THE BOUNDARY OF POOR AND RICH"
"NO TO INEQUALITY & DISCRIMINATION"
Marami na palang pinagbago ang lugar na ito ang dating tahimik at matiwasay na lungsod ay tila kinakain na paunti unti ng mga taong gahaman sa kapangyarihan.
Na sa loob ng limang taon ay nakapagtayo na sila ng ganitong karaming buildings ngunit kasabay ng pagangat nila ay pag limot nila sa mga tao na nagtrabaho para rin sa kanila.
Nag patuloy ang pag ikot ng gulong ng aking sasakyan sa hindi pamilyar na daanan. Pansin ko ang paglayo nito sa magulong sentro ng bayan. Napalitan ang ugong ng sasakyan ng malakas na hampas ng tubig sa batuhan, muli akong lalabas ng bayan ngunit hindi sa aking pinasukan kanina.
Muling naganap ang mahigpit na inspeksyon at nakalusot parin naman ako. Hindi na ako magtataka kung bakit ako nakarinig ng hampas ng tubig dahil ang kabilang dulo pala ng pader ay nakaharap sa dagat.
Itinuro sa akin ng GPS guide ang road patungo sa isang tower? Sa light tower na nasa nakatayo palayo sa mataas na wall. Upang makapunta doon ay may isang daanan na gawa sa brick na nakapatong sa malalaking bato.
Tila ito isang lugar na kung saan ay pinupuntahan ng mga turista. Maganda itong hingahan pagka galing ka sa sentro ng lungsod. Malamig at tanging kanais-nais na tunog ng kalikasan ang maririnig.
Nung una ay aakalain mo lang itong simpleng lighthouse ngunit ng mas ako ay mas nakalapit ay napakataas pala at nakalawak pala nito.
Maihahalintulad mo talaga ito sa mga lighthouse na cover ng novels book kulang nalang ay ang ilaw nito na nagbibigay signal sa mga naglalayag tuwing gabi. Baka nga may ilaw rin ito katulad nun hindi pa nga lang nila binubuksan dahil maliwanag pa.
Nang makapasok na ako sa paligid ng building makikita ang berdeng damo sa paligid, puno at mga makukulay na bulaklak.
Habang tinatahak ko ang private road nung building ay makikita mo rin ang mga fountain na mukhang gawa sa kakaibang robles, may mga taong namamahinga sa mga benches at may nakaupo rin sa blankets na tila nasa park na nag pipicnic.
I stop the motorcycle engine at the front door of the building. Kasabay ng pagbaba ko sa motor ay pagsalubong ng mga babae at lalaking naka maroon na .
The girls are wearing a maroon blazer,pencil cut skirt may gold scarf na nakatali sa kanilang leeg kaya nagmukhang silang what do you call this a stewardess. Right just like that, pero hindi lang damit ang magkakatulad sila kundi ang ayos rin ng kanilang ponytail at makeup.
While the men are having the same hair cut. It's undercut I supposed, tapos yung buhok nila sa tuktok ay parang napakaraming wax ang ginamit parang gaano pa kalakas ang hangin dito ay walang ni isang hibla ng buhok ang tatayo. Ang damit nila ay color maroon rin na hanggang leeg nila ang colar sabay maraming butones na kulay ginto ang nakalinya paibaba para sila the same with the bell boy from a hotel.
Pagkahubad ko ng helmet ay sabay sabay silang nag bow. Nagkakamali lang ata sila ng binabati.
Parang nasa hotel lang, pero bakit sila lumapit sa akin or hala wait lang baka may paparating na hihinto dito at nakakahiya dahil humarang ako. I should go back to my motorcycle.
Ngunit hinarang ako ng mga taong nakauniporme.
'Uhm excuse me nagkakamali lang po ata ako ng binababaan.'
Napahinto ako sa aking pagbalik sa motor dahil muli nila akong hinarang. Hala bakit nila ako sinusundan? Aalis naman na ako.
' You are totally right Madaam. A warm welcome to you Ms.Armosa. My apologies for being late, you have arrive earlier from what we expected so I need to run from up there to down here.'
An old man on his mid 5o's or 60's greet me. He have a muscular and big body, like a retired wrestler that take care a ranch and bring his shot gun while hunting a boar. That is not ridiculous description I really find it really cool. Also it's also my dream after I retired I'm going to ride a horse and visit lakes, stay there till dawn while fishing.
Back to Mr.Old Man naka maroon rin siya na damit but mas sophisticated ang cut. A tuxedo partner with a bow tie, and doon sa small packet na nasa suit niya ay nakasukbit ang nakabukang puting rosas.
His face seems familiar, but I can't remeber seeing him before.
Nabura lahat ng iniisip ko ng marahan niyang hinawakan ang aking braso na tila ba inaalalayan ako. Pero inalis ko ang kanyang pagkakahawak at siya naman ang inalalayan ko, saan ba gusto pumunta nitong si lolo? Hindi naman akong pwedeng umalis baka kasi mag ka saliwaan kami ni Kuya Rile.
'Madaam May I? The head master is waiting for you.'
Anong head master? What I mean alam ko ang ibig sabihin ng head master pero sino daw ang naghihintay sa akin?
Head master ba ang tawag kay Kuya Rile sa labas ng school? Tsaka nauna siya makarating sa akin dito?
I patiently go with lolo dahil nasabi naman niya ang surname ko ng tama. Baka hinihintay na ako ni Kuya kanina pa, masyado ko ata ninamnam ang paligid.
Lahat ng sumalubong sa akin kanina ay sumunod patungo sa stair case.
'Mr. Nalt I can take her to dad.'
A familiar voice echoes around the whole building. Everyone make a line at the side of the staircase and bow down.
Ang boses ay nagmumula sa itaas. I look at the person who just spoke at inaninag kung sino ito.
A White tux, a very fair skin, long black hair and the red lipstick.
'Maam Scarlet?'
I try to blink twice baka kasi nagkakamali ako ng nakikita. Pero siya talaga ito.
She gracefully walk down the glass stairs. The way her body moves yung hindi pinipilit yung parang ganun lang talaga siya mag lakad.
The click of her shoes we're the only sound that we can here for few seconds.
'Nice to meet you again, Nik-nik.'
Nik-nik? Bakit niya ako tinawag sa napakamabahong palayaw na ginawa ni Kuya Rile. Pag nakita talaga kita kuya nako patay ka sa akin.
She suddenly pat my hair like a little puppy, that makes me look on the ground. Her presence bring a intense awra at the whole surrounding.
Pangalawang beses ko palang siya nakikita yet I feel so small whenever she's near.
A person like her can intimidate anyone lalo na yung taong katulad ko na hindi pa nangangalahati sa kakayanan ng taong maimpluwensiya na katulad niya.
'I'm not a floor Nik-nik. Tumingin ka sa akin pag nag sasalita ako, okay? Sayang ang red lipstick ko pag hindi mo ako titingnan.'
Just do everything she say. Kuya Rile voice suddenl echoes on my head.
Hindi na ako nag dalawang isip na tumingin kay Maam Scarlet. Dapat lang na sumunod ako sa kanya kasi siya ang naman talaga ang nagpadala sa akin dito sa labas.
When you look at her closely makikita mo kung gaano kakinis at kaganda siya. Makapal na kilay, mahahabang pilik mata at light brown eyes.
Pero iniwas ko ang aking paningin at inayos ko ang buhok ko ito ay aking inipit sa likuran ng aking tenga.
Parang pinagsisihan ko na hindi man lang ako nagayos bago umalis ng dormitory.
'You are my brother's beautiful fiance and will be his wife in the future, ikaw ang magdadala ng pangalan ng aming pamilya so I will be your lending hand. A fairy god sister to be more specific.'
Tumingin muli ako kay maam at sumalubong sa akin ang mapuputi niyang ngipin.
Ako? I will be her sister in law? No!No! I have my plans. I'm going to end this mission bago pa kami tuluyang ikasal.
Remember yourself Phoenixyr that everything is under your mission. Being close and friend with someone here will not going to happen, I can do that kung makakabuti ito sa aking mission. But other personal agenda ay malaking ekis na.
I need to focus on my job. For Sir Riel at para narin sa pamilya ko.
Huminga ako ng malalim and smile at her mischievously.
'Mr. Nalt, please reschedule his meeting with her,okay?'
Bigla akong hinikit ni Maam Scarlet palabas ng building. Hindi ko alam kung maliit lang ba talaga ang binti ko o sobrang bilis lang ng hakbang ni maam kasi halos madapa na ako sa lapag.
Sumenyas siya sa lalaki na naka uniporme at huminto kami sa harap ng pintuan.
'Maam Scarlet. Saan po tayo pupunta?'
Mahina kong sabi. Lumingon siya at binigyan ako ng napakagandang ngiti. Ginawa niya sa akin ang ginawa kanina ni kuya ang pagpisil sa aking pisngi.
Ang sabi sa akin ng mga captains hindi naman ako baby face at cute sadyang gusto lang nila pisiling ang malaki kong pisngi.
'From now on, Call me ate.'A-TE. Okay?
She really is telling me to call her ate. Okay this part of the mission she is the sister of the man that I'm not going to marry. No wedding just his fiance.
I scream inside of my head. I can't calm myself parang masyadong mabilis ang lahat.
Kulang nalang ay umusok ang ulo ko sa lahat ng nangyayari parang hindi ata kinakaya ng utak ko.
'Ate?'
Magkahalong hiya at saya ang pagtawag ko sa kanya ng ate. Hindi ko alam pero sobrang saya ng puso ko kasi never pa ako nag ka-ate.
Nag-iisa lang akong babae sa pamilya namin,tanging ako lang at si mama ang babae. Kaya nga ang tawag nila kuya sa akin sa bahay ay Princess.
Dumating ang white convertible car na may red leathered seats at red colored rim.
Muli akong hinila ni Maam Scarlet at pinasakay sa magandang sasakyan.
Bago pa kami makalayo ay hinarang kami ng mga taong nakauniporme kasama at si Mr. Nalt na hinihingal pa.
'Madaam Scarlet, sinabi po ni Sir Ysaac na ngayon niya po gustong makita si Ms. Armosa.'
Tumingin ako sa babaeng nakaupo sa driver seat at naghintay kung anong sasabihin niya. If she wants to talk about the mission okay lang naman siguro kahit mamaya nalang.
Baka may importanteng sasabihin ang papa ni ate scarlet. Okay that's awkward , pero atleast I'm trying.
I should go to a doctor dahil hindi ko na talaga mapigilan ang kausapin ang aking sarili.
She snap her finge twice then said.
'Tell father that me and his future daughter in law are going to have a sisters date. Okay?'
She step on the gas throttle that make a roaring sound. When the people who are blocking the car, Maam Scarlet pull the car shift lever and step on the gas that move in very high speed.
Umiwas ng napaka bilis ang mga tao at ng tumingin ako sa likuran ay halatang natataranta pa sila.
'Seat belt on,girl.'