matapos ipagdiwang ng mga tao ang kapistahan ng poong nazareno ay bakas sa lugar ang kalat at dumi na iniwan nito..ngunit kaakibat noon ay ang pagasang diringgin ng poong nazareno ang kanilang mga kahilingan
sa isang malawak at puting kwarto ay natagpuan ni Rosario ang kanyang sarili. sa pag mulat ng kanyang mga mata ay nagtataka ito kung sya ba ay nasa langit dahil sa liwanag na meron ang kwartong iyon. maya maya ng ay may narinig ito bose ng isang babae na nag wikang " gising na po sya" wika ng isang babae bago lumabas ang isang lalaki at lumapit sa kanya. " mabuti naman at gising kana" wika ng isang lalaki. " ikaw?? kilala kita.. ikaw yong lalaki niligtas ko? " wika ni Rosario. " ako nga.. at utang ko sayo ang aking buhay..noong niligtas mo ako ng mga oras na iyon... alam ko kailangan mo rin ng tulong..kaya tinawagan ko kaagad ang aking mga tauhan upang iligtas ka.. mabuti na lamang at naabutan ka nila.. bago ka pa barilin ng dalawang pulis na iyon.. at mabuti na lamang ay sa braso lamang ang tama mo at marahil dahil narin sa pagod ay di na nakayanan ng iyong katawan ang lahat kaya nawalan ka na nang malay.. ( ngunit tahimik lamang si Rosario) iha.. wag mo sanang masamahin ang sasabihin ko.. halos mabali ang kanang hita mo... bugbug at lamog ang katawan mo.. punong puno ng sugat pasa at paso.. and we found evidence that you were raped" wika ni lalaki na nagpaluha kay Rosario. " I know you're not ready to tell everything.. ang mahalaga sa ngayon ay magpagaling ka muna" wika ng lalaki bago iwan si Rosario habang umiiyak.
lumipas ang ilang araw ay sariwa pa rin sa alaala ni rosario ang lahat ng kanyang pinagdaanan pinagdaanan ni minsan ay hindi nya pinangarap maranasan...pinagdaanan na kahit kailan ay hindi hindi niya makakalimutan..
sa isang malawak na Terrece doon ninais ni rosario ang umupo at makinig ng huni ng mga ibon habang pinagmamasdan ang kalangitan..
at sa kanyang bandang kanan ay naramdaman nya ang isang tao.. " pasensya ka.. kong na istorbo kita" wika ng lalaki bago takang aalis ngunit bigla itong napahinto.
" sandali... maraming salamat sa pagligtas mo saakin pero sana di mo nalang iyon ginawa.. dahil sa lahat ng ginawa nila saakin parang pinatay na rin nila ako" wika ni rosario.
" hindi ako naniniwalang ayaw mo nang mabuhay.. tumatakas ka.. at kaya ka tumatakas ..dahil gusto mong mabuhay..( biglang umiyak si rosario) sana bigyan mo ko nang pag kakataon na maintindihan kita.. kung mamarapatin mo..maari mong sabihin saakin ang lahat.. kung mag titiwala ka lang sana saakin.. pero kung hindi ka pa handa..maiintidihan ko.. maiwan na muna kita" wika ng lalaki ngunit hinawakan ni Rosario ang kanyang kamay at pinigilan itong umalis. "sandali lang( huminga ng malamim)..ako si Rosario.. rosario abrera.
at mula nga doon ay alam na ni Rosario sa kanyang sarili na kaya nya nang ikwento ang lahat ng kanyang pinagdaan.. bagamat masakit parin para sa kanya na balikan pa ang lahat. ngunit kailangan nyang iyong tanggapin..
at mula nga doon ang lahat nga ay babalik mula sa umpisa.