SIYAM NA TAON ANG NAKARAAN
Sa isang malawak na lupain sa gitnang kabisayaan ay matatagpuan ang napakalaking bayan ng VILLA SAN DIEGO at tulad ng mga karating nitong mga bayan.. tahimik na namumuhay ang mga mamamayan na naroon. bagamat malayo ito sa sibelisasyon ay hindi iyon naging hadlang upang ang mamumuhay ng mga taga villa sandiego ay maging normal,maayos at tahimik.
sa bayan ng villa sandiego mo rin matatapuan ang kilala at napakalawak na hasyenda... ang HACIENDA DE ATLAVENA na pagmamayari nila marianna altavena at dante miguel altavena.
kilala ang mga altavena na isa sa mga pinakamamayang angkan. mula sa kanilang malalaking lupain, mga negosyo at napakarami pang iba. kaya ganoon na lamang nakinang ang pangalan na meron sila. pangalang inaalagaan, pinagyayaman, iniingatan, pinalalawak o kung minsan ay kinakatakuran ng iilan.
sa pag bukas ng malaking tarangkahan papasok sa napakalaking tahanan ng mga altavena sa gitna ng hacienda de altavena ay agad na pumasok ang tatlong mamahaling sasakyan.. doon ay sinalubong sila ng iilang mga kasambahay at mula nga doon ay bumaba sa isang sasakyan si frederico altavena at ang kanyang asawang si amora na kaagad namang pumasok sa loob. "you are finally here... oh my son frederico kung alam mo lang kung gaano ako nananabik sayo" wika ni mariana ang ina ni frederico bago ito yumakap at humalik sa anak. "mama(niyakap ang kanyang ina) " where's papa?" tanong nito. "nasa taas lamang sya anak..pababa narin naman sya..by the way.. where is my granddaughter.. elena." tanong ng kanyang ina..
mula sa pinto sa paglabas ni amora ay lumabas mula sa kanyang likod ang isang batang babae na may edad na siyam na taong gulang. si alena ang nag iisang anak nila frederico at amora. "oh..my..dear elena... if only you knew how much I long to see you again" wika ng ina ni Frederico. bago kunin si elena.
ilang minuto lamang ang lumipas ay agad ang inihanda ng mga kasambahay ang kanilang tanghalian at agad nga silang kumain ng tanghalian .
" so tama nga ang narinig ko you will stay here for good" wika ni marianna. " yes ma.. naisip ko rin kase na baka pwedeng ako nalang ang mamahala ng racho" wika ni Frederico.
" sure...bakit naman hindi pwedeng pamahalaan ng tatay ang magiging rancho ng kanyang anak" sagot ni dante. " oh my god... what do you mean papa" wika ni amora.
" amora iha hindi ka naman siguro bingi at di naman siguro ngongo si Dante miguel para di mo maintidihan ang sinabi nya ( umirap) " yes my son Frederico.. Elena will be the heir to our ranch" wika ni marianna. " Your mom is right.. maybe the title of the ranch is the best gift we can give to elena's 18th birthday" wika ni dante. " maraming salamat po talaga mama, papa.. asahan nyo pong aalagaan ko ang racho...kami ni amora" wika ni Frederico. "much better kong ikaw nalang siguro iho.. nga pala amora i have three nanny for elena.. alam mo naman na ayaw kong nahihirapan.. nakakahiya naman sayo" wika ni mariana.
" amm.. papa.. hindi po ba parang napaka aga pa po para pag usapan ang 18th birthday ni elena" wika ni amora.. " i don't want to get angry especially when I'm eating( tumingin kay amora) amora kumain ka nalang pakiusap" wika ni marianna. " anyway.. mamayang gabi nga pala ay pupunta ako sa isa sa mga tauhan natin dito sa hasyenda ung pamilya abrera namatay daw kase si mang Felipe.. magpapaabot lang sana ako ng pakikiramay.. gusto nyo bang sumama" wika ni dante. " poor grasshopper.. ok fine.. sasama na ako.. lets eat."wika ni marianna