Sa mga pagsubok na aking binuno sa araw-araw eto ang tagumpay na walang pagsidlan ang aking kagalakan. kahit ako ay PANGIT sa inyong paningin... may utak naman ako, hehehhe kakaiba ngalang

so yung ng 17 years old palang ako pero tapos na ang k-12 ko well accelerated kasi ako... nag-take ako ng exams tas nakapass ako kaya heto na ako.

"Naku proud kami sayo, ang gling mo!!!" oa na sabi ni Benny

kaibigan ko sya....actually 30 na ata eded nya pero batang-bata ang height

"salamat po" masaya ako na nandyan sila para sakin.

maya maya pa ay dumating na si mother Earth anyways sya si Nanay loli pero mas kilala sya sa tawag na Mother Earth saka mas feel daw nya.

"naku ija! sige't magmadali ka na,baka ikaw ay mahuli!" taranta nyang sabi na animo'y di matae. Paano daw ba kase first time daw nyang aakyat sa entablado, natatawa nalang ako sa reaction ni Nanay Loli.

*clap! clap! clap!*

napalingon kami sa taong bigla nalang sumulpot at pumutol sa kasiyahan namin.

agad din hinamakay ni Mothe earth ang kamay ko ng mahigpit para pakalmahin ako sa takot.

"O! mukang nagkakasiyahan kayo ano bang meron!!!??" tapos tumingin ito sakin ng matalim "paniguradong naawa lang sila sayo at ayaw ka na nilang makita kaya ipinasa ka!!!" mapangkutya nitong bigkas.

Naiiyak ako,nagagalit, at naiinis sa sarili di ko man lang magawang ipagtangol ang sarili ko.

"boss! ano ka ba naman, hayaan na natin sila minsan lang ito mangyari sa buhay ng bata" sabat ni Mang pedring.

katiwala ito ni boss pero mabait naman kaya kahit papano ay panatag ang loob ko sakanya.

"Naku! pedring! ang kabaitan ay wag pairalin! hindi ka niyan matutulungan!! " baling nito kay mang pedring.Matapos ay muli kaming hinarap.

"Hala! lumayas kang panget ka!at kelangan nandito ka na mamaya!!! " at nagmartya na ito paalis.

bago pa ako makapag-salamat kay Mang pedring ay nakalayo na ito.

Nakahinga naman kami ng maluwag dahil sa pag-alis ni boss.

"halina kayo at baka bumalik pa yon!!" sabi ni mother earth.

Pagdating namin sa school ay magsisimula na ang ceremony kaya tumakbo na kami ng mabilis. Nang makarating kami ay pumila na kaagad kami, malawak ang mga ngiti ko habang nagmamartya na kami.

Hindi ko alintana ang mga tingin na mapanghusga at may pandidiri, ang mahalaga ay ngayon ang araw ng tagumpay ko.

Hindi lang ito simpleng araw para sa pagtanggap ko ng karangalan dahil kasabay nito ang patunay na nagawa kong lampasan ang pagsubok.

Isa-isa nang pinarangalan ang mga students kaya naman nung ako na ay hinanda ko na ang sarili ko para sa inanabangang kong senaryo.

"Our valedictorian! Miss Faira Vienne Mendoza!"agad akong tumayo ngunit napawi ang ngiti sa labi ko ng maraming tao ang tila nandidiri akong sinulyapan at sinasabing hindi ako nararapat sa karangalan.

"bakit siya eh! ano bang alam niyang taong uod na yan"

"siguro'y tinakot niya ang mga guro"

"ang sama ng itsura!!!! "

"PANGIT!!!!"

ilan lang yan sa mga narinig ko pero hindi ako nagpatinag ,pikit mata akong tumuloy sa pagakyat sa entablado.

nakuha ko ng maayos at naabot ko ang diploma ko ng matiwasay pero nariyan parin ang iba at tuloy sa pag bulong ani moy bubuyog na hirap lumipad.

Pababa na akong galing sa entablado at agad akong sinalubong ng mga taong tinuring akong isang kapamilya.

"congrat Vienne!!!!" malakas at exaggerated na sigaw ni kuya Benny

su mother Earth naman ay malawak ang ngiti nito at sinabing"congrats sayo, sa tagumpay mo" niyakap nita ako kaya naman yumakap na rin ako pabalik.

"ayyyyyy bakla kongrats sayo ineng!!!! hala group hug!!!!!" natawa nalang kami sa ka Oa-yan ni Dyosa sya daw ang baklang maganda hahahhaahha.

masaya kaming umuwi at ako naman ay ngiting tagumpay dahil sa wakas mag-aaral na ako ng kolehiyo.

sana lang muli ko mapagtagumpayan ang bagong pagsubok na aking bubunuin ng ilang taon,at malampasan ang daan na mahirap tahakin pero worth it naman pa narating ko..

Good luck sakin