Chapter 16: Lost
I have 3 hours to do this and make sure that it'll be safe for all of us. Ito na lang ang tanging paraan para masigurado ang lahat. Kailangan ko mag-ingat hindi para sa akin pero para sa mga mahal ko.
Nakarating ako sa address na ni-text sa akin ng taong dapat kong kitain. Alam ko hindi tama 'to dahil una sa lahat, hindi ko siya kilala, pangalawa, babae ako and I don't know what he's capable of.
Isang malaking istruktura ang nakita ng mga mata ko. Pumasok ako rito at lumapit ang isang lalaki sa akin.
"Nandito na ako." Sabi ko sa lalaki.
Kinapkapan niya ako para masiguro na wala akong dalang armas. Hinatid niya ako sa loob ng warehouse na ito.
"Welcome back, Ms. Williams. Naalala mo ba ko?" Bungad ng isang lalaking naka-salamin.
"Sino ka ba? Ano bang kailangan mo sa akin?!" Sagot ko pabalik.
"Ms. Williams, Ikaw ang may kailangan sa akin."
Medyo hindi ko maintindihan ang sinabi niya at naguguluhan ako.
"Ang sabi mo ikaw ang may sagot sa lahat ng tanong ko. Paano?"
"Oo, Tatlong taon na ang nakalipas nang huli kitang makita."
"ANO BA TALAGANG ALAM MO?!" Galit kong sigaw sa kanya.
"Ayan! Buksan mo yan pag-uwi mo at kapag may nakaalam na sa akin nanggaling yan, baka maulit ang nangyari sayo." Paalala niya matapos niyang ibato ang isang flash drive sa akin.
"Kung sumama ka nalang sa akin dati, hindi mangyayari 'to. It's your choice, to be or not to be." Dagdag pa niya. Pero mas nainis ako nang hawakan niya ako at nanlaban ako dahil nababastos na ako. Sinaktan ako ng mga tauhan niya.
Hindi ko pinapansin ang mga tawag sa telepono ko at hindi ko rin naramdaman na mabilis pala ang takbo ng sasakyan ko. Mas minabuti ko na pumunta muna sa work house, kapag may iniimbestigahan ako at may mga confidential files na kailangan tignan ay dito ako tumutuloy. This is my haven.
Agad kong binuksan ang laptop ko para tignan ang laman ng flash drive na ito. Bumungad sa akin ang mga iba't ibang folders. Inuna ko ang mga litrato, nagulat ako dahil ang mga litrato nakita ko ay ang mukha ko pero maikli pa ang buhok ko dito at sa ibang lugar 'to.
May isa pang litrato na nandoon ako pero may kasama akong isang lalaki. Parang kilala 'to, lalo na yung relo na suot niya, nakahawak pa siya sa mukha ko at parang may sinasabi. Kailangan ko malaman kung saan kinuha ang mga larawan na ito. Kailangan ko ng sagot sa mga tanong ko.
I searched for files that I had three years ago, hinanap ko ang mga files na pwedeng ticket ko, passport, ID, o kung ano-ano pa.
Nakakita ako ng isang papel at may kalumaan na ito at halatang naitago ng matagal na. Pero hindi lang ito basta papel, ito ay isang liham.
Para sa mahal ko,
Kapag nabasa mo na itong sulat na 'to, ibig sabihin ay nakabalik ka na sa Pilipinas. Sana huwag mo'ng kalimutan ang mga sinabi ko sayo bago tayo nagkahiwalay. Hindi man tayo nagkasama ng mahabang panahon pero pangako ko na hahanapin kita. And when that time comes, hindi na kita bibitawan, hindi na natin kailangan maghiwalay, at hindi na ako mawawala sayo. Alam ko hindi kapani-paniwala pero gagawin ko, dahil unang araw pa lang na tinignan ko ang mga mata mo, alam ko na ikaw na agad ang mamahalin ko sa buong tana ng buhay ko. Mahal na mahal kita, Serenity.
Paalam muna sa ngayon.
Mula kay: A.J.D - 06/04/14
Sumakit ang puso ko sa nabasa ko, hindi ko alam kung saan ito nang-galing o kanino ito nang-galing.
Sumikip ang dibdib ko kaya uminom ako ng gamot para rito. Nag-check muna ako ng phone at ang dami na pa lang missed calls galing sa mga tao. Nag-reply lang ako kay Mommy.
Mommy:
Ma, Okay lang ako. Kailangan ko lang talaga tapusin ang trabaho ko at safe ako kaya wag na kayong mag-alala. I"ll text when I'm going home."
Sorry, I have to be alone. Kailangan ko lang malaman lahat ng 'to. Kailangan ko na ng sagot dahil nauubos na ang panahon na meron ako. Malapit na akong mapagod sa paghahanap ng sagot, malapit na akong sumuko.
Lumabas muna ako para humanap ng isang fastfood restaurant dahil alas-syete na rin ng gabi. Dito muna ako tutuloy ngayong gabi.
Hindi pa rin ako mapakali kaya nagsimula muli ako mag-imbestiga. Binuksan ko muli ang folder habang kumakain ng hapunan. Ang tinignan ko naman ay ang mga dokumento pero mga contact number ang nandito. Sinubukan ko na tawagan ang isa sa mga numero na may ngalang "Kiel Trinidad", parang naalala ko 'to.
"Hello? Ito po ba si Kiel Trinidad?" Tanong ko.
"Ah, Opo, Sino po ba sila?"
"Ako si Serenity Williams, Pwede ba tayong mag-usap?"
"Ma'am? Ikaw po ba talaga iyan?"
"K-Kilala mo ko? Pwede ba kitang makausap ng personal?"
"Sige po bukas. Ikaw na lang po ang bahala kung saan ninyo gusto."
"Sa may Thea Mall, Pumunta ka doon ng 11 am."
Bingo. May alam ang lalaking 'to at kailangan ko malaman kung anong alam niya. Tinapos ko na ang pag-kain ng hapunan ko. May mga gamit naman ako dito na pwedeng gamitin. Nagbihis na ako ng pang-tulog at nahiga na. Nanood muna ako ng tv bago matulog. Hindi maalis sa isip ko ang mga nangyari ngayong araw. Sana matapos na to.
Nagpahinga na ako dahil baka atakihin ako ng sakit ko dahil sa pagod.
Nang magising ako ng kina-umagahan ay naligo ako agad at umalis muna para bumili ng makakaing almusal. Matapos noon ay dumaan ako sa mga tiange para bumili ng masusuot na damit. Bumili rin ako ng mga groceries at mga gamot ko dahil mauubos na 'to.
Habang tumitingin ako ng mga inumin ay may humawak sa likuram ko. Nilabas ko ang baril ko at tinutok ko ito sa taong nasa likod.
"M-Ma'am, Ako po ito, Si Kiel."
Binaba ko ang baril at tinago muli ito sa likod ko. Huminga ako ng malalim bago ko siya kinausap.
"Namimili pa ako, Mas mabuti nang dito tayo mag-usap para hindi masyadong halata sa mga tao." Sabi ko sa kanya.
Pinagpatuloy ko ang pakikipag-usap sa kanya habang ako'y namimili.
"Hindi lang po talaga ako makapaniwala na nandito ka at buhay po, Ma'am. Akala k—"
"Buhay? Bakit? Alam mo ba kung ano ang nangyari sa akin?" Tanong ko.
"O-Opo, Ma'am. Pero ang alam ko lang po ay bago ka umalis ng bansa."
"Bago ka po kasi sumakay sa eroplano ay may pinaalala ka po sa akin. Wala po dapat maka-alam na aalis ka at pupunta sa Batanes."
"B-Batanes? Alam mo ba kung anong gagawin ko dun?"
"Hindi po, Ma'am. Basta ang sabi mo gusto mo lang mapag-isa."
Inayos ko ang mga groceries na binili ko at dinala siya sa isang restaurant. Pinagpatuloy namin ang pag-uusap ukol sa bagay na 'to.
"Sige, Kuha ka lang ng gusto mo."
Sabi ko sa kanya.
"Balik tayo sa sinabi mo kanina, Paano ba kita nakilala?"
"Nagtatrabaho po ako sa agency niyo dati, Isa rin po akong agent. Pero, May nangyari po kasi nung huling misyon natin eh. Si Mr. Suarez po, Boss natin yun noon, pero nung nasa misyon po tayo sa Cebu, nakita natin na siya ang isa sa mga drug lords na hinahanap natin."
Napaisip agad ako tungkol sa Mr. Suarez na iyon.
"Tapos?"
"Isa po sa mga kasamahan natin ay napatay ni Mr. Suarez pero wala po'ng nakakaalam kung namatay si Mr. Suarez."
Natigilan ako nung sinabi niya yun sa akin hanggang sa dumating na ang pagkain na inorder namin. Juice lang ang kinuha ko dahil wala akong gana. Hinayaan ko muna siya kumain.
"Can I ask you a favor?" I asked him.
"A-Ano po iyon?"
"I want you to work with me again. Kailangan ko ang tulong mo, Hanapin mo si Mr. Suarez."
"Pero, Ma'am, Wala na ho ako sa serbisyo." Sagot niya.
"Bakit ka nawala sa trabaho?"
"Pinatalsik po ako. Hindi po kasi nagtagumpay yung huling misyon ko."
"Ibabalik ko ang trabaho mo pag nahanap mo ang pinapahanap ko sayo. Just, Do what I want you to do."
"Sige po, Ma'am."
"Ako na ang bahala dito, Sige na, Baka hinahanap ka na ng pamilya mo."
Binayaran ko na ang mga na-order namin at binalikan ang binili ko sa package counter. Umuwi na rin ako agad sa work house ko.
It's been 2 days since I left home. I have a flight in two days that's why I have to do this faster and make sure of everything.
Naghanap muli ako ng mga files na pwedeng maugnay sa akin. Nakita ko ang envelope at tinignan ang nakalagay sa loob, Ticket Itinerary ito. Another point, It's an itinerary going to Batanes. Batanes? Ano naman kaya ang gagawin ko dun?
I think I had enough for this day, I want to go back to Manila. I am in Batangas, but I'll drive as fast as I can.
I packed my things and took everything that I found yesterday and went straight to my condo.
I sat down in the bean bag so that I could take a rest after long hours of driving. My phone rang so I took a look on it.
Message from Lewis:
Serena, I have to tell you something. Can I visit you in your condo? Let's talk.
I replied yes with that text message and started keeping the files I have and took a bath and changed my clothes. I also put on some makeup because I look pale.
I looked at the clock to check what time it is and it's 4 in the afternoon then suddenly someone knocked on the door so I answered it.
"Lewis, Come in."
"I have to tell you something."
"What's happening?" I asked.
"I saw him."
"Who?"
"Adam, With another girl."
"Kaibigan lang niya yun, syempre even guys can have frien—"
"She has blonde hair. I saw them together last night." Lewis said.
"No, baka nag-usap lang sila about something important. Wala yun."
"How sure are you na hindi ka niya kayang lokohin? Come on, Serena. Linggo pa lang nung naging kayo."
"Tama na."
"Paano ka ba nakakasigurado na mahal ka niya? Paano ka nakakasiguro na mahal ka talaga niya?"
"LEWIS, JUST PLEASE STOP!! TAMA NA! MAHAL NIYA AKO, OKAY?"
"Mas mahal kita, Serena. I can love you more than he can do!! I can take care of you better than him! Kahit ano gagawin ko para tapatan ang binibigay niyang saya sayo! Lahat gagawin ko maging akin ka lang."
"Please, Iwan mo na si Adam. I can do better than him. If you don't believe me, why don't you take a look on these photos."
I took his phone and realized that what he said was true. That Tracy kissed Adam. Hindi ako makapaniwalang nangyayari lahat ng ito. Ano bang ginawa kong mali at nasasaktan ako ngayon ng ganto? I don't deserve all of this.
"Umalis ka na."
"Come on, Serena. I love you at hindi kita sasaktan ng ganito."
He's now holding my two arms so tight that I was hurting already.
"Aray!! BITAWAN MO KO!!! TAMA NA! NASASAKTAN AKO!" I shouted at him.
I tried to push him away from me but he was too strong and I can't fight back. He is trying to kiss me on my neck and held me tighter. I shouted louder but he kept my mouth shut.
"HELP!!!! PLEASE!!! TAMA NA!!!!!"
Then someone came on the door and got me away from Lewis but I was still in shock. I can't talk, I can't think of what to do. I saw the man who saved me kicked and had a brawl with Lewis but he was able to fight and Lewis got down.
"Serena? Let's go. I'm taking you home. I'm sorry if I came late." It was Adam who saved me.
"Lumayas ka na dito! Ipapakulong kitang hayop ka!" Sigaw ni Adam kay Lewis.
Hindi ako nagsasalita while he was escorting me out of the building. I cannot say any word or even make them hear my breath. My hands are trembling in fear and my heart was beating fast.
He took me to my family's house and my mom and dad went to my rescue. I broke down and cried and sobbed in pain and fear.
"Anak, I'm sorry if this had to happened. You're safe now kasama mo na kami." Mom said.
"Ma, Can I go to my room? I want to rest. Please?" I requested.
I walked up to my room with Adam beside me. Hindi ko pa nakakalimutan ang mga nalaman ko kanina.
"Do you need anything, Love?"
"No." I plainly replied.
"Where were you last night?" I directly asked him.
"W-What do you mean?" He stuttered.
"Anong ginawa mo kagabi?"
"I was at the office last night then I had dinner."
"Liar." I mumbled.
"What?"
"I know what you did last night. You were with that bitchy blonde-haired hooker, right?"
"I don't get you."
"Oh come on, Adam! You know you get me, You know what you did. I saw you with Tracy."
"S-Serena, She's just my ex and nothing more."
"EX? ANG ALAM KO PAG EX HINDI NA DAPAT BINABALIKAN DIBA? KAYA NGA EX DAHIL TAPOS NA AT HINDI NA DAPAT NILALAPITAN PA."
"Yes, I know that."
"OH ALAM MO NAMAN PALA EH! BAKIT MO NAGAWA YUN SA AKIN?"
"I'm sorry."
"BAKIT? YANG SORRY MO BA MATATANGGAL YUNG SAKIT NA NARARAMDAMAN KO NGAYON? YANG SORRY MO BA MABABALIK ANG TIWALA KO SAYO?"
"No, H-Hindi ko sinasadya yun."
"HINDI MO SINASADYA NA NAGKADIKIT ANG MGA LABI NIYO? ANO BANG NAGAWA KONG MALI AT NAGAWA MO 'TO SA'KIN? I TRUSTED YOU, ADAM. NAGTIWALA AKO NA HINDI MO KO SASAKTAN BECAUSE I'VE BEEN THROUGH SO MUCH PAIN!! NAKAKAPAGOD NA MASAKTAN!! NAKAKAPAGOD NA ARAW-ARAW GIGISING KA PARA MAALALA LANG NA WALA AKONG ALAM TUNGKOL SA BUHAY KO! I THOUGHT YOU WERE THE ANSWER TO ALL MY QUESTIONS, TO EVERYTHING THAT I'M WISHING I HAD. BUT I WAS WRONG, YOU WERE JUST ANOTHER PAIN THAT WILL JUST BE ADDED TO MY HEART."
"Serena! Please forgive me, Patawarin mo na ako, I promise that I won't hurt you again. I promise that I will never do that again, Please just give me another chance." He kneeled and pleaded.
"Lahat gusto ng pangalawang pagkakataon pero hindi lahat karapat-dapat mabigyan nun."
"Umalis ka na. Kakausapin na lang kita kapag handa na uli akong makita ka."
He nodded and left my room. I locked myself inside my room, cried in pain. I sobbed all the pain I've been carrying. I used to be a strong woman, I used to admit to myself that I am strong but I guess I'm a big liar, I am truly weaker than I think I am.
Everyone was knocking on my door trying to get in to see me. I want to be alone this second. I am in pain and I can't handle it anymore.
Now Playing: Lost Stars by Adam Levine.
Tama na, Pagod na pagod na pagod na ako. Bakit ba ako nakakaramdam ng ganitong sakit? Ano bang pagkakamali ang nagawa ko para maramdaman ko lahat ng 'to? What did I do to deserve all this? I am lost, completely lost.