Chapter 1: School Of Elementia
Allea's POV
I was busy from my thoughts when someone interrupt all of us. Nasa isang train ako kasama ng ibang kaedaran ko lang rin. We already arrived at what they so called 'Elementasy high.A school for people who have 'Powers' they said, na para sa akin ay isang malaking malas at salot sa buhay ko. This they so called 'powers' ruined everything from me, ng dahil dito ay nasira ang lahat sa akin.
"Please, get outside the train student's and wait for the instructions that they will give to all of you" isang boses ng babae ang narinig namin. I don't no kung saan nanggaling yun, and i don't care about that. Tumayo na ako mula sa pagkakaupo ng mapansing ako nalang pala ang nasa loob ng train na to.
Then i started walking outside the train and i saw the student's there waiting from what they're announced to them. I just shrugged my shoulder at lumakad sa isang parte na medyo malayo sa kanila. Doon ako naghintay kung ano ang susunod naming gagawin.
'Allea, wag mo nang isipin ang nangyari noon. Sigurado akong matutulungan ka nila dito' bulong ng boses sa isipan ko. I don't know kung ano o sino ba ang naririnig kong ito basta mula ng bata pa ako palagi ko na siyang naririnig na nakasanayan ko na rin. Ang boses lang ang natatanging nakakausap ko mula pa noon.
'Yeah, alam ko yan Ally, but natatakot parin ako na baka may magawa na naman akong hindi maganda. Kaya dapat lang na lumayo muna ako sa kanila' balik ko namang saad dito. Ally na ang tawag ko sa kanya dati pa at gusto naman niya raw ito. Ang boses na naggagaling sa isip ko lang ang tanging nakakausap ko mula noon. I was a kind of cold person they said, pero anong magagawa ko kung ganon na ang nakasanayan ko. Natatakot lang kasi ako na baka may magawa akong hindi maganda sa kanila.
I used to be a jolly person noon. Pero nagbago yon ng mangyari ang aksidente na matagal ko ng pilit kinakalimutan. I used to have a family, but not the true family. I was adopted to that family since i was a baby. Hindi ko na nakilala ang totoo kong mga magulang. Hindi naman nila ako pinabayaan ng mga kinikilala kong magulang since ako lang rin ang naging anak nila.
Hindi sila nagkaroon ng sariling anak. Kaya ako nalang ang inampon nila. Tinuring nila akong tunay na anak pero ng dahil nga sa aksidenteng yon ay nawala rin sila sa akin. Hays, Ayoko nang balikan pa ang nakaraan na yon.
"Good morning student's, welcome to Elementasy High. A school for magic users. Ako ang magiging guide niyo hanggang makarating kayo sa inyong sari-sariling kwarto" isang lalaki ang nakapagpabalik sa aking pag iisip. This is it Allea. Mag uumpisa na ang mga pagbabago sa buhay at pinaniniwalaan mo. Nagsimula na siyang pumasok sa paaralan na agad naman naming sinundan.
"Bago nga pala kayo magpahinga sa inyong mga kawarto ay mag lilibot muna tayo sa campus. And by the way, i am Mr. Floro Esteban, a magician who controls a fire element. Hindi naman na kayo nagulat, right?" Yeah right. This school is for the people who have powers. Halata naman siguro sa pangalan palang ng school na to, di ba?
To tell you. I didn't expect all of these to happen. Akala ko ay isa lang akong normal na tao na may malungkot na buhay. But ang mga pinaniniwalaan ko ay mali pala, na there is more mystery's in this world at magugulat ka nalang bigla na ang mga pantasyang nababasa mo lang sa kwento ay totoo pala. Noong una nga tinanggihan ko ang alok nila na sumama sa school na to, pero ng dahil kay Ally ay napapayag nila ako na sumama at mag enrol sa eskwelahan nila.
"Alam kong naninibago pa kayong lahat sa mga nangyayari but i assure you guys na masasanay rin kayo dito. So i think we should be going now, baka pagod na pagod kayong lahat" then he started walking again na sinundan lang rin namin kung saan siya pupunta.
He tour us sa mga building's na nadadaanan namin, kung nasaan ang gym, different types ng mga classroom's dito and even the cafeteria. At dahil sa ang cafeteria ang huli naming napuntahan, he decided na kumain muna kaming lahat. Sinabi nitong libre muna ang mga kakainin namin ngayon tutal first day palang raw namin rito. Sinabi rin nito na kami na daw ang bahalang mamasyal sa mga hindi pa namin napupuntahang lugar. Then after that we started eating. I think we are more than ten lang naman na nakapasok sa eskwelahan na to at sa malamang puros lahat sila ay may Kapangyarihan.
Im just eating silently when someone seat in front of me and when i look up, i saw a girl smiling at me. Agad naman akong nagtaka ngunit nanatili parin ang cold na expression sa mukha ko.
"Hi, I'm Angela Marie Fortente. Nice to meet you! Can i sit with you?" She was beautiful and attractive sa paningin ko, ngunit mukhang tumataliwas naman sa kanyang pag uugali. I can sense it from her attitude.
"Okay" I simply said to her. Bakit ba. I am a cold person you know. I can't help but to ignore others, siguro dahil sa takot ko lang na may mangyari na namang hindi maganda at makasakit na naman ako.
"You are so beautiful naman, can you tell me your name to? Please! And I hope that we can be friends to!" See? Naiba talaga ang ugali sa pisikal na anyo niya. She was a jolly person that i used to be when i have my family back then. Ughh! What am I thinking again.
"Allea" again, i just simply said to her. Mas okay na siguro to kaysa naman ignorahin ko lang siya, right? And somehow i feel something strange in my mind na hindi ko alam kung ano. But anyway, i don't care about that.
"Wow! You're name was cute, nababagay sa ganda mo haha. Can we be friends now?" Nag niningning ang mga matang sambit nito. I feel annoyed na sa kanya kasi ang kulit niya. Kahit halata naman na ayaw kong makipag usap sa kanya, aba, dada parin siya ng dada.
"Yeah, whatever. Can you stop talking now? I am eating, you know!" Sorry, i just can't help it. Mukhang napasobra ata ang sinabi ko dahil natahimik siya, and now i felt guilty towards her. Tssk!
Ngunit mali ata ako ng iniisip kasi biglang gumuhit ang ngiti sa mukha niya. And she say something na nakapagpalingon sa mga ibang tao na kumakain rin rito. Shit! Why this girl can't stop her mouth, hindi ba niya alam na nakaka agaw na siya ng pansin? Gosh!
"Yes! Ang galing ko talaga. Akalain mo yun napag salita kita ng mahaba hehe. Ang cold mo kasi masyado ehh, peace! So friends?" That was the exactly word na sinabi niya. Naka lahad pa ang kanyang kamay sa harap ko. Tssk!
"Yeah" bahala ka dyan. Kakain na nga lang ako. Hindi ko inabot ang kamay niya at nag umpisa muling kumain. I don't know kung ano ang naging reaksyon niya, ahh basta! Ewan ko sa kanya.
"Okay lang kung hindi mo ako pansinin. Basta friend na kita at bawal ng bawiin yon" halatang masayang masaya siya. Wala ba itong kaibigan kaya siya ganyan? pero imposible naman ata yon kasi napaka ganda niya at friendly. I just shook my head and finish my food.
Isa lang ang nasa isip ko ngayon. 'I'M SO DEAD'