Chapter 2: The Beginning
Allea's POV
"Ito ang magiging kwarto mo Allea, room 306" magiliw na pagkakasabi ni Angela. Hindi ko alam kung bakit ba siya sunod ng sunod, samantalang halata naman na ayaw ko siyang makasama, tsk.
This girl is really annoying. She was talking things na hindi ko naman tinanong sakanya o may pake ba ako sa mga sinasabi niya. Hindi ko alam kung paano ko siya mapapalayo sa akin ng hindi ko siya nasasaktan, mahirap na at baka umiyak pa ito.
I just ignored her and silently open the door so that i can enter already. Pagod na pagod ako sa kakalakad namin kanina, napakalaki naman kasi ng eskwelahang ito, kulang na nga lang ehh mahimatay na ako kanina kakalakad. Tapos itong babaeng to kanina pa dikit ng dikit na kulang nalang ehh yakapin na ako. Hayst, i just want to rest right now.
Nang tuluyan na akong makapasok ay nilingon ko muna siya para humingi ng pasasalamat. Kahit papano naman ay may nakuha akong impormasyon sa mga pinagsasasabi niya kanina kahit na parang wala naman akong pakielam kanina sa kaniya.
"Thanks" simpleng sabi ko at saka akmang isasara na ang pintuan para sana makapag ayos na ako ng mga gamit at makapagpahinga pero agad niyang hinarang ang kamay niya at nakalabing tumingin sa akin.
"Hindi mo man lang ba ako papapasukin?" Nakalabing saad nito.
"Hindi" agaran ko namang sagot dito at akmang isasarang muli ang pinto ng pigilan na naman niya ako.
"Nakakatampo ka naman. But anyway, kung may kailangan ka nandito lang ako kaharap ng kwarto mo, and mamaya darating na ang makakasama mo diyan sa dorm. Bali tatlo kayo diyan sa dorm" nakatingin lang ako sa kanya habang siya ay nagsasalita at kalaunan ay napatango nalang.
Actually alam ko nang may kasama ako sa dorm, kaya kahit hindi na niya sabihin alam ko narin naman. Again, sa ikatlong pagkakataon nagtangka akong isara ang pintuan at mabuti naman na hindi na niya ako pinigilan.
"Bye, see you later" huling narinig ko galing sa kanya ng naisara ko na ang pinto. Napabuntong hininga nalamang ako. Nilibot ko ang aking paningin sa kuwarto, malawak naman siya at mukhang disenteng tao ang nakatira dito sa sobrang ayos.
Katamtaman lang ang laki ng sala, at may nakita akong dalwang pinto. Nang tungihin ko ang isa ay napag alaman kong ito ay ang CR, so the other door leads to our room, i guess?
Agad naman akong tumungo roon at napagalamang totoo ang hinala ko. Hindi naman gaanong malaki ang kuwarto, may dalawang double deck na kama. So I think na apat ang pwedeng tumira sa isang dorm.
I just shrugged and put my bag sa ibabaw ng double deck. Mamaya ko nalang aayusin ang gamit ko pagdating ng ka dorm mate ko. Yo tell you, I am so nervous right now kasi may kasama ako sa dorm and I am thinking the possibilities na may magawa na naman akong hindi maganda.
Napabuntong hininga nalamang ako at saka lumabas muli ng kuwarto. Gaya nga ng sabi ko hindi gaanong malaki ang sala, may sofa na mahaba sa may gilid at dalawang pa na tama lang ang sukat para sa isang tao. May lamesa rin itong katapat, sa kabilang side naman ay merong divider kung saan sa gitna nito ay may nakalagay na flat screen tv at sa ibang bahagi naman nito ay mga palamuti at picture's siguro ng mga nakatira dito. May maliit lang din itong kusina na tama lang para makapag luto.
Lumapit naman ako dito upang tignan ng maigi ang mga larawan. Dalawang nakangiting babae ang nakikita ko sa larawan, ang isa ay may kulot na buhok, mga matang napaka ganda na ang kulay ay light green. Kung titignan ng mabuti ay napaka perpekto niya. Samantalang ang katabi naman nitong isa pang babae ay mahahalatang napipilitan lang ngumiti sa larawan, she has a long dark hair samantalang yung babaeng isa naman ay magkahalong brown and black ang buhok. May kulay abo itong mata na kung titignan mong mabuti ay mahihimigan mo ang pagka misyeryoso nito at lungkot ngunit nakakadagdag lamang ito sa kanyang personalisad. In over all they have the looks.
Pareho lang silang nakasuot ng uniporme na may nakaimprintang pangalan ng eskwelahang ito. Naka palda rin sila ng napaka ikli, this is their uniform in here? Parang hindi ko naman ito magugustuhan at wala akong balak magsuot niyan kung sakali.
Nasa ganoon parin akong ayos ng marinig ko nalang ang pag bukas ng pinto. Napalingon ako dito ng may tumawag sa pangalan ko.
"Allea" nakangiting tawag sa akin ni Angela. Nakatingin lamang ako sa kanila, sila yung dalawang babeng nasa larawan na kanina lamang ay tinitignan ko.
"Yes?" Pormal kong saad rin sa kanya. Focus lang Allea, wag kang kabahan.
"Sila ang makakasama mo dito sa dorm, this is Illy" sabay turo sa may brown and black na buhok " and this is Jessie my sister, twin sister to be exact " nakangiti parin nitong pagpapa kilala sa dalawa.
"Hello, I'm Heilly Williams. Illy nalang para hindi na mahaba. It's nice to meet you and welcome here!" I knew it, this girl was like Angela pareho silang makulit and friendly.
"Allea" maikling saad ko. Nagdalawang isip pa ako kung kukunin ko pa ang kamay niyang nakalahad sa akin prro sa huli nakipag kamay parin ako.
"What's you're Magius?" The other girl said. Napatingin naman ako sakanya, that personality is just like me, but something deeper lies and visible in her, it is cold just like her gray eyes.
"What is Magius?" Balik tanong ko naman dito. Wala kasi akong maalalang sinabi ng professor kanina about sa Magius thingy na yan.
"Oo nga Allea, anong Magius ang meron ka? Kung ano ang power na meron ka yun ang Magius. I am curious rin kung ano ang power mo kaya pwede mo bang sabihin samin?" So that's the meaning of that, hmm.
"Telekinesis" yan ang sinabi ko kasi yan lang naman ang nagagamit ko. Siguro naman satisfied na sila.
"Wow ang galing naman ng Magius mo Allea. Ang sakin naman ay nakikita ko ng malinaw ang isang bagay kahit na malayo ito. But within 500 meter radius palang ang kaya ko. In short Enhance ability ang Magius na meron ako" wow, that was a great power. I can imagine myself using that Enhance ability to see anything kahit napakalayo pa nito
-"-*-"-
Note:
All the terms i used in here na wala sa vocabulary ay gawa gawa lamang po ng author. Kung may pagkakatulad man sa gawa ng iba ay purely coincidence lamang po iyon.
JheCoSa