Ngunit sa araw na nalaman ni Qiao Anhao na nakuha ni Lu Jinnian ang Xu Enterprise, kahit na siya ay nagreklamo sa kanya tungkol dito ... Hindi nakapagtataka na galit siya sa araw na iyon. Nang panahong iyon, hinabol niya sa loob ng kalahating araw na umaasa na mapaliwanag ang kanyang sarili, ngunit hindi siya nakikinig.
Sobra siyang naghihinagpis, iniisip na ito ay isang bagay na hindi nakakapinsala, kaya bakit kailangan niyang maging walang awa?. Ito ay hindi hanggang sa ngayon na sa wakas siya ay naunawaan, kung paano niya ipinadama na siya ay mali ... Ang mahalin siya sa loob ng maraming taon. Siya ay tunay na natamaan sa kanya ng lubos.
Takot agad ang lumabas sa mga mata ni Qiao Anhao, at ang mga luha ay tahimik na tumulo sa kanyang mukha. Tinanong niya sa isang pabulong, "Bakit hindi niya sinabi sa akin? Bakit hindi niya sinabi sa akin ng mas maaga?"
Ang pangwakas na pantig na tanong ni Qiao Anhao ay bumaba mula sa pagitan ng kanyang mga ngipin na may paghikbing tunog sa kanyang tinig.
"Una, ayaw niyang maramdaman mo ang sakit ng pagkawala ng isang bata, ngunit sino ang mag-aakala na ang pumatay sa bata ay hindi lamang pinagtakpan ang sitwasyon. sinubukan niyang iligtas ang mga relasyon ng pamilya Qiao at Xu pagkatapos nagising ang kanyang anak sa pamamagitan ng pagsabi sayo ng ibang bersyon."
Si Qiao Anhao ay biglang naalala na natanggap niya ang isang anonimong sulat na may lagda ni Lu Jinnian sa mga aborsyong papeles sa kanyang kaarawan. Ito ay ang parehong araw na si Xu Jiamu ay nagising.
"Dahil hindi siya naisip na siya at ikaw ay may pagkakataong magkasama, pinili niyang ilihim ito." Sa sandaling iyon, ang boses ng assistant ay humina. "Higit pa, kahit na ang target niya ay si Han Ruchu, gagamitin niya ang kanyang sariling paraan upang tratuhin si Xu Jiamu ng maayos. Hindi mo pa alam ... Hindi niya talaga nais na panatilihin ang Xu Enterprise mula sa simula, Lagi niyang binalak na unti-unti itong ilipat kay Mr. Xu ... Nais lamang niyang matikman ni Han Ruchu ang pakiramdam ng walang-wala na…"
Ang mga salita ng assistant ay malinaw na hindi niya isinisisi ito kay Qiao Anhao, ngunit itinungo pa rin niya ang kanyang ulo sa lungkot. Kinagat nito ang dulo ng kanyang labi sa kadahilanang wala siyang ibang masabi upang maipahayag ang kanyang sarili. Ang magagawa niya lamang ay ibigay ang kanyang makakaya upang pigilan ito. Ngunit sa bawat oras, siya ay tahimik na humihikbi.
"Alam mo ba, Ms. Qiao, dapat sasabihin niya na sa iyo ang lahat noong gabing araw ng mga puso? Sa panahong iyon, naisip niya ang tungkol sa kung gaano ka masasaktan kaya gumawa siya ng paraan upang pasayahin ka..."
Sa huli, hindi na matanggap ni Qiao Anhao ang mga salita ng assistant at dahan-dahang bumagsak sa sahig, humihikbi ng malakas.
Ang katulong ay tumigil sa pagsasalita. Ang simoy ng gabi ay umalis sa terasa, ngunit tanging maririnig lamang ay ang walang tigil na eko ngiyak ni Qiao Anhao. Siya ay tulad ng tunog ng nagdadalamhati.
Sa gitna ng kanyang mga iyak, maririnig mo ang paulit-ulit na tunog ng mga salitang "Paumanhin ... paumanhin ...".
—
Pagkalipas ng apat na buwan.
"Cut-" Sa salita ng direktor, Qiao Anhao at Chen Yang, na orihinal na nakatitig sa bawat isa na may iba't ibang emosyon ay agad na dinala ang kanilang sarili pabalik sa katotohanan.
"Good work, ang shoot ngayon ay mahusay. Lahat kayo ay maaari ng kumain, pagkatapos ay maaari na kayong magpahinga. Bukas ng hapon na ang huling eksena, pagkatapos ay ito na ang wakas ng pelikulang 'Heavenly Sword'," sabi ng direktor sa nakataas na mikropono, nakangiti ng malaki. "Ang buong tripulante ay may tiket na na-book upang bumalik na sa Beijing bukas ng ika-lima ng hapon. Sa kabutihang palad ay natapos natin ang paggawa ng pelikula bago ang bagong taon ng lunar, kaya ang lahat ay maaari nang umuwi para sa kanilang salu-salo ng pamilya."