Naranasan na nila Ye Xiu, Su Mucheng at Chen Guo ang kung papaano mamuhay sa lugar na ito.
Kinuha ng tatlong dilag ang mga natitirang kwarto, habang si Ye Xiu naman ay pumunta sa kwarto ni Wei Chen. Kagaya ng sinabi ni Wei Chen ay punong-puno ng usok ang buong kwarto. Pero wala namang problema dito si Ye Xiu.
"Nagkakatipon na ang lahat ngayon..." Napabuntong hininga si Wei Chen at binigyan niya ng isang sigarilyo si Ye Xiu.
"Hindi na masama, no?" Ngumiti si Ye Xiu.
"Kung sana'y hindi lang natin kalaban ang Excellent Era ay mas mabuti sana." Hindi maitanggi ni Wei Chen ang pag-aalalang ito dahil siya ang taong pinakanagpapahalaga sa pagkakataong ito kaysa sa iba pa niyang mga kasamahan. Sa totoo lang ay nagalit pa nga siya sa kaniyang sarili.
Kung sana lang ay ginawa niya ito noong una'y hindi sana nasayang ang ilang mga taong nagdaan sa kaniyang buhay. Bakit kaya hindi siya kaagad na bumalik sa paglalaro sa Pro-Scene?
